ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΟΙ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ, της Ντέλια Όουενς

 

Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες

της Ντέλια Όουενς

Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Εκδόσεις ΔΩΜΑ / βιβλία στην Αθήνα, 2019

 

Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου;

Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ’ τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ’ όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ’ το χωριό γοητεύονται απ’ την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή. Αλλά τότε συμβαίνει το αδιανόητο.

Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ’ τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει. (Οπισθόφυλλο)

«Η Κάια άφησε το περιοδικό στα πόδια της με το μυαλό της να ταξιδεύει σαν τα σύννεφα. Κάποια θηλυκά έντομα τρώνε το ταίρι τους, μητέρες από την οικογένεια των θηλαστικών εγκαταλείπουν τα μικρά τους λόγω του μεγάλου στρες, πολλά αρσενικά βρίσκουν ριψοκίνδυνους ή πανούργους τρόπους ώστε το σπέρμα τους να επικρατήσει των ανταγωνιστών τους. Τίποτα δεν είναι υπερβολικά απρεπές εφόσον βοηθάει να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής. Η Κάια ήξερε πως αυτό δεν αποτελούσε κάποια σκοτεινή πλευρά της Φύσης· ήταν απλώς επινοητικοί τρόποι να τα βγάζεις πέρα όταν όλα είναι εναντίον σου. Και με τους ανθρώπους, το πράγμα σίγουρα πήγαινε ακόμα πιο μακριά.» (Απόσπασμα)

Το μυθιστόρημα ξεκινάει με έναν μικρό πρόλογο τοποθετημένο χρονικά στο έτος 1969, στον οποίο η συγγραφέας μας περιγράφει σε δύο μόλις πυκνές παραγράφους το έλος, συμπερασματικά, ως τον τόπο όπου «η ζωή σαπίζει και όζει και επιστρέφει στο βρεγμένο χώμα, έναν βρωμερό λάκκο όπου ο θάνατος γεννοβολά ζωή», και αμέσως μετά πληροφορούμαστε την εύρεση του πτώματος του Τσέις Άντριους.

Με το πρώτο κεφάλαιο να μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο, στο έτος 1952, αρχίζει η ιστορία της Κάια, της Πιτσιρίκας του Βάλτου. Στα κεφάλαια που ακολουθούν, η συγγραφέας πηγαινοέρχεται μπρος πίσω στο χρόνο στα διάφορα κεφάλαια, από το 1952 έως το 1970, αποκαλύπτοντας σταδιακά τα ενδιάμεσα γεγονότα μέχρι το θάνατο του Τσέις, και δίνοντας ένα απροσδόκητο και συνταρακτικό φινάλε.

Ποια είναι η Κάια, ή «Πιτσιρίκα του Βάλτου»; Η Κάια ήταν έξι ετών, το μικρότερο παιδί της οικογένειας, όταν η Μητέρα της εγκατέλειψε ξαφνικά τη συζυγική στέγη, χωρίς να ρίξει βλέμμα πίσω της. Σύντομα, όλα τα αδέλφια της ακολούθησαν το φευγιό της, αφήνοντας τελικά την Κάια μόνη, μαζί με τον συχνά απόντα, αλκοολικό και βίαιο πατέρα. Η ζωή της αλλάζει. Είναι υποχρεωμένη να μάθει να φροντίζει την παράγκα τους, να μαγειρεύει, να καθαρίζει και να φροντίζει και τους δυο τους. Πρέπει να μάθει να ψωνίζει, να μαγειρεύει αλλά και να προμηθεύεται φαγητό για τον εαυτό της, σε περίπτωση απουσίας του πατέρα της. Όλα αυτά, ενώ αντιμετωπίζει την απόλυτη ερημιά του βάλτου, τα αισθήματα της εγκατάλειψης και της απώλειας καθώς και τη διάψευση των ελπίδων της ότι, δεν μπορεί, η Μητέρα κάποια στιγμή θα επιστρέψει. Οι περισσότεροι αξιοσέβαστοι ντόπιοι περιφρονούν το κορίτσι, το κρίνουν, το γελοιοποιούν και το εκφοβίζουν. Όμως, ευτυχώς, υπάρχουν και οι λίγοι εκείνοι, όπως ο Σάλτας και η σύζυγός του, η Μέιμπελ, που αν και έχουν τα λιγότερα για να δώσουν, δίνουν στην Κάια τα περισσότερα και τα πιο σημαντικά: καλοσύνη, φιλία, αγάπη και βοήθεια για την επιβίωση.

Η Μητέρα Φύση γίνεται κυριολεκτικά η τροφός  και δασκάλα της Κάια. Μέσα στην πιστή αγκαλιά μιας άγριας φύσης που δεν κάνει διακρίσεις, η Κάια βρίσκει καταφύγιο, κρύβεται και μεγαλώνει ως πρωταρχικό ανεξάρτητο ον, μαθαίνει  για τη ζωή μέσω των αλληλεπιδράσεών της με τα πλάσματα του Βάλτου, αλλά και ενστερνίζεται το ελεύθερο πνεύμα της φύσης.

Αυτά, έως ότου ένα νεαρό αγόρι από την πόλη, ο Τέιτ, που υπήρξε φίλος του μεγαλύτερου αδερφού της, επιζητεί τη φιλία της και την διδάσκει ανάγνωση, γραφή και αριθμητική, ανοίγοντας έτσι ένα μεγάλο, φωτεινό παράθυρο στην μέχρι τότε αγέλαστη ύπαρξή της. Η φιλία του, η αποδοχή του, όσα της διδάσκει, την κάνουν ευτυχισμένη, μέχρι τη στιγμή που ο Τέιτ πρέπει να φύγει για σπουδές στο Πανεπιστήμιο.

Ο δεύτερος νεαρός άνδρας που μπαίνει στη ζωή της, είναι ο Τσέις Άντριους, τοπικός θρύλος του ποδοσφαίρου. Με λόγια και υποσχέσεις, την κάνει να ελπίζει σε ένα μέλλον όπου θα έχει την ευκαιρία να γίνει αποδεκτή, να ανήκει κάπου, να αναπτυχθεί και να αγαπηθεί. Άραγε, θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, ή θα επαναληφθεί η ίδια παλιά ιστορία;

Το 1969, ο Τσέις Άντριους βρίσκεται νεκρός. Οι εικασίες γίνονται στρόβιλος σχετικά με το κίνητρο και τους πιθανούς υπόπτους, ενώ οργιάζουν ξανά οι φήμες που κυκλοφορούσαν εδώ και χρόνια για τη σχέση του Τσέις με το Κορίτσι του Βάλτου. Θα μπορούσε να είναι αυτή η δολοφόνος του; Τι κίνητρο θα μπορούσε να έχει; Έχει άλλοθι και ποιο; Και ποια θα είναι η αντίδραση της αδιάφορης, υποκριτικής και προκατειλημμένης τοπικής κοινωνίας; Θα την αποδεχτούν ή θα την αναθεματίσουν;

Το μυθιστόρημα ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΟΙ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ είναι μια συγκινητική, άλλοτε σκληρή και κάποιες φορές τρυφερή περιγραφή της γενναίας επιβίωσης της Κάια Κλαρκ, ενός μικρού κοριτσιού που εγκαταλείφθηκε από γονείς, αδέλφια, το σχολικό σύστημα, ολόκληρη την πόλη που την περιβάλλει, και εντέλει από ό,τι αποκαλούμε ζωή. Είναι μια ιστορία αντοχής και επιβίωσης, ελπίδας και αγάπης, απώλειας και ερημιάς, απελπισίας και προκατάληψης, αποφασιστικότητας και δύναμης.

Η γραφή μοναδική, πυκνή και ατμοσφαιρική, εξαιρετικά όμορφη, με καθηλωτική φαντασία, κόβει την ανάσα. Η  ματιά της συγγραφέα στους νόμους της Φύσης τόσο διεισδυτική, που πιστεύω ότι αρκετοί αναγνώστες θα αντιληφθούν και θα κατανοήσουν τη Φύση με αυτόν τον τρόπο για πρώτη φορά. Λυρισμός και ποίηση υπάρχουν στο έργο, μόνο όσο χρειάζεται για να αποδοθούν τα βαθύτερα ανθρώπινα συναισθήματα και η σύνδεση του ανθρώπου με τη μητέρα φύση.

Στο βιβλίο της Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες, η συγγραφέας, Ντέλια Όουενς, αντιπαραθέτει μια βαθυστόχαστη ωδή προς τον φυσικό κόσμο απέναντι  σε μια εκπληκτική και πανέμορφη ιστορία ενηλικίωσης και ένα μυστήριο που στοιχειώνει. Στοχαστικό, σοφό και βαθιά συγκινητικό, το πρώτο μυθιστόρημα της Όουενς, μας υπενθυμίζει ότι διαμορφωνόμαστε για πάντα από το παιδί μέσα μας, ενώ επίσης εξαρτόμαστε από τα όμορφα και βίαια μυστικά που κρατάει η φύση.

Από τα πιο όμορφα βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία δέκα χρόνια!

 

H Delia Owens (1949) είναι Αμερικανίδα ζωολόγος και συγγραφέας. Για 23 χρόνια, έζησε σε ορισμένες από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Αφρικής, μελετώντας λιοντάρια, ελέφαντες, και άλλα ζώα. Έχει γράψει, μαζί με τον πρώην σύζυγό της, τρία βιβλία για την άγρια ζωή στην Αφρική, τα οποία έγιναν διεθνείς επιτυχίες. Έχει βραβευτεί με το John Burroughs Award for Nature Writing, ενώ άρθρα και μελέτες της έχουν δημοσιευτεί, μεταξύ άλλων, στο Nature, στο African Journal of Ecology και στο International Wildlife. Το Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες είναι το πρώτο της μυθοπλαστικό έργο.

 

 https://www.loutraki365.gr/blog/post/logotehniai-aggeliki-mpoyliari-proteinei-ekei-poy-tragoydane-oi-karavides  -  29 December 2021

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, Σαμ Λόιντ

 

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Συγγραφέας: ΣΑΜ ΛΟΪΝΤ

Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ

Εκδόσεις:      ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 2020

Σελίδες:         470

 

Το ντεμπούτο του Σαμ Λόιντ είναι ένα αξέχαστο ψυχολογικό θρίλερ, μια τέλεια περιγραφή ενός εφιάλτη, που όλοι οι γονείς φοβούνται και κάποιοι, δυστυχώς, βιώνουν, μια καταπληκτική περιγραφή απαγωγής παιδιών. Άλλωστε, ο ίδιος ο συγγραφέας, απ’ αυτόν ακριβώς τον φόβο εμπνεύστηκε την ιδέα για το βιβλίο του, όταν συνόδευσε το γιο του σε ένα τουρνουά σκακιού, σε έναν πολυάσχολο χώρο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπου η σύζυγός του ανησυχούσε διαρκώς για τον πρωτότοκο γιο τους, σκεπτόμενη διάφορα φανταστικά σενάρια απαγωγής.

Η 13χρονη Ελίσα, ένα έξυπνο και ώριμο κορίτσι και χαρισματική παίκτρια σκακιού, και η ανύπαντρη μητέρα της, Λένα, ταξιδεύουν από το σπίτι τους στο Σόλσμπερι για να φτάσουν σε ένα ξενοδοχείο στο Μπόρνμουθ, όπου η Ελίσα θα συμμετάσχει σε έναν διαγωνισμό Σκακιού. Η Ελίσα απάγεται έξω από το χώρο της εκδήλωσης και ναρκώνεται. Όταν ξυπνά, βρίσκεται δεμένη με χειροπέδες σε ένα υπόγειο, θεοσκότεινο κελάρι.

Την ανακαλύπτει και την επισκέπτεται ένας απελπισμένα μοναχικός 12χρονος, ο Ελάιτζα, που ζει εκεί, στο Δάσος της Μνήμης, στο σπίτι του, από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Είναι ένα έξυπνο αγόρι, πεινασμένο για παρέα. Οι επιθυμίες τους συγκρούονται: Η Ελίσα αποζητά απεγνωσμένα τη βοήθεια του Ελάιτζα, όμως, εκείνος δεν θέλει με τίποτα να χάσει μια φίλη, και τη συμβουλεύει να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του απαγωγέα της, για να επιβιώσει.

Το πηχτό σκοτάδι δεν της επιτρέπει να δει πρόσωπα ή αντικείμενα, κι έτσι η Ελίσα, απίστευτα γενναία και αποφασισμένη να αγωνιστεί με κάθε τρόπο για να σωθεί και να σώσει τη μητέρα της από τον πόνο της δικής της απώλειας, επιστρατεύει τις υπόλοιπες αισθήσεις της, το ένστικτό της, το μυαλό της, σ’ αυτή τη μέχρις εσχάτων μάχη.

Η Ελίσα προσεγγίζει και πλαισιώνει την τρομακτικά δύσκολη κατάστασή της, με όρους με τους οποίους είναι απόλυτα εξοικειωμένη, όρους από τον κόσμο του σκακιού. Αξιοποιεί τις στρατηγικές του παιχνιδιού, ενός παιχνιδιού αυτή τη φορά με έναν απαιτητικό αντίπαλο, όπου το διακύβευμα είναι το υψηλότερο δυνατόν, αφού η ίδια της η ζωή εξαρτάται από τη νίκη της σ’ αυτόν τον αγώνα.

Το σκάκι κινεί αμέσως το ενδιαφέρον του Ελάιτζα, καθώς η Ελίσα εξηγεί τους κανόνες του. Είναι ένα παιχνίδι που εκείνος δεν έχει γνωρίσει ποτέ,  και που τώρα θέλει να παίξει μαζί της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η Ελίσα τον δελεάζει με τη δυνατότητα επίτευξης του στόχου του, ελπίζοντας να τον χειριστεί για να την βοηθήσει ακούσια.

Παρακολουθούμε το απελπισμένο σενάριο της Ελίσα και τη σχέση της με τον Ελάιτζα μέσα από την οπτική του φρικιαστικού και τρομαχτικού παιδικού παραμυθιού, με το Σπίτι από Μελόψωμο και γλυκίσματα, τον Χάνσελ και την Γκρέτελ, το δαιμονικό άσπρο πουλί, που είναι ο απαγωγέας, και την Κακή Μάγισσα.

Επικεφαλής της επιχείρησης έρευνας και αναζήτησης της Ελίσα είναι η αστυνομική επιθεωρήτρια Μαρέιντ ΜακΚάλαχ, μια γυναίκα τριάντα οκτώ ετών, η οποία, ταυτοχρόνως, έχει να αντιμετωπίσει δύσκολες προσωπικές καταστάσεις, εξαιτίας των οποίων ταυτίζεται με την Ελίσα και τον πόνο της μητέρας της, Λένα. Άραγε, μπορεί να βρει την Ελίσα πριν συμβεί το χειρότερο;

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Στο Πρώτο Μέρος, κάθε Κεφάλαιο φέρει ως επικεφαλίδα το όνομα του Χαρακτήρα στον οποίο εστιάζει ο συγγραφέας, καθώς και τον αριθμό της Ημέρας στην οποία αναφέρεται, μετρώντας από τη στιγμή της απαγωγής. Η όλη ιστορία διαρκεί 7 ημέρες, και η αφήγηση ξεκινάει από την 6^η Ημέρα. Στο Δεύτερο (και αρκετά μικρότερο) Μέρος, τα Κεφάλαια φέρουν ως επικεφαλίδα μόνο το όνομα του Χαρακτήρα.

Ο Σαμ Λόιντ έγραψε ένα ατμοσφαιρικό, συναρπαστικό και  αγωνιώδες μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται στον ανατριχιαστικό τόπο του Δάσους της Μνήμης. Είναι μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, όπου οι δυνάμεις του κακού παίζουν το δικό τους παιχνίδι,  και όπου οι αναξιόπιστες αναμνήσεις, τα ζητήματα ψυχικής υγείας και οι πληγωμένες ψυχές μπλέκονται με τα πιο φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν εις βάρος αθώων και ευάλωτων παιδιών. Αυτό είναι το άβολο σημείο για τον αναγνώστη, αλλά το βιβλίο τον αποζημιώνει. Είναι τόσο καθηλωτικό που όχι μόνο δεν το αφήνει από τα χέρια του, αλλά παραμένει στη μνήμη του για καιρό. Είναι από τα βιβλία που αξίζει να διαβαστούν και, επιπλέον, διαβάζονται και δεύτερη φορά, ενώ συγκαταλέγεται στις λίστες με τα καλύτερα βιβλία του 2020.

https://enloutrakio.gr/%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%b1%cf%81%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b1%cf%83/

ΚΑΡΜΠΟΝ, Γιώργος Κούβας

ΚΑΡΜΠΟΝ, Γιώργος Κούβας 

Μυθιστόρημα - Εκδόσεις ΚΙΧΛΗ, 2017 - Σελίδες 245 

Ο Άρης Κοντός, ένας άτολμος, εσωστρεφής αντιήρωας, προικίζεται ξαφνικά με οξύτατη ακοή· ένα σπάνιο χάρισμα που του δίνει τη δυνατότητα να συλλαμβάνει ήχους από γειτονικά διαμερίσματα αλλά και θορύβους της πόλης. Κι ενώ αρχικά ενοχλείται από το ηχητικό πανδαιμόνιο, οι απόηχοι που προέρχονται από το ρετιρέ τον δελεάζουν, με αποτέλεσμα να εθιστεί στην κρυφακοή και τη μίμηση της καθημερινής ζωής του ζωγράφου Φίλιππου Ροδόπουλου. Μια παρεκκλίνουσα πορεία στο βασίλειο των ήχων αρχίζει. Ο ήρωας στήνει ηχοπαγίδες κι απλώνει ηχονήματα, επιθυμώντας να πραγματοποιήσει ένα κρυφό του όνειρο: να κατακτήσει τις κορυφές της Τέχνης. Οδηγείται όμως σε εξύψωση ή μήπως σε ελεύθερη πτώση; 

Στο αδιέξοδο όπου θα βρεθεί ο ήρωας, όταν θα αποκαλυφθεί το σχέδιό του και εκείνος θα ξεγυμνωθεί, οι στοχασμοί του θα επιφέρουν την κάθαρση της ψυχής του, και τότε, με οδηγό τα χελιδόνια της Αλεξάνδρειας του παππού του, θα αναζητήσει νέες αυθεντικές διαδρομές, λιγότερο περίπλοκες και επικίνδυνες: «Παγωμένος αέρας θα με φυσήξει στο πρόσωπο. Μπροστά θα υπάρχει μονάχα η ελπίδα. Ελπίδα βαμμένη στα χρώματα της θάλασσας. Χελιδόνια της Αλεξάνδρειας θα μου δείξουν τον δρόμο. Θα τα ακολουθήσω έχοντας για ταυτότητα μια αγάπη που ριζώνει στην καρδιά και για αποσκευή το ζωγραφισμένο με παράνομες ζωές σεντόνι». 

Ακροβατώντας ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό στοιχείο, το Καρμπόν, είτε μιλά για την ηρωική έξοδο από τη μετριότητα της καθημερινής ζωής, είτε για την αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας, είτε για τη σχέση αυθεντικού και αντιγράφου, παραμένει ανοιχτό σε διαφορετικές αναγνώσεις. 

Το ΚΑΡΜΠΟΝ* είναι έξυπνο, πρωτότυπο, ενδιαφέρον, εντυπωσιακά καλογραμμένο. Δεν θυμίζει σε τίποτα πρώτη συγγραφική εμφάνιση, αντιθέτως, το επιδέξιο ξεδίπλωμα της πλοκής, η τέλεια σκιαγράφηση της προσωπικότητας του ήρωά του, ενός καθημερινού ήρωα της απλής ζωής, με τις αδυναμίες και τα τρωτά σημεία του, η περιγραφή του φιλόδοξου σχεδίου που συλλαμβάνει ο ήρωας και της εκτέλεσης από τον ίδιο – να αντιγράψει, σαν με καρμπόν, ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια, τη ζωή του ζωγράφου στο ρετιρέ, μέχρι του σημείου να μεταλλαχθεί σε κάποιον άλλο - όλα δηλώνουν έναν έμπειρο τεχνίτη του λόγου, του οποίου περιμένουμε ανυπόμονα το επόμενο έργο! 

*Το ΚΑΡΜΠΟΝ υπήρξε φιναλίστ στη βραχεία λίστα τριών λογοτεχνικών βραβείων. 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Γιώργος Κούβας γεννήθηκε το 1974 στην Κόρινθο. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και έκανε μεταπτυχιακά στη διοίκηση επιχειρήσεων. Από το 2011 ζει στην Ελβετία, όπου εργάζεται ως σχεδιαστής καινοτόμων ιατρικών συσκευών. Το 2017 εντάχθηκε στην επιστημονική ομάδα του κέντρου Wyss στη Γενεύη, που υποστηρίζει την ανάπτυξη εφαρμογών νευροτεχνολογίας για ασθενείς με νευρολογικές δυσλειτουργίες. Ξεκίνησε τη συγγραφική του δραστηριότητα με τεχνικά κείμενα. Δημοσίευσε επιστημονικά άρθρα σε διεθνείς εκδόσεις. Το ΚΑΡΜΠΟΝ είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. 

ΑΓΓΕΛΙΚΑ Η ΜΑΝΤΕΝΟΥΤΑ, Ελένη Κεκροπούλου

ΑΓΓΕΛΙΚΑ Η ΜΑΝΤΕΝΟΥΤΑ

Το μυθιστόρημα για την πραγματική ζωή της μητέρας του Διονυσίου Σολωμού

ΑΓΓΕΛΙΚΑ Η ΜΑΝΤΕΝΟΥΤΑ

της Ελένης Κεκροπούλου

Εκδόσεις Ωκεανός, 2010

Σελίδες 560

Οπισθόφυλλο:

Το όνομά της Αγγέλικα Νίκλη. Όμορφη σαν την ίδια την αναδυομένη Αφροδίτη.

Ο πατέρας της, ένας κατατρεγμένος Μανιάτης, θύμα της φτώχιας και της ανάγκης, την πούλησε στον βαθύπλουτο «Ταμπακιέρη», τον  Ζακυνθινό κόντε Σαλαμόν. Αυτός θα απαρνηθεί τη γυναίκα του και τα παιδιά του, και θα απειλήσει με αποκλήρωση τον νόμιμο γυιό του Ροβέρτο, επειδή συντάχθηκε με τους Δημοκρατικούς που αγωνίζονταν για  την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα. 

Από την ανίερη ένωση του ηλικιωμένου κόντε με την μικρή ερωμένη του, θα γεννηθούν τρεις γυιοί. Ο πρώτος θα γίνει ένας σπουδαίος ποιητής. Ο δεύτερος σημαντική πολιτική προσωπικότητα των Επτανήσων. Και ο τρίτος, γυιός μεταθανάτιος του κόντε, θα χάσει όλα του τα προνόμια. Μετά από χρόνια, θα αγωνιστεί για να κερδίσει το όνομα και την περιουσία που του στέρησαν τα δυο  μεγαλύτερα αδέρφια του. Θα αγωνιστεί και για την χαμένη τιμή της μάνας του, σε μια δίκη που θα αφήσει εποχή στα Επτάνησα. Την Δίκη των αδελφών Σολομών.

Αυτό το βιβλίο δεν θα γραφόταν ποτέ, όπως αποκαλύπτει η συγγραφέας στο Σημείωμα που παραθέτει στο τέλος του βιβλίου, αν η ίδια δεν είχε πάθος με την ποίηση του Σολωμού και μανία να μαζεύει και να διαβάζει ό,τι γραφόταν για τον μεγάλο μας ποιητή. Η μελέτη αυτή της βιογραφίας του την οδήγησε στον εντοπισμό κάποιων παραποιημένων ημερομηνιών και της δημιούργησε πολλά ερωτήματα. Για παράδειγμα, μεγαλώνανε την ηλικία της Αγγέλικας, για να μη φαίνεται ότι ήταν παιδί, όταν ο γέρο-κόντες την έκανε μαντενούτα του και γέννησε τον Διονύσιο, και επίσης μεγαλώνανε την ηλικία του κόντε για να φανεί πως δεν μπορούσε, υπερήλικας ών, να συνουσιασθεί και να τεκνοποιήσει ένα τρίτο παιδί.

Η περιπέτεια της συγγραφέως με την Αγγέλικα Νίκλη ξεκίνησε, όταν έπεσε στα χέρια της το βιβλίο «Ο Σολωμός δέσμιος του Νομικού Καθεστώτος της Εποχής του», του Δημητρίου Χρ. Καπάδοχου, το οποίο της έλυσε κάποιες σημαντικές απορίες και της έδωσε το έναυσμα να γράψει, «όχι για τον Διονύσιο Σολωμό, αλλά για εκείνο το κοριτσάκι που υπήρξε η μητέρα του και που τόσο το περιφρόνησαν και το διέσυραν, στην ανόητη προσπάθειά τους να αγιοποιήσουν τον Σολωμό, οι βιογράφοι του. Όμως οι μεγάλοι ποιητές δεν χρειάζονται φωτοστέφανο αγίου. Άλλωστε οι άγιοι δεν είναι ποιητές και σίγουρα οι μεγάλοι ποιητές δεν είναι άγιοι».

Ακολούθησαν πολλαπλές και πολυεπίπεδες αναγνώσεις του έργου του Λίνου Πολίτη για τον Σολωμό καθώς και του Σωκράτη Καψάσκη. Επίσης η συγγραφέας μελέτησε οτιδήποτε έγραψαν για τον ποιητή οι: Πολυλάς, Παλαμάς, Ψυχάρης, Κριαράς, Τυπάλδος, και άλλοι. Τέλος όλα τα επίσημα έγγραφα που παρουσιάζονται στο βιβλίο όπως διαθήκες, δικόγραφα, ληξιαρχικές πράξεις, ομιλίες επισήμων, είναι όλα γνήσια.

Το μυθιστόρημα «Αγγέλικα η μαντενούτα» χαρακτηρίζεται ως ένα από τα καλύτερα ιστορικά μυθιστορήματα, ένα θαυμάσιο βιβλίο, με υπέροχη γλώσσα και ζωντανές περιγραφές, με εξαιρετική απόδοση της εποχής και φυσικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Είναι ένα βιβλίο-ύμνος στη γυναίκα και μάνα!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Ελένη Κεκροπούλου γεννήθηκε στον Ζυγό της Καβάλας, αλλά μεγάλωσε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Σπούδασε στο Καποδιστριακό πολιτικές επιστήμες και νομικά, καθώς και ξένες γλώσσες. Εργάζεται στον εκδοτικό χώρο εδώ και τριάντα έξι χρόνια ως μεταφράστρια, επιμελήτρια, εκδότρια και συγγραφέας.

Η ΤΙΓΡΗ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ, Susanna Tamaro

Μια ιστορία τρυφερή, αθώα αλλά και φονική

Συγγραφέας:                    SUSANNA TAMARO

Πρωτότυπος τίτλος:        La Tigre e l’ Acrobata

Μετάφραση:                     Μαρία Οικονομίδου

Εκδόσεις:                            ΔΙΟΠΤΡΑ, 2018

“Η Μικρή Τίγρη δεν είναι σαν τις άλλες τίγρεις: δεν της αρκεί να περνάει μόνη της τον καιρό της και να περιπλανιέται στα χιονισμένα δάση της Σιβηρίας κυνηγώντας, αντίθετα προτιμά να στοχάζεται για την πορεία του κόσμου. Μια μέρα, λαχταρώντας να βρει τη δική της θέση μέσα σ’ αυτόν, ξεκινά ένα ιδιαίτερο ταξίδι για να ανακαλύψει το μυστικό της ζωής και να συναντήσει τα πλάσματα για τα οποία έχει ακούσει τα περισσότερα: τους ανθρώπους.

Η Τίγρη που Θέλησε να Γίνει Ακροβάτης, μια συγκινητική ιστορία γενναιότητας και κουράγιου, είναι ένας ύμνος στη δύναμη της φιλίας και μια μαρτυρία του θάρρους που χρειάζεται για να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας. Μια αλληγορία γεμάτη φως, λυρισμό, αγάπη, τρυφερότητα, πάθος για τη ζωή. Μια ωδή στην καρδιά του ανθρώπου.”

(Από το Οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 Ένα μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα:

"Την τρίτη ημέρα της δύσκολης ανάβασής της συνάντησε έναν Αετό. Ζυγιαζόταν από πάνω της, φαινομενικά ακίνητος, εκμεταλλευόμενος ένα ανοδικό ρεύμα.

«Είσαι τίγρη;» τη ρώτησε από ψηλά.

"Δεν το βλέπεις;" αποκρίθηκε η Τίγρη, με την ανάσα της κομμένη από την προσπάθεια.

«Το βλέπω, ναι, αλλά δεν καταλαβαίνω».

"Τι δεν καταλαβαίνεις;"

"Τι κάνεις εδώ πάνω; Αυτό δεν είναι το Βασίλειό σου, εδώ δεν υπάρχουν άνθρωποι για να φας. Μήπως έχασες το δρόμο σου;"

"Όλη μου τη ζωή αναζητούσα ένα δρόμο", απάντησε η Τίγρη, προτού φτάσει σε μια βραχώδη προεξοχή και αφεθεί να πέσει, ξεθεωμένη.

«Γιατί; Δεν υπήρχε εκείνος των γονιών σου;"

«Δεν μου αρκούσε».

Ναι, όπως φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα, η μικρή Τίγρη δεν αρκείται στο χαραγμένο δρόμο των γονιών της. Ψάχνει το δικό της δρόμο, «τον λιγότερο περπατημένο»**. Θέλει να ακολουθήσει το φως, να μάθει τι υπάρχει πέρα από τα βουνά, να βρει τα σύνορα του κόσμου, να γνωρίσει ακόμα και τον προαιώνιο εχθρό της, τον Άνθρωπο. Και όταν συναντήσει τον μικρό Ακροβάτη, θέλει κάτι ακόμα: να πετάξει ψηλά!

Η ιστορία της Τίγρης είναι η ιστορία μιας ζωής. Όλα όσα την αποτελούν υπάρχουν σε αριστοτεχνική ισορροπία: η παιδική γλυκύτητα και η αγάπη της οικογένειας, η συγκίνηση των πρώτων ανακαλύψεων, η περιέργεια που μας ωθεί να αντιμετωπίσουμε τον έξω κόσμο, η σκληρότητα αυτού του κόσμου, αλλά και οι χαρές μικρές και μεγάλες, η φιλία, η γενναιότητα και το κουράγιο, τα μαθήματα που κερδίζονται από τα λάθη, η σοφία που επιτυγχάνεται, η κόπωση και η λύτρωση, και τέλος το μυστήριο του θανάτου.

Είναι μια ιστορία αθώα αλλά και φονική, σαν κι αυτές που διαβάζαμε όταν ήμαστε παιδιά, που κρύβει κάτω από την καρδιά της περίεργης Τίγρης, της φύσης και του περιβάλλοντός της, το όραμα εκείνο που το παιδί που ζει μέσα μας, προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό, εν μέσω των υποχρεώσεων και της καθημερινότητας.

