"SOLITUDE", by ELLA WHEELER WILCOX
Απόδοση στα ελληνικά: Αγγελική Μπούλιαρη
MONAΞΙΑ
Γέλασε, και ο κόσμος θα γελάσει μαζί σου.
Κλάψε, και μονάχος θα κλαις.
Γιατί η λυπημένη γέρικη γη πρέπει να δανειστεί την ευθυμία της,
ενώ προβλήματα έχει δικά της αρκετά.
Τραγούδησε, και οι λόφοι θα απαντήσουν.
Αναστέναξε, κι ο στεναγμός σου στον αέρα θα χαθεί.
Αναπηδούν οι αντίλαλοι σε ήχο χαρωπό,
μα συρρικνώνονται στης έγνοιας τη φωνή.
Αγαλλίασε, και οι άνθρωποι θα ψάξουν να σε βρουν.
Πένθησε, και την πλάτη θα γυρίσουν ν’ απομακρυνθούν.
Θέλουν γεμάτο μερτικό απ’ όλες τις χαρές σου,
μα δεν χρειάζονται τη θλίψη από τις συμφορές σου.
Είσαι χαρούμενος, και οι φίλοι σου είναι πολλοί.
Δείξε λυπημένος, και τους έχασες όλους.
Ούτε ένας δεν αρνείται το νέκταρ του οίνου σου,
αλλά μονάχος πρέπει να πιείς της ζωής τη χολή.
Γιόρτασε με γεύμα πλούσιο και οι αίθουσές σου θα γεμίσουν από πλήθη.
Νήστεψε, κι ο κόσμος θα σε προσπεράσει.
Να πετυχαίνεις και να δίνεις, κι αυτό σε βοηθάει να ζεις,
μα κανένας δεν μπορεί να σε βοηθήσει όταν πεθαίνεις.
Υπάρχει χώρος στους διαδρόμους της χαράς
για μιαν αρχοντική και μεγάλη κουστωδία,
αλλά όλοι πρέπει να μπούμε ένας-ένας στη σειρά
για τα στενά περάσματα του πόνου.
Poetical works of Ella Wheeler Wilcox,
Edinburgh : W. P. Nimmo, Hay, & Mitchell, 1917
Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:
