Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΜΠΑΡΤΖΗΣ, γράφει για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΜΠΑΡΤΖΗ,
Δασκάλου και Συγγραφέα, Προέδρου της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων
για το Μυθιστόρημά μου "Δραπέτες του Ονείρου"

Με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, παραθέτω αυτούσια την επιστολή που έλαβα από τον Πρόεδρο της ΕΚΣ, με την άποψή του για το μυθιστόρημά μου "Δραπέτες του Ονείρου". Τον ευχαριστώ από καρδιάς!

Αρχαία Κόρινθος 3-12-2019

 

Αγαπητή μου κυρία Μπούλιαρη,

Έχω από μέρες τελειώσει το διάβασμα του μυθιστορήματός σας Δραπέτες του ονείρου, αλλά, μπλεγμένος με υποχρεώσεις της Εταιρείας για τις τρέχουσες εκδηλώσεις μας, αμέλησα να σας γράψω, όπως σας είχα υποσχεθεί. Κατ’ αρχάς οφείλω να σας εκφράσω το θαυμασμό μου, που καταπιάνεστε με ιστορίες ανθρώπων της καθημερινότητας και της σύγχρονης εποχής και κατορθώνετε να διατηρείτε αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον. Σας θαυμάζω επίσης που γράφετε μυθιστορήματα, μεγάλα έως πολύ εκτεταμένα (όπως το συγκεκριμένο), γεγονός που απαιτεί απομόνωση, κόπο, συγκέντρωση, πλούτο ιδεών... και πολλή δημιουργική φαντασία. Πλάθετε ανθρώπους και τους θέτετε σε ζωή και κίνηση, τους γεννάτε, τους προικίζετε με χαρίσματα, αρετές ή και με αδυναμίες και πάθη μερικούς, κι ύστερα τους αφήνετε να κυλήσουν στο χρόνο και... τους παρακολουθείτε κατά πόδας. Αγαπούν, προδίδουν, χαίρονται, απογοητεύονται, αλλάζουν, ονειρεύονται... αποκτούν τη δική τους δυναμική.

Όμοια και με τους Δραπέτες του ονείρου, η κοπέλα του χωριού, που δίδεται ως παρακόρη σε πλούσια οικογένεια άκληρων... το μεγάλωμα ενός παιδιού σε ξένα χέρια, το αισθηματικό κενό από την πρώτη απόρριψη, τη γονεϊκή, οι πληγές στην ψυχούλα της από τις αστοχίες των θετών «γονιών», ο κόσμος του πολιτευτή, η υποκρισία στους κύκλους της «ανώτερης» κοινωνίας, ο κατ’ ανάγκη γάμος, ο άλλος κόσμος... του «επιτυχημένου» μάστορα, κι ύστερα η νέα  οικογένεια χωρίς αγάπη, κι ο έρωτας ο αληθινός, ο ζωοδότης και χαλαστής συνάμα... Ένας μικρός - μεγάλος κόσμος, ο κόσμος που εσείς με τη φαντασία σας δημιουργήσατε και με αόρατες κλωστές συνδέσατε, χωρίσατε, κινήσατε... στη ροή μιας ολόκληρης ζωής ή των παράλληλων ζωών πολλών υπάρξεων.

Αγαπητή μου κυρία Μπούλιαρη, αποδείχνεστε με τα γραπτά σας ότι γνωρίζετε εις βάθος την ανθρώπινη ψυχή, και όχι μόνο του παιδιού, του κοριτσιού, της γυναίκας, που, τέλος πάντων, είναι λογικό ως γυναίκα κι εσείς να έχετε αυτό το χάρισμα. Εντυπωσιάζει η απόλυτη γνώση εκ μέρους σας και της ανδρικής ψυχής. Κατανόηση των αντιδράσεων του άνδρα, καταβύθιση στις ανομολόγητες κάποιες φορές επιθυμίες και ροπές του, αναγνώριση των αδυναμιών του σερνικού χαρακτήρα και των συμπεριφορών του, που άλλοτε πληγώνουν κι άλλοτε δημιουργούν ελπίδα λύτρωσης στην κεντρική σας ηρωίδα. Ένα ψηφιδωτό χαρακτήρων είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη το μυθιστόρημά σας και συναρπάζει η εξέλιξή του, που δεν είναι προβλέψιμη.

Η γλώσσα σας ρέουσα, χωρίς περιττά στολίδια και ωραιοποιήσεις, καθαρή, σύγχρονη, ελληνική αφηγηματική γλώσσα, συντελεί στην όλη επιτυχία, κάνοντας το μυθιστόρημά σας ευανάγνωστο και κυριολεκτικά συναρπαστικό.

Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου. Σας εύχομαι να περάσετε ευτυχισμένες στιγμές πολλές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα στις εορτές που πλησιάζουν.

Με εκτίμηση

Γιάννης Δ. Μπάρτζης