Τρυφερό, απολαυστικό, υπέροχα γραμμένο! Διαβάστε το!

**[the road] less travelled by – από το ποίημα THE ROAD NOT TAKEN, του μεγάλου Αμερικανού ποιητή, Robert Frost.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Σουζάνα Ταμάρο έχει γράψει πολλά βιβλία, ανάμεσά τους και το best seller «Όπου σε πάει η καρδιά", με 16 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Εργάζεται αφιλοκερδώς για διάφορους φιλανθρωπικούς οργανισμούς.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ, Αρούν Γκάντι

(Το δώρο του θυμού και άλλα μαθήματα από τον παππού μου ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ, του Αρούν Γκάντι)

Μετάφραση: Νοέλα Ελιασά

Εκδόσεις:    Διόπτρα, 02/2018

Σελίδες:       272

Ανακαλύψτε ένδεκα ζωτικά και εκπληκτικά μαθήματα ζωής από έναν από τους σημαντικότερους και με τη μεγαλύτερη επιρροή φιλοσόφους και ακτιβιστές ειρήνης του εικοστού αιώνα, τον Μαχάτμα Γκάντι, σε αυτή την αιχμηρή και επίκαιρη εξερεύνηση του αληθινού μονοπατιού από το θυμό προς την ειρήνη, όπως καταγράφεται από τον εγγονό του,  τον Αρούν Γκάντι. Στο ταραγμένο κλίμα που επικρατεί σήμερα σε διάφορες χώρες και στον κόσμο γενικότερα, αυτά τα μαθήματα χρειάζονται περισσότερο από ποτέ πριν.

«Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για το θυμό. Είναι ένα πολύ καλό και πολύ ισχυρό πράγμα που μας κινητοποιεί. Πρέπει να ντρεπόμαστε μόνο για τον άσχημο τρόπο με τον οποίο τον διαχειριζόμαστε», είπε ο Μαχάτμα Γκάντι.

Ο Αρούν Γκάντι ήταν μόλις δώδεκα ετών, όταν οι γονείς του τον άφησαν στο περίφημο ησυχαστήριο (άσραμ) του παππού του, στο χωριό Σεβαγκράμ. Για τον Αρούν, ο άνδρας που αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Ινδίας και ήταν ο αγαπημένος διακεκριμένος φιλόσοφος και ηγέτης της χώρας, ήταν απλώς ένα μέλος της οικογένειας. Έζησε εκεί για δύο χρόνια, κάτω από την προστασία του παππού του, μέχρι τη δολοφονία του Γκάντι.

Καθώς κάθε κεφάλαιο περιέχει ένα μοναδικό, διαχρονικό μάθημα, ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ μάς παίρνει μαζί με τον Αρούν σε ένα συγκινητικό ταξίδι αυτογνωσίας, καθώς εκείνος μαθαίνει να βγαίνει νικητής στον δικό του αγώνα, για να εκφράσει τα συναισθήματά του και να τιθασεύσει τη δύναμη του θυμού, ώστε να επιφέρει ένα καλό αποτέλεσμα. Μαθαίνει να βλέπει τον κόσμο με νέα μάτια, κάτω από την καθοδήγηση και διδασκαλία του αγαπημένου παππού του, και παρέχει ένα σπάνιο, τρισδιάστατο πορτρέτο αυτού του συμβόλου για πολλά χρόνια.

Τα ένδεκα ουσιαστικά μαθήματα ζωής χτυπάνε μια παγκόσμια χορδή για την αυτογνωσία, την ταυτότητα, την διαχείριση του θυμού, την κατάθλιψη, την μοναξιά, τη φιλία και την οικογένεια. Είναι, επίσης, τέλεια για όποιον αναζητεί έναν τρόπο να επιφέρει μια επουλωτική αλλαγή σε έναν θρυμματισμένο κόσμο.

Διαβάστε το και σίγουρα θα σας ευχαριστήσει και ωφελήσει. Δεν είναι ένα ακόμα βιβλίο αυτοβελτίωσης από εκείνα που υπόσχονται θαύματα. Θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε τον σπουδαίο Μαχάτμα Γκάντι και τη θεωρία του της Μη Βίας και θα αλλάξει τη ζωή σας, μόνο αν θελήσετε εσείς να αλλάξετε τρόπο σκέψης. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο μόνος «θαυματοποιός» είναι η ανθρώπινη θέληση!

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου:

http://media.public.gr/Books-PDF/9789606054068-1287643.pdf

 

ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451 - ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ

"Ο καθένας πρέπει να αφήνει κάτι πίσω, όταν πεθαίνει, είπε ο παππούς μου. Ένα παιδί ή ένα βιβλίο ή μια ζωγραφιά ή ένα σπίτι ή έναν τοίχο που έχτισε ή ένα ζευγάρι παπούτσια που έφτιαξε. Ή έναν κήπο που φύτεψε."

(ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451- ΡΕΪ ΜΠΡΑΝΤΜΠΕΡΙ)

ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451, του Ρέι Μπράντμπερι

Μετάφραση: ΔΟΥΒΙΤΣΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Επιμέλεια: ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, 2012 - Αριθμός σελίδων 280

Πρόκειται για μια προφητική νουβέλα (εκδόθηκε το 1953), η οποία αναφέρεται σε ένα παράδοξο δυστοπικό μέλλον όπου η ευτυχία βρίσκεται στις τηλεοπτικές οθόνες, τα ναρκωτικά και τον συμβιβασμό, και όπου τα ξεχωριστά άτομα, οι εκκεντρικοί και οι διανοούμενοι είναι οι απόβλητοι της κοινωνίας. Το καθεστώς έχει κηρύξει απαγορευμένα τα βιβλία, επειδή τα θεωρεί ως την αιτία όλων των δυστυχιών και των διαταραχών, και γι’ αυτό το λόγο, έχει αναθέσει την καύση τους στο ειδικό σώμα των πυρονόμων, που έχει αντικαταστήσει το αρχαίο εκείνο σώμα των πυροσβεστών. Οι ομάδες πυρονόμων εισβάλλουν σε σπίτια όπου υπάρχουν βιβλιοθήκες, ύστερα από καταγγελίες γειτόνων, και τα καίνε, ώστε να εξαφανίσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί ανατρεπτικό και να καταπολεμήσουν την αμφισβήτηση και τον προβληματισμό που συνεπάγεται η ανάγνωσή τους.

Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στην θερμοκρασία αυτανάφλεξης του χαρτιού (της κλίμακας Φαρενάιτ), και αυτή είναι η ιστορία του Γκάι Μόνταγκ, που εκπαιδεύτηκε από το κράτος, μαζί με άλλους, για να βάζει φωτιά στα σπίτια που κρύβουν βιβλιοθήκες και βιβλία, και που εκτελεί τα καθήκοντά του όχι μόνο με ευσυνειδησία αλλά και μεγάλη ευχαρίστηση. Είναι παντρεμένος με την Μίλι, που μένει στο σπίτι, παίρνει ουσίες και διαθέτει το χρόνο της  παρακολουθώντας τηλεόραση. Όπως οι περισσότεροι, ζουν τη ζωή τους μέσα σε ομαδική ηλεκτρονική τρέλα, σε δωμάτια που οι τοίχοι τους είναι γιγαντιαίες οθόνες τηλεοράσεως και όλη νύχτα φορούν ακουστικά απ' όπου ξεχύνεται χείμαρρος μουσικής και ομιλιών. Ο τεχνοκρατικός πολιτισμός αποτελεί μια αποδεκτή και επιβαλλόμενη καθημερινότητα, ωστόσο υπάρχει πάντα μια μικρή μειονότητα αδιόρθωτων ρομαντικών και ιδεαλιστών.

Ο Γκάι, χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της εξουσίας, κάνει τη δουλειά του με συνέπεια και την απολαμβάνει, χωρίς να προβληματίζεται, επί χρόνια ολόκληρα, μέχρι που ένα βράδυ γνωρίζεται με ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι της γειτονιάς του, την Κλαρίς. Οι συναντήσεις και συνομιλίες τους θα προκαλέσουν μια κρίση συνειδήσεως στον Γκάι (Τι έδωσες στην πόλη, Μόνταγκ; Στάχτες. Τι δώσαμε ο ένας στον άλλον; Τίποτα.) πράγμα που θα τον οδηγήσει στην ανάγνωση ενός βιβλίου, στην γνωριμία με τον καθηγητή Φάμπερ αλλά και με ανθρώπους που αγαπούν τα βιβλία και φροντίζουν με κάθε τρόπο να μην χαθούν αυτά από τη συλλογική μνήμη. Με δυο λόγια θα οδηγηθεί στην παράβαση και την παρανομία και θα αγωνίζεται να γλιτώσει από το τερατώδες μηχανικό λαγωνικό της υπηρεσίας.

Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε όσο λίγα στον 20ό αιώνα, εξακολουθεί να κάνει απανωτές εκδόσεις και να μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. 

***************************

Έγινε πρώτη φορά ταινία από τον Φρανσουά Τριφό το 1966 με τον Όσκαρ Βέρνερ και τη Τζούλι Κρίστι. 

************************

Τελευταία και λιγότερο επιτυχημένη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη ήταν τον Μάιο του 2018 με τους Μάικλ Τζόρνταν, Σοφία Μπουτέλα και Μάικλ Σάνον.

******************************

ΥΓ. Να σημειώσουμε ότι ο συγγραφέας στην αρχή του βιβλίου του παραθέτει τη φράση του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, «Αν σου δώσουν χαρτί με γραμμές, γράψε στην πίσω όψη».

******************************

Η ΚΑΛΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΣΣΑ, Ντόρις Λέσινγκ

Η ΚΑΛΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΣΣΑ, της ΝΤΟΡΙΣ ΛΕΣΙΝΓΚ

Μετάφραση: ΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Εκδόσεις: ΟΔΥΣΣΕΑΣ, 1986

Σελίδες: 423

Η Άλις και ο Τζάσπερ, ένα ιδιόρρυθμο ζευγάρι του 1968, σαραντάρηδες που έχουν πάντα ζήσει την περιθωριακή ζωή των μικρών πολιτικών ομάδων, καταλήγουν σ' ένα κατεδαφιστέο σπίτι. Εκεί η  Άλις, βετεράνος στις καταλήψεις και τα κοινόβια, θα ανασκουμπωθεί για να βάλει τάξη και να οργανώσει την ομάδα που θα ζήσει στο σπίτι, καμιά δεκαριά ετερόκλητα άτομα.

Όλα τα βάρη και οι ευθύνες της συνεργασίας με την Δημοτική Αρχή, τις Εταιρείες Ύδρευσης και Ηλεκτροδότησης, οι σχέσεις με τους γείτονες, η καθαριότητα, η εύρεση αλλά και τα έξοδα τεχνιτών και εργατών, όλα πέφτουν πάνω στους ώμους της Άλις. Για την ακρίβεια, η ίδια προθυμοποιείται και αναλαμβάνει την επίλυση και του παραμικρού προβλήματος σαν να πρόκειται για κάποια κρυφή οφειλή της ή υποχρέωση.

Η Άλις έχει πολλές όψεις. Είναι γενικά έξυπνη, οργανωτική, επίμονη, πειστική και εργατική. Στις συναναστροφές της με υπηρεσίες και πρόσωπα εξουσίας, ξέρει να ψυχολογεί τους συνομιλητές της και βρίσκει πάντα τα σωστά λόγια να πει, ντύνεται ωραία, συμπεριφέρεται  ήρεμα και ευγενικά, προκειμένου να κερδίσει αυτό που θέλει, συνήθως κάτι που είναι προς το συμφέρον της ομάδας. 

Στη σχέση με τον σύντροφό της, όμως, μια σχέση που δεν προσφέρει καμιά ικανοποίηση, παρουσιάζεται υποχωρητική, παθητική και εξαρτημένη, λόγω κρυμμένων φόβων, ενώ γίνεται εκρηκτική και επιθετική όταν αντιμετωπίζει τον πατέρα και τη μητέρα κυρίως, τους οποίους ωστόσο εκμεταλλεύεται οικονομικά έως εκεί που δεν παίρνει άλλο. 

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου αποτελεί η συνάντηση της Άλις με τη μητέρα της, Ντόροθυ, όπου η Άλις δεν είναι παρά ένας χείμαρρος μίσους για τον κόσμο, την αστυνομία, τον θεό, ενώ η μητέρα της την αντιμετωπίζει με στωική ηρεμία αλλά και ειλικρίνεια που σπάει κόκκαλα.

Τέλος, στον τομέα της πολιτικής η Άλις αποδεικνύεται αθώα, αφελής και ίσως επικίνδυνη για τον ίδιο της τον εαυτό.

Από την άλλη πλευρά, τα υπόλοιπα πρόσωπα της ομάδας, αν και δείχνουν να περιφρονούν τις αστικές συνήθειες της καθαριότητας, της τάξης, των ανέσεων στο φαγητό και τον ύπνο, ωστόσο επωφελούνται χωρίς δισταγμό κάθε φορά που η Άλις τους απαλλάσσει από αηδιαστικές καταστάσεις ή τους παρέχει το αναγκαίο χρήμα για να τις απολαύσουν. Είναι άτομα που αρνούνται την όποια καταγωγή τους και φροντίζουν να αλλάξουν τον τρόπο ομιλίας, την προφορά και την εμφάνισή τους, ώστε να ταιριάζει καλύτερα στο πορτρέτο του επαναστάτη. Συχνά υποθάλπουν διάφορες καταστάσεις που τους έσπρωξαν στο περιθώριο και άλλοτε μεγαλοποιούν ή κατασκευάζουν γεγονότα ώστε να παρουσιάσουν μια συμπαθητική, ηρωική εικόνα προς τους ομοϊδεάτες τους.

Όλοι μαζί αποφασίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA), αλλά στο διπλανό σπίτι ζει ο μυστηριώδης σύντροφος Άντριου που προσπαθεί να τους στρατολογήσει στην Ρωσική Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας (KGB). Καθώς η Άλις αγωνίζεται να γεφυρώσει την ιδεολογία με την αστική ανατροφή της, οι σύντροφοί της αντιμετωπίζουν απροσδόκητες εξελίξεις στην προσπάθειά τους να αντιδράσουν ενάντια στην εφησυχασμό και τον καπιταλισμό.

Οι νεαροί υποψήφιοι τρομοκράτες βρίσκονται σε αναζήτηση της τρομοκρατίας που διαρκώς τους ξεφεύγει μέσα από τα χέρια, καθώς οι σοβαροί τρομοκράτες και έμποροι όπλων δεν φαίνονται διατεθειμένοι να τους λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν. Τελικά, θα αναλάβουν την  πρωτοβουλία μιας βομβιστικής ενέργειας, όμως τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν όπως τα είχαν αρχικά υπολογίσει.

Πώς θα διαμορφωθεί μετά από αυτό το γεγονός η ισορροπία και το μέλλον της ομάδας; Θα υπάρξουν αμφισβητήσεις, θα προχωρήσουν σε άλλες ενέργειες, θα τραβήξει ο καθένας το δρόμο του; Τι θα συμβεί στην ηρωίδα του βιβλίου, την Άλις, την «Καλή Τρομοκράτισσα»;

Για μένα, είναι ένα αψεγάδιαστο, τέλειο μυθιστόρημα.

Η αφήγηση είναι σε τρίτο πρόσωπο. Ο αφηγητής είναι παντογνώστης, ο οποίος όμως παρακολουθεί ολοκληρωτικά την Άλις, ενώ η ίδια αγνοεί, και εμείς μαζί της μερικές φορές ως αναγνώστες, τις σκέψεις και προθέσεις άλλων χαρακτήρων. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς χάρις στην επιδεξιότητα της συγγραφέως, διαισθανόμαστε τον κίνδυνο και αγωνιούμε, ενώ εκείνη, ειδικά στο τέλος, όχι. Η οπτική γωνία είναι της Άλις.

Το περιβάλλον εισάγεται αμέσως. Αστικό περιβάλλον. Ένα σπίτι, στη μέση ενός όπως μοιάζει σκουπιδότοπου, ενώ μακρύτερα υπάρχει κεντρικός πολυθόρυβος δρόμος.

Οι κεντρικοί χαρακτήρες της Άλις και του συντρόφου της, Τζάσπερ, εισάγονται αμέσως από τη δεύτερη κιόλας παράγραφο. Δεν περιγράφονται από τον αφηγητή, ούτε ως προς την φυσική εμφάνιση ούτε ως προς τον χαρακτήρα, αλλά σκιαγραφούνται καθαρότατα  από την πρώτη στιγμή, μέσα από τις κινήσεις, τις χειρονομίες, και τα λόγια τους.

Ήδη στη δεύτερη και τρίτη σελίδα (ενός μυθιστορήματος 427 σελίδων) έχουμε εικόνα του είδους της σχέσης τους (δεν υπάρχει αγάπη, τουλάχιστον με τη γνωστή έννοια), είναι αναρχικοί και επίδοξοι καταληψίες αυτού του εγκαταλελειμμένου σπιτιού.

Το πρόβλημα/σύγκρουση εμφανίζεται κιόλας από την τρίτη σελίδα: Το σπίτι έχει κατεστραμμένα τα ηλεκτρολογικά, υδραυλικά και αποχετευτικά συστήματα.

Από τις λίγες πρώτες σελίδες υπάρχει ενδιαφέρον και σασπένς: Τι θα κάνουν με το σπίτι; Ποιος ο σκοπός τους; Ποιο είναι οι άλλοι της ομάδας; Από πού ήρθαν; Πώς βρέθηκαν εκεί; Πώς θα καταλήξουν; Ιδιαιτέρως για την Άλις, θέλουμε να μάθουμε γιατί έγινε τρομοκράτισσα και γιατί «καλή».

Με μια ξεχωριστή αίσθηση της διασταύρωσης προσωπικού και πολιτικού, η βραβευμένη με Νόμπελ (το 2007, σε ηλικία 88 ετών) Ντόρις Λέσινγκ δημιουργεί στο βιβλίο αυτό ένα συναρπαστικό πορτρέτο οικιακής ζωής και εξέγερσης. Όπως έγραψε και το Publisher’s Weekly, «Η Καλή Τρομοκράτισσα» αναδεικνύει όλη την γκάμα του ταλέντου της Ντόρις Λέσσινγκ: την ικανότητά της να δημιουργεί πειστικούς χαρακτήρες, γεμάτους ζωή, την οξυδέρκειά της όταν περιγράφει, σπανίως με συμπάθεια, την προσωπικότητά τους, τη γεμάτη δύναμη πρόζα της… Η Λέσινγκ είναι ρεαλίστρια και απαράμιλλη χρονικογράφος της σύγχρονης ζωής».