Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΜΠΑΡΤΖΗΣ, γράφει για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΜΠΑΡΤΖΗ,
Δασκάλου και Συγγραφέα, Προέδρου της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων
για το Μυθιστόρημά μου "Δραπέτες του Ονείρου"



Με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, παραθέτω αυτούσια την επιστολή που έλαβα από τον Πρόεδρο της ΕΚΣ, με την άποψή του για το μυθιστόρημά μου "Δραπέτες του Ονείρου". Τον ευχαριστώ από καρδιάς!


Αρχαία Κόρινθος 3-12-2019

 

Αγαπητή μου κυρία Μπούλιαρη,

Έχω από μέρες τελειώσει το διάβασμα του μυθιστορήματός σας Δραπέτες του ονείρου, αλλά, μπλεγμένος με υποχρεώσεις της Εταιρείας για τις τρέχουσες εκδηλώσεις μας, αμέλησα να σας γράψω, όπως σας είχα υποσχεθεί. Κατ’ αρχάς οφείλω να σας εκφράσω το θαυμασμό μου, που καταπιάνεστε με ιστορίες ανθρώπων της καθημερινότητας και της σύγχρονης εποχής και κατορθώνετε να διατηρείτε αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον. Σας θαυμάζω επίσης που γράφετε μυθιστορήματα, μεγάλα έως πολύ εκτεταμένα (όπως το συγκεκριμένο), γεγονός που απαιτεί απομόνωση, κόπο, συγκέντρωση, πλούτο ιδεών... και πολλή δημιουργική φαντασία. Πλάθετε ανθρώπους και τους θέτετε σε ζωή και κίνηση, τους γεννάτε, τους προικίζετε με χαρίσματα, αρετές ή και με αδυναμίες και πάθη μερικούς, κι ύστερα τους αφήνετε να κυλήσουν στο χρόνο και... τους παρακολουθείτε κατά πόδας. Αγαπούν, προδίδουν, χαίρονται, απογοητεύονται, αλλάζουν, ονειρεύονται... αποκτούν τη δική τους δυναμική.

Όμοια και με τους Δραπέτες του ονείρου, η κοπέλα του χωριού, που δίδεται ως παρακόρη σε πλούσια οικογένεια άκληρων... το μεγάλωμα ενός παιδιού σε ξένα χέρια, το αισθηματικό κενό από την πρώτη απόρριψη, τη γονεϊκή, οι πληγές στην ψυχούλα της από τις αστοχίες των θετών «γονιών», ο κόσμος του πολιτευτή, η υποκρισία στους κύκλους της «ανώτερης» κοινωνίας, ο κατ’ ανάγκη γάμος, ο άλλος κόσμος... του «επιτυχημένου» μάστορα, κι ύστερα η νέα  οικογένεια χωρίς αγάπη, κι ο έρωτας ο αληθινός, ο ζωοδότης και χαλαστής συνάμα... Ένας μικρός - μεγάλος κόσμος, ο κόσμος που εσείς με τη φαντασία σας δημιουργήσατε και με αόρατες κλωστές συνδέσατε, χωρίσατε, κινήσατε... στη ροή μιας ολόκληρης ζωής ή των παράλληλων ζωών πολλών υπάρξεων.

Αγαπητή μου κυρία Μπούλιαρη, αποδείχνεστε με τα γραπτά σας ότι γνωρίζετε εις βάθος την ανθρώπινη ψυχή, και όχι μόνο του παιδιού, του κοριτσιού, της γυναίκας, που, τέλος πάντων, είναι λογικό ως γυναίκα κι εσείς να έχετε αυτό το χάρισμα. Εντυπωσιάζει η απόλυτη γνώση εκ μέρους σας και της ανδρικής ψυχής. Κατανόηση των αντιδράσεων του άνδρα, καταβύθιση στις ανομολόγητες κάποιες φορές επιθυμίες και ροπές του, αναγνώριση των αδυναμιών του σερνικού χαρακτήρα και των συμπεριφορών του, που άλλοτε πληγώνουν κι άλλοτε δημιουργούν ελπίδα λύτρωσης στην κεντρική σας ηρωίδα. Ένα ψηφιδωτό χαρακτήρων είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη το μυθιστόρημά σας και συναρπάζει η εξέλιξή του, που δεν είναι προβλέψιμη.

Η γλώσσα σας ρέουσα, χωρίς περιττά στολίδια και ωραιοποιήσεις, καθαρή, σύγχρονη, ελληνική αφηγηματική γλώσσα, συντελεί στην όλη επιτυχία, κάνοντας το μυθιστόρημά σας ευανάγνωστο και κυριολεκτικά συναρπαστικό.

Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου. Σας εύχομαι να περάσετε ευτυχισμένες στιγμές πολλές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα στις εορτές που πλησιάζουν.

Με εκτίμηση

Γιάννης Δ. Μπάρτζης



Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΖΩΗΣ, της Ελένης Κίτσου





Γράφει η Ελένη Κίτσου, στο Diavasame.gr

http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1385_2932




Εκδοτικός Οίκος ΩΚΕΑΝΟΣ
Συγγραφέας         Αγγελική Μπούλιαρη
Κατηγορία           Ελληνική Λογοτεχνία
ISBN                    978-618-5104-58-0
Σελίδες                 624


ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

31.01.2018
Συντάκτης: Ελένη Κίτσου

Δραπέτης ζωής 

Η Ευρυδίκη, τρίτη κόρη στη σειρά μιας φτωχής, αγροτικής οικογένειας που δεν έχει καθόλου αγόρια, μεγαλώνει μόνη της δίχως την προσοχή και έγνοια κανενός. Στερημένη από αγάπη, λαχταράει ακόμα και τα πιο ουσιώδη. Στα πέντε της, η οικογένειά της την παραχωρεί, ως ανιψιά, στον βουλευτή Θεοδόση Σπηλιόπουλο και στη γυναίκα του, που είναι άτεκνοι. Δίπλα τους η μικρή θα μεγαλώσει με όλες τις ανέσεις και θα ξεφύγει από τη φτώχεια. Συναισθηματικά όμως θα παραμείνει λειψή. Έφηβη ακόμα, παντρεύεται με προξενιό τον Χαράλαμπο, έναν άντρα αρκετά μεγαλύτερό της. Και ενώ περιμένει επιτέλους να ευτυχήσει, βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια κόλαση. Σε καθημερινή βάση ζει σύμφωνα με τις ορέξεις και τις επιταγές του άντρα της, χωρίς καμία απολύτως ελευθερία, κλεισμένη σε μια φυλακή ουσιαστικά, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για να ξεφύγει, για χάρη των παιδιών της, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που βιώνει σωματική, ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση. Όταν οι δύο κόρες της μεγαλώσουν, θα βρει τη δύναμη επιτέλους να αντιδράσει. Στο πρόσωπο του συνομήλικού της Μάξιμου θα βρει την πραγματική αγάπη και χάρη σε αυτόν θα αποφασίσει να διεκδικήσει τη ζωή της και όσα δικαιωματικά της ανήκουν, αλλά ποτέ δεν έζησε.

Η Αγγελική Μπούλιαρη στο μυθιστόρημά της «Δραπέτες του ονείρου» καταπιάνεται με δύσκολα θέματα. Βία, κακοποίηση –λεκτική, συναισθηματική, σωματική–, απόρριψη, μοναξιά. Φόβος. Σε μια κοινωνία οπισθοδρομική και πουριτανή, όπου ο πατέρας και αργότερα ο σύζυγος είναι οι αποκλειστικοί Αφέντες και η γυναίκα το πειθήνιο όργανο. Ξεκινώντας από το 1956 και τη γέννηση της κεντρικής ηρωίδας της, αφηγείται ολόκληρη τη ζωή αυτής, καταλήγοντας στο σήμερα σχεδόν και επιλέγοντας να κλείσει το βιβλίο με μια ευτυχισμένη τελεία. Στο σήμερα που τα μυαλά των ανθρώπων δεν έχουν αλλάξει εντελώς, αλλά οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί αισθητά.

Με βασικό εργαλείο τον απλό λόγο η συγγραφέας αφηγείται τον καθημερινό αγώνα της Ευρυδίκης να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στην οικογένεια, αλλά και να ζήσει αξιοπρεπώς, σκιαγραφεί τον χαρακτήρα της ηρωίδας της, εισχωρεί στα άδυτα της ψυχής της, παρουσιάζει σκέψεις καθολικού χαρακτήρα, ενώ μέσω των αναδρομικών αφηγήσεων το βιβλίο αποκτά ενδιαφέρον και σασπένς.

Η ιστορία ωστόσο της Ευρυδίκης δεν έχει τελειώσει. Το τέλος παραμένει ανοιχτό και ο αναγνώστης δύναται να το συμπληρώσει όπως ο ίδιος προτιμά.


Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

ΑΡΤ TV - ΒΙΝΤΕΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΓΙΑ "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

Εκπομπή Α λα Καρτ, με την Ελευθερία Νταβατζή

 Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε την δεκαπεντάλεπτη συνέντευξη που έδωσε η Αγγελική Μπούλιαρη στην Ελευθερία Νταβατζή, για την εκπομπή Α λα καρτστο ΑΡΤ TV, την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017, για το βιβλίο της "Δραπέτες του ονείρου", από τις Εκδόσεις Ωκεανός. 







Ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση και τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που μας έδωσαν την αφορμή να θίξουμε θέματα που αφορούν το βιβλίο γενικότερα αλλά και την ίδια τη ζωή. 








Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ πάνω στο μυθιστόρημα ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Η Μαρία Σπυροπούλου-Θεοδωρίδου, φιλόλογος και συγγραφέας, είχε την καλοσύνη να μου στείλει τη γνώμη της για τους "Δραπέτες του ονείρου". Την ευχαριστώ πολύ και παραθέτω αυτούσιο το κείμενό της:


Μορφή σκληρής και βάναυσης πραγματικότητας, με αιτία παιδικές τραυματικές εμπειρίες της ηρωίδας, ξεδιπλώνεται γλαφυρά στις σελίδες του συναρπαστικού μυθιστορήματος Δραπέτες του ονείρου της Αγγελικής Μπούλιαρη.

Η πλούσια και επιμελημένη γλώσσα του, η διεισδυτική, πειστική και λεπτομερειακή ψυχογραφία των ηρώων, καθώς και η εναγώνια πλοκή του καθηλώνουν τον αναγνώστη, κρατούν το ενδιαφέρον του αδιάπτωτο και ακοίμητο, σε όλη την έκταση της αφήγησης.

Η νατουραλιστική χροιά του ξυπνάει στοχασμούς θλιμμένους για την αλγεινή μοίρα του παιδικού τραύματος, του πλέον αισθαντικού από τα πάθια και τους καϋμούς του κόσμου, που αλίμονο δεν έχουν τελειωμό, κατά πως μελαγχολικά μας είπε ο Άγιος των Γραμμάτων μας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

     
Μαρία Σπυροπούλου – Θεοδωρίδου







Όλες οι πληροφορίες για το βιβλίο στο site των εκδόσεων Ωκεανός, στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Πληροφορίες για την συγγραφέα στους παρακάτω συνδέσμους:


Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ


Είμαι συγκινημένη και χαρούμενη γι' αυτή την παρουσίαση που θα γίνει στο μέρος που γεννήθηκα και πέρασα όλα τα όμορφα και περιπετειώδη καλοκαίρια της παιδικής και νεανικής μου ηλικίας. Εκεί έμαθα να αγαπώ το χώμα, το νερό και τον αέρα, τα δέντρα, τα πουλιά κι όλα τα ζωντανά, τη Φύση και τον Άνθρωπο. Εκεί γνώρισα τη σκέψη και το ρεμβασμό, τις λέξεις και το στοχασμό, το όνειρο και την απόδραση. Κι αυτό το βιβλίο είναι ένας φόρος τιμής στα γενέθλια χώματα και στη δύναμη των ανθρώπων τους.

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ από τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ (pdf)

ΣΥΜΦΙΛΙΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΦΟΒΟ;


Τι κι αν "Όλη η ζωή είναι μια ξένη χώρα"; *

Εγώ "Καταμεσής στον χειμώνα ανακάλυψα ότι
υπήρχε μέσα μου ένα ανίκητο καλοκαίρι.
Κι αυτό με κάνει ευτυχισμένο.
Επειδή δηλώνει ότι δεν έχει σημασία,
με πόση δύναμη με πιέζει ο κόσμος,
μέσα μου υπάρχει κάτι δυνατότερο - 
κάτι καλύτερο, που αντιστέκεται
και με κρατάει στη θέση μου." **


* Τζακ Κέρουακ
** Αμπέρ Καμύ



ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ 
ή αλλιώς ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ  ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ
για να βρει την πίστη στον εαυτό της,
την εσωτερική της δύναμη,
και να νικήσει τον Φόβο.




Ξεφυλλίστε το βιβλίο ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ και διαβάστε ολόκληρο το Πρώτο Κεφάλαιο του μυθιστορήματος στον παρακάτω σύνδεσμο με το δωρεάν pdf:
http://www.oceanosbooks.gr/datafiles/files/Drapetes%20tou%20oneirou_free.pdf


Όλες οι πληροφορίες για το βιβλίο στο site των εκδόσεων Ωκεανός στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85


Πληροφορίες για την συγγραφέα στους παρακάτω συνδέσμους:







Τετάρτη 10 Μαΐου 2017

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΠΕΡΓΗ για τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ


Αθήνα, 15 Μαρτίου 2017

Αγαπητή Αγγελική,

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το βιβλίο σου, που είναι γραμμένο με στόχο να καθρεφτίσει το ιδιωτικό μέσα από το μεγάλο πανόραμα του δημόσιου χώρου, δύο χρονικότητες αξεδιάλυτες, δεμένες, αλλά και τόσο αδιάφορες η μία για την άλλη. Τα πρόσωπα, γεννήματα μιας σφριγηλής εμπειρίας και εμποτισμένα από ένα βουβό πόνο, γυροφέρνουν γύρω από τη μοίρα τους, έωλα, με μια αφροντισιά που «ιντριγκάρει» τον αναγνώστη να νιώσει και να σκεφθεί.

Πόσα θύματα της μοίρας τους δεν παρουσιάζεις αλλά και της ζωής τους της ίδιας! Δείχνεις την ταύτισή τους μέσα στην άγρια κοινοτοπία του χρόνου, όπου παγιδεύτηκαν θανάσιμα, ενώ η αναζήτηση μιας πνευματικότερης αναζήτησης της ελπίδας, σχεδόν απολησμονημένης, ξεθωριασμένης και εξορισμένης από τον ανθρώπινο χρόνο, εκδηλώνεται με τους γνωστούς διεστραμμένους τρόπους, όταν το εγώ και το ον δεν συναντηθούν.




Ενοχοποίηση του εαυτού, των άλλων… βία, παραξενιά, διαστροφή στην βιοαντίληψη, άκαρπη επικοινωνία, χρησιμοθηρία, και από την άλλη το αίτημα για αυτοπραγμάτωση και αυτο-υπέρβαση… ενώ έχεις, επίσης, γόνιμους αντίκτυπους από την κλασσική σκέψη και την νεοελληνική εμπειρία αποτυπωμένους πάνω στην υφολογία του κειμένου.

Ρίχνεις το φως της λογοτεχνίας και της ηθικής πάνω σε διάφορες όψεις της κοινωνικής ζωής: ατελής συναγερμός των αισθήσεων, καιροσκοπική ηθική, βία και θλίψη που δεν βρίσκουν πρόσωπο να εξομολογηθούν, να εκμυστηρευτούν, να απολογηθούν, να μετανοήσουν.

Έκανες δουλειά σκληρή και επίμονη. Αποθησαύρισες, ξανασκέφθηκες, διύλισες… με στοιχεία ηθογραφίας μιας/της (διαχρονικής) εποχής, που παραμένει αναλλοίωτα αδιευκρίνιστη, αναχρονιστική, ανεξέλικτη, βυθισμένη στο Άλεκτο – και ας ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την αλλαγή και το μεταρρυθμιστικό ήθος. Εκπρόσωπος και θύμα, ενσάρκωση αμιγής αυτής της κατάστασης, είναι η Ευρυδίκη, ως Ιφιγένεια (εν ονόματι μιας συλλογικής σιωπηρής ενοχής) και ως θύμα μιας πρωτόγονης ανθρωποθυσίας, μέσα σε συνθήκες, υποτίθεται, νεοτερικές και μετανεοτερικές…

Φιλικά,

Παντελής Απέργης*

*Ο Παντελής Απέργης είναι Κριτικός Λογοτεχνίας











Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

ΟΙ ΒΙΒΛΙΟΑΝΑΦΟΡΕΣ της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΩΛΕΤΤΗ για τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Γράφει η Δήμητρα Κωλέτη στις ΒιβλιοΑναφορές της:




"... Διαβάζοντάς το [το βιβλίο ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ], μπορώ να πω πως θαύμασα το πλούσιο λεξιλόγιο που η συγγραφέας εντέχνως χρησιμοποιεί, τις παραστατικές εικόνες, τα εναλλασσόμενα συναισθήματα αλλά και την άρτια σκιαγράφηση κυρίως της κεντρικής ηρωίδας, της Ευρυδίκης. Η αφήγηση με τις αναδρομές της Ευρυδίκης με έμπασε στην ιστορία και στην μελαγχολική αρχικά και ελπιδοφόρα προς το τέλος ατμόσφαιρα, ενώ η ροή ήταν γρήγορη, κάνοντας το κείμενο κατανοητό και ευκολοδιάβαστο.
...
Διαβάστε το, πρόκειται για ένα βιβλίο στο οποίο η ιστορία του, μέχρι να επέλθει η κάθαρση του φινάλε, θα σας θυμώσει, θα σας συγκινήσει και ίσως να σας σοκάρει!

Βαθμολογία 5/5 "



Περισσότερα για το βιβλίο εδώ: 

Περισσότερα για τη συγγραφέα εδώ:




Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ FRACTAL για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

