ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΗ, του David Park

 ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΗ

Συγγραφέας: DAVID PARK

Μετάφραση και Εισαγωγή : Νίκος Μάντης

Εκδόσεις: GUTENBERG

Σελίδες: 235

 

Ακολουθώντας το γνωστό μοτίβο των χειμωνιάτικων αφηγήσεων της Αγγλοσαξονικής Λογοτεχνίας (Τσαρλς Ντίκενς), ο συγγραφέας, με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε σ’ ένα διπλό ταξίδι, πραγματικής απόστασης από μια πόλη σε μια άλλη και ταυτοχρόνως ταξίδι εσωτερικής αναμόχλευσης.

Ο Τόμ, ο ήρωας του μυθιστορήματος,  φωτογράφος το επάγγελμα, ξεκινάει το ταξίδι του από το Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας με προορισμό το Σάντερλαντ της Βορειοανατολικής Αγγλίας, με μια παραδοχή, «Όλα πρέπει να έχουν έναν σκοπό», και με ένα υπαρξιακό ερώτημα, «Άραγε, τι είναι αυτό που με οδηγεί στο ταξίδι;»

Ο κύριος σκοπός του ταξιδιού του είναι να φτάσει στο Σάντερλαντ για να παραλάβει τον άρρωστο φοιτητή γιο του, Λιουκ, και να τον επιστρέψει ο ίδιος στην οικογενειακή φωλιά για να περάσουν όλοι μαζί τις γιορτές των Χριστουγέννων. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, αφού οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες και τα αεροδρόμια είναι κλειστά. Η σύζυγός του, Λόρνα, ξέρει ότι είναι παρακινδυνευμένο για τον άντρα της να οδηγήσει εν μέσω πάγου και χιονιού, αλλά και οι δύο έχουν συμφωνήσει ότι δεν μπορούν να αφήσουν τον γιο τους άρρωστο και αποκλεισμένο στο Σάντερλαντ, δεν μπορούν να περάσουν τις γιορτές χωρίς αυτόν, ειδικά φέτος.

Αμέσως αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η συμφωνία του ζευγαριού και αυτή η αγωνία που διαφαίνεται από τις πρώτες κιόλας φράσεις και πράξεις φροντίδας της Λόρνα, για να φτάσει ο Τομ ασφαλής στον προορισμό του και τέλος να φέρει πίσω το συντομότερο τον Λιουκ στη θαλπωρή και την αγκάλη του σπιτιού τους για να βρεθούν όλοι μαζί ενωμένοι, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, κρύβουν κάτι βαθύτερο, κάτι σημαντικότερο. Κρύβουν μια ρωγμή, μια χαρακιά, μια πληγή που χάσκει ανοιχτή.

 Έτσι ο Τομ βρίσκεται να οδηγεί μόνος μέσα σε ένα παγωμένο τοπίο. Συντροφιά του η μουσική, η οποία πάντα έπαιζε σημαντικό ρόλο στο σπίτι τους και η οποία απουσίαζε κατά τους προηγούμενους μήνες, έμμεση νύξη πένθους. Τον συντροφεύουν ακόμα τα τηλεφωνήματα της Λόρνα αλλά και της μικρότερης κόρης τους, Λίλι, καθώς και η φωνή του GPS.

Σε αυτό το μοναχικό ταξίδι έχει στη διάθεσή του πολύ χρόνο για να σκεφτεί την οικογενειακή ζωή, τις αποφάσεις που πάρθηκαν, τη λύπη που βίωσαν και να ανασκαλέψει τη στοιχειωμένη μνήμη. Κι έτσι, σιγά-σιγά, ο συγγραφέας μάς εισάγει στην «ξένη γη» του ήρωά του.

Γίνεται σύντομα ξεκάθαρο ότι μια  τραγωδία έχει συμβεί σε ένα μέλος της οικογένειας, και στο πέρασμα αυτών των μοναχικών χιονισμένων ωρών, εκτίθεται σταδιακά από τον πατέρα γυμνή η ιστορία του πρωτότοκου γιου τους, Ντάνιελ, με λεπτομέρειες και με απόλυτη ειλικρίνεια, η οποία αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αποδοχή, την εξιλέωση και την κάθαρση.

Το ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΗ, είναι ένα άψογο μυθιστόρημα, μικρό σε αριθμό σελίδων αλλά μεστό και πυκνογραμμένο. Η γραφή του, όμορφη, λυρική και δυνατή, διατηρεί την προσοχή του αναγνώστη στο ακέραιο και τον μεταφέρει αβίαστα στον τόπο και τον χρόνο μιας ιστορίας που προκαλεί βαθιά συναισθήματα. Ένα πραγματικά υπέροχο μυθιστόρημα από έναν εξαιρετικό συγγραφέα.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, Ντέιβιντ Παρκ, γεννήθηκε το 1953 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Πρώην φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση, είναι ένας από τους γνωστότερους και πολυβραβευμένους Ιρλανδούς συγγραφείς του καιρού μας. Όπως μας πληροφορεί στην εξαίρετη και κατατοπιστική εισαγωγή του ο μεταφραστής του βιβλίου στα ελληνικά, Νίκος Μάντης, ο συγγραφέας, αφού ασχολήθηκε για χρόνια με τη λογοτεχνία που αναφέρεται στη βία ανάμεσα στις αντιμαχόμενες κοινότητες Καθολικών και Διαμαρτυρομένων της Βόρειας Ιρλανδίας, σ’ αυτό το μυθιστόρημά του στρέφεται προς τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του, οι οποίοι αναζητούν την ελπίδα, ξεπερνώντας πικρία, τύψεις και ενοχές. Το μυθιστόρημα ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΗ, χάρισε στον Ντέιβιντ Παρκ το βραβείο για το Ιρλανδικό Μυθιστόρημα της Χρονιάς 2019.

 

https://www.loutraki365.gr/blog/post/i-aggeliki-mpoyliari-proteineitaxideyontas-se-xeni-gi

(ΝΕΑ ΣΕ BLOG – ΕΠΙΛΟΓΕΣ – 06 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021)