Τετάρτη 10 Μαΐου 2017

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΠΕΡΓΗ για τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ


Αθήνα, 15 Μαρτίου 2017

Αγαπητή Αγγελική,

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το βιβλίο σου, που είναι γραμμένο με στόχο να καθρεφτίσει το ιδιωτικό μέσα από το μεγάλο πανόραμα του δημόσιου χώρου, δύο χρονικότητες αξεδιάλυτες, δεμένες, αλλά και τόσο αδιάφορες η μία για την άλλη. Τα πρόσωπα, γεννήματα μιας σφριγηλής εμπειρίας και εμποτισμένα από ένα βουβό πόνο, γυροφέρνουν γύρω από τη μοίρα τους, έωλα, με μια αφροντισιά που «ιντριγκάρει» τον αναγνώστη να νιώσει και να σκεφθεί.

Πόσα θύματα της μοίρας τους δεν παρουσιάζεις αλλά και της ζωής τους της ίδιας! Δείχνεις την ταύτισή τους μέσα στην άγρια κοινοτοπία του χρόνου, όπου παγιδεύτηκαν θανάσιμα, ενώ η αναζήτηση μιας πνευματικότερης αναζήτησης της ελπίδας, σχεδόν απολησμονημένης, ξεθωριασμένης και εξορισμένης από τον ανθρώπινο χρόνο, εκδηλώνεται με τους γνωστούς διεστραμμένους τρόπους, όταν το εγώ και το ον δεν συναντηθούν.




Ενοχοποίηση του εαυτού, των άλλων… βία, παραξενιά, διαστροφή στην βιοαντίληψη, άκαρπη επικοινωνία, χρησιμοθηρία, και από την άλλη το αίτημα για αυτοπραγμάτωση και αυτο-υπέρβαση… ενώ έχεις, επίσης, γόνιμους αντίκτυπους από την κλασσική σκέψη και την νεοελληνική εμπειρία αποτυπωμένους πάνω στην υφολογία του κειμένου.

Ρίχνεις το φως της λογοτεχνίας και της ηθικής πάνω σε διάφορες όψεις της κοινωνικής ζωής: ατελής συναγερμός των αισθήσεων, καιροσκοπική ηθική, βία και θλίψη που δεν βρίσκουν πρόσωπο να εξομολογηθούν, να εκμυστηρευτούν, να απολογηθούν, να μετανοήσουν.

Έκανες δουλειά σκληρή και επίμονη. Αποθησαύρισες, ξανασκέφθηκες, διύλισες… με στοιχεία ηθογραφίας μιας/της (διαχρονικής) εποχής, που παραμένει αναλλοίωτα αδιευκρίνιστη, αναχρονιστική, ανεξέλικτη, βυθισμένη στο Άλεκτο – και ας ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την αλλαγή και το μεταρρυθμιστικό ήθος. Εκπρόσωπος και θύμα, ενσάρκωση αμιγής αυτής της κατάστασης, είναι η Ευρυδίκη, ως Ιφιγένεια (εν ονόματι μιας συλλογικής σιωπηρής ενοχής) και ως θύμα μιας πρωτόγονης ανθρωποθυσίας, μέσα σε συνθήκες, υποτίθεται, νεοτερικές και μετανεοτερικές…

Φιλικά,

Παντελής Απέργης*

*Ο Παντελής Απέργης είναι Κριτικός Λογοτεχνίας











Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

ΟΙ ΒΙΒΛΙΟΑΝΑΦΟΡΕΣ της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΩΛΕΤΤΗ για τους ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Γράφει η Δήμητρα Κωλέτη στις ΒιβλιοΑναφορές της:




"... Διαβάζοντάς το [το βιβλίο ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ], μπορώ να πω πως θαύμασα το πλούσιο λεξιλόγιο που η συγγραφέας εντέχνως χρησιμοποιεί, τις παραστατικές εικόνες, τα εναλλασσόμενα συναισθήματα αλλά και την άρτια σκιαγράφηση κυρίως της κεντρικής ηρωίδας, της Ευρυδίκης. Η αφήγηση με τις αναδρομές της Ευρυδίκης με έμπασε στην ιστορία και στην μελαγχολική αρχικά και ελπιδοφόρα προς το τέλος ατμόσφαιρα, ενώ η ροή ήταν γρήγορη, κάνοντας το κείμενο κατανοητό και ευκολοδιάβαστο.
...
Διαβάστε το, πρόκειται για ένα βιβλίο στο οποίο η ιστορία του, μέχρι να επέλθει η κάθαρση του φινάλε, θα σας θυμώσει, θα σας συγκινήσει και ίσως να σας σοκάρει!

Βαθμολογία 5/5 "



Περισσότερα για το βιβλίο εδώ: 

Περισσότερα για τη συγγραφέα εδώ:




Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

ΧΑΡΤΙΝΗ ΜΝΗΜΗ, Έμα Χίλι


ΧΑΡΤΙΝΗ ΜΝΗΜΗ, Έμα Χίλι
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, 2014
Μετάφραση: Έφη Τσιρώνη
Σελίδες 445

 


Η Μοντ είναι μια ηλικιωμένη μητέρα και γιαγιά που βυθίζεται σταδιακά στην άνοια, και χάνει την επαφή της με το παρόν. Ωστόσο, αρνείται να ξεχάσει την καλύτερη φίλη της, την Ελίζαμπεθ, για την οποία είναι πεπεισμένη ότι αγνοείται και βρίσκεται σε τρομερό κίνδυνο. Έτσι ξεκινά μια απελπισμένη έρευνα για να την βρει.

Όμως, κανείς δεν ακούει την Μοντ – ούτε η απογοητευμένη κόρη της, η Έλεν, ούτε οι θεραπευτές της, ούτε η αστυνομία, και κυρίως ο άστατος γιος της Ελίζαμπεθ, ο Πίτερ. Οπλισμένη με  τις χειρόγραφες σημειώσεις που κρατάει η ίδια, τη χάρτινη μνήμη της όπως  τις αποκαλεί, και την ακλόνητη πεποίθηση ότι η Ελίζαμπεθ χρειάζεται την βοήθειά της, η Μοντ αποφασίζει να ανακαλύψει μόνη της την αλήθεια και να σώσει την αγαπημένη της φίλη.

Αυτή η εμμονή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του παρόντος της το οποίο όμως διαλύεται με γρήγορους ρυθμούς, εξαιτίας της σταδιακής απώλειας της μνήμης της. Ωστόσο, η αναζήτηση της αλήθειας σχετικά με την εξαφάνιση της φίλης, της Ελίζαμπεθ, (ο αρχικός τίτλος είναι: Η Ελίζαμπεθ αγνοείται), θα την φέρει δεκαετίες πίσω στο παρελθόν και θα έχει συνταρακτικές συνέπειες. Τα ευρήματα που καταφέρνει να ανακαλύψει, ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες, την οδηγούν όλο και βαθύτερα στο παρελθόν της, σε ακόμη μία άλυτη εξαφάνιση: εκείνην της αδελφής της, της Σούκι, η οποία εξαφανίστηκε λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Καθώς οι ζωντανές αναμνήσεις μιας τραγωδίας, που συνέβη πριν από πενήντα και πλέον χρόνια, ξαναγυρίζουν και την πλημμυρίζουν, η Μοντ ανακαλύπτει νέα στοιχεία στην αναζήτηση της φίλης της. Οι δύο ιστορίες εξελίσσονται η μία μέσα από την άλλη. Θα μπορούσε το μυστήριο της εξαφάνισης της Σούκι να κρατάει το κλειδί για την εύρεση της Ελίζαμπεθ; 

Η ΧΑΡΤΙΝΗ ΜΝΗΜΗ είναι ένα καθηλωτικό πρώτο μυθιστόρημα, ένα εξελιγμένο ψυχολογικό μυστήριο και επίσης ένας συγκινητικός, ειλικρινής στοχασμός πάνω στη μνήμη, την ταυτότητα και τη γήρανση, γραμμένο με τέχνη και αγάπη. Όσο για την Μοντ, είναι μια καταπληκτική ηρωίδα που θα σας κάνει να συγκινηθείτε, να γελάσετε ίσως, να την αγαπήσετε και να μην την ξεχάσετε ποτέ.  


Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, Έμα Χίλι, είναι μόλις τριάντα ετών και  μεγάλωσε στο Λονδίνο. Η Χάρτινη Μνήμη είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και απέσπασε το Βραβείο για το Λογοτεχνικό Ντεμπούτο της Χρονιάς 2014. Συνέλαβε την ιδέα της ιστορίας, το 2008  μετά το θάνατο της μιας γιαγιάς της και την εξασθένιση της άλλης. Τότε άρχισε να σκέφτεται την ιδέα της άνοιας στη μυθοπλασία, και σπούδασε Δημιουργική Γραφή. Το μυθιστόρημα αυτό είναι αφιερωμένο ακριβώς στις δύο γιαγιάδες της, οι οποίες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης αυτού του βιβλίου.



Πρώτη δημοσίευση εδώ: http://enloutrakio.gr/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B9/


Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη εδώ:


Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

JAMES DEAN - ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ



JAMES DEAN-Το πορτρέτο ενός μύθου
του George Perry
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006
Μετάφραση Γιάννης Καστανάρας
Σελίδες 242


Ένας πληρέστατος τόμος του Τζορτζ Πέρι, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, που περιέχει όλες τις πληροφορίες για τον Τζέιμς Ντιν, τα πρώτα χρόνια, τη μαθητεία, πώς έγινε σταρ και θρύλος. Περιέχονται επίσης Χρονολόγιο, οι Θεατρικές και Τηλεοπτικές εμφανίσεις του, Φιλμογραφία, Χειρόγραφες επιστολές και σημειώματα του Τζέιμς, Φωτογραφίες από το Οικογενειακό Αρχείο, Αφίσες Ταινιών, και φυσικά εξαιρετικές Φωτογραφίες του Ντένις Στοκ, Ρόι Σατ και άλλων. 

Μιλούν γι' αυτόν συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες, σκιαγραφείται το πορτρέτο ενός ευφυούς, "επαναστάτη" καλλιτέχνη, ενώ δίνονται λεπτομέρειες για το μοιραίο ατύχημα που του στοίχισε τη ζωή. Προσωπικά, από μικρή είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι έφταιγε η υπερβολική ταχύτητα και η κακή του όραση - κάποιοι είχαν διασπείρει φήμες ότι δεν φορούσε τα γυαλιά του, τη στιγμή που τα φορούσε πάντα ακόμα και όταν πόζαρε για άπειρες φωτογραφίες. Διαβάζοντας όμως το βιβλίο, είδα ότι οι κυριότεροι παράγοντες ήταν άλλοι...


Ένα βιβλίο απαραίτητο για όσους τον αγάπησαν, τον θαύμασαν και επηρεάστηκαν απ' αυτόν (και νομίζω δεν είναι λίγοι, μονάχα δυο-τρεις γενιές...)


Κάποιοι λένε ότι το βιβλίο παρουσιάζει τον Τζέιμς όπως θέλει η οικογένειά του να τον θυμάται το κοινό, και πιθανόν να έχουν δίκιο. Σίγουρα, έχουν γραφτεί και άλλα βιβλία σχετικά και ίσως εκείνα να περιέχουν περισσότερες αλήθειες, όμως εδώ σ' αυτόν τον τόμο, θεωρώ ότι οι φωτογραφίες και τα χειρόγραφα είναι εκπληκτικά.




Σε συνδυασμό με το βιβλίο, παρακολούθησα και δύο ταινίες που αναφέρονται στον Τζέιμς, με σκοπό να τον κατανοήσω:

Η πρώτη λέγεται "James Dean" (2001) και στον ομώνυμο ρόλο βρίσκουμε τoν James Franco

ενώ η δεύτερη λέγεται "LIFE"(2015) και στον ομώνυμο ρόλο βρίσκουμε τον Dane DeHaan

Η πρώτη είναι κατά τη γνώμη μου πολύ καλύτερη από άποψη ηθοποιίας και βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια, ενώ διεισδύει στον ψυχισμό του Τζέιμς και φέρνει στην επιφάνεια τα ψυχικά του τραύματα, την απώλεια της μητέρας αλλά και την οδυνηρή σχέση με τον πατέρα. Η δεύτερη, απλώς, με έκανε να αναρωτιέμαι διαρκώς: "Μα είναι αυτός ο Τζέιμς Ντιν;"