ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ, της Ρέϊνορ Γουίν

 

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ, της Ρέϊνορ Γουίν

Είδος: Μυθιστόρημα

Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη

Σελίδες: 406

Εκδόσεις: ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ, 2021

 Προσεγμένη έκδοση των εκδόσεων Κλειδάριθμος, από το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο και τον τύπο του χαρτιού, μέχρι την μετάφραση, την οποία θεωρώ ότι είναι εξαιρετική, εύστοχη, με σωστά ελληνικά, και ότι εξυπηρετεί τέλεια τόσο την απρόσκοπτη ανάγνωση όσο και την λογοτεχνική απόδοση του κειμένου.

Όπως μας πληροφορεί το οπισθόφυλλο, ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ, είναι μια αληθινή ιστορία, ένας ύµνος στη ζωή, στην αποδοχή της θλίψης και στην θεραπευτική δύναμη της φύσης. Τo μυθιστόρημα ανασυνθέτει την έννοια της εστίας, δείχνοντας πως όταν αυτή χαθεί, µπορεί να «ξαναχτιστεί» και να επαναπροσδιοριστεί µε τους πιο απρόσµενους τρόπους.

Η συγγραφέας Ρέινορ Γουίν, σύζυγος του Μοθ Γουίν και μητέρα των ενήλικων παιδιών τους, της Ρόουαν και του Τομ, μας παραδίδει ένα μυθιστόρημα που συναρπάζει και εμπνέει. Πρόκειται για την ημερολογιακή, ταξιδιωτική καταγραφή της προσωπικής τους οδύσσειας -δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο ξεκινάει με μια αναφορά στην Ομήρου Οδύσσεια- μιας περιπέτειας την οποία επέλεξαν συνειδητά να βιώσουν, ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες.

Το αγαπημένο ζευγάρι, στην ηλικία των πενήντα και κάτι σήμερα, σύντροφοι από τα πρώιμα νεανικά τους χρόνια, έχει περάσει τη ζωή του φροντίζοντας και ανακαινίζοντας μια αγροικία στην αγγλική εξοχή, την οποία έχουν μετατρέψει σε οικογενειακή επιχείρηση, με ζώα αγροκτήματος, λαχανόκηπους και φιλοξενία επισκεπτών, η οποία τους παρέχει την οικονομική δυνατότητα μιας ανεξάρτητης ζωής κοντά στην φύση.

Ωστόσο δεν είναι όλα ειδυλλιακά, αφού εδώ και έξι χρόνια ο Μοθ ταλαιπωρείται από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, το οποίο διαγνώστηκε μόλις πρόσφατα: Πάσχει από CBD, Φλοιοβασική εκφύλιση, μια σπάνια νευροεκφυλιστική νόσο, η οποία προσβάλλει τον εγκεφαλικό φλοιό, οδηγεί σε μυϊκή ατροφία και απώλεια μνήμης, και έχει προσδόκιμο ζωής 6-8 χρόνια. Στην περίπτωση του Μοθ, μάλλον εξελίσσεται αργά και ίσως του δώσει παραπάνω από τα 2 χρόνια ζωής που στατιστικά του απομένουν.

Έτσι, λοιπόν, ενώ βρίσκονται σε αυτή την ηλικία και την δύσκολη κατάσταση υγείας του Μοθ, μια οικονομική τους επένδυση, κατόπιν συμβουλής ενός παλιού «φίλου» του Μοθ, αποδεικνύεται εντελώς αποτυχημένη. Στο Δικαστήριο όπου εκδικάζεται η υπόθεση, στο τέλος βρίσκονται να είναι οι ηττημένοι της υπόθεσης και χάνουν όλα όσα απέκτησαν μαζί όλα αυτά τα χρόνια, την αγροικία τους και κάθε μέσο βιοπορισμού.

Σε πέντε ημέρες θα προστεθούν κι αυτοί στην κατηγορία των αστέγων. Αυτό το γεγονός ωθεί την Ρέινορ να βρει όσο περισσότερες πληροφορίες μπορεί σχετικά με τον αριθμό των αστέγων, το στερεότυπο που διαμορφώνει την άποψη της πλειοψηφίας γι’ αυτούς, τα προβλήματα που συνήθως συνοδεύουν την κατάστασή τους, όπως αλκοολισμός και ναρκωτικά, και κατά πόσον αυτά τα προβλήματα οδηγούν στην έλλειψη στέγης ή προκύπτουν από αυτήν.

Εδώ ξεκινάει η επιλεγμένη και από τους δύο περιπέτεια της ζωής τους. Παίρνουν τη γενναία απόφαση να περπατήσουν 630 μίλια (1015 χιλιόμετρα) στο θαλασσοδαρμένο μονοπάτι που διατρέχει τη Νοτιοδυτική Ακτή της Αγγλίας, από το Μάινχεντ στο Σόμερσετ, μέχρι το Πουλ στο Ντόρσετ, μέσω Ντέβον και Κορνουάλης. Η διαδρομή τους θα περιλαμβάνει απάτητα μονοπάτια, ποτάμια, βαλτότοπους, λόφους, βράχους και παραλίες, και φυσικά κατασκήνωση στην άγρια φύση!

Η Ρέινορ ξαναδιαβάζει με προσοχή ένα βιβλίο σχετικό με το εγχείρημά τους: «500 μίλια βόλτα με τον σκύλο μου», του Μαρκ Γουόλινγκτον. Στη συνέχεια εφοδιάζονται με σκηνή, σακίδια, τρόφιμα και τον εύχρηστο ταξιδιωτικό οδηγό του Πάντι Ντίλον, «Το Μονοπάτι της Νοτιοδυτικής Ακτής».

Τα μόνα τους έσοδα είναι ένα εβδομαδιαίο ποσόν 48 λιρών από το Κράτος, το οποίο μπορούν να εισπράξουν από τα ΑΤΜ των κατοικημένων περιοχών της διαδρομής τους.

Η απόφασή τους να περπατήσουν αυτή την τεράστια απόσταση της Νοτιοδυτικής Ακτής είναι ταυτοχρόνως  μια απόφαση να προκαλέσουν τους εαυτούς τους, την αντοχή τους, τα όριά τους, την ίδια τη ζωή. Είναι η απόφαση ανθρώπων ελεύθερων, που, αν και δεν βοηθιούνται από την ηλικία και την οικονομική τους κατάσταση, δεν παραιτούνται από τη ζωή, αλλά αντιθέτως, αντιμετωπίζουν ακόμα και την πιο μεγάλη δυσκολία ως μια ευκαιρία να συνεχίσουν την περιπέτεια της ζωής.

Κι έτσι ο Μοθ και η Ρέι αποδύονται σε έναν αγώνα να εξοικειωθούν απολύτως με την Φύση και να ενσωματωθούν σε αυτήν. Μέσα από τη ζωή στη Φύση και τις αλλεπάλληλες δοκιμασίες, εξακολουθούν να μαθαίνουν, να προσπαθούν, να εξελίσσονται, να κατανοούν και να επικοινωνούν ουσιαστικά με τους συνανθρώπους τους.  Κι εκεί στην ερημιά τους, προτιμούν να μείνουν νηστικοί και διψασμένοι, παρά να αρνηθούν ένα φλιτζάνι τσάι σε έναν απρόσμενο επισκέπτη τους.

Αυτό που τόλμησαν να κάνουν είναι εξαιρετικό και θαρραλέο. Σε κάποιους, ίσως τους περισσότερους, μπορεί να φανεί απερίσκεπτο, ή ακόμα και παράλογο, όμως το Μονοπάτι της Νοτιοδυτικής Ακτής θα τους ανταμείψει με διάφορους τρόπους, όπως και το Μονοπάτι του Αλατιού θα ανταμείψει τον αναγνώστη. Όπως είπε η συγγραφέας: «Αυτό το ταξίδι μάς έμαθε να μην περνάμε τον χρόνο μας κοιτάζοντας προς τα πίσω με θυμό και προς τα μπρος με φόβο, αλλά να ζούμε αυτήν τη στιγμή, τώρα. Είναι το μόνο που έχουμε και, στην ουσία, το μόνο που χρειαζόμαστε.»

Σε συνέντευξή της στην LIFO.GR, όταν ρωτήθηκε πως θα ήταν η ζωή τους αν δεν είχαν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι, η Ρέινορ απάντησε: «Είναι δύσκολο να φανταστώ πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς εκείνο το ταξίδι με τα πόδια. Σίγουρα δεν θα είχαμε ανακαλύψει ότι η υγεία του Μοθ θα μπορούσε να βελτιωθεί από το περπάτημα, και θα συνέχιζε να χειροτερεύει, όπως είχαν προβλέψει οι γιατροί. Αν δεν είχαμε κάνει το επόμενο βήμα, θα είχαμε μείνει με την αγωνία και τον φόβο και δεν θα είχαμε έρθει αντιμέτωποι με τη νέα μας ζωή. Αν δεν είχαμε περπατήσει, όπως το κάναμε, οι αρνητικές, καταστροφικές σκέψεις και τα συναισθήματα θα μπορούσαν να μας είχαν καθορίσει και δεν ξέρω πού θα είχαν οδηγήσει.»

 

Είναι ένα όμορφο βιβλίο, εξαιρετικά καλογραμμένο, και παρόλο που η επιλογή του ζευγαριού είναι δύσκολη και αφορά σε πολύ λίγους, είναι μια ιστορία που μπορεί να εμπνεύσει και να αλλάξει τον τρόπο που σκεπτόμαστε για τη ζωή, τον άνθρωπο και τη Φύση. Μας κάνει να θαυμάσουμε τους ανθρώπους που προσπαθούν και θριαμβεύουν πάνω στις αντιξοότητες, που ανακαλύπτουν και χρησιμοποιούν την κρυμμένη δύναμή τους για να ζήσουν. Μας κάνει να αναγνωρίσουμε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε στέγη πάνω από το κεφάλι μας, που έχουμε ζεστό και ασφαλές σπιτικό και φαγητό στο τραπέζι μας, μας θυμίζει πόσο πολύτιμη είναι η ζωή μας, ακόμα και αν ζούμε μέσα σε μια ρουτίνα από την οποία λείπει ο παλιός νεανικός ενθουσιασμός.

Είναι μια αληθινή ιστορία που μας κάνει να εκτιμήσουμε και να νιώσουμε βαθιά ευγνωμοσύνη για αυτά που ήδη έχουμε: τη δουλειά μας, την ασφάλεια και την άνεση του σπιτιού μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε. Επιπλέον, μάς δείχνει ότι μπορεί κανείς να κοιτάξει κατάματα την αρρώστια, ακόμα και τον θάνατο, αν είναι σε ειρήνη με τον εαυτό του, νιώθοντας μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, και αποδεχόμενος τη ζωή όπως έρχεται, με οποιονδήποτε τρόπο ή μορφή.

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Ρέινορ Γουίν, αφότου ολοκλήρωσε το µονοπάτι της νοτιοδυτικής ακτής, συνεχίζει να κάνει τακτικά πεζοπορίες µεγάλων αποστάσεων και να γράφει για τη φύση, την έλλειψη στέγης και το ελεύθερο κάµπινγκ. Ζει στην Κορνουάλη µε τον σύζυγό της Μοθ και τον σκύλο τους Μόντι. Το Μονοπάτι του Αλατιού είναι το πρώτο της βιβλίο. Μεταφράστηκε σε 19 γλώσσες, ήταν υποψήφιο στη βραχεία λίστα για το Costa Book Award και έχει πωλήσεις άνω του µισού εκατοµµυρίου αντιτύπων παγκοσµίως.

 

Φωτογραφία  από: https://www.theguardian.com/books/2020/aug/23/beyond-the-salt-path-it-felt-abnormal-to-live-in-a-village-among-other-people-raynor-winn                                                                                               

Συνέντευξη από: https://www.lifo.gr/culture/vivlio/monopati-toy-alatioy-i-alithini-istoria-dyo-astegon-poy-periplanioyntai-sti-bretania

  13 Φεβρουαρίου 2022- Πρώτη Δημοσίευση: 

https://www.loutraki365.gr/blog/post/i-aggeliki-mpoyliari-proteinei-monopati-toy-alatioy-tis-reinor-goyin  : 

 

 

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ… ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ, ΜΠΑΛΙ, ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΛΟΝΔΙΝΟ, ΤΟΣΚΑΝΗ, ΝΑΞΟΣ, ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ, ΜΟΣΧΑ, της Εύης Ρούτουλα

 

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ…

ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ, ΜΠΑΛΙ, ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΛΟΝΔΙΝΟ, ΤΟΣΚΑΝΗ, ΝΑΞΟΣ, ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ, ΜΟΣΧΑ

 

Συγγραφέας:         ΕΥΗ ΡΟΥΤΟΥΛΑ

Εκδόσεις:              ΦΙΛΥΡΑ, 2021

Σελίδες:                227

                  

