ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΛΑΤΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ALTER VITA

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  της Αγγελικής Μπούλιαρη, συγγραφέα του βιβλίου «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει», από την «Άνεμος» Εκδοτική, στην Σταυρούλα Αλατσά

Το βιβλίο της Αγγελικής Μπούλιαρη αγγίζει τόσο πολύ τις ψυχές των γυναικών που κάθε μια ιστορία είναι λες και γράφτηκε για εσένα. Εκτός από το γεγονός ότι θα θελήσεις να το κάνεις δώρο σε όλες σου τις φίλες, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα προσπαθήσεις να πείσεις και όλο τον ανδρικό περίγυρο σου να το διαβάσει, γιατί -ναι- είναι γεγονός, έχει πολλά να μάθει μέσα από αυτό!

"Εγώ αγαπώ αυτή καπνίζει", ένας αρκετά "εναλλακτικός" τίτλος. Κρύβει κάποιον συμβολισμό;

Ο τίτλος είναι η τελευταία φράση ενός μικρού και ουσιαστικού αποσπάσματος από το ημερολόγιο της Λυδίας. Δείχνει την ολοκληρωτική κυριαρχία του έρωτα στην ψυχή και τη σκέψη της. Εισπνέει και εκπνέει με την αγάπη αυτή. Οι άλλοι γύρω της, τους οποίους παρατηρεί με συμπάθεια, κάνουν πράγματα, περπατούν, μονολογούν ή καπνίζουν. Ωστόσο, αν κάποιος τη ρωτούσε: Εσύ τι κάνεις; Θα απαντούσε: Εγώ αγαπώ!

Η πρώτη ιστορία του βιβλίου, αναφέρεται στον ανεκπλήρωτο έρωτα και ήδη έχει ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες ιστορίες. Γιατί πιστεύετε ότι οι γυναίκες ταυτίστηκαν τόσο πολύ με αυτήν;

Νομίζω επειδή υπάρχει ειλικρίνεια, αλήθεια, μοναξιά και αγάπη στη νουβέλα αυτή. Υπάρχει πάντα κάποιος έρωτας παλιός και το ερώτημα: τι θα γινόταν αν…; Επειδή όλες περπατάμε ένα δύσβατο μονοπάτι προς την ωριμότητα και την ευτυχία και επειδή η αγάπη που προσφέρουμε στους γύρω μας δεν είναι από μόνη της αρκετή για να απαλύνει τη μοναξιά μας.

Στην ίδια ιστορία συναντάμε και μια τρυφερή σχέση μάνας-κόρης. Ωστόσο η κόρη ανακαλύπτει την αληθινή ψυχή της μάνας της μέσα από ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Ποιος ήταν ο λόγος που άργησε τόσο πολύ να την καταλάβει;

Η Ξένια αρνιόταν την επικοινωνία με τη μητέρα της, επειδή έτσι θα γινόταν γνώστρια των διλημμάτων και αισθημάτων της μητέρας και θα υποχρεωνόταν να πάρει θέση, πράγμα που θα ανέτρεπε την επιθυμητή, όπως παραδέχεται και η ίδια, ηρεμία και ασφάλεια. Εθελοτυφλώντας, διατηρούσε την ασφάλεια του οικείου.

''Όλοι ψάχνουν κάτι να τους κρατήσει ζωντανούς''. Τι είναι τελικά αυτό που μας κρατάει ζωντανούς; Ο έρωτας, η αγάπη, η οικογένεια, οι φίλοι;

 Η αγάπη πάνω απ’ όλα! Αυτή που δίνουμε αλλά και παίρνουμε.

''Τα όνειρά μου τα ανέβαλα. Δεν τα ακύρωσα''. Άλλη μια φράση-κλειδί του βιβλίου. Πόσα όνειρα πιστεύετε ότι έχει αναβάλει η σημερινή γυναίκα;

Εξαρτάται από τις ευθύνες και τη δυναμικότητα της κάθε γυναίκας. Πάντως χρειάζεται εγρήγορση και επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο, ώστε να πρόκειται πραγματικά για αναβολή και όχι ακύρωση.

Το βιβλίο σας παρόλο που έχει γυναίκες ηρωίδες, εσείς η ίδια υπογραμμίσατε ότι απευθύνεται εξίσου και στον αντρικό πληθυσμό. Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ο άνδρας αναγνώστης από το βιβλίο σας;

Ναι, έχω πει ότι τα θέματα που θίγει δεν έχουν φύλο. Πιστεύω ότι το βιβλίο θα βοηθήσει τον άντρα στη βαθύτερη κατανόηση της ψυχοσύνθεσης και των αναγκών της γυναίκας, όπως ήδη μου έγραψε κάποιος αναγνώστης και με ευχαρίστησε. Από την άλλη βοηθάει τις γυναίκες να καταλάβουν ότι η υπερβολική εξάρτηση από πράξεις και χειρονομίες τις καθιστά ευάλωτες και υποψήφια θύματα προς εκμετάλλευση.

Μια φράση που μένει ανεξίτηλη στην μνήμη του κάθε αναγνώστη είναι: "Κι αν ο νους ξεχνάει, η ψυχή πάντα θυμάται". Τι είναι αυτό που θυμάται η δική σας ψυχή;

Όπως κάθε ψυχή, θυμάται και τα δύσκολα και τα όμορφα.

Έχετε πει: «Δεν ήθελα ποτέ να ποζάρω για "διανοούμενη" και να ανήκω σε "κύκλους", ήθελα μόνο να γράφω και να προκαλώ αληθινά συναισθήματα». Πιστεύετε ότι το καταφέρατε;

Ναι, παραμένω ειλικρινής και χαίρομαι που συχνά καταφέρνω μέσα από τους χαρακτήρες των βιβλίων μου να προκαλώ συναισθήματα συγκίνησης και αφορμή για σκέψεις.

Πως είναι η συνεργασία σας με την «Άνεμος Εκδοτική»;

 Άριστη! Είμαι ευτυχής που ανήκω στην οικογένεια του Ανέμου και που εκτός από τους εκδότες μου, Γιάννη Φιλιππίδη και Νικόλα Τελλίδη, συνάντησα αρκετούς ταλαντούχους και όμορφους ανθρώπους!

Θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερό που εν μέσω κρίσης μπορέσατε και εκδώσατε νέο βιβλίο;

Βεβαίως, ναι! Και επιπλέον τυχερή που η Φύση με προίκισε με το απαραίτητο πείσμα!

Γράφετε κάτι άλλο αυτή την εποχή;

Πάντα γράφω! Αυτόν τον καιρό ολοκληρώνω το τρίτο μου μυθιστόρημα. Ανυπομονώ να πω «Τέλος», δηλαδή «Έτοιμο»!

Η συνέντευξη δόθηκε στην Σταυρούλα Αλατσά για το FREE PRESS ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ TΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ alter Vita.


Για πληροφορίες ή/και αγορά του βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει":
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html


Βρείτε το βιβλίο και τη συγγραφέα εδώ:
http://www.biblionet.gr/book/181354

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327
http://www.goodreads.com/author/show/6448557 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει" στο Red Dot στο Γκάζι

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει", Άνεμος Εκδοτική - στο Red Dot στο Γκάζι

Ενάντια σ' όλες τις αντιξοότητες (διαδηλώσεις, αποκλεισμός δρόμων, αναβολή θεατρικής παράστασης, αντιπαράθεση ΜΑΤ, διαμαρτυρίες και φανατισμούς) έγινε χτες Πέμπτη, 11 Οκτώβρη, 2012, όπως είχε προγραμματιστεί, η παρουσίαση του τρίτου μου βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει" στο φιλόξενο Red Dot στο Γκάζι.

Ευχαριστώ θερμά όλα τα αγαπητά πρόσωπα που βοήθησαν στην πραγματοποίηση - και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένη, αφού εξελίχθηκε ακριβώς όπως την προσδοκούσαμε: Βιβλίο, Φιλία, Ποτό, Κουβεντούλα - της εκδήλωσης αυτής: φίλες, φίλους, συναδέρφους, αναγνώστες, συγγενείς!

Η ομιλία μου


"Φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας!

Σας ευχαριστώ θερμά που βρίσκεστε εδώ απόψε, στην παρουσίαση του τρίτου μου βιβλίου!

Το «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» είναι αφιερωμένο στις φίλες και τους φίλους μου που έμειναν κοντά μου μ’ όλους τους καιρούς και τους ανέμους. Επειδή πραγματικά υπάρχει ένα φως που δε σβήνει ποτέ και το λένε φιλία. Είμαι ευγνώμων για τους φίλους που κράτησε η ζωή για μένα.

Είναι επίσης αφιερωμένο στους δασκάλους μου της Λογοτεχνικής μετάφρασης, το Βασίλη και την Κωνσταντίνα, επειδή έδωσαν μια σκουντιά στο μυαλό μου να ξεκολλήσει και να προχωρήσει. Επειδή κάθε σμίξιμο και κάθε συναπάντημα στη ζωή μας είναι ένα δώρο που είτε θα μας κάνει πιο χαρούμενους είτε πιο σοφούς.

Στο «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι γυναικείοι, αλλά τα θέματα που θίγει δεν έχουν φύλο.

Είναι ένα βιβλίο για την πιεστική καθημερινότητα, τη συμβίωση, την κρίση-αλλαγή της μέσης ηλικίας, και πάνω απ’ όλα για το παιχνίδι της ζωής, τα ματαιωμένα όνειρα, την αγάπη και το χρόνο.

Οι ηρωίδες αγωνίζονται ενάντια στο χρόνο.

Πότε είναι αγκιστρωμένες στο παρελθόν και παλεύουν με κάποια εμμονή, κάποιο γελοίο πάθος, όπως το χαρακτηρίζει η ηρωίδα μας η Λυδία. Και άλλοτε είναι αιχμάλωτες ενός κουραστικού παρόντος και προσπαθούν να ανακόψουν την ταχύτητα του χρόνου και την αναπόφευκτη φθορά.

Μέχρι να αντιληφθούν ότι δεν γίνεται να μετράει κανείς το χρόνο διαφορετικά από τους άλλους, ατιμώρητα, χωρίς απώλειες δηλαδή. Και τιμωρία είναι που κάποια στιγμή δεν μπορούν να συμπέσουν η καρδιά και το σώμα στο ίδιο σημείο, στον ίδιο τόπο, στον ίδιο χρόνο.

Κι ακόμα συνειδητοποιούν το παιχνίδι της ζωής. Ότι όσα θεωρούσαν στη νιότη τους ένα παιχνίδι, ήταν η ζωή η ίδια.

Παρόλα αυτά, το «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» είναι ένα βαθύτατα συμφιλιωτικό και πολύ αισιόδοξο βιβλίο!

Μας συμφιλιώνει με τον εαυτό μας και με τα όνειρά μας.

Και αισιοδοξεί ότι τα όνειρα μονάχα αναβάλλονται, όμως δεν ακυρώνονται ποτέ!

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω:  

Τους εκδότες μου, Νικόλα Τελλίδη και Γιάννη Φιλιππίδη, της Άνεμος εκδοτική΄, καθώς επίσης        τη Βάσω Παπαδοπούλου που μίλησε με τόση αγάπη για μένα και το βιβλίο, την Μικαέλα Ζούστη και την Καίτη Γρίσπου, που διάβασαν τα αποσπάσματα με το συναίσθημα που ταιριάζει,  τη Ναταλία Αργυράκη που συντόνισε την εκδήλωση και Το Red Dot για τη φιλοξενία του.

Τέλος, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως την οικογένειά μου, (είμαστε μια μεγάλη και δεμένη οικογένεια), τον άντρα μου, τις κόρες μου, τα αδέρφια και ξαδέρφια μου, που με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα, καθώς και τους πρώην μαθητές και μαθήτριές μου από το Λύκειο Λουτρακίου που είναι πάντα δίπλα μου.

Σας ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια! "

Η Πρόσκληση

  

Και Οι Δημοσιεύσεις:

http://www.tokentri.gr/index.php/vivlio.html

http://www.athens-dayandnight.gr/el/art/details/3256-red_dot

http://www.culturenow.gr/events/%CE%95%CE%B3%CF%8E_%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CF%8E,_%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9_-_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85,_%CF%83%CF%84%CE%BF_Red_Dot.html


Βρείτε το βιβλίο και τη συγγραφέα:
http://www.biblionet.gr/book/181354
http://anemosekdotiki.gr/books/ego_agapo.html
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ, ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ…

                                                      

Απόσπασμα από τη νουβέλα "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει", που έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο:

Παρασκευή, 13 Οκτώβρη

Αγάπη πόσο δύσκολη είσαι!
Πόσα πολλά ζητάς!

Αυτήν ακριβώς την απαιτητική φύση της αγάπης σκέφτομαι, καθώς ψηλά από το διαμέρισμά μας στον έκτο όροφο, στέκομαι χαμένη ανάμεσα στην πρασινάδα των φυτών στη βεράντα, κι αφήνω το βλέμμα μου να ζητήσει παρηγοριά στη γαλάζια αγκαλιά που απλώνει ο κόλπος μεγαλόψυχα μπροστά μου.

Το ηλιοβασίλεμα είναι υπέροχο, με τον ήλιο, δίσκο πορφυρό, να δύει στο άνοιγμά του, να βυθίζεται στη θάλασσα, να χάνεται. Μερικές φορές μοιάζει με τη φημισμένη δύση του νησιού της Σαντορίνης! Απόψε είναι μια απ’ αυτές τις φορές.

Η σκέψη σου περνάει πάντα από το μυαλό μου αυτήν την ώρα. Φαντάζομαι ότι κι εσύ βλέπεις μια θαυμάσια δύση του ήλιου στο ποτάμι, ίσως ομορφότερη απ’ αυτή που βλέπω εγώ τώρα, κι εύχομαι, επιθυμώ, λαχταρώ να έχεις τα ίδια συναισθήματα με μένα, θέλω να με σκέφτεσαι!

Στα αυτιά μου φτάνει ένα βουητό που μου αρέσει, ο θόρυβος των αυτοκινήτων από την παραλιακή οδό μπροστά μου. Μα πιο πολύ απ’ όλα μου αρέσει αυτή η ώρα, όταν ο ήλιος έχει μόλις δύσει, και δεν είναι βράδυ ακόμα, οι φανοστάτες ανάβουν, ο ουρανός είναι σκούρος, πιτσιλισμένος με μια κοκκινωπή σκόνη, τα συννεφάκια μαύρες κηλίδες, το φεγγάρι και τα πρώτα αστέρια χρυσαφιά κρέμονται πάνω από τη σκοτεινή θάλασσα…

Είναι η αγαπημένη μου ώρα, η ώρα που η σκέψη ταξιδεύει, η ώρα που η ψυχή ξεπορτίζει…

Σε σκέφτομαι συνέχεια. Μερικές φορές ξεθάβω το κουτί με τις δικές μου, ξεχωριστές αναμνήσεις, βρίσκω τις φωτογραφίες σου και σε φιλώ με τρυφερότητα. Μόνο όμορφα πράγματα έχω να θυμάμαι από σένα. Πόσο με πονάει να αντιλαμβάνομαι ή μάλλον να παραδέχομαι τώρα ότι ταιριάζαμε σε τόσα πολλά και θα περνούσαμε μια όμορφη, γεμάτη ζωή μαζί, όμως δεν ξέρω γιατί, μα κάθε φορά που έφτανε η στιγμή να πω το ‘ναι’, έκανα πίσω, έβρισκα δικαιολογίες, σε απέφευγα…

Τώρα ξέρω πως φοβόμουν να αγαπήσω, να δεσμευθώ, φοβόμουν πως δεν ήμουν αρκετά καλή για σένα… Γιατί αυτός ο φόβος, αυτός ο πανικός; Άβυσσος όλων η ψυχή και η δική μου μέσα…

Την τελευταία φορά που πήγα να σε αποφύγω, πιάστηκα στο δόκανο και προτού το καταλάβω, βρέθηκα παντρεμένη…

Ήταν αρκετά μεγαλύτερός μου, ευκατάστατος, μου παρείχε σιγουριά και ασφάλεια, με φρόντιζε και με προστάτευε. Νόμιζα πως αυτά ήταν αρκετά για να αναλάβω την ευθύνη του.

Τα πρώτα χρόνια πέρασαν γρήγορα, γιατί είχα πολλά να κάνω, μα και ανώδυνα, γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμη τις πράξεις μου ή μάλλον τα αποτελέσματά τους. Όποτε ερχόσουν στη σκέψη μου, σε απωθούσα με διάφορες δικαιολογίες. Έπρεπε να στηρίξω την απόφασή μου. Βρήκα έναν λόγο να ζω στη δημιουργία της οικογένειας και σαν να πέρασα μια αλυσίδα στα πόδια μου που δεν μπορώ να σπάσω…

Μετά, ο χρόνος κύλισε μ’ έναν παράδοξο τρόπο, έχοντας σταματήσει στην τελευταία μας συνάντηση, στο τελευταίο σου τηλεφώνημα, τότε που με ρωτούσες αν η απόφασή μου ήταν οριστική. Κι ακόμα πιο πίσω, τότε που πίστευα πως μόνο να σε χάσω δεν θα μπορούσα ν’ αντέξω, αλλά κι αυτό τελικά το άντεξα. Οι αντοχές μας είναι φαίνεται μεγαλύτερες απ’ ό,τι υπολογίζουμε, κι εγώ άντεξα να ζω χωρίς εσένα…

Κι όλα αυτά τα χρόνια, το κορμί μου έμεινε πιστό, αρκέστηκε στα νόμιμα, στα καθήκοντα. Δεν ξέρω σε ποιον έμεινα πιστή: Στον άντρα μου ή στον αγαπημένο μου; Δεν ξέρω τι θα ’θελες να είσαι: Ο άντρας μου ή ο αγαπημένος μου; Ή ο κανένας; Ίσως, αυτό να είναι που πάνω απ’ όλα θέλω να μάθω…

Δεν ξέρω πότε ακριβώς άρχισα να προσμένω τη μέρα που θα σε ξαναδώ. Πάντως, δεν είχε περάσει πολύς καιρός αφότου ξεκίνησα τη νέα μου ζωή, κι έγινε απότομα. Σαν κελάρι σκοτεινό η ψυχή μου κι εσύ κλειδωμένο σεντούκι, και πιάνει ξαφνικά δυνατός αέρας, ανοίγει με ορμή την πόρτα και το φως εισβάλλει, παραβιάζοντας τα επτασφράγιστα μυστικά.

Κι από τότε μέχρι τώρα, η καρδιά μου στέκει  πεισμωμένη στο ίδιο σημείο, σε σένα, κι αρνείται να προχωρήσει μπροστά, ενώ το σώμα μου έχει προχωρήσει σ’ άλλους δρόμους και δεν υπάρχει τρόπος να γυρίσει πίσω.

Δεν υπάρχει τρόπος, πια, να ενώσω την καρδιά με το σώμα, να συμπέσουν στο ίδιο σημείο, στον ίδιο τόπο, στον ίδιο χρόνο…

Νοιώθω να σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ; Έτσι λέει η καρδιά μου, που πονάει με την ίδια ένταση, κάθε φορά στη σκέψη σου. Κι ακόμα λέει πως και στη δική σου καρδιά είμαι κάτι ξεχωριστό. Είμαι; Αλλά, πώς να της έχω εμπιστοσύνη;

Η καρδιά πιστεύει αυτά που θέλει να πιστέψει…

 Προειδοποιώ τον εαυτό μου πως μπορεί να μην έχει μείνει τίποτε απολύτως από εκείνη την αγάπη. Τον προετοιμάζω πως αυτό το ταξίδι είναι ένα μαχαίρι δίκοπο, σαν και την αγάπη, αλλά δεν είναι πρόθυμος να μ’ ακούσει.

Τώρα που βρήκα το κουράγιο να παραδεχτώ τα σφάλματά μου, το θάρρος να με αποδεχτώ, θέλω να σε δω, να σου μιλήσω. Θέλω μόνο ν’ αποκαταστήσω τη χαμένη τιμή της αγάπης μου, δεν θέλω να κερδίσω ή να διεκδικήσω οτιδήποτε. Πώς θα μπορούσα άλλωστε;

Δεν μετράει κανείς, ατιμώρητα, το χρόνο διαφορετικά από τους άλλους…

Θα ήταν κρίμα να διαπιστώσω ότι δεν ήμουν σημαντική για σένα, ότι μ’ έχεις ξεχάσει ολότελα και δεν σου θυμίζω τίποτε, όμως αυτό κατά κάποιο τρόπο θα μ’ ελευθέρωνε. Θα ήταν επίσης κρίμα ν’ ανακαλύψω ότι δεν σ’ αγαπώ πραγματικά, ότι δεν ήσουν ο ένας μου, ότι όλα αυτά τα χρόνια αγαπούσα ένα ψέμα, μια φαντασίωση. Μα, πιο κρίμα θα ήταν η ίδια η διαπίστωση πως έζησα μια ολόκληρη ζωή, χωρίς να έχω γνωρίσει την αγάπη, χωρίς να έχω, εγώ, αγαπήσει… Αλλά θα τη δεχτώ. Αν αυτή είναι η αλήθεια, θα τη δεχτώ…

    Θέλω να μάθω, να λυτρωθώ!

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html