Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΜΠΑΡΤΖΗΣ, γράφει για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΜΠΑΡΤΖΗ,
Δασκάλου και Συγγραφέα, Προέδρου της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων
για το Μυθιστόρημά μου "Δραπέτες του Ονείρου"

Με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, παραθέτω αυτούσια την επιστολή που έλαβα από τον Πρόεδρο της ΕΚΣ, με την άποψή του για το μυθιστόρημά μου "Δραπέτες του Ονείρου". Τον ευχαριστώ από καρδιάς!

Αρχαία Κόρινθος 3-12-2019

 

Αγαπητή μου κυρία Μπούλιαρη,

Έχω από μέρες τελειώσει το διάβασμα του μυθιστορήματός σας Δραπέτες του ονείρου, αλλά, μπλεγμένος με υποχρεώσεις της Εταιρείας για τις τρέχουσες εκδηλώσεις μας, αμέλησα να σας γράψω, όπως σας είχα υποσχεθεί. Κατ’ αρχάς οφείλω να σας εκφράσω το θαυμασμό μου, που καταπιάνεστε με ιστορίες ανθρώπων της καθημερινότητας και της σύγχρονης εποχής και κατορθώνετε να διατηρείτε αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον. Σας θαυμάζω επίσης που γράφετε μυθιστορήματα, μεγάλα έως πολύ εκτεταμένα (όπως το συγκεκριμένο), γεγονός που απαιτεί απομόνωση, κόπο, συγκέντρωση, πλούτο ιδεών... και πολλή δημιουργική φαντασία. Πλάθετε ανθρώπους και τους θέτετε σε ζωή και κίνηση, τους γεννάτε, τους προικίζετε με χαρίσματα, αρετές ή και με αδυναμίες και πάθη μερικούς, κι ύστερα τους αφήνετε να κυλήσουν στο χρόνο και... τους παρακολουθείτε κατά πόδας. Αγαπούν, προδίδουν, χαίρονται, απογοητεύονται, αλλάζουν, ονειρεύονται... αποκτούν τη δική τους δυναμική.

Όμοια και με τους Δραπέτες του ονείρου, η κοπέλα του χωριού, που δίδεται ως παρακόρη σε πλούσια οικογένεια άκληρων... το μεγάλωμα ενός παιδιού σε ξένα χέρια, το αισθηματικό κενό από την πρώτη απόρριψη, τη γονεϊκή, οι πληγές στην ψυχούλα της από τις αστοχίες των θετών «γονιών», ο κόσμος του πολιτευτή, η υποκρισία στους κύκλους της «ανώτερης» κοινωνίας, ο κατ’ ανάγκη γάμος, ο άλλος κόσμος... του «επιτυχημένου» μάστορα, κι ύστερα η νέα  οικογένεια χωρίς αγάπη, κι ο έρωτας ο αληθινός, ο ζωοδότης και χαλαστής συνάμα... Ένας μικρός - μεγάλος κόσμος, ο κόσμος που εσείς με τη φαντασία σας δημιουργήσατε και με αόρατες κλωστές συνδέσατε, χωρίσατε, κινήσατε... στη ροή μιας ολόκληρης ζωής ή των παράλληλων ζωών πολλών υπάρξεων.

Αγαπητή μου κυρία Μπούλιαρη, αποδείχνεστε με τα γραπτά σας ότι γνωρίζετε εις βάθος την ανθρώπινη ψυχή, και όχι μόνο του παιδιού, του κοριτσιού, της γυναίκας, που, τέλος πάντων, είναι λογικό ως γυναίκα κι εσείς να έχετε αυτό το χάρισμα. Εντυπωσιάζει η απόλυτη γνώση εκ μέρους σας και της ανδρικής ψυχής. Κατανόηση των αντιδράσεων του άνδρα, καταβύθιση στις ανομολόγητες κάποιες φορές επιθυμίες και ροπές του, αναγνώριση των αδυναμιών του σερνικού χαρακτήρα και των συμπεριφορών του, που άλλοτε πληγώνουν κι άλλοτε δημιουργούν ελπίδα λύτρωσης στην κεντρική σας ηρωίδα. Ένα ψηφιδωτό χαρακτήρων είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη το μυθιστόρημά σας και συναρπάζει η εξέλιξή του, που δεν είναι προβλέψιμη.

Η γλώσσα σας ρέουσα, χωρίς περιττά στολίδια και ωραιοποιήσεις, καθαρή, σύγχρονη, ελληνική αφηγηματική γλώσσα, συντελεί στην όλη επιτυχία, κάνοντας το μυθιστόρημά σας ευανάγνωστο και κυριολεκτικά συναρπαστικό.

Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου. Σας εύχομαι να περάσετε ευτυχισμένες στιγμές πολλές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα στις εορτές που πλησιάζουν.

Με εκτίμηση

Γιάννης Δ. Μπάρτζης

ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΖΩΗΣ, της Ελένης Κίτσου

Γράφει η Ελένη Κίτσου, στο Diavasame.gr

http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1385_2932

Εκδοτικός Οίκος ΩΚΕΑΝΟΣ
Συγγραφέας         Αγγελική Μπούλιαρη
Κατηγορία           Ελληνική Λογοτεχνία
ISBN                    978-618-5104-58-0
Σελίδες                 624

ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

31.01.2018

Συντάκτης: Ελένη Κίτσου

Δραπέτης ζωής 

Η Ευρυδίκη, τρίτη κόρη στη σειρά μιας φτωχής, αγροτικής οικογένειας που δεν έχει καθόλου αγόρια, μεγαλώνει μόνη της δίχως την προσοχή και έγνοια κανενός. Στερημένη από αγάπη, λαχταράει ακόμα και τα πιο ουσιώδη. Στα πέντε της, η οικογένειά της την παραχωρεί, ως ανιψιά, στον βουλευτή Θεοδόση Σπηλιόπουλο και στη γυναίκα του, που είναι άτεκνοι. Δίπλα τους η μικρή θα μεγαλώσει με όλες τις ανέσεις και θα ξεφύγει από τη φτώχεια. Συναισθηματικά όμως θα παραμείνει λειψή. Έφηβη ακόμα, παντρεύεται με προξενιό τον Χαράλαμπο, έναν άντρα αρκετά μεγαλύτερό της. Και ενώ περιμένει επιτέλους να ευτυχήσει, βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια κόλαση. Σε καθημερινή βάση ζει σύμφωνα με τις ορέξεις και τις επιταγές του άντρα της, χωρίς καμία απολύτως ελευθερία, κλεισμένη σε μια φυλακή ουσιαστικά, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για να ξεφύγει, για χάρη των παιδιών της, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που βιώνει σωματική, ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση. Όταν οι δύο κόρες της μεγαλώσουν, θα βρει τη δύναμη επιτέλους να αντιδράσει. Στο πρόσωπο του συνομήλικού της Μάξιμου θα βρει την πραγματική αγάπη και χάρη σε αυτόν θα αποφασίσει να διεκδικήσει τη ζωή της και όσα δικαιωματικά της ανήκουν, αλλά ποτέ δεν έζησε.

Η Αγγελική Μπούλιαρη στο μυθιστόρημά της «Δραπέτες του ονείρου» καταπιάνεται με δύσκολα θέματα. Βία, κακοποίηση –λεκτική, συναισθηματική, σωματική–, απόρριψη, μοναξιά. Φόβος. Σε μια κοινωνία οπισθοδρομική και πουριτανή, όπου ο πατέρας και αργότερα ο σύζυγος είναι οι αποκλειστικοί Αφέντες και η γυναίκα το πειθήνιο όργανο. Ξεκινώντας από το 1956 και τη γέννηση της κεντρικής ηρωίδας της, αφηγείται ολόκληρη τη ζωή αυτής, καταλήγοντας στο σήμερα σχεδόν και επιλέγοντας να κλείσει το βιβλίο με μια ευτυχισμένη τελεία. Στο σήμερα που τα μυαλά των ανθρώπων δεν έχουν αλλάξει εντελώς, αλλά οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί αισθητά.

Με βασικό εργαλείο τον απλό λόγο η συγγραφέας αφηγείται τον καθημερινό αγώνα της Ευρυδίκης να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στην οικογένεια, αλλά και να ζήσει αξιοπρεπώς, σκιαγραφεί τον χαρακτήρα της ηρωίδας της, εισχωρεί στα άδυτα της ψυχής της, παρουσιάζει σκέψεις καθολικού χαρακτήρα, ενώ μέσω των αναδρομικών αφηγήσεων το βιβλίο αποκτά ενδιαφέρον και σασπένς.

Η ιστορία ωστόσο της Ευρυδίκης δεν έχει τελειώσει. Το τέλος παραμένει ανοιχτό και ο αναγνώστης δύναται να το συμπληρώσει όπως ο ίδιος προτιμά.

Πηγή: http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1385_2932

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ πάνω στο μυθιστόρημα ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Η Μαρία Σπυροπούλου-Θεοδωρίδου, φιλόλογος και συγγραφέας, είχε την καλοσύνη να μου στείλει τη γνώμη της για τους "Δραπέτες του ονείρου". Την ευχαριστώ πολύ και παραθέτω αυτούσιο το κείμενό της:

Μορφή σκληρής και βάναυσης πραγματικότητας, με αιτία παιδικές τραυματικές εμπειρίες της ηρωίδας, ξεδιπλώνεται γλαφυρά στις σελίδες του συναρπαστικού μυθιστορήματος Δραπέτες του ονείρου της Αγγελικής Μπούλιαρη.

Η πλούσια και επιμελημένη γλώσσα του, η διεισδυτική, πειστική και λεπτομερειακή ψυχογραφία των ηρώων, καθώς και η εναγώνια πλοκή του καθηλώνουν τον αναγνώστη, κρατούν το ενδιαφέρον του αδιάπτωτο και ακοίμητο, σε όλη την έκταση της αφήγησης.

Η νατουραλιστική χροιά του ξυπνάει στοχασμούς θλιμμένους για την αλγεινή μοίρα του παιδικού τραύματος, του πλέον αισθαντικού από τα πάθια και τους καϋμούς του κόσμου, που αλίμονο δεν έχουν τελειωμό, κατά πως μελαγχολικά μας είπε ο Άγιος των Γραμμάτων μας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

     

Μαρία Σπυροπούλου – Θεοδωρίδου

Όλες οι πληροφορίες για το βιβλίο στο site των εκδόσεων Ωκεανός, στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Πληροφορίες για την συγγραφέα στους παρακάτω συνδέσμους:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΠΕΡΓΗ για τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Αθήνα, 15 Μαρτίου 2017

Αγαπητή Αγγελική,

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το βιβλίο σου, που είναι γραμμένο με στόχο να καθρεφτίσει το ιδιωτικό μέσα από το μεγάλο πανόραμα του δημόσιου χώρου, δύο χρονικότητες αξεδιάλυτες, δεμένες, αλλά και τόσο αδιάφορες η μία για την άλλη. Τα πρόσωπα, γεννήματα μιας σφριγηλής εμπειρίας και εμποτισμένα από ένα βουβό πόνο, γυροφέρνουν γύρω από τη μοίρα τους, έωλα, με μια αφροντισιά που «ιντριγκάρει» τον αναγνώστη να νιώσει και να σκεφθεί.

Πόσα θύματα της μοίρας τους δεν παρουσιάζεις αλλά και της ζωής τους της ίδιας! Δείχνεις την ταύτισή τους μέσα στην άγρια κοινοτοπία του χρόνου, όπου παγιδεύτηκαν θανάσιμα, ενώ η αναζήτηση μιας πνευματικότερης αναζήτησης της ελπίδας, σχεδόν απολησμονημένης, ξεθωριασμένης και εξορισμένης από τον ανθρώπινο χρόνο, εκδηλώνεται με τους γνωστούς διεστραμμένους τρόπους, όταν το εγώ και το ον δεν συναντηθούν.

Ενοχοποίηση του εαυτού, των άλλων… βία, παραξενιά, διαστροφή στην βιοαντίληψη, άκαρπη επικοινωνία, χρησιμοθηρία, και από την άλλη το αίτημα για αυτοπραγμάτωση και αυτο-υπέρβαση… ενώ έχεις, επίσης, γόνιμους αντίκτυπους από την κλασσική σκέψη και την νεοελληνική εμπειρία αποτυπωμένους πάνω στην υφολογία του κειμένου.

Ρίχνεις το φως της λογοτεχνίας και της ηθικής πάνω σε διάφορες όψεις της κοινωνικής ζωής: ατελής συναγερμός των αισθήσεων, καιροσκοπική ηθική, βία και θλίψη που δεν βρίσκουν πρόσωπο να εξομολογηθούν, να εκμυστηρευτούν, να απολογηθούν, να μετανοήσουν.

Έκανες δουλειά σκληρή και επίμονη. Αποθησαύρισες, ξανασκέφθηκες, διύλισες… με στοιχεία ηθογραφίας μιας/της (διαχρονικής) εποχής, που παραμένει αναλλοίωτα αδιευκρίνιστη, αναχρονιστική, ανεξέλικτη, βυθισμένη στο Άλεκτο – και ας ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την αλλαγή και το μεταρρυθμιστικό ήθος. Εκπρόσωπος και θύμα, ενσάρκωση αμιγής αυτής της κατάστασης, είναι η Ευρυδίκη, ως Ιφιγένεια (εν ονόματι μιας συλλογικής σιωπηρής ενοχής) και ως θύμα μιας πρωτόγονης ανθρωποθυσίας, μέσα σε συνθήκες, υποτίθεται, νεοτερικές και μετανεοτερικές…

Φιλικά,

Παντελής Απέργης*

*Ο Παντελής Απέργης είναι Κριτικός Λογοτεχνίας

Δείτε το βιβλίο εδώ:
http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Βρείτε τη συγγραφέα εδώ:
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._

ΟΙ ΒΙΒΛΙΟΑΝΑΦΟΡΕΣ της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΩΛΕΤΤΗ για τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Γράφει η Δήμητρα Κωλέτη στις ΒιβλιοΑναφορές της:

https://biblioanafores.blogspot.gr/2016/08/blog-post_10.html?m=0#more

"... Διαβάζοντάς το [το βιβλίο ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ], μπορώ να πω πως θαύμασα το πλούσιο λεξιλόγιο που η συγγραφέας εντέχνως χρησιμοποιεί, τις παραστατικές εικόνες, τα εναλλασσόμενα συναισθήματα αλλά και την άρτια σκιαγράφηση κυρίως της κεντρικής ηρωίδας, της Ευρυδίκης. Η αφήγηση με τις αναδρομές της Ευρυδίκης με έμπασε στην ιστορία και στην μελαγχολική αρχικά και ελπιδοφόρα προς το τέλος ατμόσφαιρα, ενώ η ροή ήταν γρήγορη, κάνοντας το κείμενο κατανοητό και ευκολοδιάβαστο.

...

Διαβάστε το, πρόκειται για ένα βιβλίο στο οποίο η ιστορία του, μέχρι να επέλθει η κάθαρση του φινάλε, θα σας θυμώσει, θα σας συγκινήσει και ίσως να σας σοκάρει!

Βαθμολογία 5/5 "

Πηγή:https://biblioanafores.blogspot.gr/2016/08/blog-post_10.html?m=0#more

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ: 

http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Περισσότερα για τη συγγραφέα εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._

ΤΟ FRACTAL για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

Ανάσα ζωής/Fractal 

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης

01-02-2017

Αγγελική Μπούλιαρη, "Δραπέτες του ονείρου", Εκδόσεις Ωκεανός

Κάποιοι χωρίζουν τη λογοτεχνία σε κατηγορίες.  Δεν με ενοχλεί αυτό, είναι λογικό να συμβαίνει. Υπάρχουν αναγνώστες που λατρεύουν τις αστυνομικές ιστορίες. Υπάρχουν αναγνώστες που είναι ικανοί να περάσουν ένα σαββατοκύριακο κάτω από τα σκεπάσματα διαβάζοντας αισθηματικές ιστορίες. Άλλοι που πετάνε τη σκούφια τους για μια ιστορία τρόμου και αγωνίας.

Αυτό που με ενοχλεί είναι η κατηγοριοποίηση σε σοβαρή λογοτεχνία και γυναίκεια λογοτεχνία.  Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν «σοβαρά» και «γυναικεία» βιβλία. Υπάρχουν καλογραμμένα και κακογραμμένα βιβλία. Αυτά σαν ένας μικρός πρόλογος.

Διάβασα λοιπόν πριν λίγες ημέρες τους «Δραπέτες του ονείρου» της Αγγελικής Μπούλιαρη. Κάποιοι θα πουν ότι ανήκει στη «γυναικεία» λογοτεχνία. Τους απαντώ ότι ανήκει στα καλογραμμένα βιβλία (έγκυρη πηγή μού αποκάλυψε ότι τους «δραπέτες» η συγγραφέας τους δούλευε από το 2005).

«Δραπέτες του Ονείρου» με δικής μου έμπνευσης εναλλακτικό τίτλο «Ανάσα ζωής». Εξακόσιες δεκαπέντε σελίδες τις οποίες διάβασα σε δύο ημέρες, χωρίς να πάρω ανάσα. Θα μπορούσα να διαβάσω κι άλλες τόσες, χωρίς καν να σκεφτώ να βαρυγκωμήσω για ένα δευτερόλεπτο.  Και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το κείμενο ρέει, οι λέξεις σε βάζουν στο ταξίδι, η δίνη της ανάγνωσης σε παρασύρει και εσύ αφήνεσαι. Αυτό είναι το σημαντικό.

Κεντρικό πρόσωπο η «Ευρυδίκη». Ανεπιθύμητη κόρη αγροίκου πολύτεκνου χωριάτη δανείζεται χωρίς ορισμένη χρονική διάρκεια σε άτεκνο ζευγάρι, γνήσιο εκπρόσωπο του αστισμού.  Ο Θεοδόσης και η Ευγενία, κυρίως η Ευγενία (όπου οι τρόποι και η συμπεριφορά της δεν έχουν τίποτα από ευγένεια) αποφασίζουν να τη «θυσιάσουν» για να διατηρήσουν την οικογενειακή τους γαλήνη παντρεύοντάς την με τον Χαράλαμπο, Μπάμπη για τους φίλους. Το παιδί του λαού, ο Μπάμπης που έχει όλα τα κακά του κόσμου και καλό ούτε για δείγμα.

Παρακολουθούμε λοιπόν τη διαδρομή της Ευρυδίκης. Νομίζω ότι η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία. Σαν την Ευρυδίκη του αρχαίου μύθου. Μόνο που η επινοημένη Ευρυδίκη της Μπούλιαρη δεν θα ακολουθήσει την πορεία εκείνης του μύθου, αλλά θα χαράξει μία δική της αυτόνομη πορεία.  Η Ευρυδίκη λοιπόν παιδί, γυναίκα, νύφη, μητέρα.

Η ενδοοικογενειακή βία, η υπομονή, η εγκαρτέρηση, η υποκρισία, ο αληθινός έρωτας είναι λίγα από τα θέματα που θίγονται σ’ αυτό το βιβλίο.  Οι χαρακτήρες κινούνται και δρουν όπως πρέπει, χωρίς περιττούς μελοδραματισμούς, η χρήση της γλώσσας κάτι παραπάνω από επαρκής, η αφήγηση γραμμική, στιβαρή, χτίζοντας ένα- ένα τα σκαλοπάτια   της σκάλας που οδηγεί στην κορύφωση και εν τέλει στο ξεκαθάρισμα με το παρελθόν και την ευθυτενή ματιά προς το μέλλον.

Πηγή: http://fractalart.gr/drapetes-tou-oneiroy/

Βρείτε το βιβλίο εδώ: http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΡΜΟΓΙΑΝΝΗΣ στο tovivlio.net για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

 

ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ, της Αγγελικής Μπούλιαρη – Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ

Κριτική από τον Κώστα Θερμογιάννη, στην ιστοσελίδα https://tovivlio.net/

07-02-2017

Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Τούτη η διαπίστωση μπορεί να βρίσκει εφαρμογή σε πολλά πράγματα στη ζωή, όχι όμως στο πραγματικά πληθωρικό βιβλίο της Αγγελικής Μπούλιαρη «Δραπέτες του ονείρου» από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ. Πληθωρικό όχι μόνο σε όγκο, αλλά σε νοήματα, σε λογοτεχνική αξία, στη γραφή και την πλοκή της υπόθεσης αλλά και σε συναισθήματα. Η ηρωίδα της ιστορίας, η Ευρυδίκη, από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής της, στην κυριολεξία, βίωσε την απόρριψη και την καταπίεση, ταυτόχρονα όμως έχτισε έναν γενναίο χαρακτήρα και προσπαθούσε διαρκώς να βρει διέξοδο στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Η απόρριψη του πατέρα, που καρτερικά περίμενε στο καφενείο τα καλά νέα της γέννησης ενός αγοριού, αλλά αντί αυτού απέκτησε κι άλλη κόρη, την τρίτη στη σειρά, είχε ως αποτέλεσμα μια αδιάφορη μάνα κι αδέρφια που δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστούμε πως το μόνο που τους ένωνε ήταν η κοινή γραμμή του αίματος.

