JAMES DEAN - ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ

JAMES DEAN-Το πορτρέτο ενός μύθου
του George Perry
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006
Μετάφραση Γιάννης Καστανάρας
Σελίδες 242

Ένας πληρέστατος τόμος του Τζορτζ Πέρι, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, που περιέχει όλες τις πληροφορίες για τον Τζέιμς Ντιν, τα πρώτα χρόνια, τη μαθητεία, πώς έγινε σταρ και θρύλος. Περιέχονται επίσης Χρονολόγιο, οι Θεατρικές και Τηλεοπτικές εμφανίσεις του, Φιλμογραφία, Χειρόγραφες επιστολές και σημειώματα του Τζέιμς, Φωτογραφίες από το Οικογενειακό Αρχείο, Αφίσες Ταινιών, και φυσικά εξαιρετικές Φωτογραφίες του Ντένις Στοκ, Ρόι Σατ και άλλων. 

Μιλούν γι' αυτόν συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες, σκιαγραφείται το πορτρέτο ενός ευφυούς, "επαναστάτη" καλλιτέχνη, ενώ δίνονται λεπτομέρειες για το μοιραίο ατύχημα που του στοίχισε τη ζωή. Προσωπικά, από μικρή είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι έφταιγε η υπερβολική ταχύτητα και η κακή του όραση - κάποιοι είχαν διασπείρει φήμες ότι δεν φορούσε τα γυαλιά του, τη στιγμή που τα φορούσε πάντα ακόμα και όταν πόζαρε για άπειρες φωτογραφίες. Διαβάζοντας όμως το βιβλίο, είδα ότι οι κυριότεροι παράγοντες ήταν άλλοι...

Ένα βιβλίο απαραίτητο για όσους τον αγάπησαν, τον θαύμασαν και επηρεάστηκαν απ' αυτόν (και νομίζω δεν είναι λίγοι, μονάχα δυο-τρεις γενιές...)

Κάποιοι λένε ότι το βιβλίο παρουσιάζει τον Τζέιμς όπως θέλει η οικογένειά του να τον θυμάται το κοινό, και πιθανόν να έχουν δίκιο. Σίγουρα, έχουν γραφτεί και άλλα βιβλία σχετικά και ίσως εκείνα να περιέχουν περισσότερες αλήθειες, όμως εδώ σ' αυτόν τον τόμο, θεωρώ ότι οι φωτογραφίες και τα χειρόγραφα είναι εκπληκτικά.

Σε συνδυασμό με το βιβλίο, παρακολούθησα και δύο ταινίες που αναφέρονται στον Τζέιμς, με σκοπό να τον κατανοήσω:

Η πρώτη λέγεται "James Dean" (2001) και στον ομώνυμο ρόλο βρίσκουμε τoν James Franco

(http://www.imdb.com/title/tt0240628/), 

ενώ η δεύτερη λέγεται "LIFE"(2015) και στον ομώνυμο ρόλο βρίσκουμε τον Dane DeHaan

(http://www.imdb.com/title/tt2948840/). 

Η πρώτη είναι κατά τη γνώμη μου πολύ καλύτερη από άποψη ηθοποιίας και βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια, ενώ διεισδύει στον ψυχισμό του Τζέιμς και φέρνει στην επιφάνεια τα ψυχικά του τραύματα, την απώλεια της μητέρας αλλά και την οδυνηρή σχέση με τον πατέρα. Η δεύτερη, απλώς, με έκανε να αναρωτιέμαι διαρκώς: "Μα είναι αυτός ο Τζέιμς Ντιν;"

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

"Μια μέρα σε ένα κουκούλι εμφανίστηκε μια μικρή τρύπα. Ένας άνθρωπος που περνούσε τυχαία στάθηκε και για ώρες παρατηρούσε την πεταλούδα που προσπαθούσε να βγει από τη μικρή αυτή τρύπα. Μετά από κάμποσες ώρες η πεταλούδα φάνηκε να εγκαταλείπει τις προσπάθειες, ενώ η τρύπα παρέμενε το ίδιο μικρή. Σαν να είχε κάνει η πεταλούδα ό,τι μπορούσε και δεν υπήρχε τίποτε άλλο να γίνει.

