Συνέντευξη της Αγγελικής Μπούλιαρη για το blog Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία, με αφορμή τους "Δραπέτες του ονείρου",
από την Βασιλική Διαμάντη
http://vivliomania-vivliolatreia.blogspot.gr/2016/12/blog-post_28.html
Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016
Συζητώντας με την Αγγελική Μπούλιαρη
Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;
Α.Μ.: Ο Έρνεστ Χεμινγουαίη, ο Αλμπέρ Καμύ, ο Όσκαρ Γουάϊλντ, ο Τένεσι Γουίλλιαμς, ο Άλντους Χάξλεϊ, ο Ντ. Χ. Λώρενς, η Μάργκαρετ Άτγουντ, η Άλις Μονρό. Επίσης είναι πολλοί οι Έλληνες συγγραφείς και ποιητές που αγαπώ. Σίγουρα κάποιους θα ξεχάσω, ωστόσο θα αναφέρω τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, τον Στρατή Τσίρκα, τον Οδυσσέα Ελύτη, Καρυωτάκη, Πολυδούρη, τον Ανδρέα Μήτσου, τη Ζυράννα Ζατέλη, τον Ισίδωρο Ζουργό, τον Χάρη Βλαβιανό, την Κική Δημουλά, την Κατερίνα-Αγγελάκη-Ρουκ.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Α.Μ.: «Αποχαιρετισμός στα Όπλα», του Έρνεστ Χεμινγουαίη. Μου το χάρισε ένας πλασιέ βιβλίων που μπήκε τυχαία στην αυλή μας και αποδείχτηκε συγγενής της μαμάς μου. Ήμουν έντεκα χρόνων τότε. Ευγνωμονώ εκείνον τον μακρινό συγγενή, και έχω δώσει στο βιβλίο ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, επειδή άνοιξε για μένα "τον θαυμαστό, καινούργιο κόσμο" των βιβλίων.
Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;
Α.Μ.: Γραφή σημαίνει ανάγκη. Ανάγκη έκφρασης αυτών που με καίνε, κρυφών ή φανερών εμμονών. Ανάγκη να παρηγορήσω το μικρό παιδί μέσα μου, και τα μικρά παιδιά μέσα σε άλλους ενήλικες. Ανάγκη να καλύψω κενά της πραγματικής ζωής σε αγάπη, δικαιοσύνη, ισορροπία. Ανάγκη να δώσω φωνή σε πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή μου ή πέρασα εγώ από τη δική τους, και τα οποία δεν είχαν δύναμη ούτε φωνή, κυρίως παιδιά και γυναίκες. Ανάγκη να αφήσω τη δική μου φωνή στα παιδιά μου. Συνοψίζοντας και χωρίς να φανεί υπερβολικό ή επηρμένο, η γραφή αποτελεί για μένα έναν από τους λόγους να ζω.
Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας;
Α.Μ.: Από τη μια η ίδια η ζωή, που προσφέρει το θέμα, τους χαρακτήρες και το κοινωνικό πλαίσιο και από την άλλη η φαντασία που αναζητεί διεξόδους και λύσεις.
Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Α.Μ.: Ήρθε αυθόρμητα. Απλώς κάποια στιγμή, στην Τετάρτη δημοτικού, έπιασα το μολύβι και σκάρωσα ένα αφελές ποιηματάκι. Αυτή ήταν η αρχή. Φαντάζομαι τότε ήθελα να πειραματιστώ, να φτιάξω κάτι. Αργότερα, όπως είπα και παραπάνω, ήταν η καταφυγή σ’ έναν φανταστικό κόσμο όπου στο τέλος θα υπήρχε παρηγοριά και δικαίωση.
Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Δραπέτες του ονείρου";
Α.Μ.: Δύσκολη ερώτηση. Είναι σαν να ζητάμε από μια μητέρα να παρουσιάσει το βλαστάρι της. Θα προσπαθήσω, πάντως, να είμαι αντικειμενική. Θα το χαρακτήριζα κοινωνικό μυθιστόρημα, ρεαλιστικό, ευαίσθητο, αισιόδοξο στην ουσία, με πίστη στη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, ενδιαφέρον, καλογραμμένο, έντιμο και αξιοπρεπές.
