Η ΜΑΙΡΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ για το βιβλίο Η ΑΓΑΠΗ ΦΥΛΑΧΤΟ

"Η αγάπη φυλαχτό"-Αγγελική Μπούλιαρη-Αργυράκη

Τρίτη, 12 Μαρτίου 2013 17:03 Μαίρη Ζαχαράκη Μ' ένα βιβλίο ...πετάω

«...Πόσοι, άραγε, καταφέρνουν να συναντήσουν τον μεγάλο έρωτα της ζωής τους; Με την αμοιβαία ανταπόκριση, το ίδιο πάθος; Κι όταν τον συναντούν, να μη δειλιάζουν και να τολμούν, αν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες; Μπορεί, λίγοι τυχεροί. Ίσως, για αυτό κάποιοι έρωτες να είναι μοιραίοι, μεγάλοι. Επειδή εμποδίστηκαν και δεν γνώρισαν τη φθορά της καθημερινότητας. Κι ο πόνος της έλλειψης, άραγε, εγκαταλείπει ποτέ; Μάλλον όχι, γιατί όσο ζει ο πόνος, ζει και ο έρωτας. Και μόνο ο έρωτας που ζει με την ανάσα σου είναι ο Ένας…».

Από τις Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες κυκλοφορεί το δεύτερο μυθιστόρημα της Αγγελικής Μπούλιαρη Αργυράκη με τον τίτλο «Η αγάπη φυλαχτό». 

Πρόκειται για ένα βιβλίο που αποπνέει τρυφερότητα, ειλικρίνεια κι έρωτα. Ιδιαίτερα ο αυτός ο τελευταίος, βρίσκεται συχνά υπόλογος, αφού πολλοί τον θεωρούν ουτοπία, ενώ άλλοι, φανταστικό δημιούργημα των μυθιστοριογράφων. Η Αγγελική Μπούλιαρη όμως τολμά να τον υπερασπιστεί, αποκαλώντας τον αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Πίσω από το ξετύλιγμα του μίτου της πλοκής, κρύβεται μια έντεχνη πένα, που άλλοτε βουτά στο μελανοδοχείο της λυρικότητας κι άλλοτε σε αυτό του ρεαλισμού. Οι δυο αντίθετες τάσεις συνυπάρχουν αρμονικά στο κείμενο προσδίδοντάς του μια πιο άρτια δομή προς τέρψη του αναγνώστη.

Η συγγραφέας, με την σπάνια ευαισθησία που την χαρακτηρίζει, προσεγγίζει κάθε ιστορία ως μάρτυρας υπεράσπισης, ψάχνοντας άοκνα για όλες τις παραμέτρους που ωθούν τους ήρωες της, να πάρουν ανατρεπτικές αποφάσεις για την ζωή τους, όταν οι περισσότεροι κατέκριναν ή ακόμα χειρότερα θα κατέκριναν ανενδοίαστα τις επιλογές τους. Ο καθρέφτης της αφήγησης αποκαλύπτει αποκομμένες εικόνες και σκόρπια είδωλα, κρυμμένα φαντάσματα και απωθημένες καταστάσεις, πικρά οικογενειακά μυστικά και ενήλικους παραβάτες ανήλικων όρκων.

Η Βερονίκη και ο Τόνι είναι δύο από αυτούς, και η ανυπόκριτη χημεία των αισθημάτων τους είναι ο μόνος στην πραγματικότητα παραβάτης, που τους ωθεί να θυσιάσουν το παρελθόν, το παρόν και ίσως το μέλλον τους για μια αγάπη φυλαχτό, μια αγάπη που άργησε να τους συναντήσει. Εκείνη ζούσε συμβιβασμένη στο όμορφο, ατάραχο τοπίο, που άλλοι της είχαν ετοιμάσει. Εκείνος έστεκε μετέωρος πάνω από την άβυσσο της μοναξιάς, αποφασισμένος να κάνει ένα διστακτικό βήμα προς μία λύση που της έλειπε ο αυθορμητισμός και το χτυποκάρδι. Ήταν αναπόφευκτο, πράγματα απλά, όπως ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, να οδηγήσουν τα δύο ανυποψίαστα θύματα του άγρυπνου, κατεργάρη γιού της Αφροδίτης, στα δίχτυα του! Ενοχές, διλήμματα, παρεξηγήσεις, θυμοί, βιώματα, μπαίνουν εμπόδιο στον κοινό τους δρόμο.

Το μυαλό και η καρδιά δίνουν αντικρουόμενες εντολές, φέρνοντάς τους σε σύγχυση και απονενοημένες κινήσεις. Αμφιρρέπουν μεταξύ καθήκοντος και προσωπικών επιλογών, έρμαια του κατεστημένου. Όσα τους δένουν ή όσα τους χωρίζουν θα επικρατήσουν τελικά; Το αεροπλάνο θα πετάξει μαζί ή δίχως την Βερονίκη; Την απάντηση θα την μάθετε μόνο αν βυθιστείτε στον κόσμο του «Η αγάπη φυλαχτό», απ’ όπου κλέβουμε λίγες φράσεις αντί άλλου επιλόγου.

«… Αλήθεια, πόσο χρειάζεται για την ευτυχία; Όσο χρειάζεται μια σκέψη. Λίγα δευτερόλεπτα. Όσο να πάρεις την απόφαση. Να κρατήσεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Να τολμήσεις να πεις ναι σ’ αυτό που πραγματικά επιθυμείς. Μονάχα λίγα δευτερόλεπτα…».

Μαίρη Ζαχαράκη

http://www.filodimos.gr/id/index.php?option=com_content&view=article&id=12579:q-q-&catid=1206&Itemid=1370

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

ΚΡΙΤΙΚΗ της Μαίρης Ζαχαράκη για το ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ"

Αγγελική Μπούλιαρη: "Εγώ αγαπώ, Αυτή καπνίζει"

Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου 2012 15:52  Μ' ένα βιβλίο ...πετάω

«Λατρεία, Πάθος, Εκδίκηση, Αλτρουισμός, Αυτοθυσία, λέξεις που σύντομα θα βρίσκονται στο λεξικό με την ένδειξη «απηρχαιωμένη». Όσοι επιμένουν να τις χρησιμοποιούν, θα βρεθούν στο περιθώριο, πιεσμένοι από έναν ασφυκτικό κλοιό ελεγχόμενων, προγραμματισμένων συνανθρώπων τους με σταθερό δείκτη καλής διάθεσης – να ’ναι καλά και η Χημεία, η Βιολογία, η Γενετική και οι άλλες επιστήμες – και μοιραία θα αναρωτηθούν και οι ίδιοι κάποια στιγμή: «Έχουμε δίκιο, ή μήπως άδικο;». Το σίγουρο είναι πως όσοι παραμείνουν πεπεισμένοι για το δίκιο τους, σταδιακά θα είναι λίγοι, ελάχιστοι, ένας, κανένας…».

Η ταλαντούχα Αγγελική Μπούλιαρη υπογράφει την πέμπτη δημιουργική της πινελιά στον κόσμο της λογοτεχνίας, κάτω από τον τίτλο «Εγώ αγαπώ, Αυτή καπνίζει» που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική. Έχουν προηγηθεί τα: «Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ», «Η αγάπη Φυλαχτό», «Ερωτικά πορτρέτα» και «Αφετηρίες Μνήμης».

Το «Εγώ αγαπώ, Αυτή καπνίζει» διαπνέεται από μια νοσταλγική διάθεση, γεμάτη αναπολήσεις και διλήμματα, όνειρα κι επιθυμίες, έρωτες και ψευδαισθήσεις. Όλα αυτά είναι γαρνιρισμένα όμορφα με ραφινάτο χιούμορ και ανάλαφρο σαρκασμό, στοιχεία που καθιστούν το βιβλίο, ευχάριστο στην ανάγνωση. Οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι, με ευδιάκριτα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, αναγνωρίσιμοι τύποι της καθημερινότητάς μας, για να αναπτύσσεται μια φιλική σχέση ανάμεσα σ’ αυτόν και το βιβλίο.

Η Αγγελική Μπούλιαρη, ντύνει με φως, αθέατες πλευρές του ψυχικού μας κόσμου, ξεχασμένες αποσκευές σε κάποιο σταθμό της ζωής μας, λησμονημένες προσδοκίες αφημένες στο έλεος του χρόνου. Πόσες αλήθειες μας, δεν έχουμε ποστιάσει όπως – όπως στην αποθήκη του μυαλού και της καρδιάς μας; Πόσες ανάγκες ανεκπλήρωτες; Πόσους διακαείς πόθους; Ώσπου έρχεται σαν φίλος από τα παλιά, η επιθυμία να επιστρέψουμε ψηλαφιστά σε γνώριμα μονοπάτια της ύπαρξής μας και να αναμετρηθούμε με τα φαντάσματα του παρελθόντος μας.

Άλλοι καλωσορίζουμε με χαμόγελο την ευκαιρία να ξυπνήσουμε απ’ το λήθαργο τα ναρκωμένα όνειρά μας κι άλλοι με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας κλείνουμε με δύναμη την πόρτα και σφραγίζουμε ερμητικά την μνήμη ή έτσι νομίζουμε. Αρκεί ένα σκίρτημα κεραυνοβόλο, ένα τηλεκοντρόλ που κάνει ανελέητο ζάπινγκ, ένας ανάλγητος μεγεθυντικός καθρέφτης για να ξαναφέρει την ανεπιθύμητη ξένη στο κατώφλι μας.

Πόσο απέχει η ευτυχία από εμάς, είναι ένα από τα ερωτήματα που μας καλεί να διερευνήσουμε η συγγραφέας. Το χρώμα, ο ήχος, η υφή, η γεύση της, μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα μας, όμως όλοι έχουμε ίσο δικαίωμα σε αυτήν. Μπορεί να είναι μια παλιά αγάπη, ή ένας ακαταμάχητος, αιφνίδιος, νέος έρωτας. Ή πολύ απλά η συνειδητοποίηση πως αυτό που έχουμε δεν είναι και τόσο κακό. Ακόμη μπορεί να έχει την μορφή του ταξιδιού που πάντα θέλαμε να κάνουμε ή του ποιοτικού χρόνου που χρειαζόμαστε για τον εαυτό μας. Αρκεί να μην καταλήξει κυνήγι του ανέμου και ξυπνήσει το ανικανοποίητό μας ή πιαστούμε στα δολερά δίχτυα των επιτήδειων που εκμεταλλεύονται αυτή μας την ανάγκη.

Όλα αυτά και ακόμη πιο πολλά, ξεδιπλώνονται στις σελίδες του «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» με ιδιαίτερη μαεστρία και τρυφερότητα. Ένα βιβλίο που φιλοδοξεί να σας αφήσει μ’ ένα χαμόγελο στο τέλος της ανάγνωσής του κι ίσως μία ανεπαίσθητη περίσκεψη!

Μαίρη Ζαχαράκη

http://www.filodimos.gr/id/index.php?option=com_content&view=article&id=10541:--q---q&catid=1206:2013-07-16-15-08-23&Itemid=1370

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

ΚΡΙΤΙΚΗ της Μαρίας Παπαμαργαρίτη-Μπασινά για το "ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ"

Γράφει η Μαρία Παπαμαργαρίτη-Μπασινά για το βιβλίο "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει", στο Blog της http://mpapamar.blogspot.gr/2013/03/blog-post_20.html:

Τετάρτη, 20 Μαρτίου 2013

''Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει'', ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, Συγγραφέας: Αγγελική Μπούλιαρη

Βιβλιοκριτική

Ραντεβού σήμερα με μία από τις νέες εισόδους της Άνεμος Εκδοτική, την Αγγελική Μπούλιαρη που μέσα από τις ιστορίες των έξι γυναικών ηρωίδων της, μάς θυμίζει πώς είναι να ζεις έχοντας εγκαταλείψει τα όνειρά σου.

Οι προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που απεικονίζουν τη δυστυχία της καθημερινότητάς τους, την απελπισία της ζωής τους, αποτελούν έναν πόλο έλξης για τους αναγνώστες του σήμερα. Ο λόγος; Η συννεφιά της απελπισίας που σκιάζει τις ζωές τους, ίσως, τελικά να μας φαίνεται οικεία, περισσότερο από ότι τολμούμε να παραδεχτούμε. Είμαστε παιδιά της εποχής μας, και η εποχή μας, είτε μας αρέσει είτε όχι, μας φορτώνει με αυτήν την αίσθηση της ματαιότητας και της βασανιστικής ερώτησης ''πού πάει το όνειρο όταν πεθαίνει;;;''

Η Αγγελική Μπούλιαρη δίνει μια απάντηση που αξίζει την προσοχή μας: Το όνειρό μας δεν πεθαίνει. Απλώς θάβεται και μάλιστα τόσο καλά που κινδυνεύεις να περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου κλαίγοντας την απώλειά του, το θάνατό του. Έρχεται, όμως, τελικά μια στιγμή που η ψυχή σου σπάει τους ψηλούς τοίχους αυτού του εγκλωβισμού που δημιουργεί το σύνολο των κοινωνικών επιταγών και η επιβαλλόμενη επίκτητη ανάγκη που φορτώνουν στις πλάτες μας να ακολουθήσουμε την πεπατημένη, να 'ησυχάσουμε', να ζήσουμε τη ζωή μας όχι όπως εμείς επιθυμούμε, αλλά όπως οι άλλοι περιμένουν από εμάς.

Αυτή τη ζωή επέλεξαν οι γυναίκες στη συλλογή των διηγημάτων της. 

Και οι έξι ηρωίδες της είναι γυναίκες που αποτελούν σίγουρα οικείες μορφές από το επαγγελματικό, ευρύτερο κοινωνικό αλλά και στενότερο οικογενειακό μας περιβάλλον. Άφησαν στην άκρη τη δική τους ζωή. Ξέχασαν τα όνειρά τους, τα καταπάτησαν και το χειρότερο έπαψαν πια όχι μόνο να θυμούνται αλλά και να ελπίζουν. Έπαψαν να ονειρεύονται. 

Ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που όταν δεν τους έρθει από την αρχή η στροφή του δρόμου την ώρα που είναι έτοιμοι να την πάρουν, εγκαταλείπουν ολοσχερώς την πορεία.

Όλες οι ιστορίες ισοδύναμα αποκαλυπτικές και συγκινητικές δείχνουν πώς η φυλακισμένη από τα επιβαλλόμενα 'πρέπει' ζωή μας μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερος και πιο επικίνδυνος δικτάτορας της ανθρώπινης ελευθερίας. 

Ξεχώρισα την πρώτη, από όπου και ο τίτλος όλης της σειράς των διηγημάτων, τη 'Βραδινή κατάκλιση' με το σκληρό ρεαλισμό της, και την τελευταία, τον ''Δράκο της Πανσελήνου''  που αφήνει την έντονη νότα αισιοδοξίας μέσα από τα λόγια της ηρωίδας, η οποία χαρακτηριστικά αποκαλύπτει «ανέβαλα τα όνειρά μου, δεν τα ακύρωσα».

 Αυτό είναι και η πεμπτουσία του ονείρου. Όταν είναι αληθινό, δεν ακυρώνεται ό,τι και αν κάνουν οι άλλοι ή ο άλλος σου εαυτός!

  

Αναρτήθηκε από MARIA PAPAMARGARITI στις 4:00 π.μ.

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html