Η συγγραφέας ζωντανεύει στα μάτια του αναγνώστη το σκληρό πρόσωπο της επαρχίας παλαιότερων εποχών, που ξεχώριζε τα παιδιά σε ‘χρήσιμα’ αγόρια και περιττά, ενδεχομένως δε και ανεπιθύμητα, κορίτσια. Το δράμα όμως της πρωταγωνίστριας δεν περιορίζεται μόνον εκεί. Δίνεται σε μια άτεκνη οικογένεια στην οποία δεν μπορεί να βρει τη στοργή και την αγάπη που αναζητά ένα παιδί κι η μοίρα της επιφυλάσσει κι άλλα δεινά, τα οποία δεν είναι σκόπιμο να αναφέρουμε για να μη χαθεί η μαγεία της ανάγνωσης από όλους εκείνους που επιθυμούν να το διαβάσουν, αλλά που πολύ εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς. Η σωματική και η λεκτική βία είναι πάντως στο ημερήσιο πρόγραμμα…

Η πένα της Αγγελικής Μπούλιαρη φροντίζει να προκαλέσει στον αναγνώστη του μυθιστορήματός της ποικίλα συναισθήματα. Θα συγκινηθεί, θα προβληματιστεί, θα αναρωτηθεί για πράγματα που θεωρεί αυτονόητα, θα απογοητευτεί από τις καταστάσεις που περιγράφονται, ας μην ξεχνάμε πως υπήρξαν (μήπως άραγε υπάρχουν ακόμα;) εποχές που τέτοιες ιστορίες αποτελούσαν αληθινά βιώματα, μα και θα μαγευτεί συνάμα από την εξαιρετική γλώσσα της συγγραφέως κι από τις καλογραμμένες περιγραφές που θα συναντήσει μέσα στο βιβλίο. Οι δραπέτες του ονείρου είναι μια προσεγμένη έκδοση από τον ΩΚΕΑΝΟ, μια ιστορία που είναι έντονα ψυχογραφική και που μέσα από το μαύρο φόντο της μπορεί κανείς να διακρίνει τον άνθρωπο που δε σταματά να παλεύει, που δε χάνει την ελπίδα του, που καταφέρνει να αφήσει πίσω του όλες τις αντιξοότητες παρά τους αντίθετους οιωνούς που πλανώνται στην ατμόσφαιρα γύρω του. Είναι ένα πάρα πολύ καλό μυθιστόρημα που αξίζει να μελετήσει κανείς.

Πηγή: https://tovivlio.net/%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%9C%CF%80/

Βρείτε το βιβλίο εδώ: http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._

Η ΚΛΕΙΩ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗ για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ", της Αγγελικής Μπούλιαρη

"ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ", της Αγγελικής Μπούλιαρη
Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη,  στο blog της Φίλοι της Λογοτεχνίας
http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

«ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ», της Αγγελικής Μπούλιαρη

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 624, Τιμή: 16 €

  

         

Η αγαπητή συγγραφέας Αγγελική Μπούλιαρη έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στα ελληνικά γράμματα με αρκετά έργα πεζογραφίας, ποίησης και μεταφράσεών της, ενώ με το τρίτο της μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός με τίτλο «Δραπέτες του Ονείρου» δίνει το δικό της αδιαμφισβήτητο και ξεχωριστό λογοτεχνικό στίγμα. Ένα πληθωρικό μυθιστόρημα το οποίο διαπραγματεύεται το φλέγον κοινωνικό θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, ψυχολογικής, λεκτικής και σωματικής, με μεγάλη ευαισθησία και δεξιοτεχνία. Ένα βιβλίο-κόσμημα με μία ηρωίδα-σύμβολο που ο αναγνώστης τη συμπονά και ταυτίζεται μαζί της ευθύς εξαρχής, ενώ την θαυμάζει και την θεωρεί πρότυπο όσο εκείνη προσπαθεί να ορθώσει το καταρρακωμένο "ανάστημά" της. Είναι πολλά τα "κοσμητικά" στοιχεία αυτού του εξαιρετικού βιβλίου τα οποία ξεκινούν από το καλαίσθητο εξώφυλλό του ακόμα, ένα από τα πιο όμορφα, ονειρεμένα και συμβολικά που έχω δει τα τελευταία χρόνια, συνεχίζουν με την εσωτερική "διακόσμηση" κάθε νέου κεφαλαίου στο ίδιο "συμβολικό" πνεύμα και, το κυριότερο όλων, ολοκληρώνονται με την υπέροχη, λογοτεχνική γραφή της συγγραφέως που εντυπωσιάζει με την λεπτότητα της έκφρασης, την γλαφυρότητα, την ευαισθησία και την ικανότητά της, ακόμα και στις πιο σκληρές και επώδυνες για την ηρωίδα μας στιγμές, να μην "γλιστρά" στη συνήθη πεπατημένη του εκχυδαϊσμού αλλά να κρατά το δικό της υψηλό και προσιτό επίπεδο.

Η ηρωίδα του μυθιστορήματος της κ. Μπούλιαρη, η Ευρυδίκη, είναι μία από τις πιο αδικημένες και καταπιεσμένες λογοτεχνικές μορφές που έχω ποτέ συναντήσει, αλλά ταυτόχρονα και μία από τις πιο αγαπητές και γενναίες, καθώς χρειάζεται πραγματικά μεγάλο σθένος, τεράστιο πείσμα, "ιώβεια" υπομονή και περισσή γενναιότητα για να προσπαθήσει κάποιος να σπάσει τα πολύχρονα δεσμά του, τα οποία του έχουν επιβληθεί σε πολύ μικρή ηλικία και τα οποία γιγαντώνονται και γίνονται περισσότερο καταπιεστικά και δυσβάσταχτα όσο ο χρόνος περνάει. Η Ευρυδίκη από τη στιγμή της γέννησής της βιώνει την απόρριψη του πατέρα της, την αδιαφορία της μητέρας της και την απαξίωση των περισσοτέρων από τα αδέρφια της, καθώς είχε την ατυχία να γεννηθεί το τρίτο κορίτσι στην πατριαρχική οικογένειά της. Απόψεις που παλαιότερα ήταν περισσότερο διαδεδομένες, ιδιαίτερα στην "στενόμυαλη" και οπισθοδρομική επαρχία, και καθόριζαν συμπεριφορές άδικες και απαράδεκτες προς αθώα παιδιά από ανάλγητους και απαίδευτους γονείς. 

Το μικρό κοριτσάκι, αφού θεωρείται "περιττό" και ανεπιθύμητο από την ίδια την οικογένειά του, δίνεται ως ψυχοπαίδι ή κατ’ ευφημισμό "ανιψιά" στην άτεκνη οικογένειά του βουλευτή Θεοδόση και Ευγενίας Σπηλιοπούλου. Η ολέθρια στέρηση της αγάπης και της οικογενειακής θαλπωρής συνεχίζει να τραυματίζει την ευαίσθητη παιδική ψυχή της μικρής Ευρυδίκης, με αποκορύφωμα μία τραυματική εμπειρία της από το στενό οικογενειακό περιβάλλον των "θείων" της, η οποία θα την στιγματίσει ανεπανόρθωτα "ευνουχίζοντας" στην ουσία την αυτοεκτίμηση, την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και την ορθή της κρίση ώστε να μπορεί στο μέλλον να υπερασπίζει τον ίδιο της τον εαυτό. Η "θεία" της Ευγενία αποφασίζει μονομερώς να την παντρέψει με τον πρώτο υποψήφιο που θα της την ζητήσει, χωρίς να αφήσει την νεαρή κοπέλα να ολοκληρώσει το σχολείο και να ακολουθήσει την έμφυτη κλίση της στις σπουδές. Ο παρών-απών και άβουλος "θείος" της Θεοδόσης, όπως και ο απόμακρος και αποξενωμένος πατέρας της Ελισσαίος, δεν προβάλουν καμία αντίσταση στην επιλογή της Ευγενίας η οποία βρίσκει έτσι την ευκαιρία να ξεφορτωθεί τον νεαρό "πειρασμό" μέσα από το σπίτι της "νίπτοντας τας χείρας της" από όσα επιφυλάσσει το μέλλον στην άτυχη Ευρυδίκη.

Μία νέα ζωή, καθόλου πιο ελπιδοφόρα από τις προηγούμενες, ξεκινάει για την ηρωίδα μας η οποία έχει ως μοναδικό της στήριγμα πλέον τις δύο υπέροχες, λατρεμένες κόρες της. Η σιωπή, η ανοχή, η υποταγή, η "αυτομαστίγωση" και η μηδαμινή αυτοεκτίμηση είναι από δω και στο εξής οι "σύντροφοί" της σε μία μαρτυρική ζωή δίπλα στον άντρα της Χαράλαμπο, η οποία "διανθίζεται" συχνά πυκνά από άφθονη και πάντοτε αναίτια λεκτική, ψυχολογική και σωματική κακοποίησή της από έναν δεσμώτη-σύζυγο με τον οποίο συμβιώνει αναγκαστικά. Δεν τολμά να ψελλίσει το παραμικρό για ό,τι της συμβαίνει "εν οίκω" από τον έμφυτο φόβο ότι θα την απορρίψουν όλοι και θα την κατηγορήσουν ως μοναδική υπαίτια, ενώ το ενδεχόμενο να χάσει την επιμέλεια των παιδιών της εάν επιδιώξει να πάρει διαζύγιο, ειδικά όσο αυτά είναι μικρά, φαντάζει εφιαλτικό στα μάτια της. Έτσι η Ευρυδίκη υπομένει, αντέχει, προσπαθεί να επουλώσει τις βαθιές πληγές της ψυχής της και τις επιφανειακές του κορμιού της και ο καιρός περνάει για όλους εκτός από εκείνη, που βρίσκεται "καθηλωμένη" σε ένα εφιαλτικό, αέναο παρόν.

Κάποια στιγμή όμως η Ευρυδίκη ξυπνά από τον λήθαργο και ανακαλύπτει δυνάμεις, πείσμα και γενναιότητα που έως τότε αγνοούσε ότι διαθέτει. Αποφασίζει να κερδίσει τα χαμένα χρόνια της ζωής της και να αποκτήσει την ανεξαρτησία της και επιτέλους την αυτοδιάθεσή της, όπως έχει δικαίωμα κάθε άνθρωπος. Η απροσδόκητη εμφάνιση στο προσκήνιο ενός συνομηλίκου της θα την κάνει να συνειδητοποιήσει πως για όλα όσα υπέστη κατά τη διάρκεια της ζωής της δεν έφταιγε εκείνη και πως υπάρχει και άλλου είδους ζωή, όπου τα όνειρα και η αληθινή αγάπη μπορούν να συνυπάρχουν. Το αν η ηρωίδα αυτού του εκπληκτικού κοινωνικού μυθιστορήματος τα καταφέρνει ή όχι να διεκδικήσει όσα της αξίζουν και όσα δικαιούται, αλλά και με ποιο τίμημα, απομένει στους αναγνώστες να το ανακαλύψουν διαβάζοντάς το. Προσωπικά, απόλαυσα την ανάγνωση αυτού του εξαίρετου βιβλίου, συγκινήθηκα, θύμωσα, απογοητεύτηκα, απόρησα και δικαιώθηκα καθώς το αναγνωστικό ταξίδι ήταν μαγευτικό, οι σκέψεις και οι προβληματισμοί άφθονοι, οι περιγραφές ανθρώπινων χαρακτήρων και καταστάσεων παραστατικότατες και ολοζώντανες και το συναίσθημα διάχυτο. Οι «Δραπέτες Του Ονείρου», της Αγγελικής Μπούλιαρη, είναι ένα συναρπαστικό κοινωνικό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί και για το οποίο οφείλω θερμά συγχαρητήρια στην αγαπητή συγγραφέα!

Πηγή: http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html

Βρείτε το βιβλίο εδώ:

http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ", της Αγγελικής Μπούλιαρη

Γράφει η Βασιλική Διαμάντη στο blog της Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία

http://vivliomania-vivliolatreia.blogspot.gr/2016/11/blog-post_8.html

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

"Δραπέτες του ονείρου", Αγγελική Μπούλιαρη

Το βιβλίο μας ταξιδεύει σε διάφορες εποχές. Από το 1956 έως και το 1997. Ηρωίδα του βιβλίου είναι η Ευρυδίκη, κόρη του Ελισαίου και της Χριστίνας, η οποία για "κακή της τύχη" γεννιέται κορίτσι. Ο πατέρας της δεν την θέλει και η μητέρα της ψυχρή χωρίς ιδιαίτερα αποθέματα στοργής. Η Ευρυδίκη είναι το τρίτο σε σειρά κορίτσι, ενώ μετά ακολουθούν δύο αγόρια. Η Βασιλική, η Μαριάνθη, η Ευρυδίκη, ο Μάρκος και ο Ανδρέας.

Η Ευρυδίκη προσπαθεί να νιώσει το χάδι και τη στοργική αγκαλιά του πατέρα της με κάθε τρόπο, αλλά αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει ποτέ. Μία απροσδόκητη επίσκεψη στο χωριό του Βαλτοχωρίου θα γίνει η “αιτία” η μικρή Ευρυδίκη να γίνει η ανιψιά ενός άκληρου πολιτικού και της πλούσιας γυναίκας του. Όμως και εκεί δεν θα νιώσει αυτό που αποζητά η παιδική της ψυχή, την αγάπη! Με τον φόβο μην της κλέψει τον άντρα της, η Ευγενία, θα την αναγκάσει να παντρευτεί έναν αρκετά μεγαλύτερο άντρα, τον Μπάμπη. Μέσα σε αυτόν τον γάμο θα αποκτήσει τα δύο της κορίτσια, τη Μάρθα και την Τατιάνα. Αυτές θα είναι και ο λόγος που θα αναγκαστεί να υπομείνει πολλά... λεκτική, σωματική και σεξουαλική βία από τον άντρα της. Η ενδοοικογενειακή βία κρατάει χρόνια, πίσω από τα μάτια των κοριτσιών, οι οποίες δεν αντιλαμβάνονται τίποτα.

Θα μπορέσει η Ευρυδίκη να “δραπετεύσει” από τον φόβο που έχει δημιουργηθεί μέσα από τις τρεις οικογένειες; Θα προσπαθήσει να σταθεί στα πόδια της; Θα βάλει ένα τέλος σε όλη αυτή τη βίαιη συμπεριφορά του άντρα της; Θα της σταθεί η οικογένειά της έστω και αργά; Οι κόρες της θα δουν την αλήθεια ή θα μείνουν προσηλωμένες στο ψέμα που έχει δημιουργήσει η ίδια; Θα καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους της και να ζήσει ελεύθερη χωρίς τύψεις; Θα αφεθεί στον έρωτα που θα συναντήσει στα μάτια του Μάξιμου;

Από τα πιο συγκλονιστικά βιβλία που έχω διαβάσει. Τι να πω για αυτή την ηρωίδα; Δεν πιστεύω πως εγώ θα άντεχα όλα αυτά που βίωσε η Ευρυδίκη. Όμως σίγουρα μπόρεσα να την καταλάβω και να δω τους φόβους της, να τους κατανοήσω και να την δικαιώσω σε αρκετά σημεία. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει χωρίς στοργή και αγάπη, δεν ξέρει πως να την αναζητήσει και να την απαιτήσει, αλλά ούτε να σκεφτεί πως τη δικαιούται και της οφείλεται. 

Από τις πιο ενδιαφέρουσες σκιαγραφήσεις γυναικείων χαρακτήρων. Τα κοινωνικά θέματα που προκύπτουν πολλά και ποικίλα. Το κλειστό κοινωνικό περιβάλλον της επαρχίας, η ενδοοικογενειακή βία σε όλες τις μορφές της, η απόρριψη, η ζήλια, η απιστία και το θύμα που γίνεται θύτης του ίδιου της του εαυτού... Σκληρό, ανελέητο με τα όριά της αρκετές φορές, συγκινητικό, αθεράπευτα ρομαντικό, συναισθηματικό, συγκλονιστικό... ένα βιβλίο, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μία αληθινή ιστορία! 

Εμένα με μάγεψε, με συνεπήρε και με έκανε δικό της. Η γραφή λιτή, χωρίς φανφάρες και σάλτσες προσπαθεί να σε συγκινήσει και το καταφέρνει με εξαιρετικό τρόπο! Διαβάστε το και δεν θα χάσετε... ίσως απλώς να χαθείτε στη δίνη της ανάγνωσης και αυτό είναι ίσως το καλύτερο ταξίδι που χρειάζεται κάθε απαιτητικός αναγνώστης!

Πηγή: http://vivliomania-vivliolatreia.blogspot.gr/2016/11/blog-post_8.html

Η κριτική της Βασιλικής Διαμάντη δημοσιεύθηκε επίσης στο Facebook στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.facebook.com/groups/561989803938492/permalink/836722396465230/?notif_t=group_post_mention&notif_id=1478541561751695

Αγγελική Μπούλιαρη Βασιλική μου, χαίρομαι τόσο πολύ που το απόλαυσες αλλά και συνέλαβες με τις ευαίσθητες κεραίες σου όλα όσα ήθελα να εκφράσω μ' αυτό το βιβλίο. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!

Βασιλικη Διαμαντη Καλοτάξιδο εύχομαι!!! Κρίμα τόσο ωραία βιβλία να μην "διαφημίζονται" και να μένουν άγνωστα για πολλούς... από τα πιο άρτια βιβλία που διάβασα φέτος!!!

Βασιλικη Διαμαντη Τρέξτε να το προμηθευτείτε!!!! Αξίζει να διαβαστεί είναι ένα διαμάντι!!!!

 

Βρείτε το βιβλίο εδώ:

http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557._

ΜΙΑ ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 1956

Παρουσίαση από τη Λία Παπαϊωάννου, δημοσιογράφο

Public Πλατείας Συντάγματος, Αθήνα - 27-05-2016 

"Δραπέτες του Ονείρου", Αγγελική Μπούλιαρη, Εκδόσεις Ωκεανός

Επιτρέψτε μου να αρχίσω αυτή την παρουσίαση ευχαριστώντας την Αγγελική Μπούλιαρη για τα βιβλία που μας έχει χαρίσει ως τώρα. Διάβασα το πρώτο της βιβλίο πριν δέκα περίπου χρόνια και, πέντε βιβλία μετά, αυτό που με τραβάει και με κάνει να επανέρχομαι σε αυτά, είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν χάνεται από καμία σελίδα της, όσο κι αν η ίδια ωριμάζει σαν συγγραφέας. Κι αυτό είναι η γραφή της. Η Αγγελική Μπούλιαρη είναι τεχνίτρια της γλώσσας, του λόγου. Είναι αληθινή λογοτέχνης δηλαδή. Ακόμα και τις πιο σκληρές σκηνές των βιβλίων της έχει έναν ξεχωριστό τρόπο να τις γράφει, με μία πένα βουτηγμένη στην λεπτότητα και στο αίσθημα, και χωρίς να εξωραΐζει την βία ή την ωμότητά των καταστάσεων, να αφηγείται μέσα από τις γραμμές της μια δεύτερη ιστορία που αφορά τον ψυχισμό των ηρώων της. Αυτό το χαρακτηριστικό της γνώρισμα γίνεται όσο ποτέ άλλοτε φανερό στις 615 σελίδες του βιβλίου Δραπέτες του Ονείρου. Στην ιστορία της Ευρυδίκης.

1. Κοινωνικό πλαίσιο – Οικογενειακό περιβάλλον Ευρυδίκης

Η Ευρυδίκη είχε μία μεγάλη, καθοριστική, πρωταρχική «ατυχία» στην ζωή της. Γεννήθηκε γυναίκα σε ένα χωριό της Ελλάδας το 1956. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, αρκεί να πω πώς μόλις το 1952 είχε δοθεί το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις γυναίκες στη χώρα μας. Και την πρώτη φορά που κατάφεραν να το ασκήσουν τέσσερα χρόνια αργότερα, τη χρονιά που γεννήθηκε η ηρωίδα μας, πήγαν στις κάλπες με το ψηφοδέλτιό τους σταυρωμένο από τον Κύρη τους, όπως συνηθιζόταν να αποκαλούν τους συζύγους τους οι γυναίκες της επαρχίας. Οι γυναίκες τότε, της επαρχίας τουλάχιστον, δεν είχαν γνώμη, δούλευαν και στα κτήματα και στο νοικοκυριό, χωρίς να αναγνωρίζεται η εργασία τους, δεν ελάμβαναν παρά μόνο τη βασική εκπαίδευση, και αυτήν όχι όλες και όχι ολόκληρη. Οι μόνοι ρόλοι που αναλάμβαναν στη ζωή τους διαδοχικά ήταν της καλής κόρης, της καλής συζύγου-οικοδέσποινας και της καλής μητέρας. Οποιαδήποτε παρέκκλιση από τους κανόνες σήμαινε τιμωρία και αποκλεισμό τους από την κοινωνία. Σαν να μην έφτανε σκέτο το φύλο της Ευρυδίκης για τιμωρία, εκείνη γεννιέται τρίτο κορίτσι σε μία οικογένεια με θυγατέρες.

Ο πατέρας της, ο Ελισαίος, ένας αγρότης της ελληνικής επαρχίας ονειρεύεται την μέρα που θα έρθει ο διάδοχός του στον κόσμο. Ο γιος για τον οποίο θα καμαρώνει στο μέλλον, αφού οι κόρες, τις οποίες υποτιμά, μοιραία κάποια στιγμή θα γίνονταν η ιδιοκτησία κάποιου άλλου άνδρα, τον οποίο μάλιστα θα έπρεπε να πληρώσει και αδρά, μιας και η προίκα καταργήθηκε δια νόμου μόλις το 1983. Ο ερχομός της Ευρυδίκης, μιας κόρης που γεννιέται με «κουσούρι», με παράταιρα χρώματα στα μάτια της, είναι η απόλυτη διάψευση των προσδοκιών του. Έτσι, αντί να γίνει ο πρώτος άντρας που θα την αγαπήσει με ανιδιοτέλεια, της διδάσκει ένα μάθημα αντρικής σκληρότητας που θα στοιχειώσει την κατοπινή ζωή της, και γίνεται η αιτία η Ευρυδίκη να μεγαλώσει με απόλυτη αδιαφορία, χωρίς χάδι, χωρίς επιβράβευση. Παρόλο που πασχίζει να γίνει αποδεχτή, να βιώσει κάτι που υποψιάζεται πώς μοιάζει με αγάπη, εκείνος παραμένει απόμακρος. Η πατρική απόρριψη και βεβαίως η κοινωνική συνθήκη μέσα στην οποία γεννήθηκε, βάζει μέσα της τον σπόρο της χαμηλής αυτοπεποίθησης που αργότερα θα την οδηγήσει να δεχτεί αναντίρρητα την κυριαρχία ενός άνδρα πάνω στην ίδια.

2. Δεύτερη οικογένεια – Τραυματική εμπειρία

Η Ελλάδα του 1961, όταν η Ευρυδίκη είναι πλέον 5 ετών ζει ένα καυτό πολιτικό σκηνικό. Και ως συνήθως ισχύει στην χώρα μας, έτσι και τότε ο δεσμός που κάποιος μπορούσε να αναπτύξει με ένα πολιτικό πρόσωπο θεωρούνταν πολύτιμος. Ο Ελισαίος λοιπόν δέχεται χωρίς πολύ σκέψη την πρόταση του υποψήφιου βουλευτή Θεοδόση και της συζύγου του Ευγενίας να πάρουν κοντά τους την «αόρατη» Ευρυδίκη και να τη μεγαλώσουν σαν δικό τους παιδί. Άτεκνοι οι ίδιοι και ζώντας την πλήξη ενός γάμου συμφέροντος, προσπαθούν να της προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον. Άθελά τους ωστόσο, δίνουν  στην Ευρυδίκη ένα ακόμα «στοιχειό» να τη συνοδεύσει στη ζωή της. Ένα τραυματικό γεγονός λαμβάνει χώρα όσο η ηρωίδα ζει υπό την προστασία τους και σκιάζει την παιδική και εφηβική της ηλικία εμποδίζοντάς τη να χαρεί τη ζωή. Η «τσιγκούνα στα λόγια» Ευρυδίκη, όπως κάποτε την είχε χαρακτηρίσει η  μητέρα της, έχει περιβάλλει τον εαυτό της με σιωπή και φόβο και ίσως γι’ αυτό το τραύμα της ζωής της δεν αποκαλύπτεται παρά πολύ αργότερα.

Κι αν η δεύτερη οικογένειά της έκρυβε στην αρχή την ελπίδα η Ευρυδίκη να γνωρίσει την γονική αγάπη, δεν θα γευτεί παρά ψήγματα από αυτό το τόσο πολύτιμο συναίσθημα. Ο Θεοδόσης, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να μετριάσει την πατρική απόρριψη, αποδεικνύεται «δειλός και για την αγάπη μικρός», όπως πολύ εύστοχα διαπιστώνει για εκείνον κάποια στιγμή η πρώτη του αγάπη. Δεν καταφέρνει να επιβάλει τη βούλησή του στον Ελισαίο για την νομική της υιοθεσία, πράγμα που θα την έκανε οριστικά και αμετάκλητα κόρη του. Αλλά ούτε στην Ευγενία επιβάλλεται, και έτσι όταν εκείνη κρίνει πώς η παρουσία της Ευρυδίκης είναι πλέον απειλητική για το κοινωνικό στάτους του ζευγαριού, την παραδίδει στον πρώτο άντρα που τη ζητά. Το προξενιό ευλογεί και ο πατέρας της Ευρυδίκης. Και εκείνη 16 ετών, διακόπτει το σχολείο και οδηγείται σε μια τρίτη οικογένεια, σαν άλλο πρόβατο στη σφαγή.

3. Γάμος – Βία

Η ζωή της Ευρυδίκης περνά χωρίς να βιώσει τον έρωτα ή μάλλον τον βιώνει σαν διαταγή, σαν καταναγκαστικό έργο. Η τρίτη οικογένεια της Ευρυδίκης, αποδεικνύεται στοιχειωμένη και εκείνη. Το στοιχειό της βίας, και της ταπείνωσης, ονομάζεται Μπάμπης και αναπνέει στο πλάι της, στο διπλό της κρεβάτι. Της γεννά δύο παιδιά, δυο κόρες τις οποίες η Ευρυδίκη λατρεύει. Ταυτόχρονα της αφαιρεί κομμάτια της ψυχή της, που μεγαλωμένη στον φόβο δεν γνωρίζει τι σημαίνει ανάστημα για να το ορθώσει.

Από το πρώτο κιόλας βράδυ του γάμου της, η Ευρυδίκη καταλαβαίνει πως δεν θα βιώσει τον έρωτα ως συναίσθημα και ως πράξη με τον τρόπο που δικαιούται κάθε άνθρωπος. Δεν θα βιώσει την συντροφικότητα, την φιλία, την στήριξη και τον σεβασμό. Και αποδέχεται τη βία και την ψυχρότητα. Δέχεται να μην εκφέρει άποψη και να υποδουλώνεται στις προσταγές του συζύγου της, βιώνει τον έρωτα ως διαταγή και καταναγκαστικό έργο, ενώ αρνείται τις επιθυμίες της και επιβάλει στον εαυτό της να μην αντλεί ευχαρίστηση από το ανδρικό σώμα.

Όλη αυτή τη σύμβαση τη δέχεται ως την φυσιολογική της κατάσταση. Δεν ξέρει πώς να απεγκλωβιστεί, γιατί δεν είναι ο Μπάμπης εκείνος που την έχει φυλακίσει, αλλά ο φόβος που την κρατά στην Πλατωνική σπηλιά του. Μην γνωρίζοντας την αγάπη, παρά μόνο τη σκιά της στον τοίχο της σπηλιάς, θα αργήσει πολύ να καταλάβει τον εαυτό της και τα δικαιώματά της. Κάπως έτσι, η συγγραφέας καταδύεται στον κόσμο της ενδοοικογενειακής βίας που δυστυχώς πλήττει 1 στις 4 γυναίκες στη χώρα μας.

  

4. Έρωτας – Πορεία προς την ελευθερία

Ο πραγματικός έρωτας για την Ευρυδίκη δεν είναι η ρομαντική συνθήκη που θα παρέσυρε ένα κορίτσι, που θα ξεσήκωνε μια γυναίκα, που θα γεννούσε σκιρτήματα και μοιραία πάθη. Ο έρωτας για εκείνη είναι κατάκτηση. Όταν πλέον γνωρίζει τον Μάξιμο, ο οποίος είναι διατεθειμένος να της δώσει όχι απλώς μια σταγόνα αλλά έναν καταρράκτη αγάπης, η Ευρυδίκη δεν παρασύρεται. Για πρώτη φορά στην ζωή της επιλέγει όχι μόνο με ποιον θα ζήσει πλήρως τον έρωτα, αλλά και το πότε θα αφεθεί σε αυτόν, καθώς για εκείνη προέχει να δώσει τις απαραίτητες μάχες για να κερδίσει τη ζωή της.

Η συγγραφέας δεν πέφτει στην παγίδα να την παρουσιάσει ως μια γυναίκα που «ξυπνά» σαν ηφαίστειο και παίρνει τη ζωή της στα χέρια της, αλλά ως το τραυματισμένο παιδί που ξυπνά καθυστερημένα στην σπηλιά του φόβου, και αδέξιο αλλά ώριμο λόγω της ηλικίας του, αποφασίζει να στρέψει το βλέμμα του προς το φως. Κάνει πρώτα την δική της εσωτερική πορεία προς τον χαμένο της εαυτό, και έπειτα βαδίζει με σταθερά βήματα προς τα έξω, προς την αυτοπραγμάτωση και την αληθινή της ελευθερία. Ο έρωτας για την Ευρυδίκη δεν είναι η αφορμή για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους φόβους της, αλλά ο προορισμός της.

 5. Κατακλείδα

Το μυθιστόρημα Δραπέτες του Ονείρου, της Αγγελικής Μπούλιαρη, παρόλο που κατά κύριο λόγο αφορά ένα εσωτερικό ταξίδι με τελικό προορισμό την ατομική δύναμη, έχει πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή η οποία κρατά τους αναγνώστες μαγνητισμένους μέχρι το τέλος. Επιπλέον, η Αγγελική Μπούλιαρη έχει δημιουργήσει ολοκληρωμένους χαρακτήρες.

Η Ευρυδίκη, για παράδειγμα, είναι μια ηρωίδα το παρόν της οποίας και οι αντιδράσεις της σε αυτή την δυσβάσταχτη συμβίωση εξηγούνται και διαμορφώνονται μέσα από τα βιώματα του παρελθόντος της και από τον τρόπο που αυτά σμίλευσαν την προσωπικότητά της. Η συγγραφέας καταφέρνει να δώσει στην κεντρική ηρωίδα της τον απαραίτητο χρόνο, αλλά και σχεδόν ανεπαίσθητες και γι’ αυτό ρεαλιστικές αφορμές, αυτά τα μικρά «κλικ» που λειτουργούν μαγικά στην ζωή του καθένα μας, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει ότι η ίδια πρέπει να αναλάβει τον ρόλο του μυθικού Ορφέα για να ανασύρει τον εαυτό της από τον Άδη.

Όλοι οι ήρωες του μυθιστορήματος είναι στέρεοι ήρωες, οι οποίοι κάνουν  δικαιολογημένες για τον χαρακτήρα τους επιλογές και δέχονται τις συνέπειές τους, με όποιον τρόπο αρμόζει στον καθένα τους. Έτσι, επέρχεται η κάθαρση και αποδίδεται δικαιοσύνη. Άλλωστε, θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου ονομάζεται Ευρυδίκη, ένα όνομα που μέσα του φέρει την έννοια της δικαιοσύνης.

Οι Δραπέτες του Ονείρου μπορεί σε πρώτο επίπεδο να μιλούν για μια γυναίκα, αλλά βαθύτερα μιλούν για την ιστορία του καθένα μας. Κανείς μας δεν γεννήθηκε με τη ζωή του στα χέρια του, είτε στη δεκαετία του 50, είτε σήμερα. Όλων μας οι ζωές βρίσκονται αρχικά σε χέρια άλλων, και άλλοι παίρνουν τις πρώτες κρίσιμες αποφάσεις για λογαριασμό μας. Όπως και της Ευρυδίκης, όμως, έτσι και η δική μας πορεία αυτοπραγμάτωσης μας περιμένει να την διανύσουμε αργά ή γρήγορα στη ζωή μας, με περισσότερα ή με λιγότερα εμπόδια ο καθένας. Μας περιμένει να πάρουμε στους ώμους μας την ευθύνη του εαυτού μας, να αποτινάξουμε τους φόβους του, να αγκαλιάσουμε το μικρό παιδί μέσα μας και να του επιτρέψουμε να κυνηγήσει τον θησαυρό του, που δεν είναι άλλος από την ευτυχία του. Γιατί όπως μας θυμίζει και η συγγραφέας, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Αλμπέρ Καμύ: «Μα τι άλλο είναι η ευτυχία, παρά η απλή αρμονία, ανάμεσα στον άνθρωπο και στον τρόπο που ζει τη ζωή του;»

Τελειώνοντας, θα κλείσω ευχόμενη να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου, Αγγελική! Αν και νομίζω ότι εφόσον η Ευρυδίκη μοιράζεται το ίδιο «κουσούρι» με τον αξέχαστο David Bowie θα έχει εγγυημένη επιτυχία στο ταξίδι της.

 Δείτε στο Facebook το άλμπουμ με όλες τις φωτογραφίες από την εκδήλωση:

https://www.facebook.com/The-yellow-buses-226647984166652/photos/?tab=album&album_id=626199274211519#

Δείτε το βιβλίο εδώ:
http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557._