Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

ΠΕΝΤΕ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΣΤΗΝ BERLINALE 2014

1. BOYHOOD   - Richard Linklater


Από το 2002 ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ συγκέντρωνε τους ίδιους ηθοποιούς μπροστά στην κάμερα γι' αυτή τη μοναδική παρουσίαση μιας ταινίας που δίνει τη δυνατότητα στον θεατή να παρακολουθεί πώς εξελίσσονται οι ήρωες στη ζωή τους για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ειλικρινής και πρόθυμος να πειραματιστεί, ο Λινκλέιτερ ακολουθεί τον χαρακτήρα του Μέισον από τις πρώτες μέρες του στο σχολείο στο Όστιν μέχρι τη στιγμή που γίνεται δεκτός στο κολέγιο. Ο Μέισον έχει να αντιμετωπίσει μια αδερφή και δυο χωρισμένους γονείς. Τον αλλόκοτο πατέρα του που ίσως ωριμάσει κάποια μέρα υποδύεται ο Ethan Hawke, ενώ η Patricia Arquette υποδύεται τη μητέρα που προσπαθεί μόνη της να τα βγάλει πέρα και να τελειώσει τις σπουδές της, και που έχει μια τάση να ερωτεύεται τον λάθος άνδρα. 
Στο κέντρο αυτού του χαοτικού συναισθηματικού κόσμου βρίσκεται ο ίδιος ο Μέισον  (Ellar Coltrane), του οποίου οι έξυπνοι σχολιασμοί γίνονται εξυπνότεροι χρόνο με το χρόνο. Με αφηγηματικές πινελιές εκτεταμένες και χωρίς βιασύνη, η ταινία περιγράφει τις επιθυμίες και τις ανησυχίες της ζωής, μεγάλες και μικρές, καθώς επίσης τις ανάγκες και τους φόβους ενός εφήβου, δίνοντας έτσι μια πανοραμική και διασκεδαστική εικόνα των παιδιών και των νέων της Αμερικής σήμερα.








2. CESAR CHAVEZ - Diego Luna



Η κάμερα ακολουθεί από κοντά τον επώνυμο ήρωα, Σέζαρ Τσάβες στον αγώνα του για καλύτερα μεροκάματα και συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους στα αγροκτήματα στην Καλλιφόρνια. Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι οι αποκαλούμενοι "μπρασέρος", εποχιακοί εργάτες από το Μεξικό, στους οποίους επιτρέπεται να παραμένουν και να εργάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, μόνο εφόσον εκτελούν αγροτική εργασία. Γενικά, δεν έχουν δικαιώματα, είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης των γαιοκτημόνων και υπόκεινται σε φυλετικές διακρίσεις και βίαιη μεταχείριση. Το 1960, μαζί με την συνεργάτιδά του στην εκστρατεία, την Ντολόρες Χουέρτο, ο Λατινο-αμερικάνος Τσάβες ιδρύει την ένωση των Ενωμένων Εργατών Αγροκτημάτων. "Si, se puede - Yes, it can be done" είναι το σύνθημα κάτω από το οποίο οργανώνονται ολοένα και περισσότεροι εργάτες, κατεβάινουν σε απεργία ή σε πορείες διαμαρτυρίας. Το ειρηνικό κίνημα διαμαρτυρίας του Τσάβες σύντομα δέχεται υποστήριξη από κάθε γωνιά της χώρας, ακόμα και από πολιτικές οργανώσεις.
Το σενάριο για τη δεύτερη ταινία του Ντιέγκο Λούνα γράφτηκε σε στενή συνεργασία με την οικογένεια Τσάβες ο οποίος πέθανε το 1993. 
Η ταινία αποτελεί το συγκινητικό πορτρέτο του πατέρα μιας οικογένειας και συγχρόνως του χαρισματικού ηγέτη των εργατών, ο οποίος κατάφερε να πείσει αναρίθμητους ανθρώπους να διεκδικήσουν τελικά τα δικαιώματά τους.
















Βρείτε πληροφορίες για τον ηγέτη και το εργατικό κίνημα:
http://www.ufw.org/_page.php?menu=research&inc=history/07.html

Δείτε σκηνές από την ταινία του Ντιέγκο Λούνα:


http://www.youtube.com/watch?v=VuLXuoN1hh4


Δείτε στιγμιότυπα από τη ζωή του Τσάβες:
http://www.youtube.com/watch?v=luLt8mfhFYs




3. ALOFT - Claudia Llosa




Στην ταινία Aloft (Πετώντας ψηλά), η Κλαούντια Λιόσα, η οποία κέρδισε την Χρυσή 'Αρκτο το 2009 για την ταινία La teta asustada, μας αφηγείται μια ιστορία για την υπευθυνότητα και τα ριζοσπαστικά καινούργια ξεκινήματα. Με τη συνοδεία ενός νεαρού ντοκουμενταρίστα, ο Ιβάν εισχωρεί όλο και πιο βαθιά μέσα σ' ένα άγνωστο παγωμένο τοπίο. Η ταινία χρησιμοποιεί ένα αινιγματικό δίκτυο αναδρομών για να μας αποκαλύψει τους λόγους που κρύβονται πίσω απ' αυτό το ταξίδι. Όταν ο Ιβάν ήταν μικρός, η μητέρα του η Νάνα εργαζόταν σ' ένα αγρόκτημα όπου φρόντιζε επίσης τον Γκάλι, τον μικρότερο αδερφό του Ιβάν, του οποίου η διανοητική υγεία χειροτέρευε ως αποτέλεσμα μιας εκφυλιστικής ασθένειας. Η Νάνα ζητάει από τον Ιβάν να στηρίξει τον αδερφό του, αλλά αντίθετα εκείνος προκλητικά αποσύρεται σ' ένα δικό του κόσμο ακολουθώντας το γεράκι του, Ίντι, στις πτήσεις του ψηλά στον αέρα. Μια μέρα ένας θεραπευτής φθάνει στον τόπο τους και μέσω αυτού η Νάνα αποκαλύπτει τις δικές της θεραπευτικές δυνάμεις. Μαζί κατασκευάζουν εύθραυστες τέντες από κλαδιά, κάτω από τις οποίες βοηθούν παιδιά των συνανθρώπων τους να θεραπευτούν. Όμως, τότε συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός το οποίο διαλύει την οικογένεια της Νάνας. Χρόνια αργότερα, καθώς η ιστορία επιστρέφει στο παρόν, ο Ιβάν ξεκινάει την αναζήτηση της μητέρας του. Είναι πατέρας πια και ο ίδιος και έχει ακούσει φήμες ότι η Νάνα έχει στήσει τη σκηνή της στην άκρη μιας παγωμένης λίμνης.











4. THE 100-YEAR-OLD MAN WHO CLIMBED OUT OF THE WINDOW AND DISAPPEARED - Felix Herngren





Η ζωή του Άλαν Κάρλσον  υπήρξε πάντα εκρηκτική - και όχι μόνο επειδή επιρρεπής στο δυναμίτη από μικρή ηλικία. Η μεγαλύτερη περιπέτειά του αρχίζει στα 100στά γενέθλιά του, όταν το σκάει από το γηροκομείο με τις παντόφλες του και ανακαλύπτει μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα την οποία στο εξής αισθάνεται υποχρεωμένος να προστατεύσει. Ο Άλαν κάνει φίλους, συναντάει κακοποιούς και απατεώνες, καθώς επίσης και την ελεφαντίνα Σόνια, με την οποία θα ταξιδέψει αεροπορικώς στην Ινδονησία. Κανείς απ' αυτούς δεν είναι ιδιαίτερος για τον Άλαν, του οποίου τα ταξίδια στη διάρκεια του περασμένου αιώνα ανά την υφήλιο τον έκαναν να συναντήσει μερικές από τις πιο διάσημες παγκόσμιες προσωπικότητες. Χωρίς να το ξέρει, έχει επίσης συμβάλει στην ανάληψη σημαντικών πολιτικών αποφάσεων.




Το πρώτο μυθιστόρημα του Σουηδού Γιούνας Γιούνασονβρισκόταν στην κορυφή της λίστας ευπώλητων του Γερμανικού Περιοδικού Der Spiegel για αρκετούς μήνες και πούλησε πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα μονάχα στην Γερμανία. Σ' αυτή την κινηματογραφική προσαρμογή, ο Σουηδός σκηνοθέτης και κωμικός Φέλιξ Χέρνγκρεν παρουσιάζει μια θαυμάσια αίσθηση του παραλόγου. Με πολλές αναδρομές στο παρελθόν, η αφήγηση αυτού του ταξιδιού πίσω στο χρόνο διαμέσου του εικοστού αιώνα φωτίζει μια ολόκληρη εποχή. Η ταινία γυρίστηκε στην Σουηδία και στην Ανατολική Ευρώπη.







Είκοσι κινηματογραφικές εταιρείες διεκδίκησαν τα δικαιώματα του βιβλίου, για να κερδίσει τελικά η Σουηδική Nice FLX Pictures που γύρισε την απολαυστική, ξεκαρδιστική ταινία σε σκηνοθεσία Felix Herngren.

Δείτε σκηνές από την ταινία εδώ: http://www.euronews.com/2014/02/25/the-100-year-old-man-bestseller-now-a-film-celebrates-the-spirit-of-adventure/




5. THREE INDIAN TALES - Robert Morin (Generation 14plus)




Τρεις ιστορίες για τη νέα γενιά Ινδιάνων που ζουν σε καταυλισμούς: Ο Έρικ που ονειρεύεται να ιδρύσει έναν κοινοτικό τηλεοπτικό σταθμό, ο Σέιν που τριγυρίζει ακούγοντας εμμονικά κλασσική μουσική, και τρία κορίτσια που λατρεύουν ένα γυναικείο ινδιάνικο πνεύμα.















Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ για το βιβλίο "ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ"


(Μια μικρή επιστολή)

    Αγγελική μου, καλημέρα.

  • Επιτέλους διάβασα το βιβλίο σου. 
  • Χάρηκα αφάνταστα από το απέριττα αληθινό, καθημερινό και σύγχρονο ύφος της γραφής σου, που με ταύτισε απόλυτα με την εποχή μας και τους χαρακτήρες που δόμησες αριστοτεχνικά μέσα από τις συνήθειες, τις πράξεις τους και τα συναισθήματά τους.
  • Όλα τα θέματα έχουν ειπωθεί σε επανάληψη, αλλά είναι η διαφορετικότητα δυναμικής λόγου, ύφους που έδωσες στα κείμενά σου… με τρόπο άμεσο, αυθεντικό, όπως είναι και η πραγματικότητα. Η αναζήτηση των πιο κυρίαρχων στοιχείων στη ζωή μας… ο Άλλος, η συναναστροφή, η συνύπαρξη, το μοίρασμα, ο έρωτας, η αγάπη… τα έχεις περιγράψει με απόλυτο λογοτεχνικό τρόπο.

    Ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μου χάρισε η γραφή σου.



    Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια!


    Με απεριόριστη εκτίμηση,
    Δημήτρης Βαρβαρήγος









Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Μ' ΑΓΑΠΑΕΙ ΔΕΝ Μ' ΑΓΑΠΑΕΙ της ALICE MUNRO









ALICE MUNRO, Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003
Μετάφραση: Σοφία Σκουλικάρη
Σελίδες: 448


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

1. Μ' αγαπάει δεν μ' αγαπάει
2. Πλωτή γέφυρα
3. Οικογενειακά έπιπλα
4. Παρηγοριά
5. Τσουκνίδες
6. Ποστ εντ Μπιμ
7. Αυτό που μένει
8. Κουίνι
9. Πέρασε η αρκούδα το βουνό


Στο κείμενο που ακολουθεί θα αναφερθώ εν συντομία σε τρεις από τις ιστορίες της συλλογής  «Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει».

Μ’ ΑΓΑΠΑΕΙ ΔΕΝ Μ’ ΑΓΑΠΑΕΙ, σελ.11

Είναι η πρώτη ιστορία της συλλογής η οποία δίνει και τον τίτλο του βιβλίου.

Η Τζοάνα είναι μια απλή γυναίκα, ανύπαντρη, που εργάζεται ως οικονόμος. Η ζωή της αλλάζει όταν δύο έφηβες σκαρώνουν εις βάρος της μια φάρσα, η οποία ωστόσο την σπρώχνει προς αυτό που πάντα επιθυμούσε.

Κατά την εξέλιξη της ιστορίας, ο αναγνώστης διακατέχεται από κάποιου είδους αγωνία από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι η Τζοάνα είναι «θύμα» μιας φάρσας και ενεργεί με τον τρόπο που ενεργεί, αγωνία την οποία διαδέχεται ανακούφιση στις τελευταίες σελίδες.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να μη θαυμάσουμε το δυναμισμό και την αποφασιστικότητα της Τζοάνας στο χειρισμό της σχέσης της με τον Κεν Μπουντρό. Όσο και αν γνωρίζουμε ότι αυτές οι ιδιότητες είναι πιο έντονες επειδή βασίζονται σε μια ψευδή υπόθεση, θα πρέπει να ενυπήρχαν στο χαρακτήρα της, αλλά απλώς χρειάζονταν μια ώθηση από κάπου για να ανέλθουν στη  επιφάνεια και να χρησιμοποιηθούν.

Αυτήν ακριβώς την ώθηση στη συμπεριφορά και στη ζωή της Τζοάνας δίνει η φάρσα των δύο κοριτσιών.

Η ιστορία κλείνει με τη φράση: «Δεν πρέπει να ρωτάς, απαγορεύεται σε μας να γνωρίζουμε, τι επιφυλάσσει η μοίρα στον καθένα».


ΠΟΣΤ ΕΝΤ ΜΠΙΜ, σελ. 259

Ο αμετάφραστος τίτλος (Κολώνα και δοκάρι) υπονοεί το Σπίτι, για την αρχιτεκτονική του οποίου είναι ιδιαίτερα περήφανος ο Μπρένταν και το οποίο αντιπροσωπεύει άνοδο σε καλή θέση στην κοινωνική βαθμίδα.

Ο Μπρένταν είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο, στο Βόρειο Βανκούβερ, παντρεμένος με την κατά 12 χρόνια νεότερή του Λόρνα , με την οποία έχει αποκτήσει δύο παιδιά. Οι ρόλοι τους στην οικογένεια είναι ξεκάθαροι. Ο Μπρένταν εργάζεται και συντηρεί την οικογένεια. Η Λόρνα έχει αναλάβει το σπίτι και τα παιδιά και υφίσταται τον έλεγχο του Μπρένταν, ο οποίος προσπαθεί να την κρατήσει μακριά από το λαϊκό και έτσι κι αλλιώς σύντομο παρελθόν της. Έχει βελτιώσει τους τρόπους της, την ομιλία και την προφορά της, και εκτελεί τα καθήκοντά της με συνέπεια. Αν ξεχάσει, παραλείψει ή δεν κάνει κάτι σωστά, ο Μπρένταν είναι πάντα σε εγρήγορση, να της το θυμίσει ή να την επιπλήξει. 

Στην ιστορία υπάρχει και ο Λάιονελ. Για την ακρίβεια η ιστορία αρχίζει με τον Λάιονελ. Είναι παλιός φοιτητής του Μπρένταν, αντιμετώπισε κάποια ψυχολογικά προβλήματα και νοσηλεύθηκε σε ψυχιατρική κλινική. Μένει ενάμισι χιλιόμετρο από το σπίτι του ζευγαριού και τους επισκέπτεται τακτικά. Στέλνει στη Λόρνα ποιήματα τα οποία εκείνη κρατάει κρυφά. Ο Μπρένταν γνωρίζει ότι στον Λάιονελ αρέσει η Λόρνα, όμως, σίγουρος για τα κεκτημένα του, δεν ενοχλείται και το διασκεδάζει.

Έτσι έχουν τα πράγματα όταν ξαφνικά εμφανίζεται από το παρελθόν η εξαδέρφη της Λόρνα, η Πόλι, με τη λαϊκή της προφορά και συμπεριφορά για να ζητήσει φιλοξενία και βοήθεια για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Ουδόλως εντυπωσιασμένη από το καμάρι του Μπρένταν, το Σπίτι, αναστατώνει την ωραία τάξη του. Εκείνος πάλι, αντίθετα με την περίπτωση του Λάιονελ, νιώθει να απειλείται από την Πόλι και θέλει να την ξεφορτωθεί το συντομότερο.

Το ζευγάρι πηγαίνει στο Οκανάγκαν για να παραστεί σε ένα γάμο και κατ’ απαίτηση του Μπρένταν, η Πόλι δεν πηγαίνει μαζί τους.

Παρακολουθούμε την εφιαλτική για τη Λόρνα επιστροφή τους στο Σπίτι, εξαιτίας των δυσοίωνων σκέψεων και συναισθημάτων που τη διακατέχουν σ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Φοβάται ότι η ξαδέρφη της, απελπισμένη που δεν βρήκε μια γωνιά στην οικογένειά τους, μια ελπίδα για να αλλάξει ζωή, θα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. Και τότε κάνει ένα μυστικό παζάρι, μια υπόσχεση-προσφορά-τάμα. Είναι πρόθυμη να θυσιάσει οτιδήποτε – εκτός από τα παιδιά της – αρκεί να βρει την Πόλι ζωντανή…

ΚΟΥΙΝΙ, σελ. 335

Η ιστορία αυτή είναι κάπως σαν παραλλαγή του ΠΟΣΤ ΕΝΤ ΜΠΙΜ.

Η Κρίσι πηγαίνει να βρει τη μεγαλύτερη αδερφή της, την Κουίνι, που το έχει σκάσει  εδώ και χρόνια με τον κύριο Βοργκίλα στο Τορόντο. Τώρα εκείνη λέγεται Λένα, και ο κύριος Βοργκίλα λέγεται Σταν και δεν είναι παρά ένας ηλικιωμένος που την κακομεταχειρίζεται, έστω και λεκτικά και με ηθικούς εκβιασμούς, και που καθόλου δεν χαίρεται με την εμφάνισή της Κρίσι στη ζωή του με την Κουίνι.

Η Κουίνι το σκάει ξανά,  από τον κύριο Βοργκίλα αυτή τη φορά, και εξαφανίζεται.

Η Κρίσι την αναζητάει για χρόνια, μέχρι που αποφασίζει να αποδεχτεί, ότι όποια κι αν ήταν η Κουίνι, όπου κι αν ήταν, την είχε αφήσει πίσω της, την είχε ξεχάσει σ’ ένα παρελθόν που δεν είχε καμία σχέση με τη ζωή της σήμερα.



Τι με γοήτευσε στη γραφή της Άλις Μονρό:

Επικεντρώνεται στις ανθρώπινες σχέσεις, τις οποίες αφήνει να διαφανούν μέσα από την καθημερινή πραγματικότητα.
Έχει εξαιρετική οικονομία λόγου και δομή κειμένου.
Η γλώσσα είναι μεν απλή, αλλά εκφράζει πολυσύνθετα συναισθήματα, τα οποία σπάνια περιγράφονται, κυρίως υπονοούνται. Οι λέξεις της είναι καλά διαλεγμένες.
Τα διηγήματά της έχουν την πυκνότητα μιας νουβέλας, ακριβώς επειδή επιδεικνύει εξαιρετική οικονομία στη γλώσσα. 

Συχνά μια μικρή παράγραφος δίνει πλήθος πληροφοριών. (π.χ.  σελ. 263 – Ποστ εντ μπιμ - η επίσκεψη του Λάιονελ και η περιγραφή της ατμόσφαιρας στο σπίτι με τα δικά του μάτια, μας δίνει όλη την εικόνα της έγγαμης ζωής του ζευγαριού και των ρόλων του καθενός – η σύζυγος υπεύθυνη για το σπίτι και τα παιδιά, ο σύζυγος για το εισόδημα και την κοινωνική θέση).

Οι ιστορίες της Άλις Μονρό δονούν τα συναισθήματά μας καθώς περιγράφουν μέσα από διάφορα περιστατικά μια τραγική καθημερινότητα, η σημασία της οποίας μάλλον έχει υποτιμηθεί, αν και είναι αυτές οι καθημερινότητες που συνθέτουν τη ζωή μας. Η έλλειψη ευγένειας και καλοσύνης, υποχωρήσεις και συμβιβασμοί, απογοητεύσεις και πικρίες, που μαζεύονται στην ανθρώπινη ψυχή με το πέρασμα του χρόνου και την θλίβουν. Συχνά η Άλις Μονρό ισορροπεί αυτή τη θλίψη με την απόλαυση κάποιων απροσδόκητων χαρούμενων στιγμών στη ζωή των χαρακτήρων της.






Η Άλις Μονρό είναι αριστοτέχνης της γραφής και ειδικότερα του διηγήματος. Έχει εκδώσει έντεκα συλλογές διηγημάτων. Προσωπικά χάρηκα αφάνταστα, ως λάτρης των μικρών ιστοριών, που της δόθηκε το βραβείο Νομπέλ, και γι’ αυτό το λόγο.  Είναι η απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι η μικρή ιστορία είναι εύκολη ή ημιτελής, επειδή η έκτασή της δεν επιτρέπει να παρουσιαστούν ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, σχέσεις και καταστάσεις. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει.

Ο τρόπος που αρχίζει τις ιστορίες της η Άλις Μονρό, καθώς και το χρονικό σημείο που διαλέγει κινεί το ενδιαφέρον αμέσως.  Δεξιοτέχνης και απόλυτος κυρίαρχος του κειμένου της, γνωρίζει καλά πώς να αποσπάσει την προσοχή σου από την πρώτη κιόλας φράση, πώς να σε καθηλώσει και να σε συγκινήσει. Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία της θα εξελιχθεί κάθε άλλο προς την κατεύθυνση που  πιθανότατα έτρεξε η φαντασία σου.

Εκείνη κινεί τα νήματα με δεξιοτεχνία, εισάγει απροσδόκητα κι άλλους χαρακτήρες, αφηγείται παλιά περιστατικά, μπλέκει τις αναμνήσεις με τη δράση στο παρόν, σε ταξιδεύει με άνεση μπρος-πίσω στο χρόνο. Και πάνω απ’ όλα, πάντα υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από τα πρόσωπα, τις σχέσεις τους, τα γεγονότα, παρόμοιο μ’ εκείνο ενός αστυνομικού μυθιστορήματος. Μερικές φορές, μια σύντομη φράση, ή ακόμα και μια-δυο λέξεις είναι αρκετές για να προκαλέσουν ένα δυσοίωνο προαίσθημα, μιαν ανησυχία, μια υποψία που μπορεί να διαψευστεί την τελευταία μόλις στιγμή, γεννώντας το αίσθημα ανακούφισης κάποιου που μόλις γλίτωσε από του χάρου τα δόντια.

Κατά την ανάγνωση των ιστοριών «Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει» και αφού είχα κάπως εξοικειωθεί με την τεχνοτροπία της, αναρωτήθηκα αρκετές φορές: «Τι μας κρύβει πάλι σ’ αυτή την ιστορία; Ποιαν αποκάλυψη μας επιφυλάσσει;» Από την άποψη αυτή, η Άλις Μονρό με ενθουσίασε σε όλες τις ιστορίες της, αν και φυσικά, όπως όλοι μας, προτιμώ κάποιες ιδιαιτέρως.

Βρήκα το τέλος των ιστοριών της εξίσου ενδιαφέρον με την αρχή τους. Κλείνει τις ιστορίες της, σαν να μην τις τελειώνει ακριβώς, κατά κάποιον τρόπο, με μια μικρή ασάφεια. Βάζει σε σκέψεις τον αναγνώστη, τον προβληματίζει, και το σίγουρο είναι πως συχνά και μετά το κλείσιμο του βιβλίου θα στριφογυρνούν στο μυαλό του οι χαρακτήρες και τα περιστατικά και πάνω απ’ όλα οι ανθρώπινες σχέσεις, τις οποίες η Άλις Μονρό, πραγματική ανατόμος της ψυχής, παρουσιάζει με εκπληκτική ακρίβεια στις σελίδες του βιβλίου της.

Μια Μεγάλη Συγγραφέας του καιρού μας!





Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ, Αγγελικής Μπούλιαρη

 ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ
Αγγελική Μπούλιαρη
Εκδόσεις Άνεμος Εκδοτική, 2012
6 Ιστορίες, 216 Σελίδες

        


 Έξι ιστορίες με γυναικείους χαρακτήρες και θέματα χωρίς φύλο, για γυναίκες, για άντρες, για τις σχέσεις, για την καθημερινότητα, για τα όνειρα που άλλοτε ακυρώνονται και άλλοτε, ευτυχώς, αναβάλλονται. 
Ιστορίες ρεαλιστικές, γλυκόπικρες, αλλά και χιουμοριστικές και εν τέλει αισιόδοξες.




ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


1. Εγώ αγαπώ αυτή καπνίζει - σελ. 9

2. Οι προβλέψεις - σελ. 97


3. Αχ, Τζόνι! - σελ.139


4. Η μαμά το θέλει και το έχει ανάγκη - σελ.145


5. Βραδινή κατάκλιση-TV Control - σελ.179


6. Ο Δράκος της πανσελήνου - σελ. 193




     
 Οπισθόφυλλο: 

Έρχεται πάντα μια στιγμή στη ζωή κάθε γυναίκας που γυρνάει το βλέμμα προς τα πίσω, στο δρόμο που περπάτησε ως τώρα, τον περισσότερο ή λιγότερο ταξιδεμένο. Τότε δοκιμάζει μια παράτολμη ίσως, νοσταλγική κατάδυση στα βαθιά νερά του παρελθόντος και έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της.

Είναι η στιγμή που παίρνει τα βυθισμένα παλιά της όνειρα απ' το χέρι, τα ανασύρει στην επιφάνεια και τα επιστρέφει στο φως και στη ζωή.

Επειδή τα όνειρά της, απλά, τα ανέβαλε, δεν τα ακύρωσε!

Ο κεραυνοβόλος έρωτας και η εμμονή στις παλιές αγάπες, οι πρώτες ρυτίδες και τα ινστιτούτα ομορφιάς, η αγωνία για το μέλλον και οι αστρολογικές προβλέψεις, η συζυγική αποξένωση και η ξαφνική υπενθύμιση των παλιών ονείρων, ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, με χιούμορ και τρυφερότητα.

Τα αντικείμενα παίζουν κι αυτά έναν σημαντικό ρόλο και αναστατώνουν τη ζωή των προσώπων. Ένα γαλάζιο φούτερ κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, ένα κινητό και μια τράπουλα, μια βαλίτσα κι ένα άσπρο μαντίλι, η τηλεόραση και ο υπολογιστής, φέρνουν τα πάνω κάτω, καθώς στήνουν το δικό τους χορό μαζί με τον Τζόνι Ντεπ κι έναν μικρό δράκο!
_______________

 Βιογραφικό:


Η Αγγελική Μπούλιαρη γεννήθηκε στον Σταθά Αμφιλοχίας και μεγάλωσε στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά.

Σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα συνέχισε το «ταξίδι» της γνώσης, παρακολουθώντας σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία, τη δημιουργική γραφή, για τους υπολογιστές και το έντυπο και ηλεκτρονικό βιβλίο. Επιπλέον, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Λογοτεχνική Μετάφραση που αποτελεί το δεύτερο «πάθος» της και σπούδασε την Ιταλική γλώσσα.

Είναι παντρεμένη και έχει τρεις κόρες. Ζει και εμπνέεται στο Λουτράκι Κορινθίας.

Έργα της: 

«Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ», μυθιστόρημα, 2005 - Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, του Καφενείου των Ιδεών

«Η Αγάπη φυλαχτό», μυθιστόρημα, 2006 - τρίτη έκδοση 2009 

«Ερωτικά Πορτρέτα», Λεύκωμα για τον Έρωτα στην Τέχνη, μετάφραση, 2007

«Αφετηρίες Μνήμης», συμμετοχή με ένα διήγημα, στη συλλεκτική έκδοση της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, 2008


¨Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει", Νουβέλες, Άνεμος Εκδοτική, 2012


"Η νοσταλγία του παλιού πόνου", Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2015