 |
| "Nordic Summer Evening" painting by Sven Richard Bergh |
Σηκώνεται και πηγαίνει στο σαλόνι. Τραβάει λίγο την άκρη της κουρτίνας κι από τη μεγάλη τζαμαρία του πέμπτου ορόφου αφήνει το βλέμμα της να χαϊδέψει τους βρεγμένους δρόμους, τους φανοστάτες και στο βάθος τα φώτα του αεροδρομίου. Η σκέψη της ταξιδεύει σ' ένα άλλο αεροδρόμιο, αλλού, σ' ένα νησί. Εκεί που υπάρχει αυτός που μπορεί να της χαρίσει την πραγματική ζωή με τη μορφή του, τον ήχο της φωνής του, με την ύπαρξή του.
Δεν ξέρει πώς ακριβώς είναι αυτή η πραγματική ζωή. Όμως, ξέρει ότι η ζωή που θα ζήσει εδώ, σ' αυτή τη μεγαλούπολη, με τον Μάριο, είναι η ζωή μιας άλλης. Κάποιας που ανέλαβε καθήκοντα και υποχρεώσεις που πρέπει αυτή, η Βερονίκη, να εκπληρώσει.
Οι γονείς της είναι το καθήκον της. Να μη διαψεύσει τις προσδοκίες τους για μια ακόμα φορά. Φτάνει που σπούδασε φιλολογία αντί οικονομικά, όπως επιθυμούσε ο πατέρας της, έφτανε και η στενοχώρια που του είχε δώσει, διαλύοντας δύο αρραβώνες.
Ο Μάριος είναι το καθήκον της. Πιστή σύζυγος για όλη της τη ζωή. Ο γάμος είναι μια φορά και για πάντα. Τα διαζύγια είναι για τους ανεύθυνους ή τους ανήθικους. Το διατυμπάνιζε συχνά ο πατέρας της. Κι έπειτα, ένας γάμος που αποφασίστηκε μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας και τόση σκέψη, πρέπει να διαρκέσει!
Προσπαθεί να φανταστεί τη ζωή της εδώ, μακριά από τον αγαπημένο της, με όλα αυτά τα πρόσωπα από τα οποία ήθελε κάποτε να ξεφύγει και τώρα - αλήθεια, πώς τα κατάφερε; - βρίσκεται αλυσοδεμένη μαζί τους...
 |
| "The Bed" painting by Toulouse-Lautrec |
Τα προσεχτικά, προνοητικά βήματα του Μάριου την είχαν οδηγήσει κατευθείαν στον Τόνι. Μα, είναι δίκαιο να γνωρίζεις τον άντρα της ζωής σου χάρη στον άντρα που παντρεύεσαι;
Γιατί είχαν έρθει έτσι τα πράγματα; Γιατί, αφού είχε πει το 'ναι' στο Μάριο, ύστερα από τόσα χρόνια; Γιατί δεν είχε συμβεί κάτι νωρίτερα; Πονούσε το κεφάλι της από τις σκέψεις. Το αδιέξοδο την εξουθένωνε, τη συνέθλιβε. Τώρα, ο τοίχος του εφιάλτη της ορθωνόταν εδώ, μπροστά της, απειλητικός.
Ξαπλωμένη στο συζυγικό κρεβάτι, διχάζεται ανάμεσα στο νεανικό της σώμα που παραδίνεται προδοτικά στην οικεία απόλαυση του γάμου, και στην ψυχή της που με τη δύναμη της σκέψης μένει πιστή στον έρωτά της.
Με τον Μάριο να κοιμάται ήσυχα στο πλευρό της, νιώθει να τον προδίδει, γιατί, αγνοώντας το ο ίδιος, κρατάει στην αγκαλιά του ένα σώμα που η ψυχή του είναι κιόλας δοσμένη αλλού. Μα περισσότερο αισθάνεται να προδίδει τον Τόνι, κι ας μην έχει γνωρίσει ούτε καν το φιλί του, παρά μονάχα των χεριών του το τυχαίο άγγιγμα.
Γιατί, ίσως, τελικά, προδοσία είναι να πλαγιάζεις μ' άλλον απ' αυτόν που αγαπάς!
Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου