Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ FRACTAL για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

Ανάσα ζωής/Fractal 

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης

01-02-2017


Αγγελική Μπούλιαρη, "Δραπέτες του ονείρου", Εκδόσεις Ωκεανός

Κάποιοι χωρίζουν τη λογοτεχνία σε κατηγορίες.  Δεν με ενοχλεί αυτό, είναι λογικό να συμβαίνει. Υπάρχουν αναγνώστες που λατρεύουν τις αστυνομικές ιστορίες. Υπάρχουν αναγνώστες που είναι ικανοί να περάσουν ένα σαββατοκύριακο κάτω από τα σκεπάσματα διαβάζοντας αισθηματικές ιστορίες. Άλλοι που πετάνε τη σκούφια τους για μια ιστορία τρόμου και αγωνίας.
Αυτό που με ενοχλεί είναι η κατηγοριοποίηση σε σοβαρή λογοτεχνία και γυναίκεια λογοτεχνία.  Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν «σοβαρά» και «γυναικεία» βιβλία. Υπάρχουν καλογραμμένα και κακογραμμένα βιβλία. Αυτά σαν ένας μικρός πρόλογος.
Διάβασα λοιπόν πριν λίγες ημέρες τους «Δραπέτες του ονείρου» της Αγγελικής Μπούλιαρη. Κάποιοι θα πουν ότι ανήκει στη «γυναικεία» λογοτεχνία. Τους απαντώ ότι ανήκει στα καλογραμμένα βιβλία (έγκυρη πηγή μού αποκάλυψε ότι τους «δραπέτες» η συγγραφέας τους δούλευε από το 2005).
«Δραπέτες του Ονείρου» με δικής μου έμπνευσης εναλλακτικό τίτλο «Ανάσα ζωής». Εξακόσιες δεκαπέντε σελίδες τις οποίες διάβασα σε δύο ημέρες, χωρίς να πάρω ανάσα. Θα μπορούσα να διαβάσω κι άλλες τόσες, χωρίς καν να σκεφτώ να βαρυγκωμήσω για ένα δευτερόλεπτο.  Και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το κείμενο ρέει, οι λέξεις σε βάζουν στο ταξίδι, η δίνη της ανάγνωσης σε παρασύρει και εσύ αφήνεσαι. Αυτό είναι το σημαντικό.
Κεντρικό πρόσωπο η «Ευρυδίκη». Ανεπιθύμητη κόρη αγροίκου πολύτεκνου χωριάτη δανείζεται χωρίς ορισμένη χρονική διάρκεια σε άτεκνο ζευγάρι, γνήσιο εκπρόσωπο του αστισμού.  Ο Θεοδόσης και η Ευγενία, κυρίως η Ευγενία (όπου οι τρόποι και η συμπεριφορά της δεν έχουν τίποτα από ευγένεια) αποφασίζουν να τη «θυσιάσουν» για να διατηρήσουν την οικογενειακή τους γαλήνη παντρεύοντάς την με τον Χαράλαμπο, Μπάμπη για τους φίλους. Το παιδί του λαού, ο Μπάμπης που έχει όλα τα κακά του κόσμου και καλό ούτε για δείγμα.
Παρακολουθούμε λοιπόν τη διαδρομή της Ευρυδίκης. Νομίζω ότι η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία. Σαν την Ευρυδίκη του αρχαίου μύθου. Μόνο που η επινοημένη Ευρυδίκη της Μπούλιαρη δεν θα ακολουθήσει την πορεία εκείνης του μύθου, αλλά θα χαράξει μία δική της αυτόνομη πορεία.  Η Ευρυδίκη λοιπόν παιδί, γυναίκα, νύφη, μητέρα.
Η ενδοοικογενειακή βία, η υπομονή, η εγκαρτέρηση, η υποκρισία, ο αληθινός έρωτας είναι λίγα από τα θέματα που θίγονται σ’ αυτό το βιβλίο.  Οι χαρακτήρες κινούνται και δρουν όπως πρέπει, χωρίς περιττούς μελοδραματισμούς, η χρήση της γλώσσας κάτι παραπάνω από επαρκής, η αφήγηση γραμμική, στιβαρή, χτίζοντας ένα- ένα τα σκαλοπάτια   της σκάλας που οδηγεί στην κορύφωση και εν τέλει στο ξεκαθάρισμα με το παρελθόν και την ευθυτενή ματιά προς το μέλλον.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου