Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, του Τζορτζ Όργουελ

ANIMAL FARM, by GEORGE ORWELL, 1945

690 Εκδόσεις ανά τον κόσμο

Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, Τζορτζ Όργουελ

Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1979

Σελίδες:144

Ο Τζορτζ Όργουελ (ψευδώνυμο του Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ), 1903-1950, υπήρξε Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος. Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια, ποιήματα, βιβλιοκριτικές, άρθρα, και κρατούσε κατά καιρούς ημερολόγια.

Η «Φάρμα των ζώων», μια αλληγορική δυστοπική ιστορία, εκδόθηκε το 1945 και είναι το προτελευταίο βιβλίο του (ακολούθησε το περίφημο «1984» τέσσερα χρόνια αργότερα). Όπως σημειώνεται στην αγγλική έκδοση της φωτογραφίας, "πρόκειται για σάτιρα αναφερόμενη στην σοσιαλιστική/κομμουνιστική φιλοσοφία του Στάλιν στην Σοβιετική Ένωση". 

Το βιβλίο συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του περιοδικού Time με τις 100 κορυφαίες αγγλικές νουβέλες (1923-2005), κέρδισε το αναδρομικό βραβείο Hugo,  και συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή των Σπουδαίων Βιβλίων του Δυτικού Κόσμου, στον 60ό τόμο.

Σύνοψη του έργου: Ο Γέρο-Ταγματάρχης, ένα γηραιό αγριογούρουνο, καλεί τα ζώα της Φάρμας του Αρχοντικού σε συνάντηση στον μεγάλο αχυρώνα. Εκεί τους μιλάει για ένα όνειρό του, στο οποίο όλα τα ζώα ζουν μαζί χωρίς τον έλεγχο και την καταπίεση των ανθρώπων. Η πρότασή του γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό. Συμφωνούν να δουλέψουν για να επιτύχουν αυτόν τον παράδεισο και ο ίδιος τους διδάσκει ένα τραγούδι που περιγράφει το όνειρό του.

Καθώς ο Γέρο-Ταγματάρχης πεθαίνει τρεις νύχτες μετά τη συνάντηση, την ηγεσία αναλαμβάνουν τρία νεότερα γουρούνια, ο Σνόουμπολ, ο Ναπολέων και ο Σκουίλερ, τα οποία καταγράφουν τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας του Ανιμαλισμού (άνιμαλ=ζώο). Γίνονται μάχες με τους ανθρώπους και τα ζώα νικούν.

Τα χρόνια περνούν στη Φάρμα των ζώων. Ο Ναπολέων έχει εκδιώξει τον Σνόουμπολ από την εξουσία και στην ουσία είναι μονοκράτορας με τη βοήθεια του Σκουίλερ. Οι επτά αρχές του Ανιμαλισμού έχουν περιοριστεί σε μία: Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα. 

Τα ζώα δουλεύουν σκληρά, κρυώνουν και πεινάνε, όμως στο Αρχοντικό, ο Ναπολέων δεξιώνεται κάποιους ιδιοκτήτες φάρμας και γιορτάζει την υπογραφή συμφωνίας μαζί τους. Τα κοινά ζώα παρακολουθούν τη γιορτή της ελίτ από τα παράθυρα του αγροτόσπιτου και πλέον δεν μπορούν να διακρίνουν ποια είναι τα γουρούνια και ποιοι οι άνθρωποι.

Συμπέρασμα: Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο άνθρωπος δεν την μελετά και δεν διδάσκεται, μόνο επαίρεται. Καθώς η εξουσία - φαίνεται, μάλλον, αναπόφευκτο - μεθά και διαφθείρει, ο ιδεαλισμός, μοιραία, προδίδεται.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά εδώ: http://enloutrakio.gr/category/aggelikh/

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ υποψήφια για τα Βραβεία Public - ΤΑ ΠΡΩΤΑ 11 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η ποιητική συλλογή Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ είναι υποψήφια για τα βραβεία Public στην κατηγορία ΠΟΙΗΣΗ. Εάν επιθυμείτε, μπορείτε να ψηφίσετε το βιβλίο στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.publicbookawards.gr/vote.php?auto=1&CatID=4&id=420

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ

Ποίηση

Αγγελική Μπούλιαρη

Άνεμος Εκδοτική

Απρίλιος 2015

Σελίδες 72

"Δάφνες ποιήτριας να δρέψω δεν επιθυμώ.

Δεν είμαι σεμνή. Προσγειωμένη είμαι.

Κι ας λένε πως πάσχει

κάποιας μορφής ευαισθησία

απ' του ρεαλισμού την έλλειψη.

Είναι που πια δεν ήθελα

άστεγοι να περιπλανώνται

οι στίχοι μου

οι στοιχειωμένοι."

Α.Μ.

(Από το οπισθόφυλλο)

***************************

Μπορείτε να διαβάσετε τα πρώτα 11 ποιήματα αυτής της Συλλογής στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.anemosekdotiki.gr/pdf/nostalgia/index.html#p=1

****************************

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

ΣΚΕΨΟΥ ΕΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ της ΕΛΕΝΗΣ ΚΕΚΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΚΕΨΟΥ ΕΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ

Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΕΚΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μυθιστόρημα

Σελίδες 630

Εκδόσεις Ωκεανός, 2014

Η συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο αυτό «σε όλες τις μητέρες που προδόθηκαν από τις κόρες τους, καθώς και, κυρίως, στις κόρες που προδόθηκαν από τις μητέρες τους, χωρίς συγνώμη».

Ο τίτλος του βιβλίου είναι παρμένος από το τραγούδι «Piensa en mi»  της Luz Casal, και σε πρώτη ανάγνωση η ιστορία είναι ένας ερωτικός θρήνος.  Όμως είναι δεν είναι μόνο αυτό, είναι πολλά περισσότερα.

Πρωταγωνίστρια εδώ η Γυναίκα σε όλες τις φάσεις της ζωή της: Η Γιαγιά Αμαλία, η Κόρη της Εύα, η Εγγονή της Αλίκη και η νεαρή Δισέγγονή της Λία.

Η Εύα μεγαλώνει ως πανέμορφο παιδί που προκαλεί το θαυμασμό. Θρέφεται με αυτόν και μεγαλώνοντας αυτόν επιζητά, αυτόν θέλει. Όχι παιδιά, όχι υποχρεώσεις, κούραση και «θυσίες». Όταν γεννά την Αλίκη, αρνείται να τη θηλάσει, παίρνει χάπια για να αναστρέψει το γάλα  και παραδίδει το μωρό σε τροφό και στη γιαγιά Αμαλία. Η απορριπτική πράξη της σηματοδοτεί μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων που κορυφώνονται σαν σε αρχαία τραγωδία.

Οι άντρες της ιστορίας, ο Ηλίας, ο Αριστείδης και ο Κίμων, ο Αλέξης και, προπαντός, ο Άρης – τυχαίο ότι η δημιουργός του έδωσε το όνομα του θεού της έριδας και του πολέμου; - παίζουν κι αυτοί καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωής όλων.

Οι ήρωες δένονται αναμεταξύ τους με το παρελθόν, την υποχρέωση, τον οίκτο, το θαυμασμό, το πάθος, τις ενοχές, ακόμα και το μίσος, αλλά, δυστυχώς, όχι με το θεμελιώδες αίσθημα της Αγάπης…

Πλήθος ερωτημάτων εγείρονται από το κείμενο: 

Υπάρχει σε όλες το μητρικό ένστικτο; Αν όχι, πού οφείλεται η απουσία του; 

Είναι οι γυναίκες σήμερα πραγματικά ελεύθερα και αυτόνομα άτομα ή εξακολουθούν να ζητούν την ευτυχία αποκλειστικά μέσα από την επιβεβαίωση  ενός άντρα και την εξάρτηση απ’ αυτόν; 

Υπάρχει πατρικό ένστικτο και ποια η δύναμή του; 

Πώς διαμορφώνεται η συνείδηση της ελεύθερης βούλησης και θέλησης;

Το βιβλίο ΣΚΕΨΟΥ ΕΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ είναι ένα βιβλίο για τις μητρικές αλλά και πατρικές σχέσεις, για τον έρωτα, τη ζωή, την αγάπη, την ισορροπία και την ευτυχία. Ένα συναρπαστικό, ρεαλιστικό, κοινωνικό μυθιστόρημα, με καλά δομημένους χαρακτήρες, με απρόοπτα και ανατροπές, που προκαλεί τον αναγνώστη να κοιταχτεί στον εσωτερικό του καθρέφτη.

Ακούστε το τραγούδι εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=LS04M9Mz26E&list=PLvJSBXcC9c0Y52y3dZz3Y7idnHvYovhBn

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο: http://enloutrakio.gr/category/aggelikh/

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΗΣ, Ντόρας Ρωζέττη

Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΗΣ, Ντόρας Ρωζέττη

Πρώτη έκδοση: Αθήνα 1929

Πρώτη έκδοση από Εκδόσεις Μεταίχμιο: 2005

Σελίδες: 242

Επιμέλεια – επίμετρο: Χριστίνας Ντουνιά, καθηγήτριας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.

Κριτική: του Γρηγορίου Ξενόπουλου στη Νέα Εστία, 1929.

Το βιβλίο εξιστορεί τον έρωτα δύο κοριτσιών στην Αθήνα του 1929, της Ντόρας, φοιτήτριας της Χημείας που είναι κάπως ‘εκκεντρική και λίγο αγοροκόριτσο’ και της Λίζας, μιας όμορφης και φιλάρεσκης κοπέλας που εργάζεται σ’ ένα γραφείο. Ο έρωτάς τους χαρακτηρίζεται από μανία και πάθος, χωρισμούς και σμιξίματα, αγωνία για την ταπείνωση και τον εξευτελισμό, αναζήτηση μιας διαφυγής και ελπίδας για το μέλλον.

