ΤΑ ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ για το ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ

Αγγελική Μπούλιαρη- “Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει”- “άνεμος” Εκδοτική

Γράφει: Σήφης Πετράκης - 10 Φεβρουαρίου 2015 12:43 μμ (ενημερώθηκε: 10 Φεβ 12:44 μμ) - Σχολιάστε

'Ενα ξεχωριστό βιβλίο “έπεσε” στα χέρια μου. Η κυρία Αγγελική Μπούλιαρη, καθηγήτρια αγγλικών, μου έκανε την εξαιρετική τιμή να μου στείλει το τελευταίο της βιβλίο – μυθιστόρημα, με την αισθαντική αφιέρωση «κι αν ο νους ξεχνάει, η ψυχή θυμάται». Την ευχαριστώ.

Είναι ένα βιβλίο γραμμένο με ευαισθησία, ξεχειλίζει δροσεράδα και ανοιξιάτικο άρωμα. Έχει αρκετό χιούμορ και σπάνια τρυφεράδα που δύσκολα συναντάς σε μυθιστόρημα.

Ο τρόπος που περιγράφει τα γεγονότα είναι απρόβλεπτος και πλησιάζει κάπως το αστυνομικό μυθιστόρημα!
Η συγγραφέας έχει μια εντελώς δικιά της φιλοσοφική άποψη για τη ζωή και κάπου με άκρατη ειλικρίνεια την περιγράφει: «Ίσως ψάχνω τον εαυτό μου, γυρεύω την ψυχή μου που πέρασε, τον χρόνο που κύλισε χωρίς να το καταλάβω».
Και τελικά μένει στο συμπέρασμα πως: «Ό,τι υπάρχει πίσω της στο βάθος, υπάρχει και μπροστά της στον ορίζοντα… Σκόνη!».

Το στόρι του βιβλίου είναι συναρπαστικό. Διαβάζοντάς το σε κρατά σε αγωνία για το παρακάτω.
Το γράψιμο είναι γλαφυρό και ρέει όπως το γάργαρο νερό της κρυσταλλοπηγής!
Κάποια σχέση με καζαντζακικές σκέψεις ανακάλυψα στη σελ. 23. «Αν αυτή είναι η αλήθεια, θα τη δεχτώ… Θέλω να μάθω, να λυτρωθώ!».

Η Ιστορία, λοιπόν, ξεκινά με τον θάνατο της μάνας της. Στην κηδεία, δύο παράξενα μάτια, που την έβλεπαν επίμονα, σαν να της φάνηκε πως κάτι θέλουν να της πουν.
Στο ζαχαροπλαστείο που αντάμωσαν ζήτησε κάτι που πάντα άρεσε στη μάνα της: «“Αρωματικό καφέ φίλτρου με μηλόπιτα». Εκείνος της παρέδωσε έναν κλειστό φάκελο με ηλεκτρονικούς κωδικούς, λέγοντάς της πως «εσύ να αποφασίσεις αν θα τα φυλάξεις ή θα τα καταστρέψεις».

Με συγκίνηση άρχισε να τα ξεφυλλίζει ηλεκτρονικά. Πρώτη ημερομηνία: Κυριακή 1 Οκτωβρίου. Στις επόμενες ημερομηνίες περιγράφεται ολόκληρη η κρυφή ζωή της μάνας της. Διάφορα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο. Εδώ ανακαλύπτει και την παλιά κρυφή της σχέση με τον Δημήτρη που τελικά ήταν η αιτία του ταξιδιού της στο Παρίσι.

Ισχυρές ερωτικές ίντριγκες, μα και απλές ανθρώπινες ιστορίες, περιγράφει με θαυμαστό τρόπο, όπως τη σχέση της με τον άρρωστο άντρα της. «Δίπλα βρίσκεται ένα σώμα βαρύ και δυσκίνητο που ανασαίνει με δυσκολία». Όλα τα εμπεριέχει ο “μπαξές” του ημερολογίου. Τελικά όμως «ο πόνος εξακολουθεί να έρπει ύπουλα στο στομάχι μου» αναφέρει στην τελευταία “σελίδα”.

Ψάχνοντας στο σπίτι βρήκε μερικές φωτογραφίες και ένα χειρόγραφο ημερολόγιο. Ήταν η επίσκεψή της (της μητέρας) στην πόλη του Δημήτρη κάπου στη Β. Ελλάδα. Μετά από ένα όμορφο τριήμερο, ήρθε η επιστροφή και το «τέλος ενός παιχνιδιού που το λένε ζωή».

Το δεύτερο μέρος περιέχει όμορφες καλογραμμένες ιστορίες.

