Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ; (1)

Σάββατο 24 Μάρτη
 Συνάντησα τον Αχιλλέα. Του τα είπα όλα. Δεν του άρεσε καθόλου αυτή η επανέναρξη τηλεφωνικής επικοινωνίας, ύστερα από τη συνάντησή μας στο Παρίσι. Και το γεγονός ότι εγώ έδειχνα χαρούμενη από σκόρπιες λέξεις του Δημήτρη, όπως το ‘μου’ για παράδειγμα που συνόδευε το όνομά μου ή το στοιχειώδες ενδιαφέρον του για τα παιδιά μου, τον εκνεύριζε.
«Δεν βλέπω το λόγο για τη συνέχεια αυτή», μου είπε. «Πήρες τις απαντήσεις σου, που, μεταξύ μας, μάλλον τις γνώριζες, αλλά δεν ήθελες να τις παραδεχτείς, τώρα τι θέλεις; Μόνο κακό μπορεί να προκύψει, αν συνεχίσεις την όποια επαφή… Κι εγώ νοιάζομαι για σένα, Λυδία, θέλω να είσαι εσύ καλά…»
Έβλεπε ξεκάθαρα τη δυσπιστία μου απέναντι στα λόγια του, την άρνησή μου να τα δεχτώ. Μ’ έπιασε από τα μπράτσα και μ’ ανάγκασε να τον κοιτάξω στα μάτια.

«Νομίζεις πως θέλω να σου χαλάσω τη χαρά σου; Μα, δεν πρόκειται για κάτι πραγματικό, ουσιαστικό, πρόκειται για μια ψευδαίσθηση… Σε ξεγελούν τα καταραμένα συναισθήματα. Βασίζεσαι σε λάθος δεδομένα!»

«Δεν με καταλαβαίνεις», του είπα με παράπονο.
«Κι όμως σε καταλαβαίνω περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον! Έχεις ανάγκη από κάποιον που να κατανοεί και να σέβεται την προσωπικότητά σου, να σ’ αγαπάει πολύ και να μοιράζεται πράγματα μαζί σου… Αλλά δεν είναι αυτός. Ίσως κάποτε, αλλά όχι τώρα. Όχι πια! Δεν μπορεί να σου δώσει, δεν το βλέπεις; Βάλε τελεία και παύλα! Πίστεψέ με, η επιστροφή στο παρελθόν μονάχα καταστροφική μπορεί να είναι! Για όλους!»


«Μα δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου! Αν υπήρχε τρόπος, θα ξερίζωνα την καρδιά μου, για να γλιτώσω από την τυραννία του!»
«Όχι, δεν θα το ’κανες… Τουλάχιστον, όχι εύκολα…» είπε ο Αχιλλέας, κουνώντας αρνητικά το κεφάλι. «Έχεις μάθει να ζεις έτσι. Τον χρησιμοποιείς σαν αντίβαρο σε μια σκληρή για σένα πραγματικότητα. Γαντζώθηκες σε μια ιδέα, για να μην χάσεις την ισορροπία σου. Κι όλα αυτά επειδή ακόμα αρνείσαι να δεχτείς τις συνέπειες των επιλογών σου!»
«Τον αγαπώ!» διαμαρτυρήθηκα, ενώ ένιωθα τα μάτια μου να θολώνουν. «Τίποτα δεν έχει αλλάξει στην καρδιά μου!»
Ο Αχιλλέας πέρασε το χέρι του στην πλάτη μου κι έσφιξε τον ώμο μου.
«Δεν είναι αγάπη αυτό, καλή μου. Το ’πες και μόνη σου: είναι τυραννία... Η τυραννία του αδιέξοδου…»
Άλλαξα θέμα και ρώτησα για τα δικά του νέα. Όμως, φαίνεται πως όσα του είχα πει, στριφογύριζαν στο μυαλό του, γι’ αυτό και επανέφερε το θέμα τη στιγμή που με αποχαιρετούσε.
«Άκουσε, Λυδία. Άφηνε τα πράγματα να κυλούν μόνα τους. Το παρελθόν θα μπορούσε να μπει στο δρόμο σου από μόνο του και τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς... Κι αλλιώς είναι τώρα που εσύ εξωθείς και πιέζεις καταστάσεις, σκαλίζεις τις στάχτες του παρελθόντος. Ό,τι προκύψει, θα είναι αποτέλεσμα ‘βίας’… Κι αυτό δεν είναι ποτέ καλό…»
Μου ζήτησε να υποσχεθώ – σ’ αυτόν αλλά και στον εαυτό μου - ότι θα σκεφτόμουν με απόλυτη σοβαρότητα να διακόψω κάθε επικοινωνία με τον Δημήτρη και να τον βγάλω από τη σκέψη μου, ότι θα έβαζα μια τάξη στην άτακτη μυστική ζωή μου και θα ξαναγυρνούσα στην τακτοποιημένη μου κανονική ζωή.
Του έδωσα την υπόσχεσή μου, μα στην άκρη του μυαλού μου άρχισα να σχεδιάζω μια ακόμα, την τελευταία, μικρή επιστροφή…