«Η Ειρήνη ταξιδεύει στο Σαν Φρανσίσκο για να λάβει μέρος σε ένα νομικό συνέδριο. Η Χριστίνα έρχεται στην Αθήνα από το Μπαλί για να ράψει το νυφικό της. Ο Πάμπλο χαρίζει στον αδελφό του ένα ταξίδι ζωής στο Νησί του Πάσχα. Ο Κέβιν εξηγεί σε δύο τουρίστες την δημιουργία του Τάγματος της Περικνημίδας στο Λονδίνο. Η Πηγή βλέπει με τα δικά της μάτια τις ομορφιές της Τοσκάνης. Η Ντέρτε και ο Γιόχαν επισκέπτονται την θεία τους στην Νάξο. Ο Έντσιο πραγματοποιεί ένα προσκύνημα στο Σαντιάγκο Ντε Κομποστέλα, εκπληρώνοντας την τελευταία επιθυμία της γυναίκας του. Στην Μόσχα ο Ντιμίτρι Αφανάσεβιτς αναπολεί τον πόλεμο για την κατάκτηση του διαστήματος.

Ταξιδευτές όλοι της ζωής, μοναχικοί άνθρωποι που αναζητούν μια ολοκλήρωση, μια μορφή ευτυχίας που δεν βρίσκουν εύκολα στα οικεία μέρη, ψάχνουν να βρουν μια κάποια πληρότητα μέσα στα μουσεία, στις εκκλησίες, στα εστιατόρια, στα μακρινά αεροδρόμια, στις τυχαίες γνωριμίες. Το μεγαλύτερό τους κίνητρο: η πορεία, ο δρόμος, το ταξίδι για το ίδιο το ταξίδι.» (Η παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Τα ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ περιλαμβάνουν τους οκτώ προορισμούς του τίτλου με τις αντίστοιχες ιστορίες τους, καθώς και έναν  όμορφο Πρόλογο από την συγγραφέα, στον οποίο μας φανερώνει πώς ξεκίνησε από πολύ νωρίς η αγάπη της για τα ταξίδια. Μια αγάπη που οφείλεται στους γονείς, στη λογοτεχνία και στα γονίδια της περιπέτειας και της εξερεύνησης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, και χάρη στην οποία κρατάμε στα χέρια μας αυτό το βιβλίο. Ένα βιβλίο που απολαμβάνουμε για την περιπέτεια του ταξιδιού, τις γνώσεις που αποκομίζουμε, την απλή γλώσσα και τις ζωντανές περιγραφές, αλλά και για την ευαισθησία και την ανθρωπιά που αποπνέει, τον σεβασμό προς την ανθρώπινη ύπαρξη και τη Φύση.

Οχτώ προορισμοί, άλλοι πολύ μακρινοί, άλλοι κοντινότεροι, ανάμεσά τους και ένας ελληνικός. Οχτώ ιστορίες, που όπως λέει η συγγραφέας, «δεν είναι ακριβώς τουριστικές, δεν λειτουργούν σαν καρτ ποστάλ, αλλά είναι ιστορίες ανθρώπων που απλά συμβαίνουν σε διάφορα μέρη αυτού του πλανήτη». Οχτώ απολαυστικές ταξιδιωτικές περιπλανήσεις σε τόπους της γης και τόπους της ψυχής, σε αναζήτηση της χαράς, της συμφιλίωσης, της γαλήνης, της ευτυχίας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Εύη Ρούτουλα γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα. Κατάγεται από την Ζάκυνθο και το Κιάτο Κορινθίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Babes Bolyai του Κλουζ Ναπόκα της Ρουμανίας, διαθέτει μάστερ στις νομικές επιστήμες και εργάζεται ως δικηγόρος από το 1997. Έχει λάβει μέρος σε πολλά νομικά συνέδρια ανά τον κόσμο. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και έφορος της εποπτεύουσας επιτροπής της Ιονίου Βιβλιοθήκης της Ένωσης Επτανησίων Ελλάδας. Τα μεγαλύτερα ενδιαφέροντά της είναι η ιστορία, η λογοτεχνία, το θέατρο, ο κινηματογράφος και τα ταξίδια.

Η Εργογραφία της περιλαμβάνει: "Μετρό Λονδίνου, επτά σταθμοί επτά ιστορίες", Εκδόσεις Ακακία, 2013. "Ιστορικός Οδηγός Λονδίνου και περιχώρων", Εκδόσεις Bookstars, 2014. Το συλλογικό έργο "Οίκος Νυφικών", Εκδόσεις Bookstars, 2015. "Ο Άρχοντας της Μεσογείου", Εκδόσεις Φιλύρα, 2017. «Στα μονοπάτια της Κριμαίας», Εκδόσεις Φιλύρα, 2019.