Η πρώτη με τίτλο “Οι προβλέψεις” αφορά έναν σφοδρό έρωτα με τον Νίκο, τον καθηγητή του σεμιναρίου των αγγλικών. Συμβαίνουν αρκετά απρόβλεπτα όπως το κόκκινο τριαντάφυλλο που το έστειλε τελικά ο Γιάννης.

Ακολουθούν άλλες τρεις ιστορίες που τις διαβάζεις μονορούφι και τελειώνοντας θα σου αφήσουν μια γλυκιά ή πικρή γεύση, αναλόγως.

Η Κριτική του βιβλίου δημοσιεύθηκε στα Χανώτικα Νέα, 10-02-2015, από τον κ. Σήφη Πετράκη, στον κατωτέρω σύνδεσμο:http://www.haniotika-nea.gr/angeliki-bouliari-ego-agapo-afti-kapnizi/

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

ΟΙ 20 ΠΡΩΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ "ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ"

Πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να διαβάσετε τις 20 πρώτες σελίδες της νουβέλας που έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ:

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην ΜΑΙΡΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ-ΓΚΙΩΝΗ με αφορμή το βιβλίο "ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ, ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ"

Από τη Μαίρη Λαρεντζάκη-Γκιώνη,

Εφημερίδα ΠΑΛΜΟΣ news,

28 Μαρτίου 2014

Η επί μία δεκαετία καριέρα της ως γραμματέας διεύθυνσης χαρακτηρίζει το οργανωτικό πνεύμα της, η 20χρονη θητεία της ως καθηγήτρια Αγγλικών στη δημόσια μέση εκπαίδευση αποδεικνύει τη μεταδοτικότητα των γνώσεών της, την αγάπη της για τη νέα γενιά και τη φιλικότητά της, και η συγγραφή δύο μυθιστορημάτων μαρτυρά την αγάπη της για τη Λογοτεχνία, το πάθος της για τα σωστά Ελληνικά και την κατάλληλη έκφραση. Ο λόγος για τη συγγραφέα Αγγελική Μπούλιαρη.

"Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ» (μυθιστόρημα, Πλατύπους Μάρτιος 2005), 
«Η αγάπη φυλαχτό» (μυθιστόρημα, Σύγχρονοι Ορίζοντες, Δεκέμβριος 2005), 
«Ερωτικά πορτρέτα» (μετάφραση, λεύκωμα για τον έρωτα στην τέχνη, Κεστός 2007), συμμετοχή στη συλλεκτική έκδοση, «Αφετηρίες Μνήμης» της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών (2008), 
στην Ανθολογία Ποίησης - Διηγήματος, ΣΤ΄ Τόμος της Πολιτιστικής Συνεργασίας, 
είναι μερικά από τα πονήματά της.
Έχει γράψει ποίηση, ανέκδοτη ακόμα, έχει μεταφράσει στα αγγλικά ελληνικά παραμύθια και έχει κάνει δημοσιεύσεις στο λογοτεχνικό περιοδικό «Παρουσία» της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών. Τα ενδιαφέροντά της όμως δεν περιορίζονται εκεί. Ζωγραφίζει και φωτογραφίζει ενώ λατρεύει να ταξιδεύει... 
Αλλά καλύτερα ας δούμε τί μας είπε η ίδια για τη ζωή της, τους προβληματισμούς της, τα σχέδιά της.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Συγγραφέας, με το έργο σας, «Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ», να αποσπά το 2005 βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος στο 21ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποιητικής Πεζογραφίας. Ποιά ικανοποίηση σας έδωσε αυτό το βραβείο;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΥΛΙΑΡΗ: Το βραβείο αυτό για το πρώτο μου βιβλίο πραγματικά με συγκίνησε πάρα πολύ. Η ικανοποίηση που μου απέφερε ήταν ότι μ’ αυτό μπόρεσα να δείξω στην πράξη, στις κόρες μου κατ’ αρχήν αλλά και στους μαθητές μου, την αρχή που πάντα πρέσβευα, ότι «ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις μια καινούργια αρχή».

«Π»: Ως πτυχιούχος της Αγγλικής και Ελληνικής Φιλολογίας, ήταν μπορούμε να πούμε μια συνέχεια των σπουδών σας η συγγραφή; Ή η αγάπη σας, το μεράκι σας προς αυτήν;

Α.ΜΠ.: Το δεύτερο. Η αγάπη για τη συγγραφή προϋπήρχε από την εφηβεία.

«Π»: Σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε;


Α.ΜΠ.: Μεγάλωσα με δυσκολίες και χωρίς ανέσεις σ’ ένα περιβάλλον όπου σίγουρα τα βιβλία ήταν πολυτέλεια και η αποκλειστική ενασχόληση με τη συγγραφή ουτοπικό θράσος. Όμως η οικογένειά μου και κυρίως η μητέρα μου με δίδαξε την αγάπη για τη μάθηση, την επιμονή και την αγωνιστικότητα.

«Π»: Ήσαστε αυτό που λέμε καλή μαθήτρια, επιμελής, με προδιαγεγραμμένη πορεία στα γράμματα;


Α.ΜΠ.: Ναι, χωρίς ιδιαίτερο κόπο ή φιλοδοξίες. Το αστείο είναι πως σε κάποια στιγμή της μαθητικής μου ζωής δεν ήξερα ποια καθηγήτριά μου να ακούσω ως προς τις μελλοντικές σπουδές μου, τη φιλόλογό μου ή τη μαθηματικό μου, μια που η καθεμιά της με προέτρεπε προς τη δική της κατεύθυνση. Νομίζω ότι τελικά υπερίσχυσε αυτό που αγαπούσα πιο πολύ και στο οποίο ήμουν όντως καλύτερη.

«Π»: Ως μητέρα τριών θυγατέρων, πώς διαχειριστήκατε την ευτυχία της μητρότητας με τις απαιτήσεις της και την αγάπη σας για την συγγραφή; Υπήρξε χρόνος; Τι στερηθήκατε;


Α.ΜΠ.: Μέχρι το 2001, οπότε παραιτήθηκα από τη θέση μου ως καθηγήτρια, δεν υπήρχε καθόλου χρόνος για τη συγγραφή, οι καταστάσεις ήταν από μόνες τους απαιτητικές και χωρίς τη συγγραφή. Από τη μια, τρία παιδιά στο σπίτι, για τα οποία ήθελα και θέλω να είμαι πάντα παρούσα, με την ακλόνητη άποψη ότι η μητρότητα είναι υποχρέωση αλλά και δικαίωμα που δεν θα εκχωρούσα σε κανένα, και από την άλλη τριακόσιοι μαθητές στο σχολείο για τους οποίους ήθελα να είμαι πάντα καλοδιάθετη, εργατική, σωστή και υποστηρικτική.
Όλα αυτά τα καθήκοντα επέτρεπαν μόνο ένα αλλοπρόσαλλο πλήθος χειρόγραφων σημειώσεων για μελλοντική χρήση. Γενικά, για χάρη της συγγραφής, στερούμαι προσωπική διασκέδαση και ύπνο.

«Π»: «Εγώ αγαπώ αυτή καπνίζει». Κρατώ το βιβλίο σας και ομολογώ ότι το διάβασα απνευστί. Μπορούν να μείνουν κρυμμένα ανομολόγητα τα μυστικά μας ολόκληρης ζωής;


Α.ΜΠ.: Φυσικά και μπορούν, αν πραγματικά το θέλουμε. Όμως, φαίνεται ότι μέσα στην ανθρώπινη ψυχή υπάρχει πάντα αυτή η παρόρμηση, η επιθυμία για εξομολόγηση των μυστικών μας και για παραδοχή της ενδότερης αλήθειας. Πάντως ο καλλιτέχνης τρέφεται από τα μυστικά του.

«Π»: Στη συγγραφή σας τι προσέχετε πολύ; Τι δεν σας αρέσει να κάνετε;


Α.ΜΠ.: Προσέχω πολύ τη γλώσσα, τη σύνταξη και τη γραμματική. Επιμελούμαι η ίδια τα γραπτά μου ως προς αυτόν τον τομέα, προτού τα δώσω για αξιολόγηση. Δεν μου αρέσουν οι αναλυτικές σκηνές σεξ, οι περιγραφές βίας και οι βωμολοχίες. Στα δικά μου γραπτά βρίσκω έναν τρόπο να τα αποδώσω όταν πρέπει, έχω όμως ένα προβληματάκι όταν καλούμαι να τα μεταφράσω. Κάτι άλλο που δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να κάνω είναι να περικόπτω μια παράγραφο ή αντίθετα να την αναλύω, όπως ζητάει ο επιμελητής. 

«Π»: Είναι βιωματικά τα έργα σας;


Α.ΜΠ.: Και ναι και όχι. Προέρχονται από μένα αλλά προορίζονται για τον αναγνώστη. Έτσι, λοιπόν, ως χειρόγραφα υφίστανται επεξεργασία τέτοια που ακόμα και ένα πραγματικό γεγονός είναι πλέον αλλοιωμένο όταν συμπεριληφθεί στο βιβλίο. 

«Π»: Ποιοί χαρακτήρες σάς κεντρίζουν την προσοχή;


Α.ΜΠ.: Δεν με ελκύουν οι εξεζητημένοι χαρακτήρες, αλλά οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, της διπλανής πόρτας. Οι κύριοι χαρακτήρες των βιβλίων μου είναι γυναικείοι, και γύρω τους, όπως συμβαίνει και στη ζωή, περιστρέφονται και οι ανδρικοί, με πρωταγωνιστικό ρόλο, τουλάχιστον στα δύο προηγούμενα βιβλία μου. Μόνο στο «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» οι άντρες βρίσκονται στο περιθώριο, σκιαγραφημένοι αχνά, και είναι του συζύγου, του κατά φαντασίαν εραστή και του φίλου. 

«Π»: Μένετε στο Λουτράκι. Ο χώρος αυτός της διαμονής σας πώς σας επηρεάζει στις εικόνες, στο εύρος των σκέψεων;


Α.ΜΠ.: Είμαι τυχερή γιατί ζω σ’ έναν υπέροχο τόπο που συνδυάζει θάλασσα και βουνό και μου προσφέρει ανελλιπώς ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα που υπάρχουν. Μια βόλτα στην παραλία ή λίγη περισυλλογή σ’ ένα απόμερο σημείο πλάι στο κύμα, είναι αρκετά για να αναζωογονήσουν το πνεύμα και να προσφέρουν απαντήσεις.

«Π»: Έχετε κάποιο σύστημα που ακολουθείτε για την συγγραφή ενός βιβλίου; Ποιά είναι η πρώτη σας σκέψη; Το έναυσμα;


Α.ΜΠ.: Όχι, δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο σύστημα. Κάποια στιγμή, εκεί που παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και σκέφτομαι, μου έρχεται μια ιδέα, μια εικόνα και ξεκινάω να γράφω. Όμως από την πρώτη στιγμή, ξέρω ποιο είναι το θέμα του βιβλίου, ποιοι οι ήρωες και συνήθως ξέρω επίσης το τέλος.

«Π»: Όταν κρατήσατε στα χέρια σας το πρώτο αντίτυπο του έργου σας, ποιά τα συναισθήματά σας;


Α.ΜΠ.: Αν υποθέσουμε ότι η Λογοτεχνία είναι μια υπέροχη, τεράστια έπαυλη, στα ψηλότερα δώματα της οποίας κατοικούν οι Μεγάλοι Συγγραφείς και Ποιητές, αισθάνθηκα σαν να μου άνοιξαν την εξώπορτα και μου επέτρεψαν να μπω στον κήπο και να φυτέψω μια μαργαρίτα σε πέντε εκατοστά χώμα.

«Π»: Είναι χρέος, ευθύνη του συγγραφέα να δίνει μηνύματα, μέσω των έργων του;


Α.ΜΠ.: Είναι χρέος του να αντιμετωπίζει με σεβασμό τον αναγνώστη.

«Π»: Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι αυτό που σας απασχολεί; Πώς τις αποτυπώνετε;


Α.ΜΠ.: Ναι, αυτές με απασχολούν περισσότερο και αυτές αποτελούν το θέμα των βιβλίων μου. Εστιάζω στις ανθρώπινες σχέσεις, ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια, και σε θέματα χωρίς φύλο, όπως πατρική απουσία - απόρριψη, συζυγική αποξένωση, βία, μοναξιά, φόβος, φιλία, ματαιωμένα όνειρα. Είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη στο θέμα της παιδικής κακομεταχείρισης, της σεξουαλικής κακοποίησης, της ατομικής ελευθερίας.

«Π»: Ποιούς συγγραφείς θεωρείτε αξεπέραστους;


Α.ΜΠ.: Αξεπέραστοι είναι πάρα πολλοί και από την ελληνική και από τη διεθνή λογοτεχνία, αλλά ο χώρος δεν επαρκεί για να τους αναφέρω όλους! Ενδεικτικά θα αναφέρω τους αρχαίους έλληνες τραγωδούς, τον Σαίξπηρ, τον Έρνεστ Χεμινγουαίη, τον Αλμπέρ Καμύ, τον Τένεσι Γουίλιαμς, τον Άρθουρ Μίλλερ, την Ιζαμπέλ Αλλιέντε, την Μάργκαρετ Άτγουντ και την Άλις Μανρό. 

«Π»: Πώς λαμβάνετε την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και πως αυτή επηρεάζει την σκέψη σας;


Α.ΜΠ.: Στην αρχή ένιωσα θυμό, απογοήτευση και μια τάση φυγής. Αλλά σύντομα κατάλαβα το χρέος μου να είμαι αισιόδοξη, να  ανασκουμπωθώ και να φανώ καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα. Άλλωστε η τύχη το έφερε να γεννηθώ σ’ έναν ευλογημένο τόπο με τεράστια πολιτιστική κληρονομιά, και επιπλέον η πείρα με δίδαξε ότι τα πιο σημαντικά στη ζωή δεν αγοράζονται. 