(Απόσπασμα από το βιβλίο "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει")
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/egw-agapw-auth-kapnizei.html




Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ



Η Πέρσα ζήτησε να πηγαίνουν, γιατί δεν αισθανόταν καλά, οπότε σηκώθηκαν όλοι να φύγουν. Ο Τόνι άφησε την Πέρσα απέξω από το σπίτι της και συνέχισε πάντα σιωπηλός για το σπίτι της Βερονίκης. Μόλις έφτασαν, έσβησε τη μηχανή, γύρισε προς το μέρος της και την κοίταξε με κρύο βλέμμα.
- Ξέρεις ποιος ήταν αυτός; τη ρώτησε.
- Για ποιον μιλάς; Δεν καταλαβαίνω.
- Γι' αυτόν με τον οποίον χόρεψες.
Ένα δυσάρεστο προαίσθημα, σαν ριπή παγωμένου αέρα, την έκανε να ανατριχιάσει.
- Φίλος σου. Εσύ έτσι μου τον σύστησες.
- Και πώς ήθελες να σου τον συστήσω; Από δω το μεγαλύτερο καμάκι του νησιού; Και να σκεφτείς, έβαλα στοίχημα μαζί του ότι θα αρνιόσουν να χορέψεις! 
- Έναν χορό μόνο. Κι αυτό γιατί σκέφτηκα πως έτσι έπρεπε να κάνω. Δεν ήθελα η Πέρσα... Σαστισμένη η Βερονίκη προσπαθούσε να εξηγήσει.



- Η Πέρσα... Άφησε την Πέρσα ήσυχη! Τη διέκοψε με οργισμένη ειρωνεία. Ακούμπησε τους αγκώνες στο τιμόνι, στήριξε το μέτωπό του στις παλάμες και σχεδόν μονολόγησε χαμηλόφωνα:
- Πώς μπόρεσες να φερθείς τόσο επιπόλαια;
- Επιπόλαια; Η Βερονίκη, εμβρόντητη, επανέλαβε σαν ηχώ.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΛΑΓΙΑΖΕΙΣ Μ΄ΑΛΛΟΝ ΑΠ΄ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ

"Nordic Summer Evening"
painting by Sven Richard Bergh

Σηκώνεται και πηγαίνει στο σαλόνι. Τραβάει λίγο την άκρη της κουρτίνας κι από τη μεγάλη τζαμαρία του πέμπτου ορόφου αφήνει το βλέμμα της να χαϊδέψει τους βρεγμένους δρόμους, τους φανοστάτες και στο βάθος τα φώτα του αεροδρομίου. Η σκέψη της ταξιδεύει σ' ένα άλλο αεροδρόμιο, αλλού, σ' ένα νησί. Εκεί που υπάρχει αυτός που μπορεί να της χαρίσει την πραγματική ζωή με τη μορφή του, τον ήχο της φωνής του, με την ύπαρξή του.
Δεν ξέρει πώς ακριβώς είναι αυτή η πραγματική ζωή. Όμως, ξέρει ότι η ζωή που θα ζήσει εδώ, σ' αυτή τη μεγαλούπολη, με τον Μάριο, είναι η ζωή μιας άλλης. Κάποιας που ανέλαβε καθήκοντα και υποχρεώσεις που πρέπει αυτή, η Βερονίκη, να εκπληρώσει.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ για το "ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΗ ΚΑΠΝΙΖΕΙ"



"Με μιαν ανάσα το διάβασα, κυρία Μπούλιαρη!!!
Τρυφερό, γρήγορο, με πολλές πολλές εικόνες, δοσμένες με μια ρομαντική διάθεση, για την τόλμη μιας γυναίκας να ανακαλύψει την αλήθεια των συναισθημάτων της που χρόνια έκρυβε,της κόρης που έμαθε για την μητέρα της μέσα από ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο, τις σωστές προβλέψεις που γίνονται λάθος εκτιμήσεις, την ευκολία με την οποία μπορεί κάποιος να σε εκμεταλευτεί αν καταλάβει την ανασφάλειά σου, μέχρι και για τα όνειρα που κρατάμε σε κάποιο κρυμμένο σεντούκι και ξαφνικά τα ξαναβγάζουμε έξω...
Κρυμμένες, μικρές, καθημερινές αλήθειες κρύβονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου σας !!!
Είναι ένα δώρο προς όλες εμάς τις γυναίκες! "

(Τζίνα Γ. 16-09-2012)


**********************************************
"Αγγελική μου, τι όμορφα που τα λες!!!
Πόσο ανθρώπινο και τρυφερό είναι το βιβλίο σου. Μέσα του είδα αλήθειες μου. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι είναι υπέροχο κανείς να κυνηγάει τα όνειρά του, αρκεί να τα έχει συνειδητοποιήσει. Αυτό είναι η ομορφιά της ζωής. Τους συμβιβασμούς μας οι περισσότεροι άνθρωποι τους κάνουμε, παίρνουμε όμως δύναμη όταν η ψυχή μας, όπως λες κι εσύ, μπορεί να ξεπορτίζει και φυσικά να χαίρεται..."
(Ρένα M. 15-09-2012)
****************************************************************

"Άκρως επίκαιρο. Ενίοτε σαρκαστικό, απόλυτα αληθινό. Δεινότητα περιγραφής του τώρα, του ψυχικού κόσμου των γυναικών. Διφορούμενες έννοιες για κάθε ερμηνεία.
Η προδοσία και η απάτη μαστιγώνονται με τον πιο βελούδινο τρόπο. Ο εξοστρακισμός του ‘εντός’  πλήρης.

Πολλά μού έδωσες, πολλά ευχαριστώ!"
(Γιάννης Τ. 09-08-2012)
*******************************************************************


Ειδικά για τη νουβέλα "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει" :
"... Σε κάθε λέξη αποτυπώνεται ο καημός μιας ψυχούλας με τόσο αισθαντικό τρόπο! Και πόση συγκίνηση φύλαξες για το τέλος! ...[Είσαι] Ευαίσθητη, τρυφερή, έξυπνη, ευρηματική, με χιούμορ, δυνατή και αγωνίστρια!"
(Χαρούλα Π. 11-07-2012)
*************************************************

Αγγελική μου, γεια σου!
Διάβασα το βιβλίο σου και πολύ μου άρεσε!
Πραγματικά μου αρέσει ο τρόπος που πλάθεις χαρακτήρες και που τους βάζεις να φιλοσοφούν ή να αντιμετωπίζουν με χιουμοριστικό τρόπο τις δυσκολίες τους. Και η γραφή είναι πιο μεστωμένη.
Πάντα επιτυχίες, καλή μου!

(Κωνσταντίνα Τ. 08-11-2012)
*********************************************************************   

"...Το τρίτο  βιβλίο της Αγγελικής, «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει», είναι ίσως και το ωριμότερό της. Τα διηγήματα που περιέχει αντικατοπτρίζουν σκέψεις και επιθυμίες, κρυφούς, ανομολόγητους και πιθανόν ανολοκλήρωτους έρωτες και διλήμματα ζωής, τα οποία βασανίζουν τις ηρωίδες και τους ήρωες  των ιστοριών της, ενώ ο φόβος και το πάθος είναι μερικά από τα συναισθήματα που τους διακατέχουν.
Για πρώτη φορά, ίσως, στο έργο της υπάρχει τόσο έντονο το χιούμορ, που δίνει έναν τόνο πιο ανάλαφρο, χωρίς όμως να αφαιρεί καθόλου το δραματικό στοιχείο από αυτό, και χωρίς να μετατρέπει τους ήρωές της σε καρικατούρες, απλά τους κάνει πολύ πιο ανθρώπινους , γήινους και πιο προσιτούς στον αναγνώστη..."
(Μάριος Π. 12-07-2012)
****************************************************

"...Λάτρεψα τον τίτλο, λάτρεψα το εξώφυλλο όταν το πρωτοείδα, λάτρεψα και το βιβλίο. Το διάβασα μέσα σε μία μέρα. Έξι ιστορίες που με έκαναν να νιώσω σχεδόν τα πάντα. Έκλαψα, γέλασα, θύμωσα, ευχαριστήθηκα,  αισθάνθηκα οίκτο για τον ήρωα και αμέσως μετά τη χαρά της δικαίωσης του. Όλα αυτά σε 200 σελίδες. Απίστευτο! Διαβάζω ασταμάτητα από τότε που έμαθα να διαβάζω. Ξέρω τι σας λέω. Δεν γίνεται αυτό, όχι τόσο έντονα, όχι σε τέτοιο αριθμό σελίδων..."
 (Βίβιαν Φ. 12-07-2012)


****************************************************


"Αγγελική μου, διάβασα το βιβλίο σου και μου άρεσε. Το διήγημα που έδωσε τον τίτλο είναι όμορφο και γραμμένο με σπάνια ευαισθησία. Επίσης μου άρεσε πολύ το "Η μαμά το θέλει και το έχει ανάγκη". Τέλεια χαρτογράφηση ενός πραγματικού γεγονότος. Νομίζω πως πρέπει να τεθεί υπ΄ όψιν του Υπουργού Εμπορίου, αν και δεν πιστεύω να ιδρώσουν αυτάκια. Το έχω πει σε όλες μου τις φίλες. Μπράβο!"

(Λένα Π. 30-04-2014)

***************************************************



ΥΓ. Μπορείτε να προσθέσετε κι εσείς τα δικά σας σχόλια στέλνοντας e-mail στη διεύθυνση: angelbouliari@gmail.com