 

https://www.loutraki365.gr/blog/post/i-aggeliki-mpoyliari-proteineitaxideyontas-san-fransisko-mpali-nisi-toy-pasha-londino

 24 Αυγούστου 2021-ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΙ, του Άγγελου Χαριάτη

 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΙ

Είδος:                   Αστυνομική Λογοτεχνία

Συγγραφέας:         Άγγελος Χαριάτης

Εκδόσεις:              24γράμματα, 2021

Σελίδες:                341

 

«Ούτε και ο πιο ευφάνταστος ιδιοκτήτης πρακτορείου στοιχημάτων δεν θα μπορούσε να μαντέψει το αποτέλεσμα εκείνου του αγώνα. Την πρώτη Κυριακή μετά την αργία του Πάσχα. Δεν θα στοιχημάτιζε ούτε ένα ευρώ. Αυτή ήταν η αλήθεια. Ούτε ο πιο φανατικός οπαδός της φιλοξενούμενης ομάδας δεν θα μπορούσε να το μαντέψει. Ούτε καν ο πιο απαισιόδοξος οπαδός του Ολυμπιακού.»

Αυτές είναι οι πρώτες γραμμές του νέου βιβλίου του Άγγελου Χαριάτη «Ο κύριος Χι», και από αυτήν κιόλας την πρώτη παράγραφο ο συγγραφέας προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τον προϊδεάζει για ένα αίνιγμα του οποίου θα επιζητήσει και ο ίδιος τη λύση, και ταυτοχρόνως τοποθετεί τον αναγνώστη κατευθείαν στην καρδιά της ιστορίας, ορίζοντας τον χρόνο (Κυριακή μετά το Πάσχα), τον χώρο (Γήπεδο ποδοσφαιρικού αγώνα-Στάδιο Καραϊσκάκη), τους συμμετέχοντες (ο Ολυμπιακός και η φιλοξενούμενη ομάδα) και τέλος το απροσδόκητο γεγονός (αποτέλεσμα αγώνα-ήττα του Ολυμπιακού). Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ότι ο συγγραφέας έχοντας ήδη αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή του αναγνώστη, από τις πρώτες αράδες, έχει κερδίσει ένα από τα στοιχήματα που κάθε συγγραφέας βάζει με τον εαυτό του, μια δυνατή αρχή.

Τι συμβαίνει λοιπόν στον «Κύριο Χι»; Όλα έμοιαζαν να βαίνουν καλώς στην ομάδα ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού, η οποία έχοντας διαγράψει μια πολύ καλή πορεία, είναι σχεδόν βέβαιη πρωταθλήτρια και έτοιμη να σηκώσει το κύπελλο Ελλάδος προς τον Αττικό ουρανό. Όμως, ξαφνικά οι δυνατοί παίκτες κάνουν σοβαρά λάθη, αδικαιολόγητα και ανεπίτρεπτα για την μέχρι τώρα εμπειρία και απόδοσή τους, και το ένα αρνητικό αποτέλεσμα εις βάρος της ομάδας τους ακολουθεί το άλλο. Σίγουρα «δεν υπάρχει βεβαιότητα στο ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε και στη ζωή, η βεβαιότητα είναι μια αυταπάτη», όμως τα αρνητικά αποτελέσματα είναι ανεξήγητα, βάσει της δυναμικής της ομάδας. Ο Πρόεδρος, σε κατάσταση εφιαλτικής αγωνίας, καταφεύγει στον Άλκη Μπαμπαλή,  πρώην αστυνομικό, υποχρεωτικά αποστρατευμένο, και νυν ιδιωτικό ερευνητή, για να διαλευκάνει την υπόθεση.

Ο Άλκης, ξενύχτης, πότης, καπνιστής, «ένα ξωτικό της νύχτας, ένα Δον Κιχώτης της ημέρας», οξυδερκής και πεισματάρης, φαίνεται να είναι ο πλέον κατάλληλος για τη λύση του αινίγματος. Με βοηθούς του στην αναζήτηση της λύσης τον φίλο του Τέλη καθώς και τον «Ψείρα» από την Υπηρεσία, προσπαθεί να μάθει τι συμβαίνει και να ανακόψει την πτωτική πορεία της ομάδας.                                                                                                  

Την ίδια στιγμή ο Σωτήρης Παπατριανταφύλλου, αθλητικός ρεπόρτερ του Ολυμπιακού, φοβισμένος και διχασμένος ανάμεσα στην κρυφή αγάπη του για τον Παναθηναϊκό και την εξασφαλισμένη από τον Ολυμπιακό επιβίωσή του, αντιδρά σπασμωδικά, ενώ ο Βλαδίμηρος, ιδιοκτήτης παρανόμου στοιχήματος, επιθυμεί όσο τίποτα άλλο να μαντέψει τον τελικό νικητή.

Όλα αυτά τη στιγμή που ο σκοτεινός κύριος Χι, ο άγνωστος Χι, έχοντας οργανώσει ένα σατανικό σχέδιο, στρατολογεί αλλεπάλληλους αναλώσιμους βοηθούς τους οποίους ονομάζει με τα γράμματα της αλφαβήτας, σύμφωνα με την εμφάνισή τους στην ιστορία, και οι οποίοι αργότερα είτε εξαφανίζονται είτε βρίσκονται νεκροί υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ποιος είναι ο κύριος Χι; Και το σπουδαιότερο, τι ακριβώς επιδιώκει και γιατί; Ποιο θα είναι το κέρδος του σύμφωνα με το σχέδιό του; Θα καταφέρει ο Άλκης να μάθει και να εμποδίσει την μέχρι τέλους εκτέλεση του σχεδίου; Και με ποιο τίμημα;

Ο Άγγελος Χαριάτης μας χάρισε ένα απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημα με ευρηματική συναρπαστική πλοκή, άριστα δομημένους, ρεαλιστικούς χαρακτήρες, πιστή αναπαράσταση μέρους της ελληνικής κοινωνίας, χιούμορ και απροσδόκητο τέλος, που κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Η ιστορία τοποθετείται στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, χώρος που ενδιαφέρει σχεδόν τους πάντες, είτε παρακολουθούν το άθλημα είτε όχι. Ωστόσο, αξίζει να τονιστεί ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς γνώστης ή φίλος του ποδοσφαίρου για να ευχαριστηθεί την ανάγνωση του «κυρίου Χι».

Το κείμενό του γραμμένο σε ευχάριστη γλώσσα, με ιδιαίτερο προσωπικό στυλ, χαρακτηρίζεται από πολλά λογοτεχνικά στοιχεία, όπως επαναλήψεις και συνώνυμα, μεταφορές και παρομοιώσεις, λογοπαίγνια, αναφορές σε συγγραφείς (Μπουκόφσκι, Ντίκενς), αναφορές σε ταινίες (Ο Ταξιτζής). Τέλος, το πλήθος των κοινωνικών σχολίων (για το χρήμα, τη δύναμη του όχλου, τη δικαιοσύνη, τη μετακίνηση ανθρώπων και ιδεών κ.ά.) διεσπαρμένων μέσα στο κείμενο, φανερώνουν έναν συγγραφέα με ανήσυχο πνεύμα, συντονισμένο στην εποχή του και στην κοινωνία.

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Άγγελος Χαριάτης γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής το 1975 και μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Ζει και εργάζεται στα Νότια Προάστια. Έχουν εκδοθεί εννέα βιβλία του, έχει συμμετάσχει σε τρεις συλλογικούς τόμους και αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικό περιοδικό.

Στα έργα του συμπεριλαμβάνονται Διηγήματα («25 ιστορίες για ευτυχισμένους αστούς», «Ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα»), Κοινωνικό Μυθιστόρημα («Όταν ξημερώνει…», «Παράπλευρες απώλειες») καθώς και Αστυνομικό Μυθιστόρημα («Η πόλη των γενναίων-Brave City», και φυσικά «Ο κύριος Χι»).

Ο Άγγελος Χαριάτης είναι ένας εργάτης λέξεων και ένας επίμονος εραστής της γραφής η οποία είναι γι’ αυτόν ανάγκη επιτακτική, sine qua non. Όπως έχει δηλώσει, τον απασχολεί σχεδόν ψυχαναγκαστικά να πειραματίζεται στη συγγραφική δημιουργία, ακολουθώντας «τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο», πράγμα φανερό στην πορεία του από το ένα έργο του στο άλλο. Τον έλκει η νουάρ λογοτεχνία, με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τους μοναχικούς και απογοητευμένους αντι-ήρωες. Αν και βρίσκει πιο ενδιαφέροντες τους κακούς ήρωες, πιστεύει ότι και αυτοί χρειάζεται να έχουν λίγη καλοσύνη.

 

https://www.loutraki365.gr/blog/post/mythistorima-i-aggeliki-mpoyliari-proteinei-o-kyrios-hi  (31-10-2021)