Βρίσκεσαι στο Νοσοκομείο Αττικόν. Σε μια δύσκολη μονάδα, αυτή των μεταμοσχεύσεων. Ασθενείς και συνοδοί περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για να τους δει ο γιατρός, φορώντας τις απαραίτητες μάσκες. Κόβεις βόλτες πάνω-κάτω στο διάδρομο για να σπρώξεις τα λεπτά, τα μισάωρα, τις ώρες. Και ξαφνικά βλέπεις αυτό το κείμενο κολλημένο στο τζάμι. Αρχίζεις να διαβάζεις, και βυθίζεσαι. Δεν ξεχνιέσαι, απλώς φωτίζεις τον γκριζωπό διάδρομο, ζεσταίνεις το χέρι του μικρού παιδιού μέσα σου. Ίσως να μαντεύεις τον συντάκτη, αλλά δεν τον ξέρεις, ούτε αναφέρεται κάπου. Όπως και να έχει... "Έχε το νου σου!"
"Προχώρα ήρεμα ανάμεσα στον
θόρυβο και τη βιασύνη, και αναλογίσου πόση ειρήνη μπορεί να υπάρξει μέσα στην
ησυχία.
Όσο σου είναι δυνατόν, και
δίχως υποταγή, προσπάθησε να έχεις αγαθές σχέσεις με τους ανθρώπους.
Λέγε την αλήθεια σου ήρεμα
και καθαρά. Άκουγε τους άλλους, ακόμα και τους πληκτικούς και αμαθείς – έχουν
και αυτοί τη δική τους ιστορία…
Να αποφεύγεις τα επιθετικά
και θορυβώδη άτομα, είναι μια ενόχληση για το πνεύμα.
Εάν συγκρίνεις τον εαυτό
σου με άλλους, υπάρχει κίνδυνος να γίνεις ματαιόδοξος ή πικραμένος, γιατί πάντα
θα υπάρχουν καλύτεροι ή χειρότεροι από σένα.
Να χαίρεσαι τις επιτυχίες
σου και τα όνειρά σου. Κράτα το ενδιαφέρον σου για την δουλειά σου, όσο ταπεινή
και αν είναι. Είναι ένα πραγματικό απόκτημα μέσα στις εναλλαγές της τύχης.
Να είσαι προσεκτικός στις
δουλειές σου, γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος από απάτες. Αλλά αυτό να μην σε
τυφλώνει και στις αρετές που υπάρχουν. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ανώτερα
ιδανικά, και πάντα η ζωή είναι γεμάτη από ηρωισμούς.
Να είσαι ο πραγματικός
εαυτός σου. Και προπαντός να μην υποκρίνεσαι στοργή. Ούτε, όμως, να είσαι
κυνικός με την αγάπη, γιατί παρ’ όλη την ξηρασία και την απογοήτευση, αυτή
πάντα ξεφυτρώνει σαν την αιώνια πρασινάδα.
Δέξου με καλοσύνη την
εμπειρία των ετών και παραχώρησε με χάρη τα πράγματα στα νιάτα.
Καλλιέργησε την δύναμη του
πνεύματός σου για να προφυλαχθείς πίσω από την ασπίδα του σε μια ξαφνική
κακοτυχία. Αλλά μην βασανίζεις τον εαυτό σου με έγνοιες για το τι θα γίνει.
Πολλοί φόβοι είναι αποκυήματα κόπωσης και μοναξιάς.
Είσαι και εσύ παιδί του
σύμπαντος, όπως είναι τα δένδρα και τα άστρα, και έχεις κι εσύ το δικαίωμα να
βρίσκεσαι εδώ. Και είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι, αναμφίβολα το σύμπαν
φανερώνεται όπως πρέπει. Γι’ αυτό, να βρίσκεσαι σε ειρήνη με τον Θεό σου, όπως
εσύ Τον φαντάζεσαι ότι είναι, και παρ’ όλους τους κόπους και τους αγώνες σου
μέσα σε αυτή τη φοβερή δίνη της ζωής, προσπάθησε να είναι ήρεμη η ψυχή σου…
Παρ’ όλη την υποκρισία, τη
μονοτονία και τα γκρεμισμένα όνειρα, αυτός ο κόσμος εξακολουθεί να είναι
ωραίος.
Έχε το νου σου! Προσπάθησε
να είσαι ευτυχισμένος!"
Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:
