Έγραφα ωραία κι εγώ κάποτε.
Όταν ήμουν ακόμα παιδί και
ζητούσα μονάχα
Ένα παλτό και την αγάπη.
Όταν μου έγνεφε η ζωή απ’ το
βάθος
στο προσκήνιο να βγω
Κι εγώ αψηφούσα με θράσος τον
υποβολέα.
Έγραφα ωραία κι εγώ κάποτε.
Όταν πίστευα με πάθος στη
δίδυμη ψυχή.
Θα την έβρισκα και θα
παραδινόμουν.
Κατάσαρκα θα την φορούσα
Κι έτσι ένα που θα γινόμασταν
Μία ζωή οι δυο μας θα
ζούσαμε.
Έγραφα ωραία κι εγώ κάποτε.
Όταν πίστευα πως σίγουρα θα
’ρθει –
Δεν μπορεί παρά να ’ρθει –
Η μέρα που ένας ήλιος θα
λάμψει
Στις καρδιές των ανθρώπων
Και θα καρπίσουν τα μάτια και
τα χείλη τους.
Ναι, έγραφα ωραία κι εγώ
κάποτε…
Από την Συλλογή:Η νοσταλγία του παλιού πόνου, Άνεμος Εκδοτική, 2015
Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:
πολύ ωραίο!! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ! <3
Διαγραφή