Η ΤΙΓΡΗ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ, Susanna Tamaro

Μια ιστορία τρυφερή, αθώα αλλά και φονική

Συγγραφέας:                    SUSANNA TAMARO

Πρωτότυπος τίτλος:        La Tigre e l’ Acrobata

Μετάφραση:                     Μαρία Οικονομίδου

Εκδόσεις:                            ΔΙΟΠΤΡΑ, 2018

“Η Μικρή Τίγρη δεν είναι σαν τις άλλες τίγρεις: δεν της αρκεί να περνάει μόνη της τον καιρό της και να περιπλανιέται στα χιονισμένα δάση της Σιβηρίας κυνηγώντας, αντίθετα προτιμά να στοχάζεται για την πορεία του κόσμου. Μια μέρα, λαχταρώντας να βρει τη δική της θέση μέσα σ’ αυτόν, ξεκινά ένα ιδιαίτερο ταξίδι για να ανακαλύψει το μυστικό της ζωής και να συναντήσει τα πλάσματα για τα οποία έχει ακούσει τα περισσότερα: τους ανθρώπους.

Η Τίγρη που Θέλησε να Γίνει Ακροβάτης, μια συγκινητική ιστορία γενναιότητας και κουράγιου, είναι ένας ύμνος στη δύναμη της φιλίας και μια μαρτυρία του θάρρους που χρειάζεται για να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας. Μια αλληγορία γεμάτη φως, λυρισμό, αγάπη, τρυφερότητα, πάθος για τη ζωή. Μια ωδή στην καρδιά του ανθρώπου.”

(Από το Οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 Ένα μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα:

"Την τρίτη ημέρα της δύσκολης ανάβασής της συνάντησε έναν Αετό. Ζυγιαζόταν από πάνω της, φαινομενικά ακίνητος, εκμεταλλευόμενος ένα ανοδικό ρεύμα.

«Είσαι τίγρη;» τη ρώτησε από ψηλά.

"Δεν το βλέπεις;" αποκρίθηκε η Τίγρη, με την ανάσα της κομμένη από την προσπάθεια.

«Το βλέπω, ναι, αλλά δεν καταλαβαίνω».

"Τι δεν καταλαβαίνεις;"

"Τι κάνεις εδώ πάνω; Αυτό δεν είναι το Βασίλειό σου, εδώ δεν υπάρχουν άνθρωποι για να φας. Μήπως έχασες το δρόμο σου;"

"Όλη μου τη ζωή αναζητούσα ένα δρόμο", απάντησε η Τίγρη, προτού φτάσει σε μια βραχώδη προεξοχή και αφεθεί να πέσει, ξεθεωμένη.

«Γιατί; Δεν υπήρχε εκείνος των γονιών σου;"

«Δεν μου αρκούσε».

Ναι, όπως φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα, η μικρή Τίγρη δεν αρκείται στο χαραγμένο δρόμο των γονιών της. Ψάχνει το δικό της δρόμο, «τον λιγότερο περπατημένο»**. Θέλει να ακολουθήσει το φως, να μάθει τι υπάρχει πέρα από τα βουνά, να βρει τα σύνορα του κόσμου, να γνωρίσει ακόμα και τον προαιώνιο εχθρό της, τον Άνθρωπο. Και όταν συναντήσει τον μικρό Ακροβάτη, θέλει κάτι ακόμα: να πετάξει ψηλά!

Η ιστορία της Τίγρης είναι η ιστορία μιας ζωής. Όλα όσα την αποτελούν υπάρχουν σε αριστοτεχνική ισορροπία: η παιδική γλυκύτητα και η αγάπη της οικογένειας, η συγκίνηση των πρώτων ανακαλύψεων, η περιέργεια που μας ωθεί να αντιμετωπίσουμε τον έξω κόσμο, η σκληρότητα αυτού του κόσμου, αλλά και οι χαρές μικρές και μεγάλες, η φιλία, η γενναιότητα και το κουράγιο, τα μαθήματα που κερδίζονται από τα λάθη, η σοφία που επιτυγχάνεται, η κόπωση και η λύτρωση, και τέλος το μυστήριο του θανάτου.

Είναι μια ιστορία αθώα αλλά και φονική, σαν κι αυτές που διαβάζαμε όταν ήμαστε παιδιά, που κρύβει κάτω από την καρδιά της περίεργης Τίγρης, της φύσης και του περιβάλλοντός της, το όραμα εκείνο που το παιδί που ζει μέσα μας, προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό, εν μέσω των υποχρεώσεων και της καθημερινότητας.

Τρυφερό, απολαυστικό, υπέροχα γραμμένο! Διαβάστε το!

**[the road] less travelled by – από το ποίημα THE ROAD NOT TAKEN, του μεγάλου Αμερικανού ποιητή, Robert Frost.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Σουζάνα Ταμάρο έχει γράψει πολλά βιβλία, ανάμεσά τους και το best seller «Όπου σε πάει η καρδιά", με 16 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Εργάζεται αφιλοκερδώς για διάφορους φιλανθρωπικούς οργανισμούς.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ, Αρούν Γκάντι

(Το δώρο του θυμού και άλλα μαθήματα από τον παππού μου ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ, του Αρούν Γκάντι)

Μετάφραση: Νοέλα Ελιασά

Εκδόσεις:    Διόπτρα, 02/2018

Σελίδες:       272

Ανακαλύψτε ένδεκα ζωτικά και εκπληκτικά μαθήματα ζωής από έναν από τους σημαντικότερους και με τη μεγαλύτερη επιρροή φιλοσόφους και ακτιβιστές ειρήνης του εικοστού αιώνα, τον Μαχάτμα Γκάντι, σε αυτή την αιχμηρή και επίκαιρη εξερεύνηση του αληθινού μονοπατιού από το θυμό προς την ειρήνη, όπως καταγράφεται από τον εγγονό του,  τον Αρούν Γκάντι. Στο ταραγμένο κλίμα που επικρατεί σήμερα σε διάφορες χώρες και στον κόσμο γενικότερα, αυτά τα μαθήματα χρειάζονται περισσότερο από ποτέ πριν.

«Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για το θυμό. Είναι ένα πολύ καλό και πολύ ισχυρό πράγμα που μας κινητοποιεί. Πρέπει να ντρεπόμαστε μόνο για τον άσχημο τρόπο με τον οποίο τον διαχειριζόμαστε», είπε ο Μαχάτμα Γκάντι.

Ο Αρούν Γκάντι ήταν μόλις δώδεκα ετών, όταν οι γονείς του τον άφησαν στο περίφημο ησυχαστήριο (άσραμ) του παππού του, στο χωριό Σεβαγκράμ. Για τον Αρούν, ο άνδρας που αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Ινδίας και ήταν ο αγαπημένος διακεκριμένος φιλόσοφος και ηγέτης της χώρας, ήταν απλώς ένα μέλος της οικογένειας. Έζησε εκεί για δύο χρόνια, κάτω από την προστασία του παππού του, μέχρι τη δολοφονία του Γκάντι.

Καθώς κάθε κεφάλαιο περιέχει ένα μοναδικό, διαχρονικό μάθημα, ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ μάς παίρνει μαζί με τον Αρούν σε ένα συγκινητικό ταξίδι αυτογνωσίας, καθώς εκείνος μαθαίνει να βγαίνει νικητής στον δικό του αγώνα, για να εκφράσει τα συναισθήματά του και να τιθασεύσει τη δύναμη του θυμού, ώστε να επιφέρει ένα καλό αποτέλεσμα. Μαθαίνει να βλέπει τον κόσμο με νέα μάτια, κάτω από την καθοδήγηση και διδασκαλία του αγαπημένου παππού του, και παρέχει ένα σπάνιο, τρισδιάστατο πορτρέτο αυτού του συμβόλου για πολλά χρόνια.

Τα ένδεκα ουσιαστικά μαθήματα ζωής χτυπάνε μια παγκόσμια χορδή για την αυτογνωσία, την ταυτότητα, την διαχείριση του θυμού, την κατάθλιψη, την μοναξιά, τη φιλία και την οικογένεια. Είναι, επίσης, τέλεια για όποιον αναζητεί έναν τρόπο να επιφέρει μια επουλωτική αλλαγή σε έναν θρυμματισμένο κόσμο.

Διαβάστε το και σίγουρα θα σας ευχαριστήσει και ωφελήσει. Δεν είναι ένα ακόμα βιβλίο αυτοβελτίωσης από εκείνα που υπόσχονται θαύματα. Θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε τον σπουδαίο Μαχάτμα Γκάντι και τη θεωρία του της Μη Βίας και θα αλλάξει τη ζωή σας, μόνο αν θελήσετε εσείς να αλλάξετε τρόπο σκέψης. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο μόνος «θαυματοποιός» είναι η ανθρώπινη θέληση!

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου:

http://media.public.gr/Books-PDF/9789606054068-1287643.pdf

 

ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451 - ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ

"Ο καθένας πρέπει να αφήνει κάτι πίσω, όταν πεθαίνει, είπε ο παππούς μου. Ένα παιδί ή ένα βιβλίο ή μια ζωγραφιά ή ένα σπίτι ή έναν τοίχο που έχτισε ή ένα ζευγάρι παπούτσια που έφτιαξε. Ή έναν κήπο που φύτεψε."

(ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451- ΡΕΪ ΜΠΡΑΝΤΜΠΕΡΙ)

ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451, του Ρέι Μπράντμπερι

Μετάφραση: ΔΟΥΒΙΤΣΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Επιμέλεια: ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, 2012 - Αριθμός σελίδων 280

Πρόκειται για μια προφητική νουβέλα (εκδόθηκε το 1953), η οποία αναφέρεται σε ένα παράδοξο δυστοπικό μέλλον όπου η ευτυχία βρίσκεται στις τηλεοπτικές οθόνες, τα ναρκωτικά και τον συμβιβασμό, και όπου τα ξεχωριστά άτομα, οι εκκεντρικοί και οι διανοούμενοι είναι οι απόβλητοι της κοινωνίας. Το καθεστώς έχει κηρύξει απαγορευμένα τα βιβλία, επειδή τα θεωρεί ως την αιτία όλων των δυστυχιών και των διαταραχών, και γι’ αυτό το λόγο, έχει αναθέσει την καύση τους στο ειδικό σώμα των πυρονόμων, που έχει αντικαταστήσει το αρχαίο εκείνο σώμα των πυροσβεστών. Οι ομάδες πυρονόμων εισβάλλουν σε σπίτια όπου υπάρχουν βιβλιοθήκες, ύστερα από καταγγελίες γειτόνων, και τα καίνε, ώστε να εξαφανίσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί ανατρεπτικό και να καταπολεμήσουν την αμφισβήτηση και τον προβληματισμό που συνεπάγεται η ανάγνωσή τους.

Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στην θερμοκρασία αυτανάφλεξης του χαρτιού (της κλίμακας Φαρενάιτ), και αυτή είναι η ιστορία του Γκάι Μόνταγκ, που εκπαιδεύτηκε από το κράτος, μαζί με άλλους, για να βάζει φωτιά στα σπίτια που κρύβουν βιβλιοθήκες και βιβλία, και που εκτελεί τα καθήκοντά του όχι μόνο με ευσυνειδησία αλλά και μεγάλη ευχαρίστηση. Είναι παντρεμένος με την Μίλι, που μένει στο σπίτι, παίρνει ουσίες και διαθέτει το χρόνο της  παρακολουθώντας τηλεόραση. Όπως οι περισσότεροι, ζουν τη ζωή τους μέσα σε ομαδική ηλεκτρονική τρέλα, σε δωμάτια που οι τοίχοι τους είναι γιγαντιαίες οθόνες τηλεοράσεως και όλη νύχτα φορούν ακουστικά απ' όπου ξεχύνεται χείμαρρος μουσικής και ομιλιών. Ο τεχνοκρατικός πολιτισμός αποτελεί μια αποδεκτή και επιβαλλόμενη καθημερινότητα, ωστόσο υπάρχει πάντα μια μικρή μειονότητα αδιόρθωτων ρομαντικών και ιδεαλιστών.

Ο Γκάι, χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της εξουσίας, κάνει τη δουλειά του με συνέπεια και την απολαμβάνει, χωρίς να προβληματίζεται, επί χρόνια ολόκληρα, μέχρι που ένα βράδυ γνωρίζεται με ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι της γειτονιάς του, την Κλαρίς. Οι συναντήσεις και συνομιλίες τους θα προκαλέσουν μια κρίση συνειδήσεως στον Γκάι (Τι έδωσες στην πόλη, Μόνταγκ; Στάχτες. Τι δώσαμε ο ένας στον άλλον; Τίποτα.) πράγμα που θα τον οδηγήσει στην ανάγνωση ενός βιβλίου, στην γνωριμία με τον καθηγητή Φάμπερ αλλά και με ανθρώπους που αγαπούν τα βιβλία και φροντίζουν με κάθε τρόπο να μην χαθούν αυτά από τη συλλογική μνήμη. Με δυο λόγια θα οδηγηθεί στην παράβαση και την παρανομία και θα αγωνίζεται να γλιτώσει από το τερατώδες μηχανικό λαγωνικό της υπηρεσίας.

Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε όσο λίγα στον 20ό αιώνα, εξακολουθεί να κάνει απανωτές εκδόσεις και να μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. 

***************************

Έγινε πρώτη φορά ταινία από τον Φρανσουά Τριφό το 1966 με τον Όσκαρ Βέρνερ και τη Τζούλι Κρίστι. 

************************

Τελευταία και λιγότερο επιτυχημένη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη ήταν τον Μάιο του 2018 με τους Μάικλ Τζόρνταν, Σοφία Μπουτέλα και Μάικλ Σάνον.

******************************

ΥΓ. Να σημειώσουμε ότι ο συγγραφέας στην αρχή του βιβλίου του παραθέτει τη φράση του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, «Αν σου δώσουν χαρτί με γραμμές, γράψε στην πίσω όψη».

******************************