Κριτική του Αποστόλη Καλαντζή για το "Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ"

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Εκπαιδευτικοί συγγραφείς

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΥΛΙΑΡΗ-ΑΡΓΥΡΑΚΗ
"Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ", ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Εκδόσεις ΠΛΑΤΥΠΟΥΣ, Αθήνα 2005

Δυναμικά και με αξιώσεις μπήκε στο χώρο της λογοτεχνίας η κ. Αγγελική Μπούλιαρη- Αργυράκη με το μυθιστόρημά της "Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ".

Το θέμα της κοινωνικό, βγαλμένο μέσα από την καθημερινή πραγματικότητα.
Η Άνθια, η ηρωίδα του βιβλίου, έναν νέο, όμορφο και δροσερό κορίτσι, χωρισμένων γονιών, αποφασίζει να ζήσει μια ζωή ανεξάρτητη, να στηρίζεται στα δικά της πόδια, με αξιοπρέπεια, χωρίς κοινωνικούς συμβιβασμούς και παράλληλα πασχίζει να αποκαταστήσει τη χαμένη οικογενειακή της ισορροπία.

Η συγγραφέας χειρίζεται το θέμα της με δεξιοτεχνία, με αποτέλεσμα να προκαλεί και να συντηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη, από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Το βιβλίο της είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή και κατανοητή, χωρίς πλατειασμούς, περιττά στολίδια και εκφραστικές αστοχίες, με σωστά ελληνικά. Η ίδια, άλλωστε, έχει σπουδάσει Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία, με θητεία πολλών χρόνων στη δημόσια εκπαίδευση. Η ανάγνωση κυλά αβίαστα κερδίζοντας από τις πρώτες σελίδες τον αναγνώστη που συμπάσχει και συμπορεύεται με την ηρωίδα.

Το μυθιστόρημα της κ. Αγγελικής Μπούλιαρη-Αργυράκη δεν έχει να ζηλέψει τίποτα και συγκρίνεται άνετα με έργα άλλων φτασμένων συγγραφέων. Διαβάζεται ευχάριστα και το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

Συγχαρητήρια, Αγγελική, και αναμένουμε τη συνέχεια...

Απ. Καλαντζής
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Υ.Γ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, 19 Μαϊου 2005, στην εφημερίδα Σήμερα, αριθμ. φύλλου 2396

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

JACK KEROUAC “Στο δρόμο» (“On the road”)

Έχοντας διαβάσει το «Φύλακας στη σίκαλη» του Σάλινγκερ από τα χρόνια της εφηβείας μου ακόμα (συνηθίζαμε να μιμούμαστε τον ήρωα στο δρόμο προς και από το σχολείο και να κάνουμε πλάκα η μία στην άλλη – πήγαινα σε θηλέων, όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας μου – χρησιμοποιώντας την αγαπημένη μας φράση «μάγκα μου, αυτό με πέθανε» και το επίθετο «κάλπικος», δεν γνωρίζω ακριβώς για ποιο λόγο άργησα τόσο να διαβάσω το «Στο δρόμο» του Τζακ Κέρουακ. Πάντως το είχα στο νου μου και στη στοίβα των αδιάβαστων, ωσότου ήρθε η στιγμή του φέτος το καλοκαίρι.

Ομολογώ ότι χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος απ’ ότι χρειάζομαι συνήθως για την ανάγνωση ενός παρόμοιου σε θέμα και αριθμό σελίδων βιβλίου, επειδή εκτός από τους αστάθμητους παράγοντες, το διάβασα με μεγάλη προσοχή και ήθελα, αν ήταν δυνατόν, να απομνημονεύσω δεκάδες παραγράφων .

Το «Στο δρόμο», όπως ξέρετε, δεν είναι ένα βιβλίο συνηθισμένο. Αντιθέτως, είναι ένας μύθος, και με δυσκόλεψε κάπως να αποκρυπτογραφήσω τα ίδια μου τα συναισθήματα κατά την ανάγνωση και στη συνέχεια να εκφράσω τη γνώμη μου γι’ αυτό. Δεν ήταν το ίδιο όπως μ’ ένα άγνωστο βιβλίο που ανακαλύπτω τυχαία στον πάγκο, το ξεφυλλίζω, έλκομαι, το αγοράζω και το διαβάζω. Το «Στο δρόμο» είναι φορτωμένο από αγάπη, θαυμασμό, λατρεία, χιλιάδες γνώμες, συζητήσεις, αναλύσεις.

Ωστόσο, άφησα στην άκρη τα λεγόμενα των άλλων και βγήκα στο δρόμο μαζί με τον Κέρουακ και τον ακολούθησα στο ταξίδι του, στην περιπλάνηση, στην ελευθερία, στην απρογραμμάτιστη, τη χύμα ζωή, στην ηδονή της περιπέτειας. Και ήταν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ταξίδι. 

Με γοήτευσε ο γεμάτος συναίσθημα και λυρισμό τρόπος που ο Κέρουακ περιγράφει σκηνές στο δρόμο, στα σπίτια, στα μπαρ, περιγράφει γνωριμίες και φλερτ ακόμα και τη μουσική, ο τρόπος που παραθέτει τις αμέτρητες εικόνες ολοζώντανες μπροστά στα μάτια μου. Με συγκίνησε η πίσω απ’ όλα αυτά διαρκής αναζήτηση ενός νοήματος στη ζωή πέρα από τα συνηθισμένα, ενός πραγματικά σπουδαίου λόγου να ζεις, ο συναισθηματισμός του Σαλ και φυσικά εκείνη η ξεχαρβαλωμένη και μολοντούτο πάντα σε ετοιμότητα βαλίτσα του Ντην. Και μπήκα σε σκέψεις για μια ακόμα φορά σχετικά με το νόημα της ζωής και τη σημασία κάποιων λέξεων και των αντιθέτων τους: Ευτυχία και δυστυχία, νικητές και νικημένοι, κερδισμένοι και χαμένοι…

Όπως και να ‘χει, «η ζωή είναι δρόμος».

Η μετάφραση είναι πολύ καλή με αρκετά δυνατά σημεία, ωστόσο πιστεύω ότι η επιμέλεια έπρεπε να έχει εντοπίσει κάποιες αστοχίες που αν δεν δρουν ως τροχοπέδη στην κατανόηση του κειμένου, όμως αφαιρούν από τη γοητεία του.

Το «Στο δρόμο» είναι ένα γοητευτικό βιβλίο για όσους αγαπούν την περιπλάνηση, την περιπέτεια, τη στιγμή, τον έρωτα και τη μουσική.

Όσο για μένα, θα το διαβάσω ξανά!

Παρουσίαση (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) 

...αυτό είναι το νόημα του "Στο δρόμο". Τι μας λέει ο αφηγητής του, ο Σαλ Παραντάιζ; "Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριώνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά." Αυτή η αναζήτηση επιβεβαίωσης φέρνει τον Σαλ στο δρόμο για το Ντένβερ και το Σαν Φρανσίσκο, το Λος Άντζελες, το Τέξας και το Μεξικό, άλλοτε με τον Ντην Μόριαρτι, τον ήρωα-άγιο φίλο του, άλλοτε μονάχο του. [...] Υπάρχουν κομμάτια του "Στο δρόμο" όπου το γράψιμο έχει τόση ομορφιά που σχεδόν σου κόβεται η ανάσα. Υπάρχει η περιγραφή μιας τσάρκας μ' αυτοκίνητο μέσα απ' όλη τη χώρα που μοιάζει πολύ με μια τσάρκα πάνω σε τραίνο που αφηγείται ο Τόμας Γουλφ στο "Του καιρού και του Ποταμού". Υπάρχουν λεπτομέρειες ενός ταξιδιού στο Μεξικό (κι ένα ιντερλούδιο σ' ένα μεξικάνικο μπορντέλο) που είναι μαζί τρομερές, τρυφερές και αστείες. Και, τελικά υπάρχει μια περιγραφή τζαζ που δεν υπάρχει άλλη τέτοια στο αμερικάνικο μυθιστόρημα, τόσο για τη διορατικότητά της, όσο για το στυλ και την αριστουργηματική τεχνική της. Το "Στο δρόμο" είναι ένα μεγάλο μυθιστόρημα! (New York Times) 

Λεπτομέρειες

Ξενόγλωσσος τίτλος	ON THE ROAD
ISBN13	9789607599674
Εκδότης	ΠΛΕΘΡΟΝ
Σειρά	ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Χρονολογία Έκδοσης	Οκτώβριος 1996
Αριθμός σελίδων	400
Διαστάσεις	21x14
Πρόλογος	BRINKOUR ANDRE
Μετάφραση	ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ
Επιμέλεια	ΖΗΡΑΣ ΑΛΕΞΗΣ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά)	ΚΕΡΟΥΑΚ ΤΖΑΚ

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

ΚΡΙΤΙΚΗ της Γιώτας Παπαδημακοπούλου για το βιβλίο ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ

Σάββατο, Ιουλίου 21, 2012

ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ, ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Έρχεται πάντα μια στιγμή στη ζωή κάθε γυναίκας που γυρνάει το βλέμμα προς τα πίσω, στο δρόμο που περπάτησε ως τώρα, τον περισσότερο ή λιγότερο ταξιδεμένο. Τότε δοκιμάζει μια παράτολμη ίσως, νοσταλγική κατάδυση στα βαθιά νερά του παρελθόντος και έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της. 

Είναι η στιγμή που παίρνει τα βυθισμένα παλιά της όνειρα απ' το χέρι, τα ανασύρει στην επιφάνεια και τα επιστρέφει στο φως και στη ζωή. 

Επειδή τα όνειρά της, απλά, τα ανέβαλε, δεν τα ακύρωσε! 

Ο κεραυνοβόλος έρωτας και η εμμονή στις παλιές αγάπες, οι πρώτες ρυτίδες και τα ινστιτούτα ομορφιάς, η αγωνία για το μέλλον και οι αστρολογικές προβλέψεις, η συζυγική αποξένωση και η ξαφνική υπενθύμιση των παλιών ονείρων, ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, με χιούμορ και τρυφερότητα.

Τα αντικείμενα παίζουν κι αυτά έναν σημαντικό ρόλο και αναστατώνουν τη ζωή των προσώπων. Ένα γαλάζιο φούτερ κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, ένα κινητό και μια τράπουλα, μια βαλίτσα κι ένα άσπρο μαντίλι, η τηλεόραση και ο υπολογιστής, φέρνουν τα πάνω κάτω, καθώς στήνουν το δικό τους χορό μαζί με τον Τζόνι Ντεπ κι έναν μικρό δράκο!

Προσωπική άποψη:

Δεν ανήκω στους λάτρεις των διηγημάτων. Το γεγονός αυτό δεν οφείλεται σε κάποια ανόητη προκατάληψη αλλά στο γεγονός ότι δεν έχει πέσει στα χέρια μου κάποιο βιβλίο ανάλογου περιεχομένου που να καταφέρει να με συγκινήσει. Αυτό τουλάχιστον ίσχυε μέχρι τώρα. 

Γιατί το"Εγώ Αγαπώ, Αυτή Καπνίζει", της Αγγελικής Μπούλιαρη, όχι μόνο μου άρεσε αλλά, κατάφερε να με αγγίξει ως τα βάθη της καρδιάς και της ψυχής μου. Είναι ένα βιβλίο, τόσο σύγχρονο και επίκαιρο και τόσο όμορφα δοσμένο που δεν μπορεί να μην σε συγκινήσει, έστω κι αν δεν ανήκεις στο target group για το οποίο μιλάει. 
Είναι ένα βιβλίο γεμάτο σκέψεις και συναισθήματα γυναικών που αν μη τι άλλο, κάθε γυναίκα είναι αναγκασμένη να κάνει ή να βιώσει σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής της, τότε που τα πρώτα νιάτα έχουν περάσει και ρίχνει μια ματιά στο παρελθόν και σε αυτά που άφησε πίσω.

Έξι διηγήματα! Έξι ιστορίες γυναικών στη μέση ηλικία όπου η κάθε μία, με τον δικό της τρόπο, προσπαθεί να καταλάβει τους λόγους που την οδήγησαν στο σήμερα. Κάνουν μια αναδρομή στο παρελθόν τους αναζητώντας αυτά που έχασαν, τα όνειρα που δεν έπαψαν να ελπίζουν ότι θα γίνουν πραγματικότητα αλλά, τα έβαλαν για λίγο στον πάγο. 

Είναι οι ιστορίες εφτά γυναικών που μπορεί να μην είναι μεγάλες, όμως, συναισθηματικά και ψυχολογικά, το πέρασμα του χρόνου τις έχει βαρύνει περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Είναι οι γυναίκες εκείνες τις διπλανής πόρτας, αυτές στις οποίες, ίσως, εξελιχθεί κάθε μία από εμάς με το πέρασμα του χρόνου, που ξυπνώντας ένα πρωί θα αναρωτηθούμε αν οι επιλογές μας ήταν σωστές, αν κάναμε όσα θέλαμε, αν διεκδικήσαμε όσα μας άξιζαν και τελικά, αν τίποτα από αυτά δεν είναι σωστό, αν έχουμε βαθιά μέσα μας τη δύναμη να το αλλάξουμε, να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη και στο υπόλοιπο που μας απομένει, να βρούμε την τόλμη να αλλάξουμε όσα μας πληγώνουν, να διεκδικήσουμε όσα ποθούμε ή τελικά, να συμβιβαστούμε με όσα μας ενοχλούν, όχι γιατί εμείς έχουμε πρόβλημα αλλά, γιατί ο κόσμος γύρω μας το επιβάλλει.

Η πρώτη ιστορία, η μεγαλύτερη σε έκταση, είναι ουσιαστικά και η πιο δραματική, με την ηρωίδα να ζει στα 45 της βουτηγμένη στη δίνη ενός παρελθόντος που θυσίασε λίγο μετά τα 20. Είναι μια γυναίκα που εγκατέλειψε τον έρωτα για την ασφάλεια και που μετά από τόσα χρόνια γάμου και έπειτα από δύο παιδιά, προσπαθεί να ξεκλέψει έστω και μια στιγμή από το όνειρο που δεν έζησε. Όμως δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, όσο κι αν το θες. Γιατί στα 20 και στα 45 δεν αγαπάς με τον ίδιο τρόπο και το να αγαπάς μια ανάμνηση, δεν σημαίνει ότι ανταποκρίνεται στο παρόν. 

Η δεύτερη ιστορία πραγματεύεται την εμμονή των σύγχρονων γυναικών με την αστρολογία και τα ζώδια και κατά πόσο αφήνουν τις γενικούρες που τις συνοδεύουν να κατευθύνουν τα βήματά τους. Όταν δε είσαι μια γυναίκα που δεν έχει ιδέα από αυτά και που δεν ψάχνεις τον έρωτα αλλά σου έρχεται τυχαία για να καταλήξει να σε εκπλήξει με τρόπο που δεν το περιμένεις, είναι απόλυτα απολαυστικό. 

Η τρίτη ιστορία -όχι κατά σειρά αλλά σε έκταση- έχει να κάνει με μια γυναίκα η οποία ζει στην απόλυτη ανασφάλεια και τελικά γίνεται θύμα της, επιτρέποντας σε κάποιους επιτήδειους να την εξαπατήσουν και να εκμεταλλευτούν τις ενδόμυχες ανάγκες και επιθυμίες της. Πιστεύει ότι κανείς δεν αναγνωρίζει όλα αυτά που πραγματικά προσφέρει στην οικογένειά της και πως δεν είναι επιθυμητή από τον άντρα της κάτι που έστω και παροδικά θα θελήσει να αλλάξει, για να ζήσει μέσα στην τρομοκρατία του ψέματος.

Οι υπόλοιπες ιστορίες είναι οι πιο μικρές σε έκταση ωστόσο, αυτό δεν τις κάνει λιγότερο σημαντικές ως προς το περιεχόμενο. 

Παρακολουθούμε την σύγκρουση ανάμεσα στα σύγχρονα ζευγάρια, αυτήν που συνήθως εκτυλίσσεται στην κρεβατοκάμαρα και η μεταξύ τους μάχη εκτονώνεται μέσω της προσπάθειας επιβολής στο τηλεχειριστήριο και το τηλεοπτικό πρόγραμμα. Αυτή είναι η απόδειξη πως όχι μόνο η τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα σκοτώνει τον έρωτα αλλά, μπορεί να εξελιχθεί σε μια μάχη κυριαρχίας κι εξουσίας του ενός φύλου στο άλλο. 

Εν συνεχεία έχουμε τη γυναίκα που ονειρεύεται το ίνδαλμά της, με το οποίο είναι ενδόμυχα ερωτευμένη και ποτέ δεν πρόκειται να έχει, ένα άπιαστο όνειρο που όχι μόνο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από έναν τρίτο, πόσο μάλλον από τον σύζυγο αλλά, γίνεται πάτημα χλευασμού και κοροϊδίας. 

Και υπάρχει και η τελευταία ιστορία, αυτή που κλείνει το βιβλίο. Εκείνη η ιστορία που είναι η πιο αλληγορική και ταυτόχρονα, η πιο αισιόδοξη απ' όλες. Είναι η ιστορία της γυναίκας που βρίσκει τη δύναμη να πάρει την απόφαση να ξεφύγει από την τελματωμένη της ζωή, που θέλει να την αλλάξει, να κυνηγήσει τα όνειρα που ποτέ δεν έπαψε να έχει απλά τα ανέβαλλε, κόντρα στην δυσθυμία του συζύγου ή τις αμφιβολίες όποιων τρίτων.

Επί της ουσίας, τα διηγήματα της συγγραφέως, έχουν έντονο το δραματικό στοιχείο. 
Πρόθεσή της όμως δεν είναι μόνο να μας συγκινήσει, πράγμα που καταφέρνει με περισσή ευκολία αλλά, να μας δείξει και την διασκεδαστική πλευρά που μπορεί να κρύβεται πίσω από την δραματικότητα της καθημερινότητας. Αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί εύκολα από τις έντονες χιουμοριστικές πινελιές που χρησιμοποιεί προκειμένου να ντύσει κάποιες από τις ιστορίες της κάνοντας τους πρωταγωνιστές της πιο ανθρώπινους, πιο αληθινούς και τελικά, πιο εύκολο να τους προσεγγίσεις και να ταυτιστείς μαζί τους σε έναν κόσμο όπου αν θελήσουμε να το δεχτούμε, δεν υπάρχει μόνο το άσπρο ή το μαύρο, δεν υπάρχει μόνο ευτυχία ή δυστυχία αλλά, ένας εναλλασσόμενος συνδυασμός αυτών των δύο. 

Αυτό όμως που κάνει τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο το βιβλίο της Αγγελικής Μπούλιαρη, είναι ο ποιητικός, σχεδόν λυρικός τρόπος με τον οποίο αφηγείται τις ιστορίες της καταφέρνοντας να σε ταξιδέψει, να σε συγκινήσει, να προκαλέσει την οργή και την απελπισία σου και την αμέσως επόμενη στιγμή, να γεννήσει το χαμόγελο στα χείλη και την ελπίδα στην καρδιά σου. 

Πραγματικά, τέτοια δείγματα γραφής σπανίζουν και τέτοια συναισθήματα δεν προκαλούνται εύκολα, πόσο μάλλον μέσα από 200 και κάτι, μόλις σελίδες.

Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Μπούλιαρη Αγγελική 

Εκδόσεις: Άνεμος

Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία 

Έτος Έκδοσης: 2012 

Αρ. σελίδων: 216 

ISBN: 978-960-9585-08-8

Αναρτήθηκε στο Μεγαλείο των Τεχνών, από Γιώτα Παπαδημακοπούλου στις Σάββατο, Ιουλίου 21, 2012  http://culture21century.blogspot.gr/2012/07/blog-post_21.html

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html