Γράφει η Χριστίνα Ντουνιά στο Επίμετρο, μεταξύ άλλων: «…Δεν είναι τυχαίο ότι το μυθιστόρημα της Ντόρας Ρωζέττη εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Στη διάρκεια της σημαντικής αυτής περιόδου τόσο στον ευρωπαϊκό όσο και στον ελληνικό χώρο και ιδιαίτερα στους κόλπους των διανοουμένων και καλλιτεχνών, εκδηλώνεται μια έντονη διάθεση ελευθερίας, κατάφασης της ερωτικής επιθυμίας και ανατροπής των κοινωνικών συμβάσεων. …

Η ποίηση του Καβάφη κερδίζει την αθηναϊκή νεολαία, ο Λαπαθιώτης δεν κρύβει την ομοφυλοφιλία του δηλώνοντας ταυτόχρονα οπαδός του κομμουνιστικού οράματος, η Πολυδούρη εφαρμόζει αυτοσχέδια στη ζωή της τις ιδέες του φεμινιστικού κινήματος και ο Καρυωτάκης γράφει τις ανατρεπτικές του σάτιρες. 

…Ωστόσο αν ο άνεμος ερωτισμού και ελευθερίας που φυσά στα φοιτητικά και καλλιτεχνικά στέκια επιτρέπει στη Ρωζέττη το ρίσκο αυτού του τολμηρού εγχειρήματος, η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να το δεχτεί.»

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος γράφει στην κριτική του στη Νέα Εστία για το βιβλίο: «Δεν υπάρχει αμφιβολία. Η δ. Ρωζέττη ξέρει να γράφει. Έχει τη σκέψη λεπτή και βαθιά, η πινελιά της αποδίδει γραμμή, χρώμα κι ατμόσφαιρα. Αιστάνθηκε, φαίνεται, στη ζωή της, έναν μεγάλο πόνο κι έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο. Θα γράψει κι άλλο; Ή θα μείνει μ’ αυτή μόνο την quasi αυτοβιογραφία; Δεν μπορούμε να πούμε.»

Όχι, η Ντόρα Ρωζέττη δεν έγραψε άλλο βιβλίο. Ίσως τρόμαξε, ίσως μετάνιωσε για την «Ερωμένη της», ίσως μεσολάβησαν άλλοι παράγοντες στη ζωή της, πάντως δεν έδωσε συνέχεια στην πένα της. Πολλοί, στη συνέχεια, ασχολήθηκαν περισσότερο με την ταυτότητα της συγγραφέως παρά για το ίδιο το βιβλίο. Έτσι λοιπόν, όσοι αναγνώστες ενδιαφέρονται γι’ αυτό το θέμα μπορούν να διαβάσουν το βιβλίο : Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ ΝΤΟΡΑ ΡΩΖΕΤΤΗ, Το νεανικό της λεύκωμα, της Ελένης Μπακοπούλου, Εκδόσεις Οδός Πανός, 2012

Η γνώμη μου: Σε μια από τις επισκέψεις μου σε κάποιο βιβλιοπωλείο την Άνοιξη του 2006, τράβηξε την προσοχή μου αυτό το βιβλίο. Κατ’ αρχήν, ο τολμηρός τίτλος, που υποδηλώνει ένα θέμα ταμπού για το έτος έκδοσης (1929), αλλά και για αρκετούς ακόμη και σήμερα, καθώς και το μάλλον ξενικό όνομα της συγγραφέα που υπήρχε μεγάλη πιθανότητα, όπως σκέφτηκα, να είναι ψευδώνυμο με κάποια κρυφή σημασία, ήταν παραπάνω από αρκετά για να κινήσουν την αναγνωστική μου περιέργεια. Χωρίς να υποκύψω σε κάποιου είδους πειρασμό να διαβάσω πρώτα το επίμετρο και την κριτική, ξεκίνησα την ανάγνωση. 

Πολύ γρήγορα με συνεπήρε η αμεσότητα και η ειλικρίνεια της γραφής, το βάθος των συναισθημάτων των χαρακτήρων και η αγωνιώδης περιπέτεια ενός πραγματικά μεγάλου έρωτα που καμία σημασία δεν είχε αν επρόκειτο για έρωτα ομοφύλων ή ετεροφύλων. Γιατί, όπως επισημαίνει και ο ίδιος ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, «όταν εκείνος που μας παρουσιάζει το ανθρώπινο, έχει το χάρισμα να μας δείχνει μαζί και το βάθος, κάνει Τέχνη. Κι από το κράτος της Τέχνης τίποτα το ανθρώπινο δεν μένει έξω.»

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά εδώ: http://enloutrakio.gr/category/aggelikh/

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=55327

http://www.goodreads.com/author/show/6448557

http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nostalgia.html

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html