«Π»: Ποιά η αλλαγή συνθηκών στην καθημερινότητα στην πόλη που ζείτε στο Λουτράκι που παλαιότερα ήκμαζε;


Α.ΜΠ.: Στο Λουτράκι ήρθα για να μείνω μόνιμα το 1981 λίγο μετά το μεγάλο σεισμό, οπότε και πάλι ήταν δύσκολη η κατάσταση. Στη σημερινή καθημερινότητα με θλίβουν τα ατέλειωτα «ενοικιάζεται» ή «πωλείται» και η ανεργία των νέων.

«Π»: Η συγγραφή είναι επάγγελμα; Μπορεί να αποφέρει κέρδος οικονομικό;


Α.ΜΠ.: Ίσως για άλλους, όχι για μένα. Ούτε τόσο παραγωγική είμαι, ούτε έχω τόσο μεγάλο αναγνωστικό κοινό.

«Π»: Τα όνειρά σας χωρούν στις σελίδες που γράφετε;
Α.ΜΠ.: Μπορεί και να χωρέσουν…

«Π»: Τι ετοιμάζετε τώρα;


Α.ΜΠ.: Έχω ήδη τελειώσει ένα μυθιστόρημα το οποίο βρίσκεται «σε αναζήτηση του χαμένου εκδότη», και έχω μόλις ξεκινήσει ένα καινούργιο.

28/03/2014

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε εδώ: http://www.palmosnews.gr στις 28 Μαρτίου 2014

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327
http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ για το βιβλίο "ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ"

(Μια μικρή επιστολή)

Αγγελική μου, καλημέρα.

• Επιτέλους διάβασα το βιβλίο σου. 
• Χάρηκα αφάνταστα από το απέριττα αληθινό, καθημερινό και σύγχρονο ύφος της γραφής σου, που με ταύτισε απόλυτα με την εποχή μας και τους χαρακτήρες που δόμησες αριστοτεχνικά μέσα από τις συνήθειες, τις πράξεις τους και τα συναισθήματά τους.
• Όλα τα θέματα έχουν ειπωθεί σε επανάληψη, αλλά είναι η διαφορετικότητα δυναμικής λόγου, ύφους που έδωσες στα κείμενά σου… με τρόπο άμεσο, αυθεντικό, όπως είναι και η πραγματικότητα. Η αναζήτηση των πιο κυρίαρχων στοιχείων στη ζωή μας… ο Άλλος, η συναναστροφή, η συνύπαρξη, το μοίρασμα, ο έρωτας, η αγάπη… τα έχεις περιγράψει με απόλυτο λογοτεχνικό τρόπο.

  
  

  Ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μου χάρισε η γραφή σου.

  
  

  
  

  
  

  Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια!

  
  

  
  

  Με απεριόριστη εκτίμηση,

  Δημήτρης Βαρβαρήγος

  
  

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ, Αγγελικής Μπούλιαρη

 ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ
Αγγελική Μπούλιαρη
Εκδόσεις Άνεμος Εκδοτική, 2012
6 Ιστορίες, 216 Σελίδες

        

 Έξι ιστορίες με γυναικείους χαρακτήρες και θέματα χωρίς φύλο, για γυναίκες, για άντρες, για τις σχέσεις, για την καθημερινότητα, για τα όνειρα που άλλοτε ακυρώνονται και άλλοτε, ευτυχώς, αναβάλλονται. 
Ιστορίες ρεαλιστικές, γλυκόπικρες, αλλά και χιουμοριστικές και εν τέλει αισιόδοξες.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Εγώ αγαπώ αυτή καπνίζει - σελ. 9

2. Οι προβλέψεις - σελ. 97

3. Αχ, Τζόνι! - σελ.139

4. Η μαμά το θέλει και το έχει ανάγκη - σελ.145

5. Βραδινή κατάκλιση-TV Control - σελ.179

6. Ο Δράκος της πανσελήνου - σελ. 193



     
✦ Οπισθόφυλλο: 

Έρχεται πάντα μια στιγμή στη ζωή κάθε γυναίκας που γυρνάει το βλέμμα προς τα πίσω, στο δρόμο που περπάτησε ως τώρα, τον περισσότερο ή λιγότερο ταξιδεμένο. Τότε δοκιμάζει μια παράτολμη ίσως, νοσταλγική κατάδυση στα βαθιά νερά του παρελθόντος και έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της.

Είναι η στιγμή που παίρνει τα βυθισμένα παλιά της όνειρα απ' το χέρι, τα ανασύρει στην επιφάνεια και τα επιστρέφει στο φως και στη ζωή.

Επειδή τα όνειρά της, απλά, τα ανέβαλε, δεν τα ακύρωσε!

Ο κεραυνοβόλος έρωτας και η εμμονή στις παλιές αγάπες, οι πρώτες ρυτίδες και τα ινστιτούτα ομορφιάς, η αγωνία για το μέλλον και οι αστρολογικές προβλέψεις, η συζυγική αποξένωση και η ξαφνική υπενθύμιση των παλιών ονείρων, ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, με χιούμορ και τρυφερότητα.

Τα αντικείμενα παίζουν κι αυτά έναν σημαντικό ρόλο και αναστατώνουν τη ζωή των προσώπων. Ένα γαλάζιο φούτερ κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, ένα κινητό και μια τράπουλα, μια βαλίτσα κι ένα άσπρο μαντίλι, η τηλεόραση και ο υπολογιστής, φέρνουν τα πάνω κάτω, καθώς στήνουν το δικό τους χορό μαζί με τον Τζόνι Ντεπ κι έναν μικρό δράκο!
_______________

✦ Βιογραφικό:

Η Αγγελική Μπούλιαρη γεννήθηκε στον Σταθά Αμφιλοχίας και μεγάλωσε στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά.

Σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα συνέχισε το «ταξίδι» της γνώσης, παρακολουθώντας σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία, τη δημιουργική γραφή, για τους υπολογιστές και το έντυπο και ηλεκτρονικό βιβλίο. Επιπλέον, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Λογοτεχνική Μετάφραση που αποτελεί το δεύτερο «πάθος» της και σπούδασε την Ιταλική γλώσσα.

Είναι παντρεμένη και έχει τρεις κόρες. Ζει και εμπνέεται στο Λουτράκι Κορινθίας.

Έργα της: 

«Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ», μυθιστόρημα, 2005 - Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, του Καφενείου των Ιδεών

«Η Αγάπη φυλαχτό», μυθιστόρημα, 2006 - τρίτη έκδοση 2009 

«Ερωτικά Πορτρέτα», Λεύκωμα για τον Έρωτα στην Τέχνη, μετάφραση, 2007

«Αφετηρίες Μνήμης», συμμετοχή με ένα διήγημα, στη συλλεκτική έκδοση της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, 2008

¨Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει", Νουβέλες, Άνεμος Εκδοτική, 2012

"Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2015

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

ΚΡΙΤΙΚΗ της Γιώτας Παπαδημακοπούλου για το βιβλίο ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ

Σάββατο, Ιουλίου 21, 2012

ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ, ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Έρχεται πάντα μια στιγμή στη ζωή κάθε γυναίκας που γυρνάει το βλέμμα προς τα πίσω, στο δρόμο που περπάτησε ως τώρα, τον περισσότερο ή λιγότερο ταξιδεμένο. Τότε δοκιμάζει μια παράτολμη ίσως, νοσταλγική κατάδυση στα βαθιά νερά του παρελθόντος και έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της. 

Είναι η στιγμή που παίρνει τα βυθισμένα παλιά της όνειρα απ' το χέρι, τα ανασύρει στην επιφάνεια και τα επιστρέφει στο φως και στη ζωή. 

Επειδή τα όνειρά της, απλά, τα ανέβαλε, δεν τα ακύρωσε! 

Ο κεραυνοβόλος έρωτας και η εμμονή στις παλιές αγάπες, οι πρώτες ρυτίδες και τα ινστιτούτα ομορφιάς, η αγωνία για το μέλλον και οι αστρολογικές προβλέψεις, η συζυγική αποξένωση και η ξαφνική υπενθύμιση των παλιών ονείρων, ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, με χιούμορ και τρυφερότητα.

Τα αντικείμενα παίζουν κι αυτά έναν σημαντικό ρόλο και αναστατώνουν τη ζωή των προσώπων. Ένα γαλάζιο φούτερ κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, ένα κινητό και μια τράπουλα, μια βαλίτσα κι ένα άσπρο μαντίλι, η τηλεόραση και ο υπολογιστής, φέρνουν τα πάνω κάτω, καθώς στήνουν το δικό τους χορό μαζί με τον Τζόνι Ντεπ κι έναν μικρό δράκο!

Προσωπική άποψη:

Δεν ανήκω στους λάτρεις των διηγημάτων. Το γεγονός αυτό δεν οφείλεται σε κάποια ανόητη προκατάληψη αλλά στο γεγονός ότι δεν έχει πέσει στα χέρια μου κάποιο βιβλίο ανάλογου περιεχομένου που να καταφέρει να με συγκινήσει. Αυτό τουλάχιστον ίσχυε μέχρι τώρα. 

Γιατί το"Εγώ Αγαπώ, Αυτή Καπνίζει", της Αγγελικής Μπούλιαρη, όχι μόνο μου άρεσε αλλά, κατάφερε να με αγγίξει ως τα βάθη της καρδιάς και της ψυχής μου. Είναι ένα βιβλίο, τόσο σύγχρονο και επίκαιρο και τόσο όμορφα δοσμένο που δεν μπορεί να μην σε συγκινήσει, έστω κι αν δεν ανήκεις στο target group για το οποίο μιλάει. 
Είναι ένα βιβλίο γεμάτο σκέψεις και συναισθήματα γυναικών που αν μη τι άλλο, κάθε γυναίκα είναι αναγκασμένη να κάνει ή να βιώσει σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής της, τότε που τα πρώτα νιάτα έχουν περάσει και ρίχνει μια ματιά στο παρελθόν και σε αυτά που άφησε πίσω.

Έξι διηγήματα! Έξι ιστορίες γυναικών στη μέση ηλικία όπου η κάθε μία, με τον δικό της τρόπο, προσπαθεί να καταλάβει τους λόγους που την οδήγησαν στο σήμερα. Κάνουν μια αναδρομή στο παρελθόν τους αναζητώντας αυτά που έχασαν, τα όνειρα που δεν έπαψαν να ελπίζουν ότι θα γίνουν πραγματικότητα αλλά, τα έβαλαν για λίγο στον πάγο. 

Είναι οι ιστορίες εφτά γυναικών που μπορεί να μην είναι μεγάλες, όμως, συναισθηματικά και ψυχολογικά, το πέρασμα του χρόνου τις έχει βαρύνει περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Είναι οι γυναίκες εκείνες τις διπλανής πόρτας, αυτές στις οποίες, ίσως, εξελιχθεί κάθε μία από εμάς με το πέρασμα του χρόνου, που ξυπνώντας ένα πρωί θα αναρωτηθούμε αν οι επιλογές μας ήταν σωστές, αν κάναμε όσα θέλαμε, αν διεκδικήσαμε όσα μας άξιζαν και τελικά, αν τίποτα από αυτά δεν είναι σωστό, αν έχουμε βαθιά μέσα μας τη δύναμη να το αλλάξουμε, να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη και στο υπόλοιπο που μας απομένει, να βρούμε την τόλμη να αλλάξουμε όσα μας πληγώνουν, να διεκδικήσουμε όσα ποθούμε ή τελικά, να συμβιβαστούμε με όσα μας ενοχλούν, όχι γιατί εμείς έχουμε πρόβλημα αλλά, γιατί ο κόσμος γύρω μας το επιβάλλει.

Η πρώτη ιστορία, η μεγαλύτερη σε έκταση, είναι ουσιαστικά και η πιο δραματική, με την ηρωίδα να ζει στα 45 της βουτηγμένη στη δίνη ενός παρελθόντος που θυσίασε λίγο μετά τα 20. Είναι μια γυναίκα που εγκατέλειψε τον έρωτα για την ασφάλεια και που μετά από τόσα χρόνια γάμου και έπειτα από δύο παιδιά, προσπαθεί να ξεκλέψει έστω και μια στιγμή από το όνειρο που δεν έζησε. Όμως δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, όσο κι αν το θες. Γιατί στα 20 και στα 45 δεν αγαπάς με τον ίδιο τρόπο και το να αγαπάς μια ανάμνηση, δεν σημαίνει ότι ανταποκρίνεται στο παρόν. 

Η δεύτερη ιστορία πραγματεύεται την εμμονή των σύγχρονων γυναικών με την αστρολογία και τα ζώδια και κατά πόσο αφήνουν τις γενικούρες που τις συνοδεύουν να κατευθύνουν τα βήματά τους. Όταν δε είσαι μια γυναίκα που δεν έχει ιδέα από αυτά και που δεν ψάχνεις τον έρωτα αλλά σου έρχεται τυχαία για να καταλήξει να σε εκπλήξει με τρόπο που δεν το περιμένεις, είναι απόλυτα απολαυστικό. 

Η τρίτη ιστορία -όχι κατά σειρά αλλά σε έκταση- έχει να κάνει με μια γυναίκα η οποία ζει στην απόλυτη ανασφάλεια και τελικά γίνεται θύμα της, επιτρέποντας σε κάποιους επιτήδειους να την εξαπατήσουν και να εκμεταλλευτούν τις ενδόμυχες ανάγκες και επιθυμίες της. Πιστεύει ότι κανείς δεν αναγνωρίζει όλα αυτά που πραγματικά προσφέρει στην οικογένειά της και πως δεν είναι επιθυμητή από τον άντρα της κάτι που έστω και παροδικά θα θελήσει να αλλάξει, για να ζήσει μέσα στην τρομοκρατία του ψέματος.

Οι υπόλοιπες ιστορίες είναι οι πιο μικρές σε έκταση ωστόσο, αυτό δεν τις κάνει λιγότερο σημαντικές ως προς το περιεχόμενο. 

Παρακολουθούμε την σύγκρουση ανάμεσα στα σύγχρονα ζευγάρια, αυτήν που συνήθως εκτυλίσσεται στην κρεβατοκάμαρα και η μεταξύ τους μάχη εκτονώνεται μέσω της προσπάθειας επιβολής στο τηλεχειριστήριο και το τηλεοπτικό πρόγραμμα. Αυτή είναι η απόδειξη πως όχι μόνο η τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα σκοτώνει τον έρωτα αλλά, μπορεί να εξελιχθεί σε μια μάχη κυριαρχίας κι εξουσίας του ενός φύλου στο άλλο. 

Εν συνεχεία έχουμε τη γυναίκα που ονειρεύεται το ίνδαλμά της, με το οποίο είναι ενδόμυχα ερωτευμένη και ποτέ δεν πρόκειται να έχει, ένα άπιαστο όνειρο που όχι μόνο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από έναν τρίτο, πόσο μάλλον από τον σύζυγο αλλά, γίνεται πάτημα χλευασμού και κοροϊδίας. 

Και υπάρχει και η τελευταία ιστορία, αυτή που κλείνει το βιβλίο. Εκείνη η ιστορία που είναι η πιο αλληγορική και ταυτόχρονα, η πιο αισιόδοξη απ' όλες. Είναι η ιστορία της γυναίκας που βρίσκει τη δύναμη να πάρει την απόφαση να ξεφύγει από την τελματωμένη της ζωή, που θέλει να την αλλάξει, να κυνηγήσει τα όνειρα που ποτέ δεν έπαψε να έχει απλά τα ανέβαλλε, κόντρα στην δυσθυμία του συζύγου ή τις αμφιβολίες όποιων τρίτων.

Επί της ουσίας, τα διηγήματα της συγγραφέως, έχουν έντονο το δραματικό στοιχείο. 
Πρόθεσή της όμως δεν είναι μόνο να μας συγκινήσει, πράγμα που καταφέρνει με περισσή ευκολία αλλά, να μας δείξει και την διασκεδαστική πλευρά που μπορεί να κρύβεται πίσω από την δραματικότητα της καθημερινότητας. Αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί εύκολα από τις έντονες χιουμοριστικές πινελιές που χρησιμοποιεί προκειμένου να ντύσει κάποιες από τις ιστορίες της κάνοντας τους πρωταγωνιστές της πιο ανθρώπινους, πιο αληθινούς και τελικά, πιο εύκολο να τους προσεγγίσεις και να ταυτιστείς μαζί τους σε έναν κόσμο όπου αν θελήσουμε να το δεχτούμε, δεν υπάρχει μόνο το άσπρο ή το μαύρο, δεν υπάρχει μόνο ευτυχία ή δυστυχία αλλά, ένας εναλλασσόμενος συνδυασμός αυτών των δύο. 

Αυτό όμως που κάνει τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο το βιβλίο της Αγγελικής Μπούλιαρη, είναι ο ποιητικός, σχεδόν λυρικός τρόπος με τον οποίο αφηγείται τις ιστορίες της καταφέρνοντας να σε ταξιδέψει, να σε συγκινήσει, να προκαλέσει την οργή και την απελπισία σου και την αμέσως επόμενη στιγμή, να γεννήσει το χαμόγελο στα χείλη και την ελπίδα στην καρδιά σου. 

Πραγματικά, τέτοια δείγματα γραφής σπανίζουν και τέτοια συναισθήματα δεν προκαλούνται εύκολα, πόσο μάλλον μέσα από 200 και κάτι, μόλις σελίδες.

Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Μπούλιαρη Αγγελική 

Εκδόσεις: Άνεμος

Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία 

Έτος Έκδοσης: 2012 

Αρ. σελίδων: 216 

ISBN: 978-960-9585-08-8

Αναρτήθηκε στο Μεγαλείο των Τεχνών, από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις Σάββατο, Ιουλίου 21, 2012  http://culture21century.blogspot.gr/2012/07/blog-post_21.html

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html