Ανάσα ζωής/Fractal 

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης

01-02-2017


Αγγελική Μπούλιαρη, "Δραπέτες του ονείρου", Εκδόσεις Ωκεανός

Κάποιοι χωρίζουν τη λογοτεχνία σε κατηγορίες.  Δεν με ενοχλεί αυτό, είναι λογικό να συμβαίνει. Υπάρχουν αναγνώστες που λατρεύουν τις αστυνομικές ιστορίες. Υπάρχουν αναγνώστες που είναι ικανοί να περάσουν ένα σαββατοκύριακο κάτω από τα σκεπάσματα διαβάζοντας αισθηματικές ιστορίες. Άλλοι που πετάνε τη σκούφια τους για μια ιστορία τρόμου και αγωνίας.
Αυτό που με ενοχλεί είναι η κατηγοριοποίηση σε σοβαρή λογοτεχνία και γυναίκεια λογοτεχνία.  Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν «σοβαρά» και «γυναικεία» βιβλία. Υπάρχουν καλογραμμένα και κακογραμμένα βιβλία. Αυτά σαν ένας μικρός πρόλογος.
Διάβασα λοιπόν πριν λίγες ημέρες τους «Δραπέτες του ονείρου» της Αγγελικής Μπούλιαρη. Κάποιοι θα πουν ότι ανήκει στη «γυναικεία» λογοτεχνία. Τους απαντώ ότι ανήκει στα καλογραμμένα βιβλία (έγκυρη πηγή μού αποκάλυψε ότι τους «δραπέτες» η συγγραφέας τους δούλευε από το 2005).
«Δραπέτες του Ονείρου» με δικής μου έμπνευσης εναλλακτικό τίτλο «Ανάσα ζωής». Εξακόσιες δεκαπέντε σελίδες τις οποίες διάβασα σε δύο ημέρες, χωρίς να πάρω ανάσα. Θα μπορούσα να διαβάσω κι άλλες τόσες, χωρίς καν να σκεφτώ να βαρυγκωμήσω για ένα δευτερόλεπτο.  Και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το κείμενο ρέει, οι λέξεις σε βάζουν στο ταξίδι, η δίνη της ανάγνωσης σε παρασύρει και εσύ αφήνεσαι. Αυτό είναι το σημαντικό.
Κεντρικό πρόσωπο η «Ευρυδίκη». Ανεπιθύμητη κόρη αγροίκου πολύτεκνου χωριάτη δανείζεται χωρίς ορισμένη χρονική διάρκεια σε άτεκνο ζευγάρι, γνήσιο εκπρόσωπο του αστισμού.  Ο Θεοδόσης και η Ευγενία, κυρίως η Ευγενία (όπου οι τρόποι και η συμπεριφορά της δεν έχουν τίποτα από ευγένεια) αποφασίζουν να τη «θυσιάσουν» για να διατηρήσουν την οικογενειακή τους γαλήνη παντρεύοντάς την με τον Χαράλαμπο, Μπάμπη για τους φίλους. Το παιδί του λαού, ο Μπάμπης που έχει όλα τα κακά του κόσμου και καλό ούτε για δείγμα.
Παρακολουθούμε λοιπόν τη διαδρομή της Ευρυδίκης. Νομίζω ότι η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία. Σαν την Ευρυδίκη του αρχαίου μύθου. Μόνο που η επινοημένη Ευρυδίκη της Μπούλιαρη δεν θα ακολουθήσει την πορεία εκείνης του μύθου, αλλά θα χαράξει μία δική της αυτόνομη πορεία.  Η Ευρυδίκη λοιπόν παιδί, γυναίκα, νύφη, μητέρα.
Η ενδοοικογενειακή βία, η υπομονή, η εγκαρτέρηση, η υποκρισία, ο αληθινός έρωτας είναι λίγα από τα θέματα που θίγονται σ’ αυτό το βιβλίο.  Οι χαρακτήρες κινούνται και δρουν όπως πρέπει, χωρίς περιττούς μελοδραματισμούς, η χρήση της γλώσσας κάτι παραπάνω από επαρκής, η αφήγηση γραμμική, στιβαρή, χτίζοντας ένα- ένα τα σκαλοπάτια   της σκάλας που οδηγεί στην κορύφωση και εν τέλει στο ξεκαθάρισμα με το παρελθόν και την ευθυτενή ματιά προς το μέλλον.







Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΡΜΟΓΙΑΝΝΗΣ στο tovivlio.net για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

 

ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ, της Αγγελικής Μπούλιαρη – Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ

Κριτική από τον Κώστα Θερμογιάννη, στην ιστοσελίδα https://tovivlio.net/

07-02-2017


Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Τούτη η διαπίστωση μπορεί να βρίσκει εφαρμογή σε πολλά πράγματα στη ζωή, όχι όμως στο πραγματικά πληθωρικό βιβλίο της Αγγελικής Μπούλιαρη «Δραπέτες του ονείρου» από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ. Πληθωρικό όχι μόνο σε όγκο, αλλά σε νοήματα, σε λογοτεχνική αξία, στη γραφή και την πλοκή της υπόθεσης αλλά και σε συναισθήματα. Η ηρωίδα της ιστορίας, η Ευρυδίκη, από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής της, στην κυριολεξία, βίωσε την απόρριψη και την καταπίεση, ταυτόχρονα όμως έχτισε έναν γενναίο χαρακτήρα και προσπαθούσε διαρκώς να βρει διέξοδο στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Η απόρριψη του πατέρα, που καρτερικά περίμενε στο καφενείο τα καλά νέα της γέννησης ενός αγοριού, αλλά αντί αυτού απέκτησε κι άλλη κόρη, την τρίτη στη σειρά, είχε ως αποτέλεσμα μια αδιάφορη μάνα κι αδέρφια που δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστούμε πως το μόνο που τους ένωνε ήταν η κοινή γραμμή του αίματος.
Η συγγραφέας ζωντανεύει στα μάτια του αναγνώστη το σκληρό πρόσωπο της επαρχίας παλαιότερων εποχών, που ξεχώριζε τα παιδιά σε ‘χρήσιμα’ αγόρια και περιττά, ενδεχομένως δε και ανεπιθύμητα, κορίτσια. Το δράμα όμως της πρωταγωνίστριας δεν περιορίζεται μόνον εκεί. Δίνεται σε μια άτεκνη οικογένεια στην οποία δεν μπορεί να βρει τη στοργή και την αγάπη που αναζητά ένα παιδί κι η μοίρα της επιφυλάσσει κι άλλα δεινά, τα οποία δεν είναι σκόπιμο να αναφέρουμε για να μη χαθεί η μαγεία της ανάγνωσης από όλους εκείνους που επιθυμούν να το διαβάσουν, αλλά που πολύ εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς. Η σωματική και η λεκτική βία είναι πάντως στο ημερήσιο πρόγραμμα…

Η πένα της Αγγελικής Μπούλιαρη φροντίζει να προκαλέσει στον αναγνώστη του μυθιστορήματός της ποικίλα συναισθήματα. Θα συγκινηθεί, θα προβληματιστεί, θα αναρωτηθεί για πράγματα που θεωρεί αυτονόητα, θα απογοητευτεί από τις καταστάσεις που περιγράφονται, ας μην ξεχνάμε πως υπήρξαν (μήπως άραγε υπάρχουν ακόμα;) εποχές που τέτοιες ιστορίες αποτελούσαν αληθινά βιώματα, μα και θα μαγευτεί συνάμα από την εξαιρετική γλώσσα της συγγραφέως κι από τις καλογραμμένες περιγραφές που θα συναντήσει μέσα στο βιβλίο. Οι δραπέτες του ονείρου είναι μια προσεγμένη έκδοση από τον ΩΚΕΑΝΟ, μια ιστορία που είναι έντονα ψυχογραφική και που μέσα από το μαύρο φόντο της μπορεί κανείς να διακρίνει τον άνθρωπο που δε σταματά να παλεύει, που δε χάνει την ελπίδα του, που καταφέρνει να αφήσει πίσω του όλες τις αντιξοότητες παρά τους αντίθετους οιωνούς που πλανώνται στην ατμόσφαιρα γύρω του. Είναι ένα πάρα πολύ καλό μυθιστόρημα που αξίζει να μελετήσει κανείς.







Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:



Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΟΥΛΙΑΡΗ στην ΚΛΕΙΩ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗ

Συνέντευξη της Αγγελικής Μπούλιαρη στην Κλειώ Τσαλαπάτη

 για το blog της "Φίλοι της Λογοτεχνίας"

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2016/04/blog-post_25.html




Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Συνέντευξη με την ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΥΛΙΑΡΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη



1) Αγαπητή κ. Μπούλιαρη, μας έχετε ήδη χαρίσει πέντε εξαιρετικά βιβλία πεζογραφίας και ποίησης, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημά σας με τίτλο «Δραπέτες Του Ονείρου».  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Κατ’ αρχήν, σας ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σας λόγια και για τη συνέντευξη αυτή.
Αγάπησα τα βιβλία και το διάβασμα από νωρίς. Τα βιβλία αποτελούσαν παρηγοριά και καταφυγή σ’ έναν κόσμο που συνήθως φαντάζει δύσκολος στα παιδικά μάτια. Σύντομα ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ μέσω της γραφής, και να δημιουργήσω τις δικές μου ιστορίες κινώντας έτσι τους χαρακτήρες ώστε να επέρχεται δικαίωση και ισορροπία.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η ίδια η ζωή είναι ανεξάντλητη πηγή ερεθισμάτων και έμπνευσης. Οι άνθρωποι γύρω μας προσφέρουν τα καλούπια για τη δημιουργία των χαρακτήρων μου. Μέχρι στιγμής, δεν έχω δυσκολευτεί να συγκεντρώσω τις απαιτούμενες ιστορικές πληροφορίες για τα βιβλία μου, ίσως επειδή δεν έχω καταπιαστεί με αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα. Παρόλα αυτά, έχει χρειαστεί να κάνω μια σχετική έρευνα για να συγκεντρώσω άλλου είδους πληροφορίες, όπως νομικές, ιατρικές ή κοινωνιολογικές. Ευτυχώς σήμερα βρίσκει κανείς τα πάντα.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Οι σπουδές μου και η δια βίου μάθηση την οποία ακολουθώ πιστά ήταν και είναι σε απόλυτη αρμονία με την συγγραφή. Το ίδιο θα έλεγα και για τη θητεία μου στη Μέση Εκπαίδευση ως εκπαιδευτικού. Μια κάποια «δυσαρμονία» θα εντόπιζα στην αρχή της πορείας μου ως εργαζομένης, όταν υπήρξα ιδιωτική υπάλληλος σε εταιρεία. Αλλά και από εκεί αποκόμισα πολλές χρήσιμες για τη συγγραφή εμπειρίες και γνώση, καθώς βρισκόμουν μέσα σ’ ένα συχνά ανταγωνιστικό πεδίο και δεν ήμουν ασφαλής και προστατευμένη εντός μιας σχολικής αίθουσας.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Φυσικά και έχω συμπεριλάβει, και να σημειώσω εδώ ότι δεν είναι απαραίτητο να πρόκειται πάντα για αρνητικά βιώματα. Βεβαίως, η δυσκολία και η οδύνη έγκεινται αποκλειστικά στο πόσο επώδυνο υπήρξε το βίωμα αυτό. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν πρόκειται για προσωπικό βίωμα, η απόδοση ενός τραυματικού γεγονότος είναι πάντα επώδυνη. Και δεν ξέρω αν υπάρχει αντικειμενική προσέγγιση, αφού ο συγγραφέας φωτίζει τα πρόσωπα και τις καταστάσεις με τον δικό του τρόπο.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η ανθρώπινη φύση και οι κοινωνικές σχέσεις. Θεωρείτε, ίσως, ότι η ίδια η ζωή αποτελεί μια σημαντική και ανεξάντλητη "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Έχετε απόλυτο δίκιο λέγοντας ότι στα βιβλία μου κυριαρχούν οι ανθρώπινες σχέσεις. Αλλά δεν είναι μόνο η ανθρώπινη φύση που με απασχολεί αλλά και η Φύση γύρω μας. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο επειδή η ζωή είναι ανεξάντλητη πηγή ιδεών, αλλά και επειδή αγαπώ τον Άνθρωπο και τη Φύση, και πιστεύω ότι η ισορροπία και η ευτυχία μας επιτυγχάνεται όταν ζούμε αρμονικά με τους συνανθρώπους μας και το περιβάλλον μας.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Γίνεται πολύς λόγος για το ρόλο της επιστημονικής κατάρτισης και του ταλέντου στη διαδικασία της συγγραφής. Πιστεύω πάνω απ’ όλα στην ψυχή του συγγραφέα, στο ταλέντο του, αλλά και στην εργατικότητά του.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η έμπνευση είναι μια μοναχική υπόθεση συναισθημάτων και συλλογισμών, και, θα ’λεγα, πρωινή, όταν το μυαλό είναι καθαρό.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Ναι, υπάρχουν ένα-δυο πρόσωπα που διαβάζουν τα χειρόγραφα για όσες φορές ξαναγράψω το βιβλίο.


9) Από τα πέντε έργα σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Εδώ ισχύουν τα λεγόμενα για τα δάχτυλα του χεριού, ότι όποιο κι αν κόψεις, πονάει το ίδιο, ή για τα παιδιά, ότι όλα τα αγαπάς το ίδιο… Όλα τα βιβλία μου τα αγαπώ αν και δεν μπορώ να τα αναφέρω όλα για να μην κουράσω. Ωστόσο, ας πούμε ότι το πρώτο μου βιβλίο «Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ» είναι ξεχωριστό για τη συγκίνηση και την αναστάτωση που ένιωσα όταν το αντίκρισα πρώτη φορά στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου. Η νουβέλα «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει», πιστεύω ότι αποδίδει με συγκινητικό τρόπο τον συναισθηματικό κόσμο μιας μεσήλικης γυναίκας που κάνει τον απολογισμό της. Τέλος, οι «Δραπέτες του ονείρου», που μόλις κυκλοφόρησαν, είναι σαν το νεογέννητο που κρατάς με λαχτάρα στην αγκαλιά σου και το κοιτάς σαν ένα θαύμα!

10) Η συγγραφέας  Αγγελική Μπούλιαρη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Βεβαίως, πάντα διαβάζω ελληνική και ξένη λογοτεχνία. Μου αρέσει το μυθιστόρημα, σχεδόν όλα τα είδη – σύγχρονο, κοινωνικό, αστυνομικό, ψυχολογικό, ιστορικό – το διήγημα, η νουβέλα και φυσικά η ποίηση. Διαβάζω, επίσης, ιστορία, ψυχολογία, φιλοσοφία και βιογραφίες. Οτιδήποτε είναι ενδιαφέρον αλλά και καλογραμμένο.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Σίγουρα έχω δεχτεί επιρροές. Άλλωστε, «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον». Ωστόσο, η ίδια δεν είμαι σε θέση να διακρίνω αυτές τις επιρροές στα γραπτά μου. Αγαπημένοι μου είναι πολλοί έλληνες και ξένοι συγγραφείς, παλιοί και σύγχρονοι, και συχνά καταφεύγω στην ποίηση και στους κλασικούς συγγραφείς. Ας αναφέρω μόνο τον Αλμπέρ Καμύ και τον Έρνεστ Χεμινγουαίη που σημάδεψαν την εφηβεία μου.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και που  θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Ναι. Έχω ζηλέψει το μυθιστόρημα «Και το λίγο φως στη νύχτα φτάνει», του Καναδού Ματ Κοέν, και τη συλλογή διηγημάτων της επίσης Καναδής Άλις Μονρό «Μ’ αγαπάει, δεν μ’ αγαπάει», για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν και τον δεξιοτεχνικό τρόπο που αναδεικνύονται σταδιακά οι χαρακτήρες και ο ψυχικός τους κόσμος, καθώς και η εξέλιξη των γεγονότων.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Δεν είναι απαραίτητο. Θέλω να πω ίσως κάποιος να μην αγαπάει τα ταξίδια. Προσωπικά λατρεύω τα ταξίδια, μου αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους, τόπους και πολιτισμούς. Λατρεύω και τη φύση, οπότε και μια μικρή απόδραση σ’ ένα από τα χιλιάδες υπέροχα τοπία της πατρίδας μας με αναζωογονεί. Οποιοδήποτε ταξίδι, μεγάλο ή μικρό, ξυπνάει το μυαλό μου και θέτει σε λειτουργία ένα πεδίο του που αγνοούσα ότι υπάρχει μέχρι εκείνη τη στιγμή.


14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Πιστεύω ότι ο συγγραφέας είναι καλύτερα να διατηρεί την αυτονομία του ως προς το τι θέλει να γράψει και να μην επηρεάζεται από αριθμούς, στατιστικές και ρίσκα. Αν θέλει να πειραματιστεί με ένα νέο είδος ή με έναν άλλον τρόπο γραφής, ας το κάνει. Ο συγγραφέας έχει το δικό του μυστικό κόσμο στον οποίο είναι κυρίαρχος. Ας αφήσουμε την αγορά και τους κανόνες της έξω απ’ αυτόν.


15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Κάθε βιβλίο έχει το κοινό του και κάθε συγγραφέας τους αναγνώστες του. Άλλα βιβλία διασκεδάζουν, άλλα πληροφορούν, κάποια προβληματίζουν. Όλα συνεισφέρουν στην σκέψη και ωριμότητα του αναγνώστη. Συνειδητά δεν επιδιώκω να περάσω μηνύματα ή πολύ περισσότερο διδάγματα, έχω όμως τις «εμμονές» μου, τις οποίες ο κάθε αναγνώστης ανακαλύπτει και ερμηνεύει με το δικό του τρόπο. Ιστορίες αφηγούμαι και απευθύνομαι σε ένα ευρύ, από άποψη ηλικίας, κοινό που δεν είναι αποκλειστικά γυναικείο. Με χαρά μου έχω διαπιστώσει ότι με διαβάζουν και νέοι και γηραιότεροι, και άντρες και γυναίκες.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Ναι, γιατί όχι; Άλλωστε, λένε ότι η Τέχνη ανθίζει μέσα στις δυσκολίες. Είμαι υπέρ του ρεαλισμού και νομίζω ότι καλή είναι η «φυγή» για τον αναγνώστη, αλλά αυτή μπορεί να επιτευχθεί και μέσα από μια ρεαλιστική ιστορία και όχι μέσα από μια εντελώς εξωπραγματική κατάσταση.


17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Σαφώς αγωνιούσα αρχικά να τύχω της αποδοχής κάποιου εκδότη και στη συνέχεια του αναγνωστικού κοινού. Αν κρίνω από τις αρνητικές απαντητικές επιστολές κάποιων εκδοτών στο ξεκίνημά μου, μάλλον η θεματολογία μου δεν ήταν της αρεσκείας τους. Ωστόσο επέμεινα και τελικά βρέθηκαν οι εκδότες και το αντίστοιχο κοινό που αγκάλιασαν τα γραπτά μου. Κάποιοι «ενδοιασμοί» ή καλύτερα ας πω «μια παύση», ήρθε λίγο μετά την κυκλοφορία των δύο πρώτων μου βιβλίων, όταν έπρεπε να εξοικειωθώ με την έκθεση και να μάθω να αντιμετωπίζω τα θετικά και ενδεχομένως αρνητικά αποτελέσματά της. Αλλά, ευτυχώς, όπως διαπιστώσατε, ξεπέρασα τον σκόπελο, και συνέχισα να γράφω, γιατί πέρα από οτιδήποτε άλλο, αυτό ήθελα να κάνω.


18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Αν και συχνά η οικογένειά μου και οι φίλοι μού προσάπτουν «δασκαλίστικη» συμπεριφορά, λόγω της ιδιότητάς μου της εκπαιδευτικού, ωστόσο δεν νομίζω ότι έχω πολλές συμβουλές να δώσω. Αν πραγματικά καίγονται να εκφραστούν, τότε ας προχωρήσουν με επιμονή και εργατικότητα. Ίσως ο πιο κατάλληλος να τους μιλήσει να είναι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι με το γνωστό του κείμενο περί συγγραφής.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Δραπέτες Του Ονείρου», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Μα τι άλλο; Ένα νέο μυθιστόρημα.

Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά για τις ευχές σας και τη συνέντευξη αυτή, και σας εύχομαι καλή συνέχεια στο αξιόλογο έργο σας για την προβολή της ελληνικής λογοτεχνίας.