Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

ΚΑΡΚΙΝΟΣ: ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ, Θανάσης Σεφερλής

ΚΑΡΚΙΝΟΣ:ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ, Θανάσης Σεφερλής

Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 2014
Σελίδες: 380

Ο συγγραφέας είναι ορθοπεδικός χειρουργός, εξειδικευμένος στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης. Όταν ο ίδιος διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο, ξεκίνησε και συνεχίζει μέχρι σήμερα ένα μεγάλο ταξίδι, το πιο σπουδαίο της ζωής του. 

Σ’ αυτό το βιβλίο περιγράφει το ταξίδι του με τον καρκίνο, τις εμπειρίες του από σεμινάρια για καρκινοπαθείς και σεμινάρια αυτογνωσίας, καθώς και την ολιστική αντιμετώπιση της ασθένειας και την ενεργειακή ιατρική, ευελπιστώντας να συνεισφέρει στην μεταβολή της αντίληψης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία ότι ο καρκίνος ισούται με το θάνατο και ότι ο καρκινοπαθής είναι «τελειωμένος».

Το σημαντικό αυτό βιβλίο είναι μια ενδιαφέρουσα προσωπική αφήγηση, όπου ο συγγραφέας αναλύει με απλό και πλήρως κατανοητό τρόπο τη σοφία του σώματος και τη σχέση του με την ασθένεια, καθώς και τον ρόλο του νου, των συναισθημάτων και της ψυχής. Μας χαρίζει αμέτρητες πληροφορίες για θέματα πρακτικής σημασίας, όπως η διατροφή, η άσκηση, οι τοξικές ασχολίες,  το περιβάλλον και ο τρόπος ζωής, και γενικά για τους τρόπους αντιμετώπισης του όλου θέματος της ασθένειας, που σήμερα πλήττει έναν στους τρεις στην Ελλάδα.

Μας παρουσιάζει διάφορα σεμινάρια αυτογνωσίας, δίνοντάς μας ιδέες για να αναζητήσουμε παρόμοια βοήθεια, είτε σε ένα σεμινάριο κάπου κοντά μας είτε στις σελίδες ενός ανάλογου βιβλίου. Για τον λόγο αυτό στο τέλος του βιβλίου συμπεριλαμβάνεται η πλουσιότερη βιβλιογραφία που έχετε δει ποτέ στον τομέα της αυτογνωσίας και βελτίωσης εαυτού και τρόπου ζωής.

Η γνώμη μου: Πιστεύω ότι ο καθένας μας, σήμερα που η ασθένεια χτυπάει την πόρτα κάθε ελληνικής οικογένειας, θα αποκομίσει μεγάλο όφελος από την ανάγνωση αυτού του εξαιρετικού βιβλίου-προσφορά σε όλους μας. Θα βρει διεξόδους, ανακούφιση, παρηγοριά, θα απαντήσει ερωτήματα, θα αντλήσει δύναμη από την υπέρτατη πηγή και κυρίως θα δει τη ζωή αλλιώς. 

Γιατί, (σύμφωνα με τον συγγραφέα, σελ. 344-345) όπως λέει στο γνωστό ποίημα, «Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων», ο Μάριο δε Αντράδε*, Βραζιλιάνος ποιητής και συγγραφέας, του οποίου τα διαχρονικά νοήματα ταυτίζονται απόλυτα με τον εσωτερικό κόσμο του συγγραφέα αλλά και πολλών από μας: «…Αισθάνομαι όπως το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες. Τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση»…


*Άλλοι έχουν διαφορετική γνώμη για την πατρότητα του ποιήματος:


Το άρθρο δημοσιεύθηκε την 1η Νοεμβρίου 2016 εδώ:

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου