Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1973 και ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ της Κωστούλας Μητροπούλου

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1973 και 
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ της Κωστούλας Μητροπούλου








Το κείμενο και τα τραγούδια που ακολουθούν είναι από το βιβλίο της Κωστούλας Μητροπούλου, ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ, Εκδόσεις Μπουκουμάνη, Ιούλιος 1974







 



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 Νοεμβρίου 1973
Ελλάδα, Αθήνα, Σχολή Πολυτεχνείου
"ΨΏΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλάει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Εμείς οι ελεύθεροι Έλληνες φοιτητές, που για τρίτη μέρα σήμερα εξακολουθούμε τον αγώνα μας δηλώνουμε ότι είμαστε άοπλοι. Βρισκόμαστε άοπλοι απέναντι στα τανκς. Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο..."

ΠΡΩΤΟ ΟΚΤΑΩΡΟ: Προσέλευση του ανώνυμου πλήθους για να δηλώσει συμπαράσταση στους φοιτητές που βρίσκονται τρία εικοσιτετράωρα κλεισμένοι στη Σχολή. Η προσέλευση έχει όψη από πανηγύρι.



ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΚΤΑΩΡΟ: Προκηρύξεις και διακοπή της κυκλοφορίας. Η όψη του χώρου μέσα και έξω θυμίζει εορταστική εκδήλωση. Χαρακτηριστικό σημάδι σ' αυτό τον έγκλειστο χρόνο η φωνή των
ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων, μια φωνή νέου παιδιού που εκπέμπει στους 1.050 χιλιόκυκλους μηνύματα αισιοδοξίας.



ΤΡΙΤΟ ΟΚΤΑΩΡΟ: Αριθμός συγκεντρωμένων εντός και εκτός Πολυτεχνείου πάνω από 20.000. Ώσπου νύχτωσε.

Από νωρίς το απόγευμα επικρατεί ένας ηλεκτρισμένος, διάχυτος πανικός στους δρόμους, στα βιαστικά βήματα των περαστικών, στα γεμάτα καφενεία. "Ελευθερία ή θάνατος".



Ώρα 8.00μμ: "Τα δακρυγόνα επιδρούν βλαβερώς εις το αναπνευστικόν σύστημα". Οι πιο παλιοί θυμούνται τον πόλεμο. Κλείνονται στα σπίτια τους. Στους δρόμους όλο και πιο νέοι, σχεδόν παιδιά. Χαφιέδες και δακρυγόνα.

Ώρα 9.00μμ: Σκοτώθηκε ένα νεαρό αγόρι αγνώστων στοιχείων που χαρακτηρίστηκε αμέσως "αναρχικός". Κάποιος έπιασε τα δάχτυλα του παιδιού και τάτριψε στις χούφτες του αδέξια, "είναι πεθαμένος" ξαναείπε ο περιπτεράς και κατάπιε την ίδια φράση για δεύτερη φορά, "το φάγατε το παιδί". Και ο κόσμος που είχε μαζευτεί διαλύθηκε βίαια από τα όργανα της τάξεως.

Ώρα 10.00μμ:Δεύτερος νεκρός, γωνία Χαλκοκονδύλη και Γ΄ Σεπτεμβρίου, "αναρχικός" είπανε μόνο και το όνομά του είχε μια κατάληξη σαν Λαμπρινός ή Φωτεινός.

Ώρα 11.02μμ. "Χρειαζόμαστε γιατρούς, χρειαζόμαστε φάρμακα, ο αέρας βαραίνει, πνιγόμαστε, χρειαζόμαστε αντιασφυξιογόνες μάσκες,  είμαστε χιλιάδες"

Ώρα 12.55 "Τα τανκς κατευθύνονται μέσα στη νύχτα με προορισμό το χώρο συγκεντρώσεως των φοιτητών".



Ώρα 1.29πμ. Τα παιδιά στον περίβολο τραγουδάνε. Το μεγάφωνο πολλαπλασιάζει σε χιλιάδες φράσεις τη μία και μοναδική φράση: ΔΕ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ.

Ώρα 2.02πμ : "αδέλφια, μη χτυπάτε!"

Ώρα 2.05πμ: "Θεέ μου, ας μη χυθεί αίμα!" Η νύχτα είναι γεμάτη μ' αυτή την ευχή.

Ώρα 2.48πμ: "Εφ' όπλου λόγχη!"

Ώρα 2.56πμ: Δύο πυροβολισμοί.



Ώρα 2.57 πμ: Τρία τανκς ορμάνε μαζί. Το πρώτο, που φαίνεται παράλογα πιο μεγάλο, ρίχνει τη μεγάλη πόρτα με τα κάγκελα. Οι άνθρωποι αραιώνουν. Οι άνθρωποι πάντα σε τέτοιες στιγμές ή χάνονται ή μένουν και πολτοποιούνται. Τα παιδιά τραγουδάνε τον Εθνικό Ύμνο.

 













Ώρα 3.03πμ: Στρατιώτες γέμισαν το Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές παραδίνονται. Σειρήνες εκκωφαντικές. Μάχες στους δρόμους. Κόλαση.


















Δυο από τα τραγούδια που γράφτηκαν στον ενδιάμεσο χρόνο, η μουσική είναι του Ανακρέοντα Παπαγεωργίου.

Ο ΝΕΚΡΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΠΑΝΕ ΑΡΧΗΓΟ

Τον έλεγαν "ο αρχηγός"
έγιν' ο πρώτος τους νεκρός
οι φίλοι τούπανε "θα ζεις
όσο υπάρχουμε και μεις".

Είχε δυο μάτια γαλανά
στ' αριστερό σφαίρα περνά
μπλε παγωμένο το δεξί
στο στόμα κόκκινη γραμμή.

Μιλούσε πρώτος στα παιδιά
γέμιζε λόγια η καρδιά
πέρασε πρώτο τη γραμμή
που τελειώνει η ζωή.

"Σκοτώθηκε ο αρχηγός".
Ήταν ψηλός, ήταν στητός
θα τριγυρνάει στη ζωή
όσο υπάρχουν ζωντανοί.


ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

Πίσω απ' τα κάγκελα ελεύθεροι χιλιάδες
στο δρόμο περπατάει αργά η φοβέρα
πίσω απ' τα σίδερα ονειρεύονται μανάδες
παιδιά που έχουνε αλλάξει σε μια μέρα.

Μπροστά απ' τα κάγκελα οι σκλάβοι που φοβούνται
όπλα κρατάνε και ο δρόμος τους ανήκει
πίσω απ' τα κάγκελα φωνές που δεν φοβούνται
και μοιάζουν θάλασσα που πλέει ένα καϊκι.

Πίσω απ' τα σίδερα τα μάτια της γενιάς τους
χαμογελάνε σ' ένα φως που ξημερώνει
έξω στο δρόμο η ντροπή κι η παγωνιά τους
βήμα με βήμα την ελπίδα τη σκοτώνει.



Τραγούδια:

1. Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, Μίκης Θεοδωράκης: http://youtu.be/_sf8lirAJoE

2. Το σφαγείο, Μίκης Θεοδωράκης: http://youtu.be/CKBvVYDviZ4

3. Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ: https://www.youtube.com/watch?v=jzadL5xF6lg&ab_channel=ka1962gr 

4. Όσο υπάρχει ουρανός, να πετάς!: http://youtu.be/VOF1GgKZ3bg




Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΛΑΤΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ALTER VITA

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  της Αγγελικής Μπούλιαρη, συγγραφέα του βιβλίου «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει», από την «Άνεμος» Εκδοτική, στην Σταυρούλα Αλατσά






Το βιβλίο της Αγγελικής Μπούλιαρη αγγίζει τόσο πολύ τις ψυχές των γυναικών που κάθε μια ιστορία είναι λες και γράφτηκε για εσένα. Εκτός από το γεγονός ότι θα θελήσεις να το κάνεις δώρο σε όλες σου τις φίλες, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα προσπαθήσεις να πείσεις και όλο τον ανδρικό περίγυρο σου να το διαβάσει, γιατί -ναι- είναι γεγονός, έχει πολλά να μάθει μέσα από αυτό!


"Εγώ αγαπώ αυτή καπνίζει", ένας αρκετά "εναλλακτικός" τίτλος. Κρύβει κάποιον συμβολισμό;

Ο τίτλος είναι η τελευταία φράση ενός μικρού και ουσιαστικού αποσπάσματος από το ημερολόγιο της Λυδίας. Δείχνει την ολοκληρωτική κυριαρχία του έρωτα στην ψυχή και τη σκέψη της. Εισπνέει και εκπνέει με την αγάπη αυτή. Οι άλλοι γύρω της, τους οποίους παρατηρεί με συμπάθεια, κάνουν πράγματα, περπατούν, μονολογούν ή καπνίζουν. Ωστόσο, αν κάποιος τη ρωτούσε: Εσύ τι κάνεις; Θα απαντούσε: Εγώ αγαπώ!

Η πρώτη ιστορία του βιβλίου, αναφέρεται στον ανεκπλήρωτο έρωτα και ήδη έχει ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες ιστορίες. Γιατί πιστεύετε ότι οι γυναίκες ταυτίστηκαν τόσο πολύ με αυτήν;

Νομίζω επειδή υπάρχει ειλικρίνεια, αλήθεια, μοναξιά και αγάπη στη νουβέλα αυτή. Υπάρχει πάντα κάποιος έρωτας παλιός και το ερώτημα: τι θα γινόταν αν…; Επειδή όλες περπατάμε ένα δύσβατο μονοπάτι προς την ωριμότητα και την ευτυχία και επειδή η αγάπη που προσφέρουμε στους γύρω μας δεν είναι από μόνη της αρκετή για να απαλύνει τη μοναξιά μας.

Στην ίδια ιστορία συναντάμε και μια τρυφερή σχέση μάνας-κόρης. Ωστόσο η κόρη ανακαλύπτει την αληθινή ψυχή της μάνας της μέσα από ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Ποιος ήταν ο λόγος που άργησε τόσο πολύ να την καταλάβει;

Η Ξένια αρνιόταν την επικοινωνία με τη μητέρα της, επειδή έτσι θα γινόταν γνώστρια των διλημμάτων και αισθημάτων της μητέρας και θα υποχρεωνόταν να πάρει θέση, πράγμα που θα ανέτρεπε την επιθυμητή, όπως παραδέχεται και η ίδια, ηρεμία και ασφάλεια. Εθελοτυφλώντας, διατηρούσε την ασφάλεια του οικείου.


''Όλοι ψάχνουν κάτι να τους κρατήσει ζωντανούς''. Τι είναι τελικά αυτό που μας κρατάει ζωντανούς; Ο έρωτας, η αγάπη, η οικογένεια, οι φίλοι;

 Η αγάπη πάνω απ’ όλα! Αυτή που δίνουμε αλλά και παίρνουμε.

''Τα όνειρά μου τα ανέβαλα. Δεν τα ακύρωσα''. Άλλη μια φράση-κλειδί του βιβλίου. Πόσα όνειρα πιστεύετε ότι έχει αναβάλει η σημερινή γυναίκα;

Εξαρτάται από τις ευθύνες και τη δυναμικότητα της κάθε γυναίκας. Πάντως χρειάζεται εγρήγορση και επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο, ώστε να πρόκειται πραγματικά για αναβολή και όχι ακύρωση.


Το βιβλίο σας παρόλο που έχει γυναίκες ηρωίδες, εσείς η ίδια υπογραμμίσατε ότι απευθύνεται εξίσου και στον αντρικό πληθυσμό. Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ο άνδρας αναγνώστης από το βιβλίο σας;


Ναι, έχω πει ότι τα θέματα που θίγει δεν έχουν φύλο. Πιστεύω ότι το βιβλίο θα βοηθήσει τον άντρα στη βαθύτερη κατανόηση της ψυχοσύνθεσης και των αναγκών της γυναίκας, όπως ήδη μου έγραψε κάποιος αναγνώστης και με ευχαρίστησε. Από την άλλη βοηθάει τις γυναίκες να καταλάβουν ότι η υπερβολική εξάρτηση από πράξεις και χειρονομίες τις καθιστά ευάλωτες και υποψήφια θύματα προς εκμετάλλευση.


Μια φράση που μένει ανεξίτηλη στην μνήμη του κάθε αναγνώστη είναι: "Κι αν ο νους ξεχνάει, η ψυχή πάντα θυμάται". Τι είναι αυτό που θυμάται η δική σας ψυχή;

Όπως κάθε ψυχή, θυμάται και τα δύσκολα και τα όμορφα.

Έχετε πει: «Δεν ήθελα ποτέ να ποζάρω για "διανοούμενη" και να ανήκω σε "κύκλους", ήθελα μόνο να γράφω και να προκαλώ αληθινά συναισθήματα». Πιστεύετε ότι το καταφέρατε;

Ναι, παραμένω ειλικρινής και χαίρομαι που συχνά καταφέρνω μέσα από τους χαρακτήρες των βιβλίων μου να προκαλώ συναισθήματα συγκίνησης και αφορμή για σκέψεις.

Πως είναι η συνεργασία σας με την «Άνεμος Εκδοτική»;

 Άριστη! Είμαι ευτυχής που ανήκω στην οικογένεια του Ανέμου και που εκτός από τους εκδότες μου, Γιάννη Φιλιππίδη και Νικόλα Τελλίδη, συνάντησα αρκετούς ταλαντούχους και όμορφους ανθρώπους!

Θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερό που εν μέσω κρίσης μπορέσατε και εκδώσατε νέο βιβλίο;

Βεβαίως, ναι! Και επιπλέον τυχερή που η Φύση με προίκισε με το απαραίτητο πείσμα!

Γράφετε κάτι άλλο αυτή την εποχή;

Πάντα γράφω! Αυτόν τον καιρό ολοκληρώνω το τρίτο μου μυθιστόρημα. Ανυπομονώ να πω «Τέλος», δηλαδή «Έτοιμο»!


Η συνέντευξη δόθηκε στην Σταυρούλα Αλατσά για το FREE PRESS ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ TΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ alter Vita.


Για πληροφορίες ή/και αγορά του βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει":
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html


Βρείτε το βιβλίο και τη συγγραφέα εδώ:
http://www.biblionet.gr/book/181354

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει" στο Red Dot στο Γκάζι



ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει", Άνεμος Εκδοτική - στο Red Dot στο Γκάζι

Ενάντια σ' όλες τις αντιξοότητες (διαδηλώσεις, αποκλεισμός δρόμων, αναβολή θεατρικής παράστασης, αντιπαράθεση ΜΑΤ, διαμαρτυρίες και φανατισμούς) έγινε χτες Πέμπτη, 11 Οκτώβρη, 2012, όπως είχε προγραμματιστεί, η παρουσίαση του τρίτου μου βιβλίου "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει" στο φιλόξενο Red Dot στο Γκάζι.

Ευχαριστώ θερμά όλα τα αγαπητά πρόσωπα που βοήθησαν στην πραγματοποίηση - και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένη, αφού εξελίχθηκε ακριβώς όπως την προσδοκούσαμε: Βιβλίο, Φιλία, Ποτό, Κουβεντούλα - της εκδήλωσης αυτής: φίλες, φίλους, συναδέρφους, αναγνώστες, συγγενείς!






Η ομιλία μου


"Φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας!

Σας ευχαριστώ θερμά που βρίσκεστε εδώ απόψε, στην παρουσίαση του τρίτου μου βιβλίου!

Το «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» είναι αφιερωμένο στις φίλες και τους φίλους μου που έμειναν κοντά μου μ’ όλους τους καιρούς και τους ανέμους. Επειδή πραγματικά υπάρχει ένα φως που δε σβήνει ποτέ και το λένε φιλία. Είμαι ευγνώμων για τους φίλους που κράτησε η ζωή για μένα.

Είναι επίσης αφιερωμένο στους δασκάλους μου της Λογοτεχνικής μετάφρασης, το Βασίλη και την Κωνσταντίνα, επειδή έδωσαν μια σκουντιά στο μυαλό μου να ξεκολλήσει και να προχωρήσει. Επειδή κάθε σμίξιμο και κάθε συναπάντημα στη ζωή μας είναι ένα δώρο που είτε θα μας κάνει πιο χαρούμενους είτε πιο σοφούς.



Στο «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι γυναικείοι, αλλά τα θέματα που θίγει δεν έχουν φύλο.

Είναι ένα βιβλίο για την πιεστική καθημερινότητα, τη συμβίωση, την κρίση-αλλαγή της μέσης ηλικίας, και πάνω απ’ όλα για το παιχνίδι της ζωής, τα ματαιωμένα όνειρα, την αγάπη και το χρόνο.

Οι ηρωίδες αγωνίζονται ενάντια στο χρόνο.

Πότε είναι αγκιστρωμένες στο παρελθόν και παλεύουν με κάποια εμμονή, κάποιο γελοίο πάθος, όπως το χαρακτηρίζει η ηρωίδα μας η Λυδία. Και άλλοτε είναι αιχμάλωτες ενός κουραστικού παρόντος και προσπαθούν να ανακόψουν την ταχύτητα του χρόνου και την αναπόφευκτη φθορά.

Μέχρι να αντιληφθούν ότι δεν γίνεται να μετράει κανείς το χρόνο διαφορετικά από τους άλλους, ατιμώρητα, χωρίς απώλειες δηλαδή. Και τιμωρία είναι που κάποια στιγμή δεν μπορούν να συμπέσουν η καρδιά και το σώμα στο ίδιο σημείο, στον ίδιο τόπο, στον ίδιο χρόνο.

Κι ακόμα συνειδητοποιούν το παιχνίδι της ζωής. Ότι όσα θεωρούσαν στη νιότη τους ένα παιχνίδι, ήταν η ζωή η ίδια.

Παρόλα αυτά, το «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» είναι ένα βαθύτατα συμφιλιωτικό και πολύ αισιόδοξο βιβλίο!

Μας συμφιλιώνει με τον εαυτό μας και με τα όνειρά μας.

Και αισιοδοξεί ότι τα όνειρα μονάχα αναβάλλονται, όμως δεν ακυρώνονται ποτέ!




Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω:  

Τους εκδότες μου, Νικόλα Τελλίδη και Γιάννη Φιλιππίδη, της Άνεμος εκδοτική΄, καθώς επίσης        τη Βάσω Παπαδοπούλου που μίλησε με τόση αγάπη για μένα και το βιβλίο, την Μικαέλα Ζούστη και την Καίτη Γρίσπου, που διάβασαν τα αποσπάσματα με το συναίσθημα που ταιριάζει,  τη Ναταλία Αργυράκη που συντόνισε την εκδήλωση και Το Red Dot για τη φιλοξενία του.



Τέλος, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως την οικογένειά μου, (είμαστε μια μεγάλη και δεμένη οικογένεια), τον άντρα μου, τις κόρες μου, τα αδέρφια και ξαδέρφια μου, που με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα, καθώς και τους πρώην μαθητές και μαθήτριές μου από το Λύκειο Λουτρακίου που είναι πάντα δίπλα μου.

Σας ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια! "







Η Πρόσκληση


  
Και Οι Δημοσιεύσεις:

http://www.tokentri.gr/index.php/vivlio.html

http://www.athens-dayandnight.gr/el/art/details/3256-red_dot

http://www.culturenow.gr/events/%CE%95%CE%B3%CF%8E_%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CF%8E,_%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9_-_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85,_%CF%83%CF%84%CE%BF_Red_Dot.html


Βρείτε το βιβλίο και τη συγγραφέα:
http://www.biblionet.gr/book/181354
http://anemosekdotiki.gr/books/ego_agapo.html
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327