Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ-Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ-Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΗΣ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ



Μια μικρή φιλική "ανάκριση" της Αγγελικής Μπούλιαρη από τον Βασίλη Μπαμπούρη*, με αφορμή την έκδοση της ποιητικής της συλλογής με τίτλο "Η νοσταλγία του παλιού πόνου", περί Ποίησης, νοσταλγίας και παλιού πόνου:


1.            Γιατί γράφεις;

Δεν ξέρω αν υπάρχει ακριβής απάντηση. Είναι ανάγκη έκφρασης για πράγματα που αισθάνομαι ή με προβληματίζουν, για πράγματα που στριφογυρίζουν στο μυαλό μου, ή μπορεί και να με καίνε. Ίσως είναι και ανάγκη επικοινωνίας με τον αναγνώστη μέσω της γραφής.

                                          
2.            Τι είναι για σένα η ποίηση; Τι γνώμη έχεις για την επικρατούσα αντίληψη ότι η ποίηση είναι «εύκολη» (αφού μάλιστα πολλοί συγγραφείς ξεκινούν γράφοντας ποιήματα);

Όπως ήδη έχω εξηγήσει στο οπισθόφυλλο της συλλογής, δεν επιχειρώ να δρέψω δάφνες ποιήτριας, οπότε θα απαντήσω στην ερώτηση ως κάποια που αγαπάει πολύ την ποίηση.

Η ποίηση, το ποίημα για την ακρίβεια, είναι η αιχμαλωσία της στιγμής. Η στιγμή αυτή, αν και μικρή, εμπεριέχει ένα ολόκληρο σύμπαν. Εμπεριέχει τόπους, συναισθήματα, εικόνες, το υλικό των ονείρων μας, μέσα στα οποία κρύβονται φόβοι και επιθυμίες.
Η ποίηση είναι ένα ανοιχτό παράθυρο, πηγή φωτός.
Είναι ακόμα ένα σκαλί στην σκάλα της ύπαρξης που μας ανεβάζει ψηλότερα.

Γενικά, η Ποίηση με οποιονδήποτε τρόπο και αν δονεί τα συναισθήματά μας, όπως και αν μας συγκινεί, είτε φέρνοντας ένα χαμόγελο είτε ένα τσίμπημα στην καρδιά κι ένα δάκρυ, για μένα είναι πάνω απ’ όλα μια παρηγοριά.

Τώρα, σχετικά με την ευκολία ή όχι της ποίησης.
Δεν θεωρώ την ποίηση εύκολη, το αντίθετο μάλιστα. Γενικά, θεωρώ τη λογοτεχνία δύσκολο έργο, όπως άλλωστε και κάθε μορφή τέχνης.

3.            Όταν θέλεις να εκφραστείς μέσω της γραφής, τι καθορίζει την επιλογή του κειμενικού είδους; Π.χ. αν θα γράψεις πεζό ή ποίημα, έμμετρο ή μη, ομοιοκατάληκτο ή μη, και ούτω καθεξής;

Η επιλογή αυτή γίνεται αυτόματα.

Ωστόσο, μπορώ να πω ότι αν θέλω να περιγράψω ένα γεγονός, μια κατάσταση, όπου εμπλέκονται διάφοροι χαρακτήρες με αξιοσημείωτες αντιδράσεις, τότε το πιθανότερο είναι να γράψω ένα διήγημα.

Αν έχω να αφηγηθώ μια μεγάλη ιστορία, με πλούσιο υλικό, θα γράψω μυθιστόρημα.

Αν, τέλος, θέλω απλώς να αιχμαλωτίσω τη στιγμή, όπως είπα προηγουμένως, θα γράψω ένα ποίημα. Σ’ αυτή την περίπτωση, δεν κάνω άλλη συνειδητή επιλογή. Μπορεί να είναι σε ελεύθερο στίχο, μπορεί να έχει ομοιοκαταληξία, ή και να μοιάζει με πεζό, όπως το ποίημα "Ταιριαστά κοστούμια".


4.            Πες μας δυο λόγια για τον τίτλο. Τι ακριβώς είναι ο παλιός πόνος και τι αντιπροσωπεύει για σένα η νοσταλγία γι’ αυτόν;

Ο τίτλος της συλλογής είναι παρμένος από το ποίημα «Η νοσταλγία του παλιού πόνου», που θα ακούσετε σε λίγο.

Ο πόνος είναι ένδειξη ζωντάνιας.

Η νοσταλγία για τον παλιό πόνο αντιπροσωπεύει τη νοσταλγία για την εποχή που είχαμε τη δυνατότητα να νιώσουμε έντονα συναισθήματα, που αντιδρούσαμε, που ήμαστε ζωντανοί.

Η νοσταλγία, λοιπόν, είναι για τον παλιό μας εαυτό που δεν είχε βυθιστεί στην απάθεια, που δεν είχε αλλοτριωθεί.


5.            Δώσε μας μερικά στοιχεία για τα ποιήματα της Συλλογής. Πότε γράφτηκαν; Πώς τα επέλεξες;

Η συλλογή καλύπτει ένα ευρύ φάσμα κάποιων δεκαετιών.

Ένα μέρος από τα ποιήματα της συλλογής είναι των τελευταίων ετών, αλλά πολλά, ίσως το μεγαλύτερο μέρος, είναι ποιήματα της νιότης μου. Σε ένα εμμέσως αναφέρεται η ηλικία μου. Ήμουν τότε περίπου είκοσι πέντε ετών.

Κάποια από τα νεανικά μου ποιήματα είναι πιο οργισμένα, θα έλεγα, πιο σκοτεινά, κι αυτό οφείλεται εν μέρει στις επιρροές που δέχτηκα από το κίνημα του υπαρξισμού, καθώς και στην αναζήτησή μου για την ουσία της ζωής και το νόημα της ύπαρξης.

Όλα αυτά ήταν θέματα δύσκολα. Ας σκεφτούμε ότι και σήμερα αυτά αποτελούν κατά κάποιο τρόπο «ταμπού» για τους ψυχοθεραπευτές, οι οποίοι, και σωστά πράττουν, επικεντρώνονται στη διαχείριση της καθημερινότητας.


6.            Πώς θεωρείς ή ελπίζεις ότι λειτουργεί ένα ποίημά σου στο μυαλό ενός αναγνώστη; Τι θα ήθελες να πάρει κάθε αναγνώστης από τη Νοσταλγία του παλιού πόνου;

Ελπίζω ότι τα ποιήματα της συλλογής θα αποτελέσουν αφορμή για σκέψη, θα προκαλέσουν συγκίνηση και θα προσφέρουν αισθητική απόλαυση.


*Ο Βασίλης είναι καθηγητής μετάφρασης, μεταφραστής και συγγραφέας
Η Αγγελική 'ανακρίθηκε' στις 22 Απριλίου 2015, στο Λουκούμι Μπαρ, κατά την πρώτη παρουσίαση της Ποιητικής της Συλλογής "Η νοσταλγία του παλιού πόνου"

Δείτε το βιβλίο εδώ: http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:


Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ υποψήφια για τα Βραβεία Public - ΤΑ ΠΡΩΤΑ 11 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η ποιητική συλλογή Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ είναι υποψήφια για τα βραβεία Public στην κατηγορία ΠΟΙΗΣΗ. Εάν επιθυμείτε, μπορείτε να ψηφίσετε το βιβλίο στον παρακάτω σύνδεσμο:


Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ
Ποίηση
Αγγελική Μπούλιαρη
Άνεμος Εκδοτική
Απρίλιος 2015
Σελίδες 72


"Δάφνες ποιήτριας να δρέψω δεν επιθυμώ.

Δεν είμαι σεμνή. Προσγειωμένη είμαι.
Κι ας λένε πως πάσχει
κάποιας μορφής ευαισθησία
απ' του ρεαλισμού την έλλειψη.
Είναι που πια δεν ήθελα
άστεγοι να περιπλανώνται
οι στίχοι μου
οι στοιχειωμένοι."
Α.Μ.

(Από το οπισθόφυλλο)

***************************

Μπορείτε να διαβάσετε τα πρώτα 11 ποιήματα αυτής της Συλλογής στον παρακάτω σύνδεσμο:

****************************






Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΥΖΟΥΜΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ



«Η νοσταλγία του παλιού πόνου»

Δευτέρα, 15 Ιουνίου 2015 - 21:20


Βιβλιοπροτάσεις από τον Κυριάκο Κουζούμη


Δάφνες ποιήτριας να δρέψω, δεν επιθυμώ.
Δεν είμαι σεμνή. Προσγειωμένη είμαι.
Κι ας λένε πως πάσχει
κάποιας μορφής ευαισθησία
απ’ του ρεαλισμού την έλλειψη.
Είναι που πια δεν ήθελα
άστεγοι να περιπλανώνται
οι στίχοι μου
οι στοιχειωμένοι.



Υπέροχος ποιητικός λόγος που αγγίζει τις χορδές από την άρπα της ψυχής. Μηνύματα, εικόνες, αρώματα που θα καταλαγιάσουν σαν απαλά πούπουλα στην επιδερμίδα της συνείδησης και της καρδιάς πολλών αναγνωστών…

Αγγελική Μπούλιαρη-Εκδόσεις: Άνεμος





Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ - POLIS ART CAFE - ΑΘΗΝΑ


Η ομιλία μου:

"Φίλες και φίλοι, καλησπέρα!

Σας ευχαριστώ που ήρθατε στην αποψινή μας συνάντηση. Η παρουσία σας μας γεμίζει με θετικά συναισθήματα ζεστασιάς, χαράς και αισιοδοξίας.

Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τους εκδότες μου, την  Άνεμος Εκδοτική, και συγκεκριμένα το Νικόλα και το Γιάννη, γιατί παρέκαμψαν τους δικούς μου δισταγμούς και προχώρησαν στην έκδοση της ποιητικής μου συλλογής «Η νοσταλγία του παλιού πόνου». Έτσι επέτρεψαν στα στοιχειωμένα ποιήματά μου να έρθουν στο φως καθώς, αφού είχα βάλει τους στίχους μου να συλλάβουν τη στιγμή και τα συναισθήματά της, τα κρατούσα με τη σειρά μου φυλακισμένα σε κάποιο συρτάρι.

Ευχαριστώ και τους φίλους ποιητές της αποψινής βραδιάς γιατί μου άφησαν χώρο να μπω ανάμεσά τους. Όπως αναφέρω και στο οπισθόφυλλο της συλλογής, δεν με θεωρώ ποιήτρια, αλλά πεζογράφο, που ωστόσο ήθελε να στεγάσει τους στίχους κυρίως της νιότης της. Εκεί ανήκει το μεγαλύτερο μέρος των ποιημάτων μου που χαρακτηρίζονται από τις κοινές νεανικές ανησυχίες για τις σχέσεις και την κοινωνία, και από τις επιρροές των υπαρξιστών.

Αγαπώ την Ποίηση, γιατί αποτελεί πηγή φωτός, είναι ένα ανοιχτό παράθυρο που βλέπει σε άλλους κόσμους, είναι ένα σκαλί στη σκάλα της ύπαρξης που μας ανεβάζει ψηλότερα, δονεί τα συναισθήματά μας, και τέλος γιατί, είτε μας φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη είτε ένα τσίμπημα στην καρδιά, αποτελεί παρηγοριά.

Ο τίτλος της συλλογής είναι παρμένος από το ποίημα «Η νοσταλγία του παλιού πόνου» και αναφέρεται στον πόνο ως ένδειξη ζωντάνιας. Η νοσταλγία για τον παλιό πόνο αντιπροσωπεύει τη νοσταλγία για την εποχή που είχαμε την ικανότητα να νιώσουμε έντονα συναισθήματα, να αντιδράσουμε, που ήμαστε ζωντανοί. Είναι η νοσταλγία για τον παλιό μας εαυτό που δεν είχε βυθιστεί στην απάθεια, που δεν είχε αλλοτριωθεί.

Ελπίζω τα ποιήματα της συλλογής να αποτελέσουν για τον αναγνώστη αφορμή για σκέψη και να προκαλέσουν συγκίνηση.

Κλείνοντας και εν όψει της καινούργιας χρονιάς, θα ήθελα να ευχηθώ για όλους μας και τον πλανήτη μας, μακροημέρευση και ειρήνη, υγεία, και αμοιβαία αγάπη και φροντίδα!

Σας ευχαριστώ!"

























Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

"Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ", Αγγελικής Μπούλιαρη - ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, ΑΘΗΝΑ

"Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Αγγελική Μπούλιαρη

Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις Άνεμος Εκδοτική

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015





Μέσα σε ατμόσφαιρα νοσταλγίας (όπως ήταν αναμενόμενο), συγκίνησης και φιλίας, έγινε η Πρώτη Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής "Η νοσταλγία του παλιού πόνου", της Αγγελικής Μπούλιαρη, στο Λουκούμι Μπαρ, στο Μοναστηράκι.

Η παρουσίαση χωρίστηκε σε δύο μέρη.

Στο πρώτο μέρος παρουσίασε την συλλογή και τη δημιουργό του ο Χρήστος Παπουτσής, ενώ ενδιαμέσως η Θέκλα και η Έλενα απήγγειλαν τα ποιήματα:

1. Προσωπική υπόθεση, σελίδα 68
2. Από το παράθυρο του τετάρτου ορόφου, σελίδα 9
3. Η τεθλασμένη, σελίδα 10
4. Προσπέρασμα, σελίδα 55
5.Εγωιστικό, σελίδα 13
6. Έγραφα ωραία κι εγώ κάποτε, σελίδα 65
7. Γλάρος, σελίδα 16


Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με την απαγγελία των ποιημάτων:

1. Έχω δυο γυναίκες στην καβάτζα, σελίδα 61
2. Ενώ εκείνη κοιμάται, σελίδα 49

Στη συνέχεια ο Βασίλης Μπαμπούρης, μίλησε για την προσωπική του αλλά και τη γενικότερη σχέση του μέσου Έλληνα με την Ποίηση, και τόνισε ότι αυτό που τον προσέλκυσε στη "Νοσταλγία του παλιού πόνου" ήταν κυρίως η ανθρωπιά που τη διαπνέει, η εξαιρετική οικονομία λόγου και ο αποφθεγματικός τρόπος έκφρασης σε πολλά από τα ποιήματα της συλλογής.

Ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα φιλική "ανάκριση" της Αγγελικής Μπούλιαρη από τον Βασίλη Μπαμπούρη, περί Ποίησης, Νοσταλγίας και Παλιού Πόνου, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://the-yellow-buses.blogspot.gr/2016/08/blog-post.html


Ανάμεσα στις ερωτήσεις, ακούστηκαν τα Ποιήματα:

1. Είπα, σελίδα 20
2. Εικόνα, σελίδα 33
3. Ταιριαστά Κοστούμια, σελίδα 60
4. Η νοσταλγία του παλιού πόνου, σελίδα 63
5. Νόστος, σελίδα 67
6. Σαν μια μουσική, σελίδα 32
7. Οι εξόριστες, σελίδα 67


Η εκδήλωση έκλεισε με δύο ποιήματα που έγραψε η δημιουργός για τον σύζυγό της, Γρηγόρη, στον οποίο και τα αφιέρωσε:

1. Της ψυχής ο έρωτας, σελίδα 30
2. Όχι, σελίδα 19



Φωτογραφίες από την πολύ όμορφη και ζεστή βραδιά































Βρείτε το βιβλίο "Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ" εδώ: