Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

ΕΡΕΒΟΣ, Βίβιαν Φόρτη

Η ομιλία μου στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου ΕΡΕΒΟΣ της Βίβιαν Φόρτη στο Λουτράκι:



Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013
Βίβιαν Φόρτη – ΕΡΕΒΟΣ

Φίλες και Φίλοι, καλησπέρα σας!

Ήταν Άνοιξη του 1981, λίγο μετά το μεγάλο σεισμό, όταν συνειδητά επέλεξα το Λουτράκι ως τόπο μου. Το ίδιο συνειδητά επέλεξα να ακολουθήσω τον εκπαιδευτικό κλάδο δυο χρόνια αργότερα. Δεν μετάνιωσα ποτέ για τις επιλογές μου αυτές, όχι μόνο γιατί δεν θεωρείται σωστό να μετανιώνουμε για τις παλιές μας αποφάσεις και να ταπεινώνουμε τον προηγούμενο εαυτό μας, αλλά και γιατί το Λουτράκι μου έδωσε πολλά και σημαντικά.

Ανάμεσα σ’ αυτά, εκτός από τη δημιουργία της δικής μου οικογένειας, το πιο σημαντικό ήταν η σχέση αγάπης, σεβασμού και εμπιστοσύνης με τα άλλα παιδιά μου, τους μαθητές και τις μαθήτριές μου. Πάντα χαίρομαι ιδιαίτερα όταν συναντώ παλιούς μαθητές και μαθήτριες και βλέπω ότι έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, έχουν πραγματοποιήσει τα όνειρά τους και έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους. Απ’ όλες τις τάξεις που ανέλαβα, ξεχωρίζω με μια μικρή αδυναμία την πρώτη τάξη που δίδαξα (τους αποφοίτους 1986) και είμαι σίγουρη ότι όλοι μου το συγχωρούν.

Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε την ιδιαίτερη συγκίνηση αλλά και το αίσθημα, αν μου επιτρέπεται, υπερηφάνειας που με διακατέχει απόψε που πανευτυχής βρίσκομαι στην πολύ         ευχάριστη θέση να μιλήσω για ένα από εκείνα τα αγαπημένα παιδιά μου, τη Βίβιαν Φόρτη. Τη Βίβιαν, που πέρα από τις άλλες αξιόλογες επιλογές στη ζωή της, πριν λίγο καιρό διάλεξε να ακολουθήσει το μυστηριώδες, γοητευτικό αλλά και πόσο ριψοκίνδυνο μονοπάτι της συγγραφής, σ’ ένα ταξίδι που ενώ στους διάφορους σταθμούς του μπορεί να σε ανταμείψει με μια από τις μεγαλύτερες χαρές και ικανοποιήσεις, ωστόσο η διαδρομή του κρύβει μυστικά, συχνά επώδυνα, και αρκετές κακοτοπιές.

Όμως, δεν ανησύχησα στιγμή για τη Βίβιαν, αντίθετα αισθανόμουν μια σιγουριά ότι όλα θα πάνε πολύ καλά! Γιατί η παλιά μου μαθήτρια είναι σήμερα μια σύγχρονη νέα γυναίκα, έξυπνη και καλλιεργημένη, με ευαίσθητες κεραίες, αλλά ταυτόχρονα δυναμική και εργατική, ανθεκτική και πεισματάρα, ιδιότητες, πέρα από το τάλαντο, απαραίτητες για να κερδηθεί ο δύσκολος στόχος της συγγραφής. Η Βίβιαν είναι μια γοητευτική προσωπικότητα που αντανακλά ζωντάνια και τρέφει μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπο, τον τόπο και τον πολιτισμό μας, πράγματα που μας αποκαλύπτονται στις σελίδες των βιβλίων της.

Τη γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε με το Μύθο, το πρώτο της βιβλίο της Τριλογίας των 12 και ανυπομονούσαμε για τη συνέχεια. Και ήταν πολλοί οι αναγνώστες που με το τέλος της ανάγνωσης του Μύθου, εύχονταν να μπορούσαν ως δια μαγείας να βρουν τη συνέχεια την επόμενη μέρα στα βιβλιοπωλεία!

Και η στιγμή αυτή ήρθε.  Εδώ και λίγες μέρες κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο της Βίβιαν, δεύτερο μέρος της Τριλογίας των 12, το ΕΡΕΒΟΣ.  Είχα την τιμή και τη χαρά να το κρατήσω από τους πρώτους στα χέρια μου, και το διάβασα απνευστί.

Το ΕΡΕΒΟΣ είναι ένα άριστο βιβλίο, ένα διαμάντι στο χώρο γενικά της λογοτεχνίας. Είναι ένα υπέροχο, αλησμόνητο ταξίδι στο χώρο των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά και στο χώρο της γνώσης και της σοφίας, της ψυχικής ωριμότητας και της ουσιαστικής ενηλικίωσης. 
Είναι μια γοητευτική περιπλάνηση στη χώρα των προγόνων μας, των ολυμπίων θεών και των αρχαίων φιλοσόφων, σε όσα μας κληροδότησαν και μας συνδέουν άρρηκτα μαζί τους, καθώς υπάρχουν ακόμα, έστω και εν υπνώσει, στον τρόπο της ζωής μας και της σκέψης μας, με τις ομοιότητες στις τελετές τότε και σήμερα να αποτελούν ένα μικρό παράδειγμα της συνέχειας του πολιτισμού μας.

Η Βίβιαν έπλασε με την πένα της σωστά και με συνέπεια όλους τους χαρακτήρες του Ερέβους, αλλά έδωσε τον κυρίαρχο ρόλο  στη θνητή Δάφνη, και, όπως αντιλαμβανόμαστε με την ανάγνωση του βιβλίου, είχε τους λόγους της.   

Η συγγραφέας με δεξιοτεχνία μας παρουσιάζει το χαρακτήρα και την προσωπικότητα της Δάφνης, η οποία είναι μια υπέροχη ηρωίδα, και παρά το συγκεκριμένο φανταστικό πλαίσιο της ιστορίας, εντελώς αληθοφανής. 
Η συγγραφέας δεν την έπλασε υπερφυσική, εξωπραγματική. Την έπλασε γήινη μεν, ωστόσο αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει στο δρόμο της ζωής της όλα τα ταλέντα που της χάρισε η Φύση, και πάνω απ’ όλα το μυαλό της.

Κατά τη γνώμη μου, η Δάφνη είναι ένα νέο, ισχυρό πρότυπο σύγχρονης Ελληνίδας. 
Έχει ήθος και αρχές, υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Είναι δυναμική και αποφασιστική, δυνατή και αγωνίστρια, θαρραλέα, τολμηρή και γενναία, έντιμη, με καθαρή συνείδηση, έξυπνη και διψασμένη για τη γνώση, καλοπροαίρετη και με απέραντη αγάπη για τους ανθρώπους γύρω της, είτε είναι συγγενείς εξ αίματος είτε λόγω ψυχής. 
Υπάρχουν στιγμές που κλονίζεται, όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο, αλλά και πάλι βρίσκει τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της. 
Μας μεταδίδει αυτή τη δύναμη και μας πείθει ότι όλα μπορούν να συμβούν και ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά, ότι έχουμε τη δύναμη να αντέξουμε περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε, έχουμε τη δύναμη να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε. 
Μόνο που, όπως γίνεται με καθετί σημαντικό, χρειάζεται να κοπιάσουμε στο δρόμο για την εντελέχεια.

Η Βίβιαν με το ΕΡΕΒΟΣ   μας αιχμαλωτίζει και μας παρασύρει σε μια γοητευτική περιπέτεια, στη διάρκεια της οποίας μας δείχνει άπειρες, συχνά σχεδόν αθέατες γωνιές και πόρτες, μας δείχνει δρόμους μέσα από τους οποίους μπορούμε να ανακαλύψουμε πολλά περισσότερα από τις εμφανείς ομοιότητες και τα κοινά στοιχεία με τους προγόνους μας. Μας δείχνει το δρόμο για την ανακάλυψη αλλά και την κατάκτηση του πολύτιμου θησαυρού της γνώσης. 
Γιατί, ως γνωστό, όπως η Αγάπη, έτσι και η Γνώση δεν στερεύει ποτέ!

Το ΕΡΕΒΟΣ είναι ένα βιβλίο που καθηλώνει, έχει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή, είναι γεμάτο δράση και απρόοπτα. Η Βίβιαν αγκιστρώνει τον αναγνώστη στις σελίδες του βιβλίου της και τον ταξιδεύει, έτσι ώστε όταν έρθει η στιγμή του τέλους, εκείνος με απροθυμία της επιτρέπει να απομακρυνθεί, προσδοκώντας σύντομα τη συνέχεια!


Ως παλιά δασκάλα της Βίβιαν, ως τωρινή φίλη της και συνεπιβάτης της στο ταξίδι της συγγραφής, θέλω κλείνοντας να συγχαρώ τη συγγραφέα Βίβιαν Φόρτη για το αξιόλογο συγγραφικό της έργο και να ευχηθώ από καρδιάς μια πολύ μεγάλη επιτυχία στο ΕΡΕΒΟΣ και μια ακόμα πιο συναρπαστική συνέχεια!






Παρουσίαση

"Έλα, μακάριε Λυτρωτή, εξολοθρευτή του Τιτυού, Φοίβε Λυκωρέα... Εσύ που έχεις χρυσή λύρα, γονιμοποιέ και προστάτη των γεωργών, Πύθιε, Τιτάνα... Άγριε, πνεύμα του φωτός, αγαπημένε, δόξα της νιότης..."
Ο Φοίβος έχει επιτέλους βρει δίπλα στη Δάφνη, τη γαλήνη και την ευτυχία που αναζητούσε τόσους αιώνες. Η αποδοχή και η προστασία του αδιαφιλονίκητου ηγέτη των Δώδεκα, τους προσφέρει ασφάλεια.
Έτσι τουλάχιστον, πιστεύουν...
Όμως, οι αρχαίοι εχθροί του Φωτός εισβάλλουν στη σύγχρονη εποχή, χρησιμοποιώντας συμμάχους ισχυρότατους και ικανούς. Εκεί που τελειώνει ο Μύθος, η Δάφνη θα συναντήσει το Έρεβος. Και ο Απόλλων θα πολεμήσει εναντίον του, με τον τρόπο που μόνο ένας από τους Δώδεκα μπορεί. 
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Λεπτομέρειες
ISBN139789609796187
ΕκδότηςMOMENTUM
Χρονολογία ΈκδοσηςΔεκέμβριος 2013
Αριθμός σελίδων554
Διαστάσεις21x14
ΕπιμέλειαΓΑΒΡΙΛΗ ΑΓΓΕΛΑ


Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΤΥΠΟΙ ΕΚΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΧΙ ΤΟΥΣ (Η ΑΛΛΙΩΣ, ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΕΚΔΟΤΗ)

  Φίλες και Φίλοι,

Σκέφτηκα σήμερα μια αλλιώτικη ανάρτηση. Αντί να μιλήσω για τις καλές κριτικές και τα θετικά σχόλια των δύο πρώτων μου βιβλίων ("Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ" και "Η αγάπη φυλαχτό"), να σας αποκαλύψω τις αρνήσεις που δέχτηκα προηγουμένως, τα Όχι που εισέπραξα από διάφορους εκδότες καθώς και την αιτιολογία τους (συχνά ασαφή και κάποιες φορές ανεύθυνη έως και κωμική).

Ξεκινάμε, λοιπόν!

1. Ο ευγενής εκδότης

"Διαβάσαμε με μεγάλη προσοχή το έργο σας που είχατε την καλοσύνη να μας προτείνετε για έκδοση και κυκλοφορία από τον εκδοτικό μας οίκο.
Το φορτωμένο πολυετές πρόγραμμά μας και ο περιορισμένος αριθμός βιβλίων που μπορούμε να κυκλοφορούμε κάθε έτος, δεν μας επέτρεψαν να συμπεριλάβουμε και το δικό σας έργο στα εκδοτικά μας σχέδια.
Σας ευχαριστούμε για την προτίμησή σας στον εκδοτικό μας οίκο και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία."


2. Ο... 'υπεύθυνος'

Εδώ δεν λάβαινα ούτε το πολυπόθητο τηλεφώνημα με το οποίο συνήθως σε ειδοποιούν για την αποδοχή του έργου σου, ούτε όμως και αρνητική επιστολή, και επειδή στο τηλέφωνο μου έδιναν ασαφείς απαντήσεις, αποφάσισα να επισκεφθώ αυτοπροσώπως τα γραφεία του εκδότη. Οποία έκπληξη με περίμενε! Το χειρόγραφο είχε χαθεί! Και καμία συγνώμη δεν συνόδευσε τη φράση αυτή.


3. Άρνηση με το γάντι

"Θα θέλαμε να σας εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για το ιδιαίτερα ενδιαφέρον δείγμα της δουλειάς σας που μας στείλατε.
Δυστυχώς όμως η έκδοση βιβλίων παρόμοιου θέματος δεν συγκαταλέγεται στα εκδοτικά σχέδια της εταιρίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το άμεσο μέλλον.
Ευχαριστούμε και πάλι για την προτίμησή σας."

Σημείωση: Εδώ είχαμε "ιδιαίτερα ενδιαφέρον δείγμα δουλειάς", αλλά η έρημη "θεματολογία" τα στράβωσε πάλι.


4. Ο τυπικότατος

"Η επιτροπή των αναγνωστών μας διάβασε το έργο σας . Δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να το εντάξουμε στο εκδοτικό μας πρόγραμμα στο προσεχές μέλλον.
Υ.Γ. Με τά το πέρας έξι μηνών από την ημερομηνία της παρούσης επιστολής, εάν το κατατεθειμένο αντίτυπο του έργου σας δεν ζητηθεί, πολτοποιείται."

Σημείωση: Πάλι καλά που ενημερώθηκα για την πολτοποίηση. Σοβαρολογώ, το βρήκα έντιμο.


5. Ο γενναιόδωρος

 "Σας στέλνουμε το έργο σας, το οποίο είχατε την καλοσύνη να μας υποβάλετε για ανάγνωση. Μετά από πολύ προσεχτική θεώρηση του περιεχομένου, θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι δεν μπορεί να ενταχθεί στις διάφορες σειρές μας.
Σας ευχαριστούμε για την προτίμηση που δείξατε στον εκδοτικό μας οίκο και ελπίζουμε ότι στο μέλλον θα μας υποβάλετε κάποιο άλλο δικό σας έργο. Όσο για το παρόν, πιστεύουμε ότι θα βρει σύντομα την τύχη που του αξίζει κάτω από μιαν άλλη στέγη."

Σημείωση: Γενναιόδωρος μεν, αλλά φυσικά, μακριά από μας και όπου θέλει ας πάει! 



6. Ο... 'ειλικρινής'

"Κάντε υπομονή. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει", επαναλάμβανε επί μήνες, χωρίς να αποδεσμεύει το χειρόγραφο (ήθελε, βλέπεις, αποκλειστικότητα) μόνο και μόνο για να πληροφορηθώ στο τέλος από τη γραμματέα ότι "Δυστυχώς, δεν θα συνεργαστούμε"!

 

7. Και ο... μαραθωνοδρόμος

"Σας ευχαριστούμε πολύ για το δείγμα της δουλειάς σας που μας αποστείλατε.
Αν και κρίνουμε ότι το έργο σας παρουσιάζει ορισμένο ενδιαφέρον και έχει αρκετά θετικά στοιχεία ως προς το είδος του, δυστυχώς δεν δυνάμεθα να το εντάξουμε στο εκδοτικό μας πρόγραμμα των προσεχών ετών, καθώς η θεματολογία του δεν εμπίπτει στα άμεσα ενδιαφέροντα του οίκου μας.
Ευχαριστούμε πολύ για την προτίμησή σας."

Σημείωση: Προσέξτε τις λέξεις "δείγμα" και "έργο"! Στην πραγματικότητα επρόκειτο και για τα δύο μυθιστορήματα, (Η αγάπη φυλαχτό, και Πόσο λαμπερός ο ήλιος Πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ), τα οποία υποτίθεται ότι διάβασε - μάλλον απνευστί - εντός 15 (!) ημερών, πράγμα που όπως αντιλαμβάνεστε από το λίγο του χρόνου αλλά και από τον όγκο των δύο μυθιστορημάτων καθώς και την απουσία θέματος και τίτλων, είναι παραπάνω από φανερό ότι δεν είχε γίνει!
Τι να πω εξάλλου για "τα προσεχή έτη"; Ήταν σαφές ότι ο συγκεκριμένος κύριος, για δικούς του λόγους, ήθελε να με αποφύγει δια παντός
Επίσης προσέξτε τη λέξη "θεματολογία". Ποια ακριβώς ήταν η θεματολογία αρεσκείας του εκδότη; Δεν μου είχαν αναφέρει κάτι σχετικό, ώστε να αποφύγω κι εγώ τον κόπο. Γιατί εγώ ξέρω τι γράφω: Κοινωνικό μυθιστόρημα, αν πρέπει σώνει και καλά να το ορίσω. 


Για να είμαι δίκαιη, ωστόσο, η αιτιολογία της θεματολογίας χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές ως λόγος απόρριψης. Και απ' αυτό μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ότι οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια, σχέσεις γονέων-παιδιών, η αυτοκτονία, η μοναξιά, ο φόβος και η συστολή, ο γάμος, το τέλμα της συμβίωσης και η πάλη των φύλων, η εργασία, ο έρωτας, η φιλία, η επιμονή και ο αγώνας για ευτυχία και ισορροπία - αυτά θίγονται στα δύο πρώτα βιβλία μου, όπως οι αναγνώστες τους γνωρίζουν - είναι 'ανάξια' πράγματα και δεν ενδιαφέρουν τους συγκεκριμένους εκδότες. 

Μάλιστα... Ακόμη αγνοώ ποια θέματα θα τους κέντριζαν το ενδιαφέρον, αλλά πια δεν με απασχολεί.
Αναφέρω πάντως, ότι ένας από τους παραπάνω εκδότες εκείνο τον καιρό κυκλοφόρησε και διαφήμιζε με τυμπανοκρουσίες έργο το οποίο ξεκινούσε με το μεσημεριανό ραχάτι στο κρεβάτι ενός άρρενα που ασχολείτο με την στύση του! Καλά, υποθέτω ότι, ναι, αυτή ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσα θεματολογία! 



Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html

































































Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

ΚΡΙΤΙΚΗ του Α. ΚΑΛΑΝΤΖΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "Η ΑΓΑΠΗ ΦΥΛΑΧΤΟ"

Κριτική του Αποστόλη Καλαντζή για το βιβλίο "Η αγάπη φυλαχτό"

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Εκπαιδευτικοί Λουτρακιώτες Συγγραφείς

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΥΛΙΑΡΗ ΑΡΓΥΡΑΚΗ
Η αγάπη φυλαχτό - Μυθιστόρημα
Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Πριν ενάμισι χρόνο, διαβάζοντας το πρώτο μυθιστόρημα της Αγγελικής, "Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ, διαπιστώσαμε τις συγγραφικές της ικανότητες και την προτρέπαμε τότε να συνεχίσει το συντομότερο με ένα άλλο. Φυσικά, η Αγγελική δεν περίμενε τη δική μας παρότρυνση και ήδη κυκλοφορεί το δεύτερο, εξίσου ωραίο και σύγχρονο, μυθιστόρημά της, με τίτλο "Η αγάπη φυλαχτό".

Με καθαρό λόγο και πολύ συναίσθημα η συγγραφέας πραγματεύεται την εσωτερική ανάγκη του καθενός μας να επιλέγει και να αποφασίζει ο ίδιος για το πώς θα δημιουργήσει τις προσωπικές του σχέσεις με τους άλλους, διατηρώντας τις ισορροπίες του.

Η Βερονίκη, η ηρωίδα του βιβλίου, μια νέα και όμορφη γυναίκα, με μόρφωση, κοινωνική θέση και επιτυχημένο γάμο, στάνταρντ για μια ευτυχισμένη ζωή, για άλλους ανθρώπους, ασφυκτιά μεταξύ του "πρέπει" και του "θέλω". Στέκει μετέωρη μεταξύ λογικής και συναισθήματος, γνωρίζοντας πως ο έρωτας είναι υπέρβαση, ανατροπή, προσωπική επανάσταση! Θα νικήσει το φόβο; Θα "τολμήσει να ζήσει τη δική της ζωή";

Ένα μυθιστόρημα που θα μας κρατήσει συντροφιά για τις καλοκαιρινές διακοπές και όχι μόνο. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα!

Αποστόλης Καλαντζής
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Ιούλιος 2006


Βρείτε το βιβλίο εδώ:
http://www.goodreads.com/author/show/6448557

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

ΚΡΙΤΙΚΗ της ΜΑΙΡΗΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΠΟΣΟ ΛΑΜΠΕΡΟΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΠΟΣΟ ΚΙΤΡΙΝΑ ΤΑ ΤΡΟΛΕΪ"

Κριτική της Μαίρης Ζαχαράκη για το βιβλίο "Πόσο λαμπερός ο ήλιος, πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ"

Πέμπτη, 15 Νοεμβρίου 2012 18:18 Μαίρη Ζαχαράκη Μ\' ένα βιβλίο ...πετάω
«… "Πόσο λαμπερός ο ήλιος! Πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ!" αναφώνησε ξαφνιασμένη σαν παιδί σχεδόν εκστατική. Είχε ξεχάσει τη βουή του δρόμου, τη λάμψη του ήλιου, το κίτρινο χρώμα! Όλα παλιά, πολύ παλιά και λησμονημένα, η ίδια η ζωή, παλιά και λησμονημένη, σαν τρενάκι που βγαίνει από το σκοτάδι του τούνελ στο φως, ερχόταν ξανά προς το μέρος της για να την συναντήσει…»

Από την Πλατύπους Εκδοτική, κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο της χαρισματικής συγγραφέως, Αγγελικής Μπούλιαρη κι έχει τίτλο «Πόσο λαμπερός ο ήλιος Πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ». Πρόκειται για ένα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, που δείχνει πως η κατάκτηση της ευτυχίας, περνά από δύσβατα, ανήλιαγα μονοπάτια, στοιχειωμένα από ανήλικους πόθους, λειψά όνειρα και ξεχασμένες αποσκευές από ταξίδια ματαιωμένα.
Η γραφή της Αγγελικής Μπούλιαρη, διακρίνεται από ποιότητα, λυρισμό και ρεαλισμό σε σωστή αναλογία, ώστε να αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη λέξη ως την τελευταία. Κάθε της ήρωας είναι πλασμένος από την πένα της με φροντίδα, με ευδιάκριτα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, με παρελθόν φωτισμένο για να μπορεί κάποιος να μπει στην ψυχοσύνθεσή του, να τον καταλάβει, να συμπορευτεί μαζί του στις σελίδες του βιβλίου. Χωρίς να παίρνει θέση, παραθέτει τα αναγκαία στοιχεία στην αφήγηση, επιτρέποντας σε αυτόν που διαβάζει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Δύο συναισθήματα, δύο έννοιες, δύο λέξεις διαπνέουν κατά κύριο λόγο ολόκληρο το βιβλίο: «αγάπη» και «ευτυχία». «… Όποιος δεν γνώρισε την αγάπη στα παιδικά του χρόνια είναι ανίκανος, ναι έτσι ακριβώς, ‘ανίκανος’, να νιώσει και να δώσει αγάπη» σελ. 249, ή «… Τελικά, ανακάλυπτε ξαφνιασμένη, ήταν όμορφα να έχεις έναν ώμο να ακουμπήσεις, ήταν ευτυχία να ξέρεις ότι κάποιος έχει την έγνοια σου και είναι πάντα εκεί για σένα…». Φευγαλέα αγγίζουν κάθε φορά την ζωή της Άνθιας, απλά για να ξέρει πως υπάρχουν κι αυτά, και όχι μόνο απόρριψη, απόγνωση, πόνος, μοναξιά, ψευδεπίγραφη ανεξαρτησία, εγκατάλειψη, φόβος.
Μεγαλώνει χωρίς πατέρα και με μια μητέρα που δηλητηριάζει την σκέψη της με μισές αλήθειες και ανεπαρκώς καλύπτει τις στοιχειώδεις της ανάγκες, αποζητώντας τρυφερότητα μόνο για την ίδια. Αναγκάζεται, πρόωρα, να διεκδικήσει μια θέση κάτω από τον ήλιο και να γευτεί την μοναξιά της προσωπικής της ελευθερίας. Ασυμβίβαστη, χαράζει την δική της διαδρομή στο χάρτη της ζωής, βάζοντας υποθήκη τα πιο μύχια αισθήματά της και τις καλά κρυμμένες αλήθειες της.
Ο Άλκης, ένας μεγαλύτερός της άντρας, γεννημένος κυνηγός, αναγνωρίζει τα ορμέφυτα που την συνθέτουν και κάνει κτήμα του την ευαίσθητη καρδιά της. Οι ισορροπίες της ανατρέπονται, και η απόσταση ανάμεσα στο σωστό και το λάθος εκμηδενίζεται, τυλίγοντάς την σ’ ένα σκοτεινό κύκλο, που την οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στην αυτοκαταστροφική παραφορά.
Υπάρχει διέξοδος για την νεαρή γυναίκα από τα δαιδαλώδη μονοπάτια της κλονισμένης της εμπιστοσύνης; Θα καταφέρει να βάλει σε μια σειρά αλληλουχίας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της; 
Ως επίλογο, ας κλέψουμε λίγες τελευταίες φράσεις του βιβλίου που θα σας συνεπάρει, θα σας συγκινήσει, θα σας προβληματίσει, ανταμείβοντάς σας με γνώση που, όπως γνωρίζετε καλά, είναι δύναμη (!):

«…Μόλις άναψε το πράσινο φανάρι, την ώρα που το πόδι της κατέβαινε από το πεζοδρόμιο και πατούσε στην άσφαλτο, ένιωσε σαν να πατάει ξαφνικά σε σταθερό έδαφος ύστερα από πολύ  καιρό, βάζοντας τέρμα στην αγωνία μιας διαρκούς πτώσης στο κενό, και λίγες στιγμές αργότερα, από το απέναντι πεζοδρόμιο πια, αποχαιρέτησε με μια τελευταία ματιά τον τενεκέ των σκουπιδιών που είχε καταπιεί την κομματιασμένη συνταγή και τα θρύψαλα της προηγούμενης ζωής της. Ύστερα άφησε πίσω της την πίκρα της εγκατάλειψης κι έστρεψε το βλέμμα ολόισια μπροστά στο βάθος του δρόμου και στη θέληση να ζήσει…»

Μαίρη Ζαχαράκη

Βρείτε το βιβλίο εδώ:
http://www.biblionet.gr/book/93928
http://www.biblionet.gr/author/55327/Αγγελική_Μπούλιαρη_-_Αργυράκη

Βρείτε την Αγγελική Μπούλιαρη και τα βιβλία της εδώ:

 http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html