Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ

Δεν ξέρω πώς έγινε και πάγωσα ξαφνικά.

Μέσα σε μια απειροελάχιστη στιγμή

Με τύλιξε η απάθεια και η αταραξία.

Γίνεται αυτό; Αναρωτιέμαι.

Πού πήγανε η απελπισία, το πάθος , η εμμονή,

Σαράκι μυστικό που κατατρώει τα σωθικά;

Πού κρύφτηκαν;

Σε ποιο βυθό, σε ποια καταπακτή;

Ποιος είχε δύναμη τέτοια μαγική

Από μένα να τα κρύψει, να τα εξαφανίσει;

Και τώρα εγώ με τον καινούριο μου εαυτό

Σαν ξένοι κοιταζόμαστε και δεν συνομιλούμε.

Και νοσταλγώ τον πόνο τον παλιό

Κι ας μέτραγα βουβή μ’ απελπισία

Τους τρόπους να τον ξεφορτωθώ

Σαν σε κομποσκοίνι…

Γιατί ήμουν τότε ζωντανή…

Κι είναι στιγμές που επιτρέπω

μια σκέψη ακόμα στον ατάραχο εαυτό μου:

Αυτός που είχε τη δύναμη να πάρει όσα με πονούσαν,

Μήπως μπορεί και να τα ξαναφέρει πίσω;

(30 Δεκέμβρη 2011

Ενώ ο χρόνος εκπνέει...)

Από την Συλλογή: Η νοσταλγία του παλιού πόνου, Άνεμος Εκδοτική, 2015

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

 http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

 


 
 
 
 
 
 
 

ΕΧΩ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΤΖΑ

" Έχω δυο γυναίκες στην καβάτζα",

είπε με ύφος σοβαρό, ο νεαρός που απέρριπτε

την τρέλα του έρωτα και της αγάπης την εξέλιξη.

" Είναι τρελές για μένα, κι εγώ εξετάζω υποψηφιότητες:

Ποια είναι η καλύτερη, γυναίκα μου να γίνει

και μητέρα των παιδιών μου;"

Τον κοίταξα. Λιγάκι απορημένη στην αρχή.

Παρά την εγωιστική θεώρηση, όχι, δεν είχε βλέμμα αρπακτικού,

ξέρεις, εκείνο του σκληρού και αδιάφορου,

που αγοράζει, ίσως, με το χρήμα σκέτα προϊόντα.

Το αντίθετο. Θα ’λεγα πως διέκρινα

μιαν αμυδρή πληγή στο βάθος των ματιών του.

Γύρισα το κεφάλι αλλού και χαμογέλασα αχνά.

Καημένη νιότη! Νομίζει πως μπορεί με τον κατάλληλο ελιγμό

τα λάθη που τη γέννησαν να αποφύγει…

Κοίταξα το νεαρό και του είπα: " Ένα είναι σίγουρο.

Κι αν τη λογική σου, όπως λες, ακολουθήσεις,

Θα ’ρθει μια μέρα σαν κι αυτήν εδώ που θα την αμφισβητήσεις.

Και πίσω προς το συναίσθημα, με νοσταλγία που πονάει, θα γυρίσεις…"

Από την Συλλογή: Η νοσταλγία του παλιού πόνου, Άνεμος Εκδοτική, 2015

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

 


 
 
 
 
 
 

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ

Ήλιος και Σκιά.
Βενετία, πίσω από το Σαν Μάρκο.
Βόλτα με τη γόνδολα.
(Φωτογραφία: Αγγελική Μπούλιαρη)

Περπατάω κάτω απ’ το ζεστό ήλιο.

Βουλιάζω στην άμμο πλάι στο νερό.

Περνάω μες απ’ τα χάδια ελαφρού αέρα.

Νοιώθω ξανά ευτυχισμένη

που περπατάω στον ήλιο,

μετά από πολύ καιρό.

Είναι μια υπέροχη μέρα!

Μια μέρα που μπορεί

να με κρατήσει ζωντανή,

για τουλάχιστον μία

ακόμα μέρα…

Από τη Συλλογή: "Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Άνεμος Εκδοτική, 2015

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

 

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

 


 
 
 
 
 
 
 

ΑΠΟ ΜΝΗΜΕΣ ΟΔΥΝΗΣ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΝΕΦΕΛΕΣ...

Στης ζωής το καλούπι

η ψυχή μου χτυπήθηκε,

σφυρηλατήθηκε

και περίτεχνα, ανάγλυφα

σχέδια απόχτησε

από μνήμες οδύνης

κι ευτυχίας νεφέλες...

Από τη Συλλογή: "Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Άνεμος Εκδοτική, 2015

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

 

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

 


 
 

ΤΑΙΡΙΑΣΤΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

Ο Πρόεδρος Ειρήνης υποδέχτηκε τον Πρόεδρο Πολέμου με πλατύ χαμόγελο και εγκάρδια χειραψία. Ύστερα χαμογέλασαν μαζί στον παντοδύναμο φακό. 

Τα πανάκριβα κοστούμια των μεγάλων μόδιστρων έλαμψαν κάτω από τους προβολείς. 

Οι κόκκινες μεταξωτές γραβάτες τους ταίριαζαν πολύ ωραία έτσι όπως στέκονταν πλάι-πλάι. Ύστερα πέρασαν στην ωραία, ευρύχωρη, ήσυχη, καθαρή, πολυτελή αίθουσα συνεδριάσεων

και μπροστά από καλαίσθητες, εξωτικές, υπέροχες ανθοδέσμες 

υπέγραψαν με πένες ολόχρυσες και σπάνιες, βουτηγμένες σ’ αιμάτινο μελάνι, 

τις λεπτομέρειες για τον ενταφιασμό των χιλιάδων αθώων σκοτωμένων παιδιών. 

Από τη Συλλογή "Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Άνεμος Εκδοτική, 2015

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΟΡΟΦΟΥ, Αγγελική Μπούλιαρη

Φωτογραφία: Αγγελική Μπούλιαρη -
Biennale Βενετίας

Ψιλή βροχή στο κόκκινο χώμα,

μικρές σταγόνες στα πράσινα φύλλα,

στα μικρά κομμάτια της πόλης,

όπου υπάρχει ακόμα κόκκινο χώμα,

όπου ανασαίνουν ακόμα πράσινα φύλλα.

Μια γλυκιά ομίχλη σεργιανάει στην πολιτεία.

Μια μικρή καταχνιά τρυπώνει στην ψυχή μου.

Βρέχει απαλά, με ρυθμό και παράπονο,

σαν ένα τραγούδι, που ’ρχεται από μακριά,

μες στη νύχτα,

κατασιγάζοντας την ανάγκη, σαν ένα χάδι τρυφερό.

Η βροχή μου χτυπάει το τζάμι

κι η παρουσία σου δεν είναι παρά

η ανέκκλητη απουσία σου…

Από τη συλλογή "Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Άνεμος Εκδοτική, 2015

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΜΑ, Αγγελική Μπούλιαρη

Φωτογραφία: Αγγελική Μπούλιαρη -
Ανεράδα, Καρπενήσι

Η Αγάπη με προσπέρασε...
Κι αν κοντοστάθηκε για μια στιγμή
στο πρόσωπο κάποιων
δυο τρεις φορές
πάλι εγώ δεν το 'ξερα
και προσπέρασα με τη σειρά μου.

Κι αυτή ήταν πάντα η αγωνία μου
Αν θα μπορούσα να ξεχωρίσω την Αγάπη...

Η Αγάπη με προσπέρασε...
Αλλά, ευτυχώς, όχι εντελώς...
Άφησε στο διάβα της
μικρά πετραδάκια
της νύχτας φωτάκια
μες στο σκοτάδι του παραμυθιού
να μου δείχνουν το δρόμο
ολόισια για την Καρδιά των Φίλων μου

Κι αυτή θα 'ναι πάντα η ευτυχία μου
Η Αγάπη σε μικρά κομματάκια...

Από τη Συλλογή "Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Άνεμος Εκδοτική, 2015

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και εδώ:

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557