Τότε ο άνθρωπος σκέφτηκε να βοηθήσει την πεταλούδα. Πήρε ένα σουγιά, άνοιξε το κουκούλι και η πεταλούδα βγήκε… Όμως το σώμα της ήταν αδύνατο και μουδιασμένο, τα φτερά της δεν ήταν αρκετά ανεπτυγμένα και μόλις που κουνιόταν. Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί, σκεπτόμενος ότι από στιγμή σε στιγμή τα φτερά της πεταλούδας θα άνοιγαν και θα μπορούσαν να σηκώσουν το σώμα της για να πετάξει.

Τίποτα όμως δεν έγινε! Η πεταλούδα πέρασε το υπόλοιπο της ύπαρξής της σέρνοντας το αδύναμο σώμα της  με τα καχεκτικά φτερά της. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει!

Ο άνθρωπος αυτός, θέλοντας να την βοηθήσει, θεώρησε πως έκανε μια καλή πράξη. Δεν ήξερε ότι η προσπάθεια της πεταλούδας να περάσει μέσα από την στενή τρύπα του κουκουλιού ήταν απαραίτητη για να μπορέσει να διοχετεύσει τα υγρά του σώματός της στα φτερά της κι έτσι να καταφέρει να πετάξει. Αυτό της το κουκούλι δεν ήταν παρά το καλούπι μέσα από το οποίο ο θεός την ανάγκαζε να περάσει για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.

Καμιά φορά στη ζωή μας, αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε είναι η προσπάθεια. Αν ο θεός μας επέτρεπε να ζούμε τη ζωή μας χωρίς να συναντήσουμε εμπόδια, θα παραμέναμε «μικροί» και περιορισμένοι: Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τόσο δυνατοί, δεν θα μπορούσαμε να ανοίξουμε φτερά και να πετάξουμε.

·         Ζήτησα δύναμη. Και ο θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό.

·         Ζήτησα σοφία. Και ο θεός μου έδωσε προβλήματα να λύσω.

·         Ζήτησα ευημερία. Και ο θεός μου έδωσε μυαλό και μύες για να δουλέψω.

·         Ζήτησα να μπορώ να πετάω. Και ο θεός μου έδωσε εμπόδια να περάσω.

·         Ζήτησα αγάπη. Και ο θεός μου έδωσε ανθρώπους με προβλήματα να βοηθήσω.

·         Ζήτησα εύνοια. Και ο θεός μου έδωσε δυνατότητες.

Δεν έλαβα τίποτα απ’ αυτά που ζήτησα. Όμως, έλαβα όλα όσα χρειαζόμουν!

Ζήσε τη Ζωή χωρίς φόβο, αντιμετώπισε όλα τα εμπόδια και απόδειξε ότι μπορείς να τα ξεπεράσεις!"

ΥΓ1: Μεγάλο σχολείο το Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ (και κάθε Νοσοκομείο όπου καταφεύγεις για βοήθεια και σωτηρία εσύ ο ίδιος ή κάποιος δικός σου…)

ΥΓ2: Οι αγνωστικιστές μπορούν να αντικαταστήσουν τη λέξη «θεός» με τη λέξη «Φύση» ή «Ζωή». Το μάθημα είναι το ίδιο…

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._

ΤΟ FRACTAL για τους "ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"

Ανάσα ζωής/Fractal 

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης

01-02-2017

Αγγελική Μπούλιαρη, "Δραπέτες του ονείρου", Εκδόσεις Ωκεανός

Κάποιοι χωρίζουν τη λογοτεχνία σε κατηγορίες.  Δεν με ενοχλεί αυτό, είναι λογικό να συμβαίνει. Υπάρχουν αναγνώστες που λατρεύουν τις αστυνομικές ιστορίες. Υπάρχουν αναγνώστες που είναι ικανοί να περάσουν ένα σαββατοκύριακο κάτω από τα σκεπάσματα διαβάζοντας αισθηματικές ιστορίες. Άλλοι που πετάνε τη σκούφια τους για μια ιστορία τρόμου και αγωνίας.

Αυτό που με ενοχλεί είναι η κατηγοριοποίηση σε σοβαρή λογοτεχνία και γυναίκεια λογοτεχνία.  Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν «σοβαρά» και «γυναικεία» βιβλία. Υπάρχουν καλογραμμένα και κακογραμμένα βιβλία. Αυτά σαν ένας μικρός πρόλογος.

Διάβασα λοιπόν πριν λίγες ημέρες τους «Δραπέτες του ονείρου» της Αγγελικής Μπούλιαρη. Κάποιοι θα πουν ότι ανήκει στη «γυναικεία» λογοτεχνία. Τους απαντώ ότι ανήκει στα καλογραμμένα βιβλία (έγκυρη πηγή μού αποκάλυψε ότι τους «δραπέτες» η συγγραφέας τους δούλευε από το 2005).

«Δραπέτες του Ονείρου» με δικής μου έμπνευσης εναλλακτικό τίτλο «Ανάσα ζωής». Εξακόσιες δεκαπέντε σελίδες τις οποίες διάβασα σε δύο ημέρες, χωρίς να πάρω ανάσα. Θα μπορούσα να διαβάσω κι άλλες τόσες, χωρίς καν να σκεφτώ να βαρυγκωμήσω για ένα δευτερόλεπτο.  Και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το κείμενο ρέει, οι λέξεις σε βάζουν στο ταξίδι, η δίνη της ανάγνωσης σε παρασύρει και εσύ αφήνεσαι. Αυτό είναι το σημαντικό.

Κεντρικό πρόσωπο η «Ευρυδίκη». Ανεπιθύμητη κόρη αγροίκου πολύτεκνου χωριάτη δανείζεται χωρίς ορισμένη χρονική διάρκεια σε άτεκνο ζευγάρι, γνήσιο εκπρόσωπο του αστισμού.  Ο Θεοδόσης και η Ευγενία, κυρίως η Ευγενία (όπου οι τρόποι και η συμπεριφορά της δεν έχουν τίποτα από ευγένεια) αποφασίζουν να τη «θυσιάσουν» για να διατηρήσουν την οικογενειακή τους γαλήνη παντρεύοντάς την με τον Χαράλαμπο, Μπάμπη για τους φίλους. Το παιδί του λαού, ο Μπάμπης που έχει όλα τα κακά του κόσμου και καλό ούτε για δείγμα.

Παρακολουθούμε λοιπόν τη διαδρομή της Ευρυδίκης. Νομίζω ότι η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία. Σαν την Ευρυδίκη του αρχαίου μύθου. Μόνο που η επινοημένη Ευρυδίκη της Μπούλιαρη δεν θα ακολουθήσει την πορεία εκείνης του μύθου, αλλά θα χαράξει μία δική της αυτόνομη πορεία.  Η Ευρυδίκη λοιπόν παιδί, γυναίκα, νύφη, μητέρα.

Η ενδοοικογενειακή βία, η υπομονή, η εγκαρτέρηση, η υποκρισία, ο αληθινός έρωτας είναι λίγα από τα θέματα που θίγονται σ’ αυτό το βιβλίο.  Οι χαρακτήρες κινούνται και δρουν όπως πρέπει, χωρίς περιττούς μελοδραματισμούς, η χρήση της γλώσσας κάτι παραπάνω από επαρκής, η αφήγηση γραμμική, στιβαρή, χτίζοντας ένα- ένα τα σκαλοπάτια   της σκάλας που οδηγεί στην κορύφωση και εν τέλει στο ξεκαθάρισμα με το παρελθόν και την ευθυτενή ματιά προς το μέλλον.

Πηγή: http://fractalart.gr/drapetes-tou-oneiroy/

Βρείτε το βιβλίο εδώ: http://www.oceanosbooks.gr/product/547/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

https://www.goodreads.com/author/show/6448557._