Ερώτηση 7η: Μυθιστόρημα και ποίηση. Ασχοληθήκατε και με τα δυο. Ποιο από τα δυο σας κερδίζει περισσότερο και γιατί;
Α.Μ.: Η σχέση μου με την ποίηση είναι σαν ένας παλιός, ανεκπλήρωτος έρωτας, που υπάρχει στην καρδιά και στη σκέψη σου, και ίσως τον συναντήσεις κάποτε στο παρόν σου, μονάχα για να επιβεβαιώσεις ότι είναι ακριβώς παλιός και ανεκπλήρωτος και ανήκει στο παρελθόν σου, ενώ εσύ ανήκεις στο παρόν σου… Δεν με θεωρώ ποιήτρια, αισθάνομαι δέος γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό. Η μοναδική ποιητική συλλογή που έχω εκδώσει, προέκυψε επειδή δεν ήθελα «να περιπλανώνται άστεγοι οι στίχοι μου οι στοιχειωμένοι», όπως αναφέρω στο οπισθόφυλλο. Με θεωρώ πεζογράφο.
Ερώτηση 8η: Η Ευρυδίκη φεύγει από την οικογένειά της, όπου κανείς δεν την υπολογίζει εκτός από τη φίλη της, την Κασσιανή. Σας δυσκόλεψε να αποτυπώσετε με τόσο άρτιο τρόπο τον ψυχισμό ενός παιδιού που είναι αόρατο για όλη της την οικογένεια;
Α.Μ.: Σας ευχαριστώ πολύ που αναφέρεσθε στην Κασσιανή. Είναι ένας χαρακτήρας που αγαπώ και δημιουργήθηκε ως φόρος τιμής προς όλα τα παιδιά που γεννιούνται με αυτό το σύνδρομο και ιδιαίτερα εκείνα που γεννιούνταν τότε στα πέτρινα χρόνια και συχνά δεν αντιμετωπίζονταν ως ανθρώπινες υπάρξεις αλλά γίνονταν αιτία περίγελου. Όχι, δεν με δυσκόλεψε καθόλου η απόδοση αυτού του παιδικού ψυχισμού.
Ερώτηση 9η: Η δεύτερη οικογένεια της Ευρυδίκης είναι αυτή του πολιτικού Θεοδόση και της πλούσιας γυναίκας του, Ευγενίας. Και εδώ δεν πήρε την αγάπη που ζητάει κάθε παιδί. Πόσο τραυματικό πιστεύετε πως είναι αυτό για την ψυχολογία του παιδιού που επιδρά πάντα και στην ενήλικη ζωή του;
Α.Μ.: Πιστεύετε πως υπάρχει κάτι πιο θαυματουργό από την αγάπη; Η έλλειψή της είναι όχι μόνο τραυματική αλλά και κάτι παραπάνω, καταστροφική. Όπως είπε και ο Έριχ Φρομ, «η αγάπη είναι η μόνη απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης».
Ερώτηση 10η: Τρίτη οικογένεια. Η Ευρυδίκη παντρεύεται έναν άντρα πολύ μεγαλύτερό της, τον Μπάμπη. Πιστεύετε πως οι γάμοι με διπλάσια διαφορά ηλικίας έχουν ευτυχή κατάληξη ή είναι κάτι σπάνιο;
Α.Μ.: Η διαφορά ηλικίας δεν ήταν ο λόγος της δυστυχίας αυτού του γάμου. Αρκετά ζευγάρια έχουν διαφορά δεκαέξι χρόνων και τα πάνε καλά. Εδώ ίσως έπαιξε μικρό ρόλο αυτή η διαφορά κατά την συγκεκριμένη στιγμή του γάμου, επειδή η Ευρυδίκη ήταν ακόμη μια νεαρή μαθήτρια που σαφώς προτιμούσε να πηγαίνει στο σχολείο και να λέει αστεία με τις φιλενάδες της. Το ουσιαστικό πρόβλημα όμως αυτού του γάμου ήταν η κτητική, καχύποπτη, ζηλότυπη και κυρίως βίαιη συμπεριφορά του Μπάμπη. Και αυτή είναι η άποψή μου για τη διαφορά ηλικίας στο ζευγάρι, ότι δεν παίζει τόσο ρόλο η διαφορά αυτή καθ’ αυτή όσο οι άλλες διαφορές στη συμπεριφορά, στα ενδιαφέροντα, στις αρχές και αξίες, στη στάση ζωής.
Ερώτηση 11η: Η ενδοοικογενειακή βία σε όλες τις μορφές, σωματική, λεκτική και σεξουαλική που βιώνει η Ευρυδίκη από τον άντρα της είναι ιδιαίτερα έντονη. Γιατί πιστεύετε πως ένα άτομο δέχεται όλον αυτόν τον εξευτελισμό χωρίς να αντιδρά;
Α.Μ.: Νομίζω ότι δίνω την απάντηση στο βιβλίο. Είναι ο φόβος που την ακινητοποιεί και η αίσθηση μοναξιάς και αδυναμίας. Η ρίζα του κακού βρίσκεται, ως συνήθως, στην νηπιακή-παιδική ηλικία, στην πατρική απόρριψη και την μητρική απάθεια. Είναι γονικές συμπεριφορές που οδηγούν το παιδί, και εδώ την Ευρυδίκη, στην έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, αυτονομίας και διεκδίκησης, εμπιστοσύνης και σταθερότητας.
Ερώτηση 12η: Ο έρωτας έρχεται λίγο αργά για την Ευρυδίκη και ενώ έχει βιώσει τόσες βίαιες καταστάσεις. Πιστεύετε πως δεν είναι ποτέ αργά για να ζήσει κάποιος την αληθινή και απόλυτη αγάπη;
Α.Μ.: Ο έρωτας έρχεται όταν πια η Ευρυδίκη είναι έτοιμη γι’ αυτόν, αφού έχει δώσει τις απαραίτητες μάχες για να κερδίσει τη ζωή της, έχει κάνει πρώτα την δική της εσωτερική πορεία προς τον χαμένο της εαυτό, προς την αυτοπραγμάτωση και την αληθινή της ελευθερία. Επειδή ο έρωτας για την Ευρυδίκη δεν είναι η αφορμή για να αντιμετωπίσει τους φόβους της, αλλά ο προορισμός της. Σαφώς και πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη, αλλά όσο πιο νωρίς έρθει, τόσο το καλύτερο!
Ερώτηση 13η: Η φιλία και η αγάπη παίζουν σημαντικό ρόλο στο βιβλίο σας. Το ίδιο ισχύει και στη ζωή σας; Αν θα έπρεπε να τις περιγράψετε με μία λέξη ή με ένα αντικείμενο την κάθε μία τι θα ήταν αυτό;
Α.Μ.: Και πάλι σας ευχαριστώ που αναφέρεστε στην φιλία που περιγράφεται στο βιβλίο! Υπάρχει η φιλία της Ευρυδίκης με την Κασσιανή και η φιλία με τη Φαίδρα, και πρέπει να ομολογήσω ότι τα αντίστοιχα κεφάλαια είναι από τα αγαπημένα μου. Πραγματικά, η φιλία και η αγάπη υπάρχουν σε όλα τα βιβλία μου, και, ναι, ισχύει το ίδιο και για τη ζωή μου, παίζουν σημαντικό ρόλο. Οι λέξεις τους είναι Προσφορά και Οξυγόνο.
Ερώτηση 14η: Γιατί πιστεύετε πως η ποίηση και το διήγημα είναι σε δυσμένεια και δεν διαβάζονται από ένα μεγάλο ποσοστό αναγνωστών στην Ελλάδα ενώ στο εξωτερικό συμβαίνει το αντίθετο;
Α.Μ.: Ειλικρινά, δεν ξέρω, αν και έχουμε μεγάλους ποιητές και διηγηματογράφους. Ίσως δεν διαβάζουμε αρκετά, δεν είμαστε εκπαιδευμένοι… Και μάλιστα με εκπλήσσει ότι πολύς κόσμος θεωρεί το διήγημα και τη νουβέλα, τη μικρή φόρμα, δηλαδή, υποδεέστερο σε λογοτεχνική αξία είδος από το μυθιστόρημα. Γι’ αυτό χάρηκα ιδιαιτέρως όταν πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας η Καναδέζα Άλις Μονρό, η οποία είναι καθαρά διηγηματογράφος!
Ερώτηση 15η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Εάν θα τους άρεσε να διαβάσουν ένα βιβλίο με τα στοιχεία που έχει το μυθιστόρημά μου, όπως τα περιέγραψα παραπάνω, πιστεύω ότι θα ευχαριστηθούν το ταξίδι με τους Δραπέτες. Είναι ένα βιβλίο που σέβεται τον αναγνώστη και δεν θα τους απογοητεύσει.
Ερώτηση 16η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Α.Μ.: Ευχαριστώ πολύ για τη στήριξή σας, ελπίζω οι Δραπέτες του Ονείρου να σας κρατήσουν ή να σας κράτησαν καλή συντροφιά, και εύχομαι αγάπη και δύναμη για να ξεπερνάμε τις δυσκολίες, πάντα με την παρήγορη και ενθαρρυντική συντροφιά ενός βιβλίου!
Ερώτηση 17η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;
Α.Μ.: Μυθιστόρημα και πάλι…
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!
Α.Μ.: Εγώ σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για τους Δραπέτες, καθώς και για τις ευχές σας! Καλή συνέχεια στο έργο σας της προώθησης της ελληνικής λογοτεχνίας!
Πηγή:
 |
